Σε ιστολόγια θρησκευτικών, ή μάλλον εκκλησιαστικών, ενδιαφερόντων είδαμε να αναρτώνται επαινετικά άρθρα για την προσπάθεια που ξεκινά τώρα, ώστε να παύσει η υφιστάμενη, από το 1924, διχοστασία του λαού του Θεού. Αναφέρομαι στο νεο-εορτολογικό σχίσμα, όπου οι πιστοί χωρίστηκαν σε νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες κατόπιν άνωθεν εντολής των γνωστών, αλλά εξαρχής μη κατονομασθέντων, κέντρων. Τα κέντρα αυτά είναι τα πλοκάμια του σιωνισμού, ο οποίος τώρα επελαύνει με οικονομικές ή άλλου είδους απελευθερωτικές βόμβες. Βόμβες αληθείας όμως δεν χρησιμοποιεί ποτέ.
Με άλλα λόγια βρισκόμαστε στην έναρξη ενός άλλου είδους, θα λέγαμε ενδο-ορθόδοξου, διαλόγου.
Σχετικά με το θέμα αυτό σχολιαστής έγραφε ότι συμφωνεί να γίνει ο διάλογος για την ένωση των δυο ημερολογιακών παρατάξεων, έθετε όμως την προϋπόθεση της επιστροφής στο πατροπαράδοτο Παλαιό εορτολόγιο. Παράλληλα, ζητούσε να εκδιωχθούν όλοι οι οικουμενιστές επίσκοποι και πατριάρχες.
Έτερος σχολιαστής που συμφωνούσε με τον "προλαλήσαντα" συμπλήρωνε τα ακόλουθα :
"Καλοί οι διάλογοι όχι όμως όταν πρόκειται να συνδιαλλεχθούμε με ανθρώπους-εκφραστές, ή εκπροσώπους, παγιωμένων αιρετικών τοποθετήσεων (ή δοξασιών), όπως η άθεσμη εορτολογική καινοτομία του 1924. Η οποία έκανε θεσμό την αθέτηση της Ιερής Παραδόσεως φροντίζοντας μόνο τον παραδοσιακό - καλύτερα φολκλορικό - συνεορτασμό του αγίου Πάσχα.".
Σχετικά τώρα με τον διωγμό των επισκόπων ή και πατριαρχών, αυτό θα κληθεί να το κάνει Πανορθόδοξη Σύνοδος, όχι όμως αποτελούμενη από τους ήδη γνωστούς, και εντός ΠΣΕ ή αλλού, συναγελαζόμενους, συμποσιαζόμενους, συνευλογούμενους, συμπροσευχόμενους κλπ. ιεράρχες ή κατέχοντες υψηλά εκκλησιαστικά - όχι βέβαια θρησκευτικά - αξιώματα.
Αν τούτο καθίσταται εκ των πραγμάτων ανέφικτο, εκείνο που μπορεί να γίνει είναι η άμεση αποτείχιση από τις κεφαλές αυτής της νέας και αιρετικής εκκλησίας, η οποία εδώ και έναν αιώνα εξακολουθεί να περιγελά εαυτήν και το ποίμνιο, φέροντας ανάξια τον τίτλο της, εντός εισαγωγικών, "Ορθόδοξης Εκκλησίας". Η εκκλησία αυτή μιλούσε πάντα με τη γλώσσα της ελευθερίας, ουδέποτε όμως με το λόγο της αληθείας. Αυτή ήταν η εντολή που της δόθηκε, όταν προέβη στην καινοτομία, και αυτή τη γλώσσα συνεχίζει να χρησιμοποιεί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αν και αγνοώ την προέλευση, δηλαδή αν πρόκειται για εκκλησιαστική γραφίδα, είναι άρθρο που δημοσιεύθηκε σε θρησκευτικών - και άλλων - ενδιαφερόντων ιστολόγιο και είχε ως εξής :
"Συμμέτοχοι στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είμαστε όλοι μας. Όλος ο ελληνικός λαός συμμετείχε και συμμετέχει μέσω της ψήφου του στις γενοκτονίες που λάμβαναν και λαμβάνουν χώρα από το Κόσοβο μέχρι την Γάζα. Και θα συμμετέχει και στις γενοκτονίες που σχεδιάζονται να γίνουν μέσα στα επόμενα δύο-τρία χρόνια." (*)
Σε δεύτερη μοίρα ήταν και ένα σχόλιο (ποιος τα διαβάζει;) που ακολούθησε και έλεγε :
"Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμό του θηρίου.
Αν το "θηρίο" δεν είναι η σιωνιστική δημοκρατική ψήφος, με την οποία όλα έγιναν, γίνονται και θα γίνουν, τότε ποιο είναι;
Οι σκεπτόμενοι βλάκες θα πουν : Να άλλος ένας φασίστας. Κανείς από αυτούς δεν θα σκεφθεί, ότι υπάρχει και μια άλλη δημοκρατία, η δημοκρατία της αλήθειας, της ανιδιοτέλειας, της ισονομίας, της διακονίας των πολιτών και όχι της εξουσίας επ΄ αυτών."
Το αναπόφευκτο ερώτημα είναι : Πότε η εκκλησιαστική ιεραρχία δέχθηκε να πεί κάτι παρεμφερές; Το μόνο που έκανε ήταν να αρκεσθεί σε εντυπωσιασμούς : Να σηκώνει λάβαρα και να μαζεύει υπογραφές - πιστοποιητικά ορθοδοξίας, για τις ταυτότητες και άλλα διάφορα. Η γνώση της αληθείας δεν έχει ελευθερώσει ακόμη τους ιεράρχες μας. Τους ελευθέρωσε ... η ελευθερία και γίναμε όλοι υπόδουλοι της σιωνιστικής, δημοκρατικής και δολοφονικής, ψήφου.
(*) http://proslalia.blogspot.gr/2013/07/blog-post_19.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου