Ο ασυνείδητος ρύπος

Συνέχεια στο Θέμα "Το μάθημα των Θρησκευτικών να γίνει μάθημα των Εκκλησιαστικών"

Σ. Ιερόθεος Β :"Από την φύση του το μάθημα αυτό (των Θρησκευτικών) είναι γνωσιολογικό, εξ ού και χαρακτηρίζεται «μάθημα», και μάλιστα «θρησκευτικών», που σημαίνει ότι δεν αναφέρεται στην κατήχηση της Εκκλησίας"

κχ
Για να γίνει σαφέστερη η σύγχυση του ανδρός ταύτα.
Η γνωσιολογία είναι φύσεως γενικής ή ειδικής. Προκειμένου, δε, περί της λογικής γνώσεως των Θρησκευτικών ζητημάτων (θρησκευτική γνωσιολογία), όπου πλέον πρόκειται περί ειδικής φύσεως θέματος, επειδή δεν γράφεται και δεν λέγεται ποτέ (αν και δεν αποκλείεται να το δούμε) η λέξη "γνωσιολογικότητα", έχουμε τη λέξη "κατήχηση". Συνεπώς, η λέξη "κατήχηση" αφορά στην θρησκευτική γνωσιολογία των μαθητών, περιφραστικά δε στην "έλλογη γνώση της Θρησκείας"

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο "άγιος" Ναυπάκτου, μένεα πνέων κατά της Θρησκείας, αποκλείει την θρησκευτική κατήχηση των μαθητών (η θρησκεία μας αρρωσταίνει) και κρίνει μόνη κατάλληλη την εκκλησιαστική κατήχηση (η εκκλησία μας γιατρεύει). Δεν θα αργήσει να πρωτοτυπήσει και εδώ, μετά από την ποθούμενη γι΄ αυτόν αγιοκατάταξη του +π.Σωφρονίου Σαχάρωφ. Θα τον ακούσουμε, ή μάλλον θα τον διαβάσουμε, να προτείνει στους Ψυχιάτρους, όπως πάψουν του λοιπού να αναφέρονται σε "θρησκευτικό συναίσθημα". Λάθος ! Σφάλμα μέγα !! Μόνο εκκλησιαστικό συναίσθημα υπάρχει και ουδέν άλλο.

Το ερώτημα που καλείται να απαντήσει είναι απλό : Η Εκκλησία προηγείται της Θρησκείας ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο ; Και ναι μεν η Θρησκεία μπορεί να οδηγεί σε δεισιδαιμονία, όπως συνέβαινε με τους προγόνους μας και με άλλους, τούτο όμως φανερώνει την έμφυτη θρησκευτική τάση των ανθρώπων.

«εὕροις δ’ ἄν ἐπιών καί πόλεις ἀτειχίστους, ἀγραμμάτους, ἀβασιλεύτους, ἀοίκους, ἀχρημάτους, νομίσματος μή δεομένας, ἀπείρους θεάτρων καί γυμνασίων· ἀνιέρου δέ πόλεως καί ἀθέου, μή χρωμένης εὐχαῖς μηδέ ὅρκοις, μηδέ μαντείαις, μηδέ θυσίαις ἐπ’ άγαθοῖς οὐδείς ἐστιν, οὐδ’ ἔσται θεατής. Ἀλλά πόλις ἄν μοι δοκῇ μᾶλλον ἐδάφους χωρίς, ἤ πολιτεία τῆς περί Θεοῦ δόξης ἀναιρεθείσης παντάπασι σύστασιν λαβεῖν ἤ λαβοῦσα τηρῆσαι». (Προς Κολώτην Επικούρειον § 31)

«οὕτως ὁ ἐκ Θεοῦ λόγος καί πᾶσι σύμφυτος καί πρῶτος ἐν ἡμῖν νόμος καί πᾶσι συνημμένος, ἐπί Θεόν ἡμᾶς ἀνήγαγεν» (άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

Αν ο άνθρωπος δεν καθαρίσει τον συσσωρευμένο ρύπο επί της εκ Θεού δημιουργίας, την αμαύρωση του κατ΄ εικόνα με άλλες λέξεις, πώς τούτο θα μπορέσει να γίνει καταργώντας τη Θρησκεία εν ονόματι της Εκκλησίας ; Διότι το ασυνείδητο της Θρησκείας είναι αυτό που γίνεται συνειδητό με την Εκκλησία. Αν δεν υπάρχει το ασυνείδητο - ας το γράψουμε μη συνειδητό - τότε τι είδους "είδηση" μας παρέχει η Εκκλησία ; Και, επιτέλους, τι θέλει να μας πει ο ιερός Ψαλμωδός γράφοντας : 7 ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου ; Είναι αυτό γραφή ενός ευφάνταστου τεχνολόγου (: ποιητή) ή μήπως η αλήθεια της ζωής μας ;