«Προτιμότερη η άλωση από το οποιοδήποτε σχίσμα στην Εκκλησία»

 Η δόξα της διπλωματίας

Σχετικά με το διαιωνιζόμενο ζήτημα της Καινοτομίας (νέο ημερολόγιο) ο γνωστός λόγιος π. Βασίλειος Βολουδάκης απηύθυνε προσκλητήριο στους πιστούς "του αρχαίου και του νέου ημερολογίου" για έναρξη διαλόγου. Περισσότερα στο δεσμό : http://www.agnikolaos.gr/articles/275-prosklitirio-dialogou . Σημειώνουμε ότι το "προσκλητήριο" παρελήφθη από το ιστολόγιο ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ και ο ενδιαφερόμενος μπορεί να διαβάσει τι απάντηση δόθηκε. Και αυτά στο δεσμό που ακολουθεί : http://entoytwnika1.blogspot.gr/2014/02/blog-post_1.html . Ως προς τον γράφοντα, αυτά τα ολίγα και πάντα δίκην σχολίου.

- π. Βολουδάκης : 
Μποροῦμε, ἄραγε, νά λησμονήσουμε ὅτι πρό τῆς Ἁλώσεως τῆς Βασιλευούσης ἔγινε πραγματικό καί ὁλοκληρωτικό συλλείτουργο Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν καί, μάλιστα, στήν Ἁγία Τράπεζα τῆς Ἁγίας Σοφίας ἐνώπιον τοῦ Αὐτοκράτορος(!) καί, παρά ταῦτα, δέν ἔγινε Σχῖσμα πιστῶν. Δόθηκε μέν ὡς ἐπιτίμιο τοῦ Θεοῦ ἡ Ἅλωση τῆς Πόλεως τῶν πόλεων, ἀλλά τό Σῶμα τῶν Πιστῶν ἔμεινε ἑνιαῖο καί ἀρραγές. Γι’ αὐτό καί ἄντεξε τό Γένος μας στήν 400χρονη δουλεία καί διατήρησε ἀλώβητη τήν Πίστη του.

κυπριανός χ :
Με άλλα λόγια, μας λέει ο π. Βολουδάκης, είναι προτιμότερο το επιτίμιο - εκ Θεού - της Αλώσεως από τη δημιουργία Σχίσματος ! Και αυτό, το δικαιολογεί γράφοντας ότι παρά τα 400 χρόνια δουλείας κρατήσαμε την πίστη μας !!

Ποια πίστη όμως κρατήσαμε δεν μας το λέει. Εννοεί προφανώς την Ορθόδοξη, η οποία όμως είναι ορθόδοξη, στην καλύτερη περίπτωση, και στη χειρότερη εθνομηδενιστικά ορθόδοξη. Έχουμε, ή θα έχουμε, και τον ορθόδοξο εθνομηδενισμό. Γιατί όχι;
Ορθή δόξα, αν με τη λέξη "δόξα" δηλώνουμε την ορθή γνώμη, δηλαδή μια γνώμη η οποία σαφώς εκφράζει και διατυπώνει την αλήθεια, έχει πάψει προ πολλού να ενδιαφέρει τους τυρβάζοντας περί τα θεολογικά, τα φιλοσοφικά, τα αισθητικά, τα επιστημονικά και οπωσδήποτε τα πολιτικά. Η δόξα που επικρατεί σήμερα είναι η δόξα της διπλωματίας, δηλαδή η δολιχοδρομούσα γνώμη, και αυτό φαίνεται ευκρινώς στη γραφή του π. Βολουδάκη :

«Αυτοί που έκαναν το σχίσμα, γράφει αναφερόμενος στους οπαδούς του αρχαίου ημερολογίου,  αναγνώρισαν ψευδώς ως πατέρα του Ημερολογίου τους Αγίους Πατέρας(!), αντί του πραγματικού του πατέρα, που είναι ο ειδωλολάτρης Ιούλιος Καίσαρας». Τούτο είναι το κεφαλαιώδους σημασίας μείζον ζήτημα για τον π. Βολουδάκη. Η δόξα (γνώμη) της διπλωματίας, η οποία πατέρα έχει τον διάβολο, και η οποία ευθύνεται για την ακαταστασία της Εκκλησίας, δεν έχει γι΄ αυτόν καμιά αξία. Είναι άνευ σημασίας. Για ποια Ορθοδοξία λοιπόν να μιλήσουμε και τι είδους διάλογος θα είναι ο αναμενόμενος μεταξύ πιστών του αρχαίου και του νέου ημερολογίου;

Την ορθή δόξα, άρα και Ορθοδοξία, την έχει ανεπανάληπτα εκφράσει ο άγιος Μάρκος Ευγενικός και είναι αυτή την οποία του υπενθυμίζει το άρθρο «Παρόντες στο προσκλητήριο του π. Βολουδάκη» (ιστολόγιο Εν Τούτω Νίκα) και υπογράφει ο εκπαιδευτικός κ. Νικόλαος Μάννης. Το επισυνάπτω εκ δευτέρου με την ευχή να τύχει καλύτερης ανάγνωσης από τον π. Βολουδάκη :

«Βούλομαι πλατύτερον τήν ἐμήν γνώμην εἰπεῖν, εἴπερ ποτέ καί νῦν, ἐν τῷ ἐγγίζειν τήν τελευτήν μου, ἵνα σύμφωνος ὦ ἐμαυτῷ ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους καί μή δόξῃ τισίν, ὅτι ἄλλα μέν ἔλεγον, ἄλλα δέ ἔκρυπτον ἐν τῇ διανοίᾳ, ἅ εἰκός ἦν ἐλεγχθῆναι τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως. Λέγω δέ περί τοῦ πατριάρχου, μήπως δόξῃ αὐτῷ προφάσει τάχα τιμῆς τῆς πρός ἐμέ ἐν τῇ κηδείᾳ τοῦ ταπεινοῦ μου τούτου σώματος ἤ καί ἐν τοῖς μνημοσύνοις μου στεῖλαί τινας τῶν ἀρχιερέων αὐτοῦ ἤ τοῦ κλήρου αὐτοῦ ἤ ὅλως τῶν κοινωνούντων αὐτῷ τινα συνεύξασθαι ἤ συμφορέσαι τοῖς ἐκ τοῦ ἡμετέρου μέρους ἱερεῦσι τοῖς πρός τά τοιαῦτα προσκληθεῖσι, δοξάσας ὡς οἱῳδήποτε τρόπῳ προσίεμαι, κἄν ἐν τῷ κρυπτῷ τήν αὐτοῦ κοινωνίαν.
»Καί ἵνα μή ἡ σιωπή μου συγκατάβασιν τινα ὑπονοῆσαι παρέξῃ τοῖς μή καλῶς καί εἰς βάθος εἰδόσι τόν ἐμόν σκοπόν, λέγω καί διαμαρτύρομαι ἐνώπιον τῶν παρατυχόντων πολλῶν καί ἀξιολόγων ἀνδρῶν, ὡς οὔτε βούλομαι οὔτε δέχομαι τήν αὐτοῦ ἤ τήν τῶν μετ’ αὐτοῦ κοινωνίαν τό παράπαν, οὐδαμῶς, οὔτε ἐπί τῆς ζωῆς μου, οὔτε μετά θάνατον, ὥσπερ οὐδέ τήν γεγονυῖαν ἕνωσιν καί τά δόγματα τά λατινικά, ἅπερ ἐδέξατο αὐτός τε καί οἱ μετ’ αὐτοῦ, καί ὑπέρ τοῦ δεφενδεύειν ταῦτα καί τήν προστασίαν ταύτην ἐμνηστεύσατο ἐπί καταστροφῇ τῶν ὀρθῶν τῆς ἐκκλησίας δογμάτων.
»Πέπεισμαι γάρ ἀκριβῶς ὅτι ὅσον ἀποδιΐσταμαι τούτου καί τῶν τοιούτων, ἐγγίζω τῷ Θεῷ καί πᾶσι τοῖς ἁγίοις, καί ὥσπερ τούτων χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τῇ ἀληθείᾳ καί τοῖς ἁγίοις πατράσι, τοῖς θεολόγοις τῆς ἐκκλησίας · ὥσπερ αὖ πείθομαι τούς συντιθεμένους τούτοις ἀποδιΐστασθαι τῆς ἀληθείας καί τῶν μακαρίων τῆς ἐκκλησίας διδασκάλων. Καί διά τοῦτο λέγω, ὥσπερ παρά πᾶσάν μου τήν ζωήν ἤμην κεχωρισμένος ἀπ’ αὐτῶν, οὕτω καί ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου, καί ἔτι καί μετά τήν ἐμήν ἀποβίωσιν ἀποστρέφομαι τήν αὐτῶν κοινωνίαν καί ἕνωσιν, καί ἐξορκῶν ἐντέλλομαι, ἵνα μηδείς ἐξ αὐτῶν προσεγγίσῃ ἤ ἐν τῇ ἐμῇ κηδείᾳ ἤ τοῖς μνημοσύνοις μου, ἀλλ’ οὐδέ ἄλλου τινός τῶν τοῦ μέρους ἡμῶν, ὥστε συμφορένειν ἐπιχειρῆσαι καί συλλειτουργεῖν τοῖς ἡμετέροις · τοῦτο γάρ ἐστι τό τά ἄμικτα μίγνυσθαι. Δεῖ δέ παντάπασιν ἐκείνους εἶναι κεχωρισμένους ἡμῶν, μέχρις ἄν δῷ ὁ Θεός τήν καλήν διόρθωσιν καί εἰρήνην τῆς ἐκκλησίας αὐτοῦ» (P. O. 15, 346).

Τέλος, αν το εκ Θεού επιτίμιο της υποδούλωσης σε αλλόθρησκους μας δόθηκε προς συνετισμό κατά το παρελθόν,  δεν βλέπω να γίνεται αισθητό, ορατό και ψηλαφητό και αντιληπτό, αυτό που σήμερα υφιστάμεθα όλοι, παρά τα όσα δεινά μας βρήκαν αφ΄ ότου η δόξα της διπλωματίας κυριάρχησε στα εκκλησιαστικά μας πράγματα με σύνθημα «Προτιμότερη η άλωση από το οποιοδήποτε σχίσμα στην Εκκλησία». Ούτε νουν βάλαμε, ούτε γνώση αποκτήσαμε.
" Με το νου και τη γνώση βρήκαν το Θεό καμπόσοι ", αυτό το έλεγαν οι αρχαίοι, οι νέοι έχουν σήμερα την επιστήμη. -