Τα νόθα μοσχεύματα της βιοηθικής

Από το ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ τα κατωτέρω ...

Ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μέλος της Επιτροπής Βιοηθικής της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας, Γεώργιος Μαντζαρίδης, σε συνέντευξή του στην «web TV Πεμπτουσία» (*) μιλά για τα ενδεχόμενα προβλήματα που δημιουργεί η σύγχρονη βιοϊατρική και συγκεκριμένα για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή

... και το σχόλιο που ακουλουθεί από τον γράφοντα :

Μακάρι να ήταν το ίδιο προσεκτικός - αμφισβήτησε ορθά τον όρο "υποβοηθούμενη αναπαραγωγή" - και όσον αφορά τον όρο της "δωρεάς οργάνων".

'Οπως και να το κάνουμε έχουν φροντίσει άλλοι (σημ. το προσπάθησε και ο ίδιος) να φέρουν την παλάντζα στα ίσα, αν και ο γιαλός φαίνεται πάντα στραβός.

Ο μεν λόγιος μοναχός Μωυσής έγραψε ότι "το θαύμα μπορεί να τελεστεί πριν από τη μεταμόσχευση, κατ’ αυτήν ή μετά από αυτή", άλλος δε, με πανεπιστημιακές περγαμηνές από διαστημικά κέντρα τις οποίες άφησε προτιμήσας το μοναχικό Σχήμα - και καλώς αμοίφθηκε δι΄ αυτό - μας συνιστά να γίνουμε συνειδητοί δωρητές οργάνων και όχι "εικαζόμενοι".

Αμφότεροι οι ανωτέρω συμφωνούν ότι το θαύμα της πίστεως, δηλαδή η εν Χριστώ σωτηρία, δεν κωλύεται από τα ιατρικά βιοηθικά επιτεύγματα.

Τόσο οι νέες υπάρξεις που θα έρθουν στη ζωή κατόπιν της υποβοηθουμένης αναπαραγωγής, όσο και εκείνες που θα παρατείνουν το βίο τους μετά από τη λήψη ενός "υποβοηθητικού" οργάνου, θα αρχίσουν να κατηχούνται στο "εκκλησιαστικό γεγονός" που άρρηκτα συνδέεται με την εν Χριστώ ζωή, την μετάνοια και τελικά την σωτηρία της ψυχής.

Το ερώτημα είναι κατά πόσον αυτή η κατήχηση, μετά από την τόσο μεγάλη διαστροφή που επιφέρουν τα βιοϊατρικά - αγωνίζονται τα βιοηθικά να την εξυγιάνουν - θα αποφέρει αποτελέσματα.

Το πιθανότερο, καθώς είναι φαύλα τα βιοϊατρικά έργα : υποβοηθούμενη αναπαραγωγή (σωλήνας) και παράταση της ζωής (μεταμόσχευση), φαύλα να είναι και τα έργα κατηχήσεως. Φαύλο και το θαύμα.

Αν οι άνθρωποι που έρχονται κατά φύσιν στη ζωή αποδεικνύονται δεινοί θεομάχοι, πόσο μάλλον εκείνοι που θα προκύψουν μετά από παρεμβατική, και παρά φύσιν, αναπαραγωγή (sic)!

Μετά από μια τόσο μεγάλη διαφθορά του είναι της ανθρώπινης ύπαρξης, η Θεολογία καθίσταται εντελώς περιττή ή έστω, χρήσιμη για να τηρούνται τα προσχήματα κάποιων "θεσμών".

"Πολύγονον δε ασεβών πλήθος ου χρησιμεύσει και εκ νόθων μοσχευμάτων ου δώσει ρίζαν εις βάθος, ουδέ ασφαλή βάσιν εδράσει" (Σοφ. Σολ. δ΄ 3)

(*) http://www.pemptousia.com/%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7/?v=12607

Και δυο σχόλια για μια είδηση που απεκρύβη από τα Μέσα της προπαγάνδας του εντεταλμένου "Τοπικού Συντονιστή Μεταμοσχεύσεων" και Υπουργού Προμηθείας Οργάνων κυρίου Λοβέρδου :

Ανώνυμος είπε ...

Μόλις είδα ένα άρθρο που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και σας το στέλνω γιατί είναι σχετικό με το θέμα:
'DROMMONDVILLE, Κεμπέκ, ΚΑΝΑΔΑΣ- Την περασμένη εβδομάδα, η Madeleine Gauron, μια γυναίκα από το Κεμπέκ που είχε χαρακτηριστεί ως βιώσιμη για τη δωρεά οργάνων αφότου οι γιατροί της διέγνωσαν ότι ήταν «εγκεφαλικά νεκρή», εξέπληξε την οικογένειά της και τους γιατρούς της, όταν συνήλθε από το κώμα , άνοιξε τα μάτια, και άρχισε να τρώει!.

Η 76χρονη γυναίκα νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Sainte Croix de Drummondville για μια φλεγμονή των ούλων, η οποία απαιτούσε μια σύντομη εγχείρηση. Κατά τη διάρκεια που συνερχόταν, το προσωπικό του νοσοκομείου έδωσε στην ηλικιωμένη γυναίκα στερεά τροφή, την οποία δεν μπορούσε να καταναλώσει στο σπίτι της οικογένειάς της για κάποιο χρονικό διάστημα, και την άφησαν αφύλακτη. Καθώς πνίγηκε από το φαγητό, έπεσε σε κώμα, μετά από ανεπιτυχή ανάνηψη.
Το Ιατρικό προσωπικό επικοινώνησε με την οικογένειά της, να τους εξηγήσει ότι η μητέρα τους ήταν «εγκεφαλικά νεκρή», χωρίς καμία ελπίδα ανάκαμψης. Μιλώντας για τα μάτια της Gauron ως ιδιαίτερα βιώσιμα, οι γιατροί ρώτησαν αν η οικογένεια θα συμφωνούσε με τη δωρεά οργάνων.
Ενώ προσπαθούσαν να υποστηρίξουν τη δυνατότητα της δωρεάς των οργάνων, η συγκλονισμένη οικογένειά της ζήτησε να προχωρήσουν αρχικά σε περαιτέρω ιατρικές εξετάσεις για να αποδειχτεί ότι η Gauron ήταν πραγματικά νεκρή.
Την επόμενη μέρα, η οικογένεια δοκίμασε μεγάλη έκπληξη όταν έμαθε ότι η Gauron είχε ξυπνήσει. Λίγο αργότερα, καθόταν στο κρεβάτι και έτρωγε γιαούρτι.
«Αν είχαμε αποφασίσει να δωρίσουμε τα όργανά της, θα την είχαμε σκοτώσει», είπε ο γιος της.
«Δεν μπορώ να καταλάβω πως αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους κατά τον τρόπο αυτό. Αν και είναι 76 χρονών και είναι άρρωστη, δεν ήταν ανάγκη να τα υποφέρει όλα αυτά», επέμεινε η κόρη της.
Η Madeleine Gauron είναι πλέον σε θέση να φάει, να περπατήσει και να μιλήσει, και αναγνώρισε αμέσως την οικογένειά της. Τα παιδιά της έχουν αποφασίσει να στραφούν νομικά κατά του νοσοκομείου.'
Πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2011/07/blog-post_3687.html

Επώνυμος σχολίασε ...

Ναι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είδηση, αν και δεν είναι η μόνη. Υπάρχουν και άλλα παρόμοια περιστατικά, πολλά των οποίων δεν τα γνωρίζουμε. Είτε διότι δεν δημοσιοποιούνται είτε διότι οι ασθενείς χάνονται από την εσπευσμένη και επείγουσα διάγνωση του εγκεφαλικού "θανάτου".

Οι κυρίως υπεύθυνοι είναι οι γιατροί, αν και οι συνεργάτες τους νομικοί, δεν υστερούν.

Όταν ένας ασθενής με βαρεία κρανιοεγκεφαλική τραυματική ή άλλη βλάβη αδυνατεί να ανανήψει παρά τις θεραπευτικές προσπάθειες, οι οποίες δεν περιορίζονται σε δύο με τρεία εικοσιτετράωρα, αλλά εκτείνονται σε βάθος εύλογου χρόνου, τότε είναι μάταιο να συντηρείται στα μηχανήματα. Διότι το ίδιο ακριβώς κάνουμε σε ανίατες παθήσεις,όταν η "φαρέτρα" των θεραπευτικών μέσων που διαθέτουμε έχει αδειάει.

Δεν τους κάνουμε ούτε ευθανασία, ούτε τους αφαιρούμε τα όργανα.

Οι σημερινοί γιατροί εγκληματούν κατά των ασθενών και κατά της επιστήμης. Αρκούνται στην διάγνωση του εγκεφαλικού 'θανάτου', που αντιβαίνει σε κάθε έννοια διαγνωστική, δοθέντος ότι ο θάνατος πιστοποιείται και δεν διαγιγνώσκεται - οι διαγνώσεις αφορούν σε ασθένειες - και σπεύδουν να αφαιρέσουν τα όργανα.

Όμως, η διάγνωση μιας επί μέρους νόσου ή πάθησης ενός συστήματος - εδώ πάσχει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα - απαιτεί την παρακολούθηση και την εφαρμογή των θεραπευτικών μέσων που έχουμε στη διάθεσή μας, και η βαρεία εγκεφαλική ανεπάρκεια τραυματικής ή άλλης φύσεως, χρήζει παρακολουθήσεως. Την οποία όμως αρνούται οι νεόφυτοι θεράποντες του Ασκληπιάδη.

Κάνουν λόγω οι ανόητοι για "διάγνωση θανάτου" και όχι για διάγνωση νόσου. Η νόσος διαγιγνώσκεται και ο θάνατος πιστοποιείται. Αλλά τόσο αγράμματοι είναι! Και ύστερα θέλουν να λέγονται "γιατροί"!

Αχ, καημένε Ιπποκράτη ... .