Ο Χριστός πρόσφυγας

Ο Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως "Μέγας Βασίλειος" θέλοντας να συνδράμει τους πρόσφυγες, που κατακλύζουν την Ελλάδα, προέβη σε έκκληση συλλογής διαφόρων ειδών ρουχισμού, τροφής, φαρμάκων κλπ. Προς τούτο έφτιαξε και μια αφίσα, την οποία βλέπετε στη φωτογραφία. Είναι από το ιστολόγιο http://opaidagogos.blogspot.gr/2016/01/blog-post_10.html  και γράφω :

Ειλικρινά, λυπάμαι που ένα σύνθημα, σαν αυτό που εξέπεμψε ο του Φαναρίου οικουμενικός κ. Βαρθολομαίος, λόγω των σημερινών προσφύγων, έγινε "σημαία ευκαιρίας" από την αδελφότητα του Μεγάλου Βασιλείου.
Τι είδους πρόσφυγας ήταν ο Κύριος, αλλά τι είδους πρόσφυγας ήταν και ο Αβραάμ ; Διότι και αυτός, ο Αβραάμ, κατά κάποιο τρόπο ήταν πρόσφυγας. Με εντολή του Κυρίου έφυγε ο μνήστωρ Ιωσήφ για την Αίγυπτο, με εντολή του Κυρίου, πάλι, έφυγε και ο Αβραάμ από την Ούρ. Μπορεί ποτέ να γίνει σύγκριση μεταξύ εκείνων και του σημερινού ισλαμικού "τσουνάμι" προσφύγων, που κατακλύζει τον τόπο μας και την Ευρώπη ; Σε εντολή του αγίου Θεού υπακούουν οι σημερινοί πρόσφυγες ή σε δόλια τεχνάσματα σκοτεινών (οικονομικών) εγκεφάλων ;

Μη ξεχάσουμε βέβαια και τον Λώτ.

Αλλά τι να πει κανείς και τι να γράψει ; Όταν "η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας στηρίζεται σε μια μεταμόσχευση θείου Σώματος και σε μια μετάγγιση θείου Αίματος" (σημ. Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου 2819, έτους 2005), ήταν δυνατό να εξαιρεθούν οι πρόσφυγες των μουσουλμανικών χωρών ; Την προς τον πλησίον αγάπη επικαλούνται τα πρυτανεία της Ιατρικής, το ίδιο οι ιεροί Άμβωνες της επίσημης κρατικής μας εκκλησίας. Ακριβώς, όπως εντέλλεται ο διεθνής Σιωνισμός με τους βραχίονες του παπισμού και του τεκτονισμού. Μέσα κι εμείς με τον οικουμενικό του Φαναρίου κ. Βαρθολομαίο..

"2 διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος ἐπὶ τοὺς ποιμαίνοντας τὸν λαόν μου· ...
21 οὐκ ἀπέστελλον τοὺς προφήτας, καὶ αὐτοὶ ἔτρεχον· οὐδὲ ἐλάλησα πρὸς αὐτούς, καὶ αὐτοὶ ἐπροφήτευον. (Δεν έστειλα εγώ τους ψευδοπροφήτας· και όμως αυτοί έτρεχαν προς εκείνους. Δεν ωμίλησα εγώ προς αύτους· και όμως αυτοί εδίδασκον εξ ονόματός μου.)
22 καὶ εἰ ἔστησαν ἐν τῇ ὑποστάσει μου καὶ εἰ ἤκουσαν τῶν λόγων μου, καὶ τὸν λαόν μου ἂν ἀπέστρεφον αὐτοὺς ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν. (Εάν αυτοί είχαν σταθή ἐν τῇ ὑποστάσει μου και εάν είχαν ακούσει τους λόγους μου, θα απεμάκρυναν τον λαόν μου ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν.)
23 Θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι, λέγει Κύριος, καὶ οὐχὶ Θεὸς πόῤῥωθεν. (Εγώ είμαι ο Θεός, που ἐγγίζω τους ανθρώπους, στέκομαι κοντά των, λέγει ο Κυριος. Δεν είμαι Θεός, ο οποίος ευρίσκομαι μακράν και παρακολουθώ με αδιαφορίαν.)" Ιερεμίας, Κεφ. 23.

Ο άγιος Θεός που μας αγγίζει, που είναι πλησιέστερα παντός άλλου, είναι ο Θεάνθρωπος, ο σαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Θεός και άνθρωπος. Ποιος από τους ελεήμονες Σιωνιστές - ελευθεροτέκτονες ή άλλους - έχει μέσα του αυτό τον Θεό και ποιος από τους έξωθεν - διωκόμενους και προσερχόμενους - έχει μέσα του τον ίδιο Θεό με εμάς ; Αυτοί που τους έφτιαξαν πρόσφυγες, αυτοί που τους διώχνουν, αυτοί που κλέβουν τις περιουσίες τους, τι θεό προσκυνούν ; Τον ίδιο με το δικό μας ; Ή μήπως χάριν του συναισθήματος, του εν Χριστώ Ιησού δικού μας ορθόδοξου συναισθήματος, προκαλούν την προσφυγιά των άλλων, για να γίνουμε στο τέλος εμείς πρόσφυγες ή μάλλον οι σκλάβοι της ελεημοσύνης τους ; Διότι σε χώρα λεηλατημένη έρχονται, σε ανθρώπους που καταληστεύονται λόγω δανείων και Μνημονίων. Και επί πλέον, το χειρότερο, με νέα δανεισμό καλούνται να περιθάλψουν τους κατατρεγμένους.

Τέλος, επειδή υποψιάζομαι κάποιοι θα αντιδράσουν. Προς αυτούς λέω, ότι οι ρυπαροί κατά την καρδία βρήκαν τώρα νέα μέθοδο να μολύνουν ακόμη περισσότερο το συναίσθημα. Θα μου υπενθυμίσουν το " 44 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν" (Μτ. ε΄). Με τη σειρά μου θα επικαλεστώ το "2 ῞Οταν οὖν ποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ρύμαις, ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων" (Μτ. ς΄). Και ακόμη, θα τους πω ότι αντικειμενικά αποδείξαμε την αγάπη προς τους εχθρούς μας : Όταν καιόμενοι φωτίζαμε τους δρόμους της Ρώμης, όταν τους διασκεδάζαμε, βλέποντας να μας τρώνε τα θηρία, όταν λαδώναμε με αίμα τους τροχούς των βασανιστηρίων, όταν μας τηγάνιζαν, όταν μας έκοβαν χέρια, πόδια, γλώσσες, κεφάλια. Δώσαμε τη ζωή μας, το είναι και το έχειν. Να τους δώσουμε περισσότερα, ό,τι μας έχει μείνει από το συναίσθημα, που εδώ και χρόνια το μολύνουν και το πλανεύουν, δεν χρειάζεται. Τους μάθαμε, δεν αλλάζουν.

"20 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν." (Μτ. ε΄)

Μετά από αυτά, ποιος μπορεί να μας κατηγορήσει ότι η δικαιοσύνη μας δεν έχει περισσεύσει των γραμματέων και Φαρισαίων ;