"εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου, κλῖνον τὸ οὖς σου εἰς τὴν δέησίν μου"

Ανώνυμος,Jan 14, 2012 12:47 PM
με την υπογραφή "Ήλος" έγραψε ...

Σχετικό :
"Το πρόβλημα αγαπητέ Κυπριανέ, δεν είναι τόσο το ότι γιορτάζουμε είτε την αλλαγή του χρόνου είτε οτιδήποτε άλλο, αλλά το ΤΙ και το ΓΙΑΤΙ (σ.σ. συγγνώμη για τη μικρή διόρθωση) γιορτάζουμε" (*)

Κυπριανός Χ, σχόλιο :
Το ΤΙ και το ΓΙΑΤΙ εορτάζουμε έχει σημασία, σύμφωνοι, και αυτό μας πηγαίνει στο "μνήμην ποιούμενοι".

Και γιατί "μνήμην ποιούμενοι"; Για να έχουμε τις πρεσβείες πάντων των αγίων.

Όταν λοιπόν για κάποιο λόγο τους ζητήσουμε να μας συμπαρασταθούν στις προσευχές μας, δικαίως θα μας απαντήσουν άλλοι αντ΄ αυτών. Και θα μας πουν : "Σήμερα, που τους χτυπάτε την πόρτα για να ακούσουν το αίτημα σας μαζί με τις εόρτιες ευχές, απουσιάζουν. Ουκ οίδαν υμάς".

Θα σπεύσει βέβαια ο φιλόθρησκος αγαπολόγος να μας πει "οι άγιοι είναι πέραν των χρονικών ορίων". Αλλά δεν είναι. Είναι εντός αυτών διότι και οι αιτούντες εντός χρονικών ορίων δοξάζουν, τιμούν και προσκυνούν τους αγίους του Θεού. Εντός χρονικών ορίων υποβάλλεται η επίκληση "εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου, κλῖνον τὸ οὖς σου εἰς τὴν δέησίν μου" και ζητά ο πιστός την βοήθεια του εορτάζοντος αγίου.

Αν λοιπόν εορτάζουμε "μνήμην ποιούμενοι" των αγίων εκτός του ορισμένου χρόνου, το πιθανότερο ματαία η εορτή, μάταια και τα αιτήματα προς μεσιτείαν ή άλλου είδους άνωθεν βοήθεια. Θα το παρομοίαζα με το "Κλειστόν λόγω απουσίας".

Ανώνυμος Jan 21, 2012 01:19 PM
με την υπογραφή "Ήλος" έγραψε ...

Σχετικό :
"Κλείνοντας, αγαπητέ Κυπριανέ, θεωρώ τις αμαρτίες μου πρώτο και μεγαλύτερο εμπόδιο στο να εισακουστούν οι προσευχές μου. Για τα υπόλοιπα δεν γνωρίζω"

Κυπριανός Χ, σχόλιο :
Σχεδόν θα συμφωνούσα με όλα όσα γράφει ο αγαπητός "Ήλος". Θα μπορούσα να τα είχα γράψει κι εγώ, διότι πολύ δεν απέχουν απ΄ό,τι φρονώ αναφορικά με το θέμα.

Δεν παύει όμως να υπάρχει μια λεπτομέρεια, η οποία για άλλους μπορεί να είναι σημαντική και για άλλους ασήμαντη.

Ορθά επισημαίνει ο "΄Ηλος" ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο να εισακουστούν οι προσευχές μας είναι οι αμαρτίες μας. Ως προς τις αμαρτίες, είναι γνωστό ότι αυτές γίνονται "λόγω, έργω ή διανοία". Υπάρχει όμως και διαβάθμιση αμαρτιών, αν λάβουμε υπόψη ότι έχουμε αμαρτίες προς θάνατον (θανάσιμα αμαρτήματα) και αμαρτίες όχι τόσον επιβλαβείς (ιάσιμα αμαρτήματα).

Προσωπικά θεωρώ θανάσιμο το αμάρτημα να αποκρύπτεται σκόπιμα και συστηματικά η αλήθεια, που αφορά και στην ημερολογιακή καινοτομία. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν με άφηνε αδιάφορο το ζήτημα αυτό. Ακόμη και η ολιγωρία μου επ΄ αυτού, κρίθηκε από εμέ τον ίδιο επιβαρυντική.

Ήθελα, επιθυμούσα, έπρεπε να γνωρίζω τι συνέβη. Πώς, αίφνης, άνθρωποι που είχαν αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο - μετά λόγου γνώσεως εννοείται - ξαφνικά έκαναν στροφή 180°;

Δυστυχώς όσα έμαθα, όσες πληροφορίες κατόρθωσα να συλλέξω, ήταν απίστευτα επιβαρυντικές για το θεολογικό και εκκλησιαστικό τόλμημα της τότε ιεραρχίας. Το οποίο, και πάλι δυστυχώς, συνεχίζεται μέχρι των ημερών μας. Πέραν αυτού, είναι λίαν έκδηλος η συστηματική απόκρυψη στοιχείων που οδηγούν στην επίλυση της εμπλοκής, κατ΄ επέκταση δε, τούτο συνεπάγεται την ανεπαρκέστατη εκκλησιαστική (και η εξ αυτής προκύπτουσα) θεολογική κατάρτηση του λαού του Θεού.

Χαρακτηριστικά ένα και μόνο παράδειγμα : Υπήρξε ποτέ καθηγητής της Θεολογικής στο Αθήνησι Πανεπιστήμιο ο οποίος ήταν αρνητής της ημερολογιακής καινοτομίας; Ουδείς ευρέθη.

Ορθά λοιπόν γράφει ο αγαπητός ΄Ήλος : "... θεωρώ τις αμαρτίες μου πρώτο και μεγαλύτερο εμπόδιο στο να εισακουστούν οι προσευχές μου". Σε αυτές όμως δεν συμπεριλαμβάνει την ηθελημένη του άγνοια (: δεν έχω την απαιτούμενη γνώση, γράφει) με αιτιολογικό - έμμεσα προκύπτει - την ανεπαρκή φώτιση (: αλλά και την απαιτούμενη φώτιση, συμπληρώνει). Δεν χρειάζεται να επεκταθώ.

Τέλος, για τον άγιο παπα-Νικόλα Πλανά, θα είχα να πω ότι βρέθηκε στην έναρξη αυτής της ταραχής και θα του αναγνώριζε κανείς, ότι προσπάθησε να ακολουθήσει την "βασιλική οδό". Μετά την κοίμησή του άρχισε να εκπτύσσεται η θεολογική αναίρεση της καινοτομίας.

Περισσότερα βλ. http://salograia.blogspot.com/2012/01/blog-post_2646.html