«Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτεριά οπού θα γευόμαστε, θα περικαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή, τιμιότη. ... Τις πρόσοδες της πατρίδας τις κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε “πηρεσίαν να μπούμεν”, ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν»
"Άπαντα Μακρυγιάννη", 1821, Ελληνική Εκδοτική Σχολή, Αθήνα 1977, σελ.214
Το άρθρο επιγράφεται "Τα παλληκάρια της δραχμής". Δημοσιεύθηκε διαδικτυακά στο ιστολόγιο "Ψωροκώσταινα" και αναδημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο "Αβέρωφ" . Το σχόλιο είναι :
Επιστροφή στο εθνικό νόμισμα προϋποθέτει επιστροφή στις ρίζες και στις αξίες αυτής της χώρας, αυτού του τόπου, αυτής της Ελλάδας, επιστροφή δηλαδή σε αρχές και ιδανικά, πράγματα τα οποία οι ποικίλης μορφής και απόχρωσης «Λαφαζανίσιους» έχουν απεμπολήσει, για να μη γράψω ποδοπατήσει, με το δόγμα (πολιτικό) ανήκουμε στη Δύση (σημ. και ο Μαρξισμός είναι Δύση). Όλοι αυτοί που παρελαύνουν από τις τηλεοράσεις, οι μεν του ευρώ οι δε της δραχμής, και κόπτονται για την αλήθεια. Αν όμως τους ρωτήσεις «ποια αλήθεια έχουν στο μυαλό ;», η απάντηση που θα δώσουν είναι «η πολιτική αλήθεια του κόμματος», που εκπροσωπούν.
Η πολιτική αλήθεια δεν είναι η όντως αλήθεια, η πραγματική και ενυπόστατη αλήθεια, όπως τη διδάσκει ανά τους αιώνες η Εκκλησία αυτού του τόπου, αυτής της χώρας, αυτής της Ελλάδας, και οι μάρτυρες έργω και λόγω ομολόγησαν. Και δεν είναι αλήθεια, ακόμη, επειδή τον τελευταίο αιώνα τα πράγματα άλλαξαν. Πρώτα με την Κοινωνία των Εθνών, έπειτα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και τώρα με τον ετοιμαζόμενο - βρίσκεται στα σκαριά - Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και Θρησκειών. Ένα πολιτικοθρησκευτικό ανακάτεμα δηλαδή, όπου τα εθνικά νομίσματα, τα εθνικά κράτη, οι εθνικές Ιστορίες και Παραδόσεις, πετάγονται στα άχρηστα. Συνεπώς, η οποιαδήποτε κουβέντα για επιστροφή στη δραχμή είναι μάταιη, είναι ευκαιριακή, είναι ιδιοτελής, είναι άλλο ένα σύνθημα προς εξαπάτηση των ψηφοφόρων, ενδεχομένως δε, και όσων έχουν τη συνήθεια να εκκλησιάζονται.
Και για να συνοψίσω. Όποιος και όποιοι δεν έχουν σαν υπόδειγμα τρόπου ζωής : βίωμα και φρόνημα, τον ασκητικό και λιτό βίο, ας μας κάνουν τη χάρη, τους παρακαλούμε, να αφήσουν στην άκρη τα περί δραχμής βάσει πολιτικών σχεδίων χι, ψι και ωμέγα.
"Άπαντα Μακρυγιάννη", 1821, Ελληνική Εκδοτική Σχολή, Αθήνα 1977, σελ.214
Το άρθρο επιγράφεται "Τα παλληκάρια της δραχμής". Δημοσιεύθηκε διαδικτυακά στο ιστολόγιο "Ψωροκώσταινα" και αναδημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο "Αβέρωφ" . Το σχόλιο είναι :
Επιστροφή στο εθνικό νόμισμα προϋποθέτει επιστροφή στις ρίζες και στις αξίες αυτής της χώρας, αυτού του τόπου, αυτής της Ελλάδας, επιστροφή δηλαδή σε αρχές και ιδανικά, πράγματα τα οποία οι ποικίλης μορφής και απόχρωσης «Λαφαζανίσιους» έχουν απεμπολήσει, για να μη γράψω ποδοπατήσει, με το δόγμα (πολιτικό) ανήκουμε στη Δύση (σημ. και ο Μαρξισμός είναι Δύση). Όλοι αυτοί που παρελαύνουν από τις τηλεοράσεις, οι μεν του ευρώ οι δε της δραχμής, και κόπτονται για την αλήθεια. Αν όμως τους ρωτήσεις «ποια αλήθεια έχουν στο μυαλό ;», η απάντηση που θα δώσουν είναι «η πολιτική αλήθεια του κόμματος», που εκπροσωπούν.
Η πολιτική αλήθεια δεν είναι η όντως αλήθεια, η πραγματική και ενυπόστατη αλήθεια, όπως τη διδάσκει ανά τους αιώνες η Εκκλησία αυτού του τόπου, αυτής της χώρας, αυτής της Ελλάδας, και οι μάρτυρες έργω και λόγω ομολόγησαν. Και δεν είναι αλήθεια, ακόμη, επειδή τον τελευταίο αιώνα τα πράγματα άλλαξαν. Πρώτα με την Κοινωνία των Εθνών, έπειτα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και τώρα με τον ετοιμαζόμενο - βρίσκεται στα σκαριά - Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και Θρησκειών. Ένα πολιτικοθρησκευτικό ανακάτεμα δηλαδή, όπου τα εθνικά νομίσματα, τα εθνικά κράτη, οι εθνικές Ιστορίες και Παραδόσεις, πετάγονται στα άχρηστα. Συνεπώς, η οποιαδήποτε κουβέντα για επιστροφή στη δραχμή είναι μάταιη, είναι ευκαιριακή, είναι ιδιοτελής, είναι άλλο ένα σύνθημα προς εξαπάτηση των ψηφοφόρων, ενδεχομένως δε, και όσων έχουν τη συνήθεια να εκκλησιάζονται.
Και για να συνοψίσω. Όποιος και όποιοι δεν έχουν σαν υπόδειγμα τρόπου ζωής : βίωμα και φρόνημα, τον ασκητικό και λιτό βίο, ας μας κάνουν τη χάρη, τους παρακαλούμε, να αφήσουν στην άκρη τα περί δραχμής βάσει πολιτικών σχεδίων χι, ψι και ωμέγα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου