Η καινοτόμος ορθοδοξία των πολεμίων του οικουμενισμού

Το μακροσκελές τούτο άρθρο δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο αυτό σε δυο συνέχειες με τίτλο "Η Ορθοδοξία των Οικουμενιστών". Το παρουσιάζω εδώ, τώρα, ενιαίο αφού έγιναν μερικές διορθώσεις.

- "Δηλαδή, το πρόβλημά σας, το άγχος σας και όλη η ενασχόλησή σας είναι να "συγχαρούμε" τον κύριο Κ...; Αυτό σας ενδιαφέρει και όχι να δοθεί μια σωστή λύση στο ζήτημα... ; ", έλεγε ο ένας των συνομιλητών στο διαδικτυακό καφενείο.

Η κουβέντα περιστρεφόταν γύρω από την πλημμυρίδα των μεταναστών, λαθραίων και μη, για να δεχθεί τα ακόλουθα σχόλια:

 - "Εσείς νομίζετε ότι μπορεί να δοθεί σωστή λύση στο ζήτημα; Και ποια είναι αυτή; Μήπως μέσω διεθνών συντονισμένων δράσεων με σεβασμό στην ανθρώπινη αξία και χωρίς υστερίες, όπως λέτε; Μα κάτι τέτοιο δεν φαίνεται από πουθενά. Οι "διεθνείς συντονισμένες δράσεις" διακατέχονται από το δικό τους ιδεολόγημα (γιατί, δεν είναι;) "πατρίδα μας ο πλανήτης Γη". Λησμονούν οι "διεθνείς συντονισμένες δράσεις" ότι χρειαστήκαμε χίλια περίπου χρόνια για να απαλλαγούμε από αυτοκράτορες και αυτοκρατορίες (ή αποικιοκρατίες) και κάθε κράτος να αποκτήσει τη δική του οντότητα και ταυτότητα. Τι θέλουμε πάλι; Να στήσουμε ξανά μια πελωρίων διαστάσεων αυτοκρατορία, ώστε πατρίδα μας να είναι ο πλανήτης Γη; Να ξεχάσουμε γλώσσα, πατρίδα και θρησκεία;

 Αν δεν συμφωνείτε με αυτά, τότε δικαίως κακίζετε τον κυριο Κ... . Χωρίς όμως να το υποψιαζόσαστε, πέφτετε στην παγίδα πολύ χειρότερων ιδεολογημάτων.

 Θα σας παρακαλούσα να μην αποδώσετε πολιτική χροιά στα λεγόμενά μου. Αν είπα αυτά, είναι διότι όχι μόνο δεν περιμένω τίποτα από τους πολιτικούς. Δεν περιμένω απολύτως τίποτα και από τους εκκλησιαστικούς ταγούς, που είναι πλήρως υποταγμένοι στη νέα αυτοκρατορία που ετοιμάζεται. "Πλανηταρχία" είναι ο πολιτικός όρος και "Οικουμενισμός" ο θρησκευτικός".

Ο συνομιλητής παρατήρησε :
- "«Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε». Αυτό είναι το Πολίτευμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ενότητα των πάντων εν Χριστώ. Στην ενότητα αυτή είναι κλητά «πάντα τα έθνη». Αυτό θα μπορούσε να στηρίξει περίφημα το «πατρίδα μας ο πλανήτης Γη». Γιατί αυτή θα είναι η Βασιλεία του Θεού: Μία Ουράνια Κοινή των Πάντων Πατρίδα με Κεφαλή και Κέντρο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό",

για να δεχθεί ένα ακόμη, περισσότερο αναλυτικό σχόλιο:

- "Μήπως όμως ξεχάσατε ότι ο πρωτόπλαστος εγκαταστάθηκε σε μέρος με σαφώς περιγεραμμένα όρια ; Κι αν αυτό αφορά στον παλαιό Αδάμ, μήπως αυτά που μας λέτε αφορούν στους "μαθητεύσαντες" και όχι αορίστως σε όλους τους ανθρώπους; Το νομίζετε "αυτονόητο" τούτο;
 Αλλά έστω και αυτονόητο. Μήπως πέρα από αυτά που λέτε διαζωγραφίζονται μεσσιανικές - χιλιαστικές προσδοκίες και τάσεις; Κάτι δεν μου φαίνεται να στέκει καλά σε όλα αυτά τα ωραία. Γιατί κι εγώ θυμάμαι το "η βασιλεία η εμή ουκ εστιν εκ του κόσμου τούτου ... νύν δε η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εντεύθεν" Ιν. ιθ΄ 36, και περιττό να σας δώσω το υπόμνημα του στίχου 36.

Αποτελεί ευχή της Εκκλησίας το "ελθέτω η βασιλεία σου", την οποία φυσικά ο πιστός αμυδρά προγεύεται στη θεία Λειτουργία, στη θεία Λατρεία. Μακάρι να ήταν εφικτό να γίνει πατρίδα μας ο πλανήτης Γη και όλοι,"εν ενί στόματι και μια καρδία δοξάζειν και ανυμνείν" κλπ. Δεν το βλέπω να γίνεται και οπωσδήποτε είναι πολύ δύσκολο το "ίνα ώσιν έν καθώς ημείς". Αυτό βέβαια συναρτάται με το "ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον αλλά και περί των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ" (Ιν. ιη΄ 20) και το οποίο υπομνηματίζεται στο στίχο "Εγώ περί αυτών ερωτώ. ου περί του κόσμου ερωτώ, αλλά περί ών δεδωκά μοι,ότι σοί εισί" (Ιν. ιζ΄ 9). Τα βλέπετε αυτά πιθανά και εφικτά; Όλοι αυτοί "οι πιστεύοντες δια του λόγου αυτών εις εμέ" νομίζετε ότι αποκλείεται να πιστεύουν καθώς κάνουν οι δαίμονες και οι αιρετικοί;

 Μου λέτε στη συνέχεια για εθνοφυλετισμούς, για εθνικές ιδέες και για μασονία, που έφτιαξε τα εθνικά κράτη. Αλλά οι εθνοφυλετισμοί και οι εθνικές ιδέες αφορούσαν και είχαν άλλου είδους προέλευση και περιεχόμενο από αυτό που εσείς τους δίνετε. Και στο κάτω της γραφής, μπροστά σ΄ αυτό που είναι ήδη έτοιμο ( : νέα αυτοκρατορία και οικουμενισμός, ύστερα από το λάθος της μασονίας με τα εθνικά κράτη που έφτιαξε), ερχόσαστε σεις τώρα να τους υπερακοντίσετε με τις μεσσιανικές προσδοκίες σας. Τι να πω ; ΄Οτι λυπάμαι ειλικρινά;

 Πολιτική χροιά, σας το επαναλαμβάνω, ζήτησα να μη δώσετε σ΄ αυτά που σας λέω. Το ζητώ και πάλι και θα ευχόμουν να μπορούσατε να κρατήσετε τη Ρωμιοσύνη : την αληθινή "μας" ταυτότητα, μέσα στη δίνη του διαχρονικού οικουμενιστικού (σημ. άλλο οικουμενικός) ελληνισμού. Πολύ φοβάμαι ότι με αυτά τα ανοίγματα, σύντομα θα γίνουμε κάτι σαν τις γλαφυρές φιγούρες του περασμένου αιώνα, όπως ήταν ο Δελαπατρίδης.

Παρέλειψα όμως να σχολιάσω και αυτόν τον τόσο ενθουσιαστικό λόγο σας : "Στην αγκαλιά της Ορθοδοξίας κάθε πιστός νιώθει κατ’ ανάγκην και Έλληνας! Και είναι Έλληνας! Στη συνείδηση της Εκκλησίας κάθε άθεος ή αλλόθρησκος ούτε είναι ούτε μπορεί να αισθάνεται Έλληνας".

Προφανώς αναφερόσαστε στην Ορθοδοξία της Ρωμιοσύνης, στη συνείδηση της Εκκλησίας λίαν απομακρυσμένων αιώνων, όταν δίνονταν αγώνες ώστε η αίρεση να μην υποκαταστήσει την ορθή δόξα, την ορθή λατρεία, κοντολογίς την αλήθεια.

 Το βλέπετε αυτό να γίνεται σήμερα; Ομιλεί κανείς για αιρέσεις; Το αντίθετο. Βλέπουμε εναγκαλισμούς, ασπασμούς, συμπροσευχές και πολλά ακόμη θλιβερά διαβάζουμε. Ποιος όμως είναι εκείνος που τολμά να τα καταγγείλει. Τον πολιτικό ηγέτη και τον σχηματισμό των "συνεγερθέντων" ορθοδόξων θέτουμε σαν υψηλό στόχο και όλα τα υπόλοιπα τα σκεπάζουμε με το πρόσχημα της Ρωμιοσύνης, του οικουμενικού ελληνικού πνεύματος, που το κατέστρεψαν "οι Μασόνοι, οι σκοταδιστές «Διαφωτιστές» της Δύσεως και οι συνεχιστές τους'"(sic). Εσείς δεν είσαστε μέσα σ΄ αυτούς. Θέλετε όμως τον ενταφιασμό και του "κρατικού μορφώματος", αλλά και του διεστραμμένου χριστιανικού (παραλείψατε το "χριστιανικού") οικουμενικού πνεύματος.

 Τι λογής είναι αυτή η 'ορθοδοξία', που από τη μια μας αποκαλύπτει τη θεοσοφική προπαγάνδα του Zeitgeist και από την άλλη κάνει τα στραβά μάτια όταν οι πατέρες της Εκκλησίας κατηγορούνται ως ατυχή θύματα του αρχεκάκου, είναι κάτι μεταξύ πολλών ακόμη που κανείς δεν καταλαβαίνει. Η 'ρωμιοσύνη' να είναι καλά και τα λοιπά μεσσιανικά οράματα για τη νέα πατρίδα μας : Τον πλανήτη Γη, με εγκατεστημένη επί της γης της Βασιλείας του Θεού. Αυτό δεν θέλετε; Ποιο; "Αυτό είναι το Πολίτευμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ενότητα των πάντων εν Χριστώ. Στην ενότητα αυτή είναι κλητά «πάντα τα έθνη». Αυτό θα μπορούσε να στηρίξει περίφημα το «πατρίδα μας ο πλανήτης Γη». Γιατί αυτή θα είναι η Βασιλεία του Θεού: Μία Ουράνια Κοινή των Πάντων Πατρίδα με Κεφαλή και Κέντρο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό", όπως γράψατε.

 Οπωσδήποτε αυτό επιθυμείτε. Πείτε λοιπόν στους ακροατές σας ότι το μόνο που χρειάζεται είναι "ο πιστεύσας εν Χριστώ". Ως προς το "βαπτισθείς" δεν είναι απαραίτητο (ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται). Και πολλά ακόμη μας είναι άχρηστα.

 Αυτή είναι  η "ορθοδοξία" που μας προσφέρουν οι στολισμένοι με άμφια, ή χωρίς αυτά, κήρυκες της νέας στρεβλής ορθοδοξίας, της καινοτόμου ορθοδοξίας για να είμαι ακριβής. Ένας θρησκευτικός και θεολογικός μινιμαλισμός που μας νανουρίζει και κοιμόμαστε με αναπαυμένη τη συνείδηση."

Στη συνέχεια ο συνομιλητής που υποστήριζε τη χριστιανική εκδοχή (: πατρίδα μας ο πλανήτης Γη) επιστράτευσε και γνώμες σεβαστών επισκόπων, οι οποίοι στο παρελθόν είχαν ισχυριστεί ότι : "Εάν η Πατρίς υπηρετεί τον Χριστόν και την Πίστη, καλή και ευλογημένη και να χύσουμε τα αίματά μας υπερασπιζόμενοι τα ιερά και τα όσιά της. Αν όμως η όποια κρατική οντότητα γίνεται το όχημα για τον αποχριστιανισμό του ευσεβούς Γένους των Ρωμηών, τότε ας καταποντιστεί εις τα βάθη της αβύσσου μαζί με όλους τους μασόνους και νεογενίτσαρους πολιτικάντηδες που μας σπρώχνουν μακριά από την Ορθοδοξία και τη σωτηρία!" (Αυγουστίνος Καντιώτης).

Υπενθύμισε ακόμη :"Ο μέγας Απόστολος των Εθνών, όταν περιγράφει την σύσταση της Εκκλησίας: «ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομή καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός»", και εμφατικά δήλωνε :"Πώς λοιπόν θα αποτολμήσουμε εμείς, στο Όνομα μάλιστα του Χριστού και της Εκκλησίας, να θέσουμε διαχωριστικές γραμμές αποκλεισμού και υποτιθέμενης φυλετικής ανωτερότητος, διαστρέφοντας και συκοφαντώντας την Εκκλησία και την αποστολή Της; Όσοι το κάνουν αυτό, δεν μπορούν να ισχυρίζονται ότι κινούνται εντός των πλαισίων της Εκκλησίας και του Ευαγγελίου".
Τέλος, δεν θα μπορούσε να μην καταλήξει με το συνηθισμένο, και απόλυτα ορθό, επιχείρημα: "Η Εκκλησία ουδέποτε επλανήθη και ούτε δύναται να πλανηθεί όσοι ανάξιοι ή προδότες και αν ευρεθούν στους κόλπους Της! Είναι Σώμα Χριστού, Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας".

Τα σχόλια που ακολούθησαν είχαν ως εξής:

"Η διαφωνία μου και η επ΄ αυτής επιχειρηματολογία, στηρίζεται σε ένα λεπτό, αλλά καίριο, σημείο. Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου τα σύνορα γκρεμίζονται και οι θρησκείες (αν σας ενοχλεί, γράψατε εκκλησίες) εξομοιώνονται. Ας θυμηθούμε: "Οι ομοιότητες μας ενώνουν,οι διαφορές μας χωρίζουν" και γνωρίζετε ασφαλώς ποιος το είπε.
Γράφετε ότι είναι προτιμότερο να πάει στην άβυσσο η πατρίδα, αν οι κυβερνήτες την σπρώχνουν μακριά από Χριστό, Ορθοδοξία και σωτηρία. Λέτε όμως κι από την άλλη, ότι η Εκκλησία (σ.σ. ονομάζεται και "κιβωτός σωτηρίας") ουδέποτε πλανήθηκε. Σήμερα όμως έχουμε κυβερνήτες που μας σπρώχνουν στην άβυσσο της αθεΐας και από την άλλη, τους ταγούς της Εκκλησίας να μας λένε ότι όλες οι εκκλησίες είναι αδελφές και κλαδιά ενός και του αυτού δέντρου. Ερωτώ : Πλανημένες αυτοαποκαλούμενες "εκκλησίες" υπάρχουν ή δεν υπάρχουν; Και τι μπορούμε να κάνουμε για να γλυτώσουμε από την κακοποιό τους δράση; Αν φύγουμε, μη δεχόμενοι τον μολυσμό που ακούσια δεχόμαστε με τη μνημόνευση αιρετικού επισκόπου, θα μας χαρακτηρίσουν σχισματικούς, φανατικούς και "εκτός εκκλησίας". Τι είδους ασφάλεια μας παρέχει αυτή η εκκλησία ; Που δεν σφάλλει ποτέ και μας καλεί να αναμίξουμε τις αγάπες μας με όλους αυτούς που την κατακομμάτιασαν ;
Κυβερνήτες και κόμματα μπορούμε να τα αγνοήσουμε εντελώς. Ψήφο θέλουν κι εμείς ψήφο δεν δίνουμε σε κανένα. Την διαδικασία τη δημοκρατική την έχουμε πετάξει στην άβυσσο. Με την Εκκλησία τι θα κάνουμε ; Θα δεχόμαστε την ευλογία των συμπροσευχομένων και συνευοχούμενων επισκόπων μας με το "μάγμα" των αλλόθρησκων και των ετερόδοξων ή θα πρέπει να στείλουμε κι αυτή τη διεστραμμένη εκκλησία στην άβυσσο ;

Δύσκολο το ερώτημα που σας θέτω. Αλλά όχι ότι απάντηση δεν υπάρχει. Δεν είναι άλλη από τη συστηματική και έμπρακτη καταγγελία της αθεΐας των "κληρονομικώ δικαίω" κυβερνητών μας, που αφετηρία έχει μια ψευδέστατη "εν Χριστώ αγάπη" μιας πλανεμένης εκκλησίας φιλόδοξων και φιλοπρωτεύοντων ταγών. Τα πρόσωπα αυτών των ταγών, δεν είναι Πρόσωπα που αναδεικνύουν το Θεσμό της Εκκλησίας. Είναι πρόσωπα που αναδεικνύουν το εγώ και τον εγωϊσμό τους. Αυτή την εκκλησία δεν την θέλουμε. Θέλουμε την αληθινή, την πραγματική Εκκλησία, γι΄ αυτό και φεύγουμε. Την άβυσσο δεν την αγαπάμε.

Έπειτα, θεωρώ λίαν επικίνδυνο να τονίζουμε στοιχεία δευτερεύοντα, πχ. ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν κλπ., σε ένα κόσμο που αγνοεί - αν δεν διαβάλλει - εντελώς τα πρωτεύοντα. Με αυτό το σκεπτικό μπορείτε να καταλάβετε τις αντιρρήσεις μου. Είμαστε σήμερα μάρτυρες, όσοι τουλάχιστον βλέπουμε πίσω από τα πράγματα, αυτού που συντελείται. Κάποιοι προωθούν (δεν εννοώ εσάς) για καθαρά χρησιμοθηρικούς λόγους, ευαγγελικά και αποστολικά εδάφια προκειμένου η ανευλόγητη προσπάθεια της πολτοποίησης των λαών να ευλογηθεί και να γίνει αποδεκτή η ενοποίηση ολόκληρης την ανθρωπότητας.

Οπωσδήποτε, δεν σας αφορούν τα μεσσιανικά και χιλιαστικά οράματα. Αλλά πόσοι από αυτούς που σας διαβάζουν, είναι σε θέση να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα σε έναν αισθητό κόσμο της χριστιανικής πνευματικότητας και έναν κόσμο της γιεχωβίτικης και πάσης άλλης πλανημένης (αιρετικής) χριστιανικής, κυρίως όμως χιλιαστικής, δοξασίας;  Μάλιστα δε,σε μια περίοδο που επίσημα χείλη μας διαβεβαιώνουν ότι όλες οι θρησκείες διαφέρουν μόνο ως προς τις "λατρευτικές εκφράσεις".

Ο Χριστιανισμός όταν άρχισε να ορθώνει το ανάστημα βρέθηκε αντιμέτωπος όχι μόνο με την ειδωλολατρία αιώνων, αλλά και με την αίρεση, που τον έριχνε πίσω στην ειδωλολατρία. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα και θα συμβαίνει πάντα. Δύσκολα μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι τη δυναμική τροπή προς την "καλήν αλλοίωσιν" που υφίστανται με το άγιο Βάπτισμα. Τόσο δύσκολα, ώστε σήμερα να λέμε ότι δεν είναι απαραίτητο, ακόμη και όταν κάποιος συνειδητά αντιληφθεί ότι βρίσκεται για χρόνια σε πλάνη και αίρεση. Άλλοι βέβαια κάνουν βλακωδώς λόγο για προσηλυτισμό.

Εν πάση περιπτώσει το θέμα δεν είναι εκεί. Είναι σ΄ αυτό που λέτε : "Πώς λοιπόν θα αποτολμήσουμε εμείς, στο Όνομα μάλιστα του Χριστού και της Εκκλησίας, να θέσουμε διαχωριστικές γραμμές αποκλεισμού και υποτιθέμενης φυλετικής ανωτερότητος, διαστρέφοντας και συκοφαντώντας την Εκκλησία και την αποστολή Της;".

Νομίζετε, όποιος βλέπει όλα αυτά που γίνονται σήμερα και εκθέτει τους βάσιμους φόβους του, ότι θέτει γραμμές διαχωρισμού και ότι προτείνει την υποτιθέμενη φυλετική του υπεροχή;

Ακριβώς, στο σημείο αυτό θα σας αναφέρω έναν διάλογο που είχα κάποτε με έναν ψευδομάρτυρα του Ιεχωβά. Μου ήρθε κρατώντας στα χέρια του την Αγία Γραφή των εκδόσεων της Βιβλικής Εταιρίας και μου είπε: "Ορίστε, εδώ λέει αυτό". Έβγαλα κι εγώ απ' το συρτάρι το Κείμενο των Εβδομήκοντα και του είπα: "Λάθος, εδώ λέει αυτό κι αυτό". Μου απάντησε: " Ξέρεις, εγώ είμαι άνθρωπος που λίγα γράμματα γνωρίζει. Δες όμως τι γίνεται και με τόσες χιλιάδες σαν εμένα; Με αυτό το βιβλίο που σου έφερα τα καταλαβαίνω όλα. Με το δικό σου δεν καταλαβαίνω τίποτα". Και τότε του απάντησα: " Εφόσον καταλαβαίνεις ότι λίγα γράμματα ξέρεις, ψάξε και ρώτησε. Και με διάθεση μαθητή ζήτησε εσύ, και όποιος άλλος συναισθάνεται την αδυναμία του, να σου πουν άλλοι αυτά που δεν μπορείς να μάθεις μόνος σου ή να τα καταλάβεις. Υπάρχουν εκείνοι που έφαγαν όλη τους τη ζωή στις ερημιές προσευχόμενοι, διαβάζοντας και μελετώντας, αυτά τα γράμματα.". Αυτά είπα στον ψευδομάρτυρα και δεν μου ξαναχτύπησε την πόρτα.  Σας απαντώ, λοιπόν, τούτη τη γνώση που αποκτήσαμε, δεν σημαίνει ότι μας κάνει καλύτερους από τους άλλους. Το αντίθετο. Στις πλάτες μας έχουμε ένα βαρύ φορτίο που το κουβαλάμε και περιμένουμε κάποιον να μας σταματήσει, να μας ρωτήσει, για να πάρουμε κι εμείς μιαν ανάσα.

Κανείς, αγαπητέ μου, δεν επιθυμεί να αναδείξει την φυλετική του ανωτερότητα. Ούτε βάζει διαχωριστικές γραμμές. Αν αυτές υπάρχουν δεν τις βάλαμε εμείς. Είναι εκ Θεού, γνωστού όντος άλλωστε ότι "και επί πάσι τούτοις μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστήρικται". Αυτά και τέλος.