Προς κάθε κατεύθυνση. Όσοι παραμένουν στα λόγια ορθόδοξοι, αρκούμενοι να επαναλαμβάνουν τους πατέρες της Εκκλησίας ή εδάφια της Αγίας Γραφής, και απρακτούν σε όσα δεινά μας έχουν βρεί, είναι σαν τον πονηρό δούλο της Παραβολής :
20 καὶ ἕτερος ἦλθε λέγων· κύριε, ἰδοὺ ἡ μνᾶ σου, ἣν εἶχον ἀποκειμένην ἐν σουδαρίῳ. 21 ἐφοβούμην γάρ σε, ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρὸς εἶ· αἴρεις ὃ οὐκ ἔθηκας, καὶ θερίζεις ὃ οὐκ ἔσπειρας, καὶ συνάγεις ὅθεν οὐ διεσκόρπισας. 22 λέγει αὐτῷ· ἐκ τοῦ στόματός σου κρινῶ σε, πονηρὲ δοῦλε. ᾔδεις ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρός εἰμι ἐγώ, αἴρων ὃ οὐκ ἔθηκα, καὶ θερίζων ὃ οὐκ ἔσπειρα, καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισα· 23 καὶ διατί οὐκ ἔδωκας τὸ ἀργύριόν μου ἐπὶ τὴν τράπεζαν, καὶ ἐγὼ ἐλθὼν σὺν τόκῳ ἂν ἔπραξα αὐτό; 24 καὶ τοῖς παρεστῶσιν εἶπεν. ἄρατε ἀπ᾿ αὐτοῦ τὴν μνᾶν καὶ δότε τῷ τὰς δέκα μνᾶς ἔχοντι. 25 καὶ εἶπον αὐτῷ· κύριε, ἔχει δέκα μνᾶς. 26 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι παντὶ τῷ ἔχοντι δοθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. (Λκ. ιθ΄).
Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ ΚΑΙ Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΕΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ (*)
Κατά την αντιμετώπιση των αιρέσεων, εκτός από τον έλεγχο της πλάνης και της κακοδοξίας, είναι απαραίτητη και η καλή και σωτήρια Ομολογία της Αλήθειας της Πίστεως. Άλλωστε,μόνον εν Ομολογία δύναται να ασκηθεί αληθινός έλεγχος. Σε καιρό ''οικουμενικής αταξίας,'' όταν ακόμη και οι ηγέτες των Τοπικών Εκκλησιών δεν εκφράζουν την Πίστη της Αληθείας, αλλά συμφωνούν μεταξύ τους στην κακοδοξία, την Καθολικότητα της Εκκλησίας διασώζουν μόνον όσοι διακρατούν την ''ορθήν και σωτήριον Ομολογίαν.'' Για τον λόγο αυτό,ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής βεβαιώνει με έμφαση ότι ''πας άνθρωπος αγιάζεται δια της ακριβούς Ομολογίας της Πίστεως.'' Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει αποσιώπησις της Ομολογίας της Αλήθειας,προκειμένου να επιτευχθεί η ειρήνη και η ομόνοια με τους πολλούς. Όταν σε εγειρόμενα δογματικά θέματα το αληθεύον μέρος σιγήσει από αδράνεια, δειλία ή απειλή, τότε είναι και αυτό συνένοχο με τον σφαλόμενο.''Η σιγή των λόγων, αναίρεσις των λόγων εστί'', διακηρύσσει ο Άγιος Μάξιμος, διότι ''ο μη λαλούμενος λόγος,ουδ' όλως εστί.''. Η Ομολογία της Αληθείας δεν περιορίζεται μόνον εντός της καρδιάς του ανθρώπου, πρέπει οπωσδήποτε και να εξωτερικεύεται : ''Ου περιώρισεν ο Θεός τη καρδία την όλην σωτηρίαν, ειπών ο ομολογών με έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου εν τοις ουρανοίς [Ματθ.ι' 32]. Και ο θείος Απόστολος διδάσκει, λέγων καρδίαν μεν πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δε ομολογείσαι εις σωτηρίαν [Ρωμ.ι΄10]. Και αν η Ομολογία λυπήσει τους περισσότερους ανθρώπους ; Ο Άγιος Μάξιμος είναι και πάλι αφοπλιστικός : ''ου δύναμαι λυπήσαι τον Θεόν σιωπών, άπερ αυτός λαλείσθαι και ομολογείσθαι προσέταξαν. Ο Άγιος Μάξιμος ουδέποτε συγκατετέθη εις τοιαύτην (θεωρουμένην ως) οικονομίαν, οικονομία εις βάρος του δόγματος της Εκκλησίας δεν νοείται, μάλλον δε είναι καταδικαστέα. Αυτή η αταλάντευτος στάσις διαπερνά όλο τον ένδοξο και ταυτόχρονα μαρτυρικό ιστορικό βίο της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία δοκιμάσθηκε,δοκιμάζεται και θα δοκιμάζεται από τις αιρέσεις, ώστε να γίνονται φανεροί οι δόκιμοι.
(*) http://353agios.blogspot.gr/2015/01/blog-post_29.html
Υστερόγραφο κχ
«πέπεισμαι
γαρ ακριβώς ότι όσον αποδιΐσταμαι (όσον απομακρύνομαι) τούτου και των
τοιούτων (του ενωτικού πατριάρχου Μητροφάνους και των λατινοφρόνων
γενικώς), εγγίζω τω Θεώ και πάσι τοις αγίοις, και ώσπερ τούτων
χωρίζομαι, ούτως ενούμαι τη αληθεία και τοις αγίοις πατράσι τοις
θεολόγοις της Εκκλησίας»
Απολογία του αγιωτ. Μητροπολίτου Εφέσου Μάρκου του Ευγενικού, ρηθείσα επί τη τελευτή αυτού αυτοσχεδίως, PG 160, 536BC-536CD
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου