Ερανίσματα από θρησκευτικά ιστολόγια - 3

"H Εκκλησία συνιστά στα μέλη της, συγκεκριμένο τρόπο ζωής, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, που αναφέρεται στις σχέσεις με τον Θεό, τον «πλησίον», και τον εαυτό τους."

KX

"Ὅτι μὲν οὖν ἐστι Θεὸς ἄναρχος, ἀτελεύτητος, αἰώνιός τε καὶ ἀΐδιος,
ἄκτιστος, ἄτρεπτος, ἀναλλοίωτος, ἁπλοῦς, ἀσύνθετος, ἀσώματος,
ἀόρατος, ἀναφής, ἀπερίγραπτος, ἄπειρος, ἀπερίληπτος, ἀκατάληπτος,
ἀπερινόητος, ἀγαθός, δίκαιος, παντοδύναμος, πάντων κτισμάτων
δημιουργός,παντοκράτωρ, παντεπόπτης, πάντων προνοητής, ἐξουσιαστής, κριτής, καὶ γινώσκομεν καὶ ὁμολογοῦμεν". (Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, "Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως)

Σχέση με το Θεό δεν υπάρχει για τον άνθρωπο, ούτε υπάρχει και "σχέση" με τον εαυτό μας. Με τον πλησίον, ναι, και εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της κοινωνικής μας ζωής.

Τα συμβαίνοντα στον κοινωνικό μας περίγυρο σαν "σχέσεις", δεν επιτρέπεται, και ούτε είναι δυνατόν, να αναχθούν σε επίπεδο θεολογίας. Οι κοινωνικές σχέσεις είναι ανταποδοτικές επί το πλείστον και ανταποδοτική σχέση με τον άγιο Θεό δεν μπορεί να υπάρξει.

Ο άνθρωπος καλείται "εις αναμόρφωσιν του αρχαίου κάλλους" (άνευ σχέσεως) δια του Θεού. Αυτή, η σχέση, είναι η αμαύρωση της εικόνας θεού που όλοι φέρουμε. Η επανεύρεση αυτού που είμαστε και καλούμαστε να γίνουμε δεν γίνεται κατόπιν σχέσεως. Γίνεται κατόπιν κοινωνίας. Κατά φύσιν υπάρχει η σχέση, η κοινωνία είναι υπέρ φύσιν. Υιοί Ανθρώπου να γίνουμε, όχι κατ΄ όνομα ανθρώπου, αλλά κατά το είναι Ανθρώπου.

Υπόδειγμα, ο ενσαρκωθείς Θεός και Λόγος, ο εν τω Σταυρώ αγιάσας ημάς, ο Αναστηθείς και Αναληφθείς Κύριος των Δυνάμεων.

Η κοινωνία με τον άγιο Θεό δεν είναι σχέση. Όσοι το καταλαβαίνουν - οι άγιοι σαφώς το είχαν - δεν θεολογούν δια της σχέσεως. Δεν ανακηρύσσουν τη σχέση σαν το Α και το Ω της θεολογίας. Για την ένωση με τον άγιο Θεό μίλησαν, την έζησαν, και καταχρηστικά (κατά φύσιν, θα λέγαμε) έκαναν χρήση του όρου "σχέση". Και τι μας άφησαν;

"Εν τοις λαμπρότησι των αγίων σου, πώς εισελεύσομαι ο ανάξιος; Εάν γαρ τολμήσω συνεισελθείν εις τον νυμφώνα, ο χιτών με ελέγχει, ότι ουκ έστι του γάμου, και δέσμιος εκβαλούμαι υπό των αγγέλων. καθάρισον Κύριε τον ρύπον της ψυχής μου, και σώσον με, ως φιλάνθρωπος".

Αυτά δεν είναι "θεολογία της σχέσης", και τώρα συνάφειας. Είναι η αναφής και άρρητη θεολογία ανθρώπου προς Άνθρωπο, την οποία κλείσαμε στα ντουλάπια. Ο εκσυγχρονισμός μας κατάπιε.