Ημερολογιακές ενστάσεις και απαντήσεις

"Στις βλακώδεις αυτές ενστάσεις μας, παράκληση όπως μη υπάρξει υψιπετής, αλλά προσγειωμένη αντίθετη τεκμηρίωση"

Θα ρωτήσετε και ποιές ήταν οι βλακώδεις ενστάσεις που είχε ο σχολιαστής. Διότι, παρέλειψα να το πώ, το ανωτέρω τέθηκε από σχολιαστή ιστολογίου. Οι ενστάσεις;

"Γιατί θέλουμε να ακολουθήσουμε το Ιουλιανό ημερολόγιο με το οποίο κατατρατηγείται η απόφαση της Α΄ Συνόδου; Και φέρνω παράδειγμα το 2012, όπου το Πάσχα θα εορτασθεί την 2η Κυριακή μετά την Πανσέληνο και όχι την 1η, κατά παράβαση του πασχάλιου Κανόνα της Α΄ Συνόδου"

Ζητά να του δοθούν απαντήσεις στις βλακώδεις, όπως τις χαρακτηρίζει, ενστάσεις (σ.Σ. δεν τις συμπεριέλαβα όλες) και ερωτήματα τα οποία έχει. Του απάντησε σε μερικές εξ αυτών ένας άλλος μη θέλοντας όμως να επεκταθεί περισσότερο. Διότι, όπως έγραψε, δεν θα επιθυμούσε να χαρακτηρισθεί ως "παραδίδων μαθήματα".

Ας δώσουμε λοιπόν ακόμη μιαν απάντηση, σε ένσταση ή ερώτημα, του σχολιαστή φροντίζοντας όμως προηγουμένως να ξεκαθαρίσουμε κι εμείς τη θέση μας.

Θέλει ο σχολιαστής να του δοθούν απαντήσεις στις βλακώδεις ενστάσεις του, κι εμείς ομοίως του απαντούμε : Βλακώδεις θα είναι και οι δικές μας απαντήσεις - όχι υψιπετείς - αλλ΄ όμως "προσγειωμένες". Φυσικά, όσο ομαλή μπορεί να είναι μια "προσγείωση" από αδέξιο και άπειρο κυβερνήτη ιπταμένης (προφανώς) μηχανής.

Ίπταται λοιπόν και το Παλαιόν εορτολόγιο και ο σχολιαστής απορεί και λέγει : Μα, τέλος πάντων, πώς είναι δυνατόν να αποτελεί πατροπαράδοτη Παράδοση το εορτολόγιο; Και γιατί ο πασχάλιος Κανών κατάντησε να είναι Δόγμα πίστεως και διδασκαλία των Πατέρων απαρασάλευτη, ώστε να απαγορεύεται οποιαδήποτε διόρθωση; Τόσες και τόσες διορθώσεις δεν έγιναν μέσα στα πρώτα 800 με 900 χρόνια του εκκλησιαστικού μας βίου; Παράβαση δεν θα κάνουμε και το 2012, όπου αντί να κάνουμε Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο (8 Απριλίου), θα το κάνουμε τη δεύτερη Κυριακή (15 Απριλίου);

Ο απορών σχολιαστής παραβλέπει κάτι σημαντικό. Ότι πέντε χιλιετίες από κτίσεως Αδάμ και δυο χιλιετίες από γεννήσεως Χριστού χρειάστηκαν για να καταλάβουμε το έργο της θείας Οικονομίας, και αυτό όχι πλήρως. Διότι υπάρχουν ακόμη πολλοί που το αμφισβητούν ή το χειρότερο, το διαστρέφουν με την κατά κόσμον σοφία και φιλοσοφία τους. Θέλει αυτά όλα να είχαν ξεκαθαρίσει ευθύς αμέσως, όταν η εκκλησία έβγαινε μέσα από τις κατακόμβες και μάλιστα, με τις διαρκείς παρενοχλήσεις εκ μέρους των αιρετικών.

Ο Ωριγένης ήταν αρχικά αποδεκτός, χρειάστηκαν όμως δυο με τρεις αιώνες για να γίνουν αντιληπτές οι κακοδοξίες που υποστήριζε και τελεσίδικα να καταδικασθεί δια Συνόδου. Με το ζήτημα των ιερών Εικόνων το ίδιο συνέβη. Η έρις μαινόταν για περισσότερο από εκατό χρόνια. Το ίδιο και με το φιλιόκβε για ακόμη περισσότερα. Τι λοιπόν θέλει να μας πει, γιατί απορεί και δεν πείθεται ότι και το εορτολογικό ζήτημα, που τέθηκε από την αποσχισθείσα Δύση με την ακριβή - όσο της επέτρεπαν τα τότε ακριβή αστρονομικά μέσα - μέτρηση του χρόνου, καταστάλαξε εδώ σε μας και κατέστη δογματικός όρος; Και είναι δογματικός διότι μία ήταν η Εκκλησία όταν από κοινού συμφωνήθηκε η εορτολογική τάξη, ώστε να μην εορτάζει άλλοτε η Δύση και άλλως η Ανατολή. (Βλέπε σχόλια που ακολουθούν)

Διερωτάται κανείς. Τι άρα γε είναι σημαντικότερο; Να εορτάζει με το ατελώς (έστω) καθορισμένο ημερολόγιο του ειδωλολάτρη Μέτωνος ή με το επιστημονικά ακριβές της παπικής μαθηματικής σοφίας;

Ο Κύριος σε ειδωλολατρική εποχή εσαρκώθη και την ατελή (θνητή) ανθρώπινη φύση προσέλαβε για να μας αποκαλύψει όχι την του κόσμου μαθηματική σοφία και ακρίβεια των αριθμών της επιστήμης. Την του θεού Σοφία μας αποκάλυψε και διαρκώς μας αποκαλύπτει δι΄ αγίου Πνεύματος. Δεν πάσχει η εποχή μας από ακρίβεια και ακρίβειες. Η επιστήμη δοξάζεται και κυριαρχεί παντού. Παρ΄ όλα ταύτα, παρ΄ όλη τη σχολαστική και επιμελημένη μας ακρίβεια, τα φαινόμενα δείχνουν ότι μολυνθήκαμε. Παραβρωμίσαμε και παγκόσμια εκστρατεία διακηρύσσεται για την προστασία του πλανήτη!

Πρόβλημα θα είχαμε αν ο εκκλησιαστικός χρόνος παρέμενε αμετάβλητος; Καλύτερη πίστη θα είχαμε αν είμαστε χρονικά συνεπείς με το "ραντεβού" των ιστορικών γεγονότων την ιερή ανάμνηση των οποίων κατ΄ έτος επιτελούμε; Τα αμετακίνητα όρια "ά έθεντο οι πατέρες" δεν είναι τα μεταθετά των ισημεριών της γης, των κύκλων του ηλίου, της σελήνης ή των αστέρων. Είναι όλα όσα επιστώθησαν δια πνεύματος Αγίου σε ανθρώπους ατελείς, αμαρτωλούς, πρώην ειδωλολάτρες, ακόμη δε και σφάλλοντες στον, κατά μαθηματικήν ακρίβειαν, προσδιορισμό του πασχαλίου Κανόνος. Ο οποίος, παράδειγμα, αντί να εορτασθεί το 2012 στις 8 Απριλίου θα εορτασθεί στις 15.

Να σημειώσουμε εδώ και το εξής σημαντικό. Το οποίο πρέπει να συμπεριλάβουμε, πριν κλείσουμε την βλακώδη μας απάντηση. Αλλά και την αναπόφευκτη προσεδάφιση. Μετά την απαίτηση των ευρωπαίων εταίρων για αλλαγή της ώρας, όταν κάνουμε Ανάσταση την 12ην του Σαββάτου, η κανονική και αμετάβλητη δική μας ώρα είναι η 11η του Σαβάτου. Όταν λοιπόν το 2012, στις 8 Απριλίου, θα σημάνει η 12η για την Ανάσταση, θα είναι η 11η του Σαββάτου της 7ης Απριλίου και το εβραϊκό ή νομικό Φάσκα θα συμπέσει με το χριστιανικό Πάσχα. Οπότε, κατά δικαίαν παράβαση της Α΄ Οικουμενικής το Πάσχα θα γίνει στις 15 Απριλίου. Παραλείπω ότι, αφ΄ ης χρεωθήκαμε την τροποποίηση της ώρας, κάνουμε Ανάσταση το Σάββατο και όχι "τη μιά σαββάτων", την ημέρα Κυρίου και Κυριακή.