Από Φιλοσοφία καλά πάμε. Από Θεολογία κολλήσαμε στό πρόσωπο, στή σχέση καί στήν εμπιστοσύνη. Έγινε εμπιστοσύνη τό "1 Ἔστιν δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων" (Εβ. ια΄). Μείναμε καί από λάδια (έρωτας).
Καί «... η ύπαρξη (σ.σ. παρείναι) προηγείται τής ουσίας (σ.σ. απείναι) ». Είναι τής Φιλοσοφίας αυτό, κατά Γιανναρά. Δηλαδή, η παρουσία τής ύπαρξης προηγείται τής απουσίας (μηδενισμός) τής ύπαρξης ή ακόμη - γιατί όχι ; - καί αυτής τής ουσίας ! Νομίζω, εδώ μπλέξαμε.
Η Θεολογία άλλα μάς λέει. Ότι εκ τών ουκ όντων τά όντα παρήχθησαν. Κάπως γενικότερα δέ, από μή προϋπάρχουσα ύλη παρήχθη ο αισθητός, ορατός καί αόρατος ( : μή αισθητός) κόσμος. Εξ αυτών είναι καί ο «τής δικαιοσύνης Ήλιος νοητός», ο οποίος καταυγάζει ως Φώς, νοερό βέβαια, τήν «ἡμέρα μία» τής Δημιουργίας : «3 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς·καὶ ἐγένετο φῶς».
Η επιστήμη μετά τών διακονούντων αυτήν, βλέπει ή μάλλον εικάζει, τό φώς μιάς μεγάλης έκρηξης. Είναι τό λεγόμενο big bang, τού οποίου τό φώς αδυνατεί νά φωτίσει τούς νοερούς οφθαλμούς τής ψυχής καί ο νοητός Ήλιος τής δικαιοσύνης εκλείπει.
Τό Δεύτερο Μέρος εδώ http://kyprianoscy.blogspot.gr/2017/10/blog-post_21.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου