Ακούστηκαν πολλά και καλά, ακούστηκε όμως και η φωνή του μητροπολίτη Βόλου να λέει στο τέλος (!4 : 41΄) : "Και να τελειώσω με αυτό, αφορά στην ποιμαίνουσα εκκλησία, ισχύει πάντοτε ότι υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται. Επιτρέψτε μου να έχω γνώση πραγμάτων που δεν μπορώ να τα πω", για να εισπράξει στο τέλος τα χειροκροτήματα των διοργανωτών της εκδήλωσης και του ακροατηρίου..
Παραλείπω και δεν αναφέρω ότι αυτό ελέχθη για την ζητούμενη, εκ μέρους της ΠΕΘ, εφ΄ όλης της ύλης συζήτηση των αρμοδίων στα θρησκευτικά θέματα "εξ αρχής" και όχι αποσπασματικά. Αν αυτά τα "εξ αρχής", των κυρίων διοργανωτών και του συμφωνούντος μητροπολίτη Ιγνατίου, αφορούν και στα σχετιζόμενα με την παλαιά "ιστορία" του 1920, και κυρίως του 1924, δεν το γνωρίζω. Είναι άλλωστε παλαιά, και τα "εξ αρχής", αυτό μάλλον δεν θα το συμπεριλαμβάνουν. Είναι εκτός των ενδιαφερόντων της ΠΕΘ.
Γιατί να μην είναι άλλωστε, αφού ισχύει το σιωνιστικό, νεοεποχίτικο και νεοταξιακό, δόγμα του "λέγε και μην πράττεις και πράττε χωρίς να λέγεις". Εκτός από τα σποραδικά λόγια μερικών ακαδημαϊκών θεολόγων υπέρ του δικαίου (πρώιμου) αγώνος των παραδοσιακών, τίποτα άλλο δεν είδαμε. Προφανώς, όχι επειδή τα σχετιζόμενα με την παραχάραξη της Παράδοσης ανήκουν στα πραττόμενα και μη λεγόμενα. Οι παραδοσιακοί είναι θεολογικά αμαθείς, όπως ο γράφων, θρησκευτικά απαίδευτοι, όπως ο γράφων, για άλλους δε αιρετικοί, όπως ο γράφων.
Μένει να μάθουμε ποιο είναι αυτό το "εξ αρχής συζήτηση εφ΄ όλης της ύλης", που ζητά η ΠΕΘ.
Τώρα, όσον αφορά στον μητροπολίτη Βόλου Ιγνάτιο και την ολοκάρδια αποδοχή του πολιτικού δόγματος "λέγε χωρίς να πράττεις και πράττε χωρίς να λέγεις" (1), η ζοφερή σημερινή πραγματικότης δείχνει ότι ουδέν πράττουν "οἱ λέγοντές εὖγε εὖγε". Το εγκώμιο που έπλεξε ο μητροπολίτης στους διοργανωτές του συνεδρίου, ήταν απλά ένας ωραίος λόγος - συνήθεια των διαλόγων αγάπης με τους αιρετικούς - δια το ακουσθήναι. Τίποτα άλλο δεν ήταν. Το δέον γενέσθαι, ούτε γίνεται, ούτε αλεκτί πράττεται. Η αλήθεια έχει προ πολλού εγκαταλείψει την ποιμαίνουσα εκκλησία και ο ... Αντώνιος ( : Κλήρος, λαός, Ελλάδα) πνέει τα λοίσθια.
(1) Κατά τους ειδικούς ο "αργός λόγος", άλλως αργολογία, είναι το κουτσομπολιό (ματαιολογία, άσκοπη φλυαρία, αερολογία). Κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, όπως γράφει, είναι : «Πολυλογία, κενοδοξίας καθέδρα, αγνωσίας τεκμήριον, καταλαλιάς θύρα, ευτραπελίας χειραγωγός, ψεύδους υπουργός, κατανύξεως διάλυσις». Στην περίπτωση όμως του σιωνιστικού (πολιτικοθρησκευτικού) ανακατέμματος, το οποίο ασμένως δέχεται ο μητροπολίτης Ιγνάτιος, αργός λόγος είναι ο λόγος χωρίς έργα ή έργο (2). Είναι, επαναλαμβάνω, στην περίπτωση του σιωνιστικού ανακατέμματος, ο "σχολάζων λόγος", ο άπρακτος, ο δίχως έργο λόγος, όπου έχουμε :
῞43 Οταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι᾿ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει. 44 τότε λέγει· εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον. 45 τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ᾿ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ τῇ πονηρᾷ ταύτῃ. (Μτ. ιβ΄)
(2) Σχετικά με τη λέξη "αργός" και τη σύνδεση με το "άπρακτος" βλέπε Ορθογραφικό Ερμηνευτικό Λεξικό Δ. Δημητράκου, λήμμα "έργω" και "έρδω"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου