Συνέχεια από το Θέμα : "Τοπικοί συντονιστές, οι νέες θέσεις εργασίας"
Δεν θα πρέπει να μείνει ασχολίαστο και τούτο, που είπε ο δικός "μας" παγκόσμιος - αφού έχουμε και τους τοπικούς - συντονιστής μεταμοσχεύσεων. Τι είπε; Ότι η συλλογή των οργάνων θα γίνεται αφού προηγουμένως "οι πολιτικές ενημέρωσης θα περάσουν μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, την εκκλησία, την τοπική αυτοδιοίκηση".
Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Όποιος εκπαιδευτικός, εκκλησιαστικός ή αρμόδιος της τοπικής αυτοδιοίκησης, είναι αντίθετος και δεν ποιεί τα κατά το νόμο ορισθέντα, θα διώκεται. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι δίωξης. Θα έχουμε δηλαδή ένα άλλου είδους - ορατά ή αδιόρατα - κοινωνικά φρονήματα, όπως γινόταν στο παρελθόν με τους δεξιούς και τους αριστερούς.
Αν είναι δημόσιος υπάλληλος, δάσκαλος, γιατρός ή ότι άλλο, θα "βρίσκει πόρτα", όπως λέμε, η οποία θα ανοίγει μόνο σε όποιους εναρμονίζονται με την θανατηφόρο εικασία του ανθρωπιστή και αλτρουιστή υπουργού "μας".
Αν είναι εκκλησιαστικός, θα είναι μάλλον δυσκολότατο να χειροτονηθεί. Ή αν τον χειροτονήσουν, θα του ψιθυρίσουν ότι καλύτερα να μην εκτίθεται και να κρατά για τον εαυτό του τις όποιες θρησκευτικές απόψεις έχει επί του θέματος. Να έχει το στόμα του κλειστό, με άλλα λόγια, ο απλός ιερεύς της γειτονίας η ο υψηλόβαθμος ιεράρχης της Λοβέρδειας εικασίας θανάτου. Θα οφείλουν να μη λέγουν στο "χριστεπώνυμον πλήρωμα" την αλήθεια περί μεταμοσχεύσεων και να το αφήνουν μέσα στα ψεύδη, στην πλάνη, τη σύγχυση, τα σκοτάδια, που κρύβει η απάτη των μεταμοσχεύσεων.
Κάτι ανάλογο έγινε όταν η Ιεραρχία αποφάσισε να αλλάξει το ημερολόγιο. Αυτό το θέμα κατέληξε στη γνωστή επωδό των ημερων με τις ταμπέλες του "παραδοσιοκάπηλου", του "φανατικού", του "άνευ επιγνώσεως ζηλωτού" και του "σχισματοαιρετικού". Όποιος παπάς ήθελε τότε να τρώει το ψωμάκι του και να φροντίζει τα της οικογενείας του, όφειλε έμπρακτα να αποδεικνύει ότι δεν είναι παλαιοημερολογίτης και σήμερα, ότι δεν είναι τίποτα από όλα αυτά αν, εκτός άλλων, επιθυμεί να έχει και ένα θεολογικό "ντοκτορά".
Όσον αφορά δε, τέλος, τα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης, θα πρέπει κι αυτοί να λάβουν υπόψη ότι η οδός προς την "βουλή" της τοπικής κοινωνίας ή ενδεχομένως προς το Κοινοβούλιο, αν έχουν τήν καλή φιλοδοξία για υψηλούς στόχους, θα είναι γι΄ αυτούς πάντα κλειστή.
Εις το εξής, η κατάφαση και η αποδοχή των μεταμοσχεύσεων θα είναι το κλειδί για κάθε μας μικρή ή μεγάλη φιλόδοξία. Μπορεί ακόμη και για αυτή την επιβίωσή μας. Την εικασία θανάτου θα πρέπει όλοι να ενστερνιστούμε και να αφήσουμε στην άκρη οποιαδήποτε άλλη "εικασία" για ζωή άφθαρτη και αθάνατη.
2 σχόλια:
Κύριε Χριστοδουλίδη καλησπέρα,
Μόλις είδα ένα άρθρο που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και σας το στέλνω γιατί είναι σχετικό με το θέμα:
'DROMMONDVILLE, Κεμπέκ, ΚΑΝΑΔΑΣ- Την περασμένη εβδομάδα, η Madeleine Gauron, μια γυναίκα από το Κεμπέκ που είχε χαρακτηριστεί ως βιώσιμη για τη δωρεά οργάνων αφότου οι γιατροί της διέγνωσαν ότι ήταν «εγκεφαλικά νεκρή», εξέπληξε την οικογένειά της και τους γιατρούς της, όταν συνήλθε από το κώμα , άνοιξε τα μάτια, και άρχισε να τρώει!.
Η 76χρονη γυναίκα νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Sainte Croix de Drummondville για μια φλεγμονή των ούλων, η οποία απαιτούσε μια σύντομη εγχείρηση. Κατά τη διάρκεια που συνερχόταν, το προσωπικό του νοσοκομείου έδωσε στην ηλικιωμένη γυναίκα στερεά τροφή, την οποία δεν μπορούσε να καταναλώσει στο σπίτι της οικογένειάς της για κάποιο χρονικό διάστημα, και την άφησαν αφύλακτη. Καθώς πνίγηκε από το φαγητό, έπεσε σε κώμα, μετά από ανεπιτυχή ανάνηψη.
Το Ιατρικό προσωπικό επικοινώνησε με την οικογένειά της, να τους εξηγήσει ότι η μητέρα τους ήταν «εγκεφαλικά νεκρή», χωρίς καμία ελπίδα ανάκαμψης. Μιλώντας για τα μάτια της Gauron ως ιδιαίτερα βιώσιμα, οι γιατροί ρώτησαν αν η οικογένεια θα συμφωνούσε με τη δωρεά οργάνων.
Ενώ προσπαθούσαν να υποστηρίξουν τη δυνατότητα της δωρεάς των οργάνων, η συγκλονισμένη οικογένειά της ζήτησε να προχωρήσουν αρχικά σε περαιτέρω ιατρικές εξετάσεις για να αποδειχτεί ότι η Gauron ήταν πραγματικά νεκρή.
Την επόμενη μέρα, η οικογένεια δοκίμασε μεγάλη έκπληξη όταν έμαθε ότι η Gauron είχε ξυπνήσει. Λίγο αργότερα, καθόταν στο κρεβάτι και έτρωγε γιαούρτι.
«Αν είχαμε αποφασίσει να δωρίσουμε τα όργανά της, θα την είχαμε σκοτώσει», είπε ο γιος της.
«Δεν μπορώ να καταλάβω πως αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους κατά τον τρόπο αυτό. Αν και είναι 76 χρονών και είναι άρρωστη, δεν ήταν ανάγκη να τα υποφέρει όλα αυτά», επέμεινε η κόρη της.
Η Madeleine Gauron είναι πλέον σε θέση να φάει, να περπατήσει και να μιλήσει, και αναγνώρισε αμέσως την οικογένειά της. Τα παιδιά της έχουν αποφασίσει να στραφούν νομικά κατά του νοσοκομείου.'
Πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2011/07/blog-post_3687.html
Χαιρετισμούς,
Μία πιστή
Ευχαριστώ την σχολιάστρια "Μία πιστή"
Ναι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, αν και δεν είναι το μόνο. Υπάρχουν και άλλα, πολλά των οποίων δεν τα γνωρίζουμε. Είτε διότι δεν δημοσιοποιούνται είτε διότι οι ασθενείς χάνονται από την εσπευσμένη και επείγουσα διάγνωση του εγκεφαλικού "θανάτου".
Οι κυρίως υπεύθυνοι είναι οι γιατροί, αν και οι συνεργάτες τους οι νομικοί, δεν υστερούν.
Όταν ένας ασθενής με βαρεία κρανιοεγκεφαλική τραυματική ή άλλη βλάβη αδυνατεί να ανανήψει παρά τις θεραπευτικές προσπάθειες, οι οποίες δεν περιορίζονται σε δύο με τρεία εικοσιτετράωρα, αλλά εκτείνονται σε βάθος εύλογου χρόνου, τότε είναι μάταιο να συντηρείται στα μηχανήματα. Διότι το ίδιο ακριβώς κάνουμε σε ανίατες παθήσεις,όταν η "φαρέτρα" των θεραπευτικών μέσων που διαθέτουμε έχει εξαντληθεί.
Δεν τους κάνουμε ούτε ευθανασία, ούτε τους αφαιρούμε τα όργανα.
Οι σημερινοί γιατροί εγκληματούν κατά των ασθενών και κατά της επιστήμης. Αρκούνται στην διάγνωση του εγκεφαλικού 'θανάτου', που αντιβαίνει σε κάθε έννοια διαγνωστική, δοθέντος ότι ο θάνατος πιστοποιείται και δεν διαγιγνώσκεται - οι διαγνώσεις αφορούν σε ασθένειες - και σπεύδουν να αφαιρέσουν τα όργανα.
Όμως, η διάγνωση μιας επί μέρους νόσου ή ενός συστήματος - εδώ είναι το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα - απαιτεί την παρακολούθηση και την εφαρμογή των θεραπευτικών μέσων που έχουμε στη διάθεσή μας, και η βαρεία εγκεφαλική ανεπάρκεια τραυματικής ή άλλης φύσεως χρήζει παρακολουθήσεως. Την οποία όμως αρνούται οι νεόφυτοι θεράποντες του Ασκληπιάδη.
Αν θέλεις, άφησέ στο pentapostagma αυτό το σχόλιο. Έχω γράψει αρκετά, δεν θέλω να γίνομαι ενοχλητικός στους άλλους.
Δημοσίευση σχολίου