Πάλι βρέθηκα μπλεγμένος σε ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του έθετε έναν προβληματισμό μετά από μια παράσταση ορχήστρας στο Ηρώδειο με διευθυντή τον διάσημο Μπάρενμποϊμ. Παρατήρησε πόσο έξοχα διεύθυνε την ορχήστρα, στην οποία συμμετείχαν πλήθος οργάνων. Ο ρόλος μερικών από αυτά κάλυπταν ένα ελάχιστο μέρος του μουσικού ακροάματος και ο διαχειριστής προβληματιζόταν με τον έξοχο συνδυασμό των μικρών και των μεγάλων μουσικών οργάνων. Χωρίς τα μικρά δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν τα μεγάλα και αντίστροφα. Και εθλίβετο. Τα μικρά είναι κάποτε σημαντικότερα από τα μεγάλα,μονολογούσε, για να καταλήξει : "Δυστυχώς, οι έμποροι των υψηλών λυμαίνονται τη ζωή".
Τον προβληματισμό του συμμερίστηκε κάποιος άλλος. Ο οποίος θυμήθηκε ότι παλαιότερα η Εκκλησία δηλητηρίαζε τις μικρές πτυχές του βίου : Την ερωτική επαφή, τη γυμναστική, τη χαρά του ωραίου, για να καταλήξει λέγοντας " η περιφρόνηση των μικρών ανθρωπίνων χαρών είναι μια μεγάλη πληγή στον χώρο της Εκκλησίας που πολλούς έχει βασανίσει".
Κάποιος άλλος συνέστησε να μην λιθοβολούμε τις (ερωτικές) μικρές χαρές και ας σταματήσουμε πια όλα να τα γυρίζουμε στον έρωτα. Άδραξα την ευκαιρία και έγραψα :
Θέλεις να μάθεις γιατί "λιθοβολούν" τις ανθρώπινες χαρές; Θα σου το πω παρακάτω,αφού σημειώσω ότι δεν πρόκειται ακριβώς για λιθοβολισμό.Οι μικρές χαρές είναι πολύ μεγάλες χαρές και ο λιθοβολισμός γίνεται με γαρδένιες,με τριαντάφυλλα και με γαρύφαλλα.Σε λίγο θα φτιάξουμε πάλι το άγαλμα της θεάς του έρωτα.
Σε παραπέμπω στο βιβλίο που μας μαθαίνει τη νέα αλφάβητο για την πίστη ('Το αλφαβητάρι της πίστης' του Χ.Γιανναρά),όπου και διαβάζουμε : "Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο,εικόνα του Θεού,επειδή υπάρχει ως δυνατότητα απόκρισης στην ερωτική κλήση του Θεού". Παραλείπω να σχολιάσω και προχωρούμε :"... η διαφορά του ανθρώπου από τον πίθηκο, δεν βρίσκεται στην ποσοτική διαφοροποίηση της αρτιότητας των ψυχοσωματικών λειτουργιών,αλλά στην ποιοτική διαφοροποίηση", δηλαδή "στην απάντηση του ανθρώπου για ζωή στην κλήση (σ.σ. ερωτική) που του απευθύνει ο Θεός".
Αυτή είναι η νέα "εξαήμερος". Η παλαιά του Μ.Βασιλείου δεν μας κάνει πια. Μας στερούσε τις μικρές χαρές.Σύμφωνα όμως με την Εξαήμερο, τα παραπάνω είναι αέρας κοπανιστός. Δεν είναι ποιοτική, ούτε ποσοτική,η διαφορά του ανθρώπου από τον πίθηκο.Η διαφορά είναι "κατασκευαστική" και νόησε τη λέξη "κατασκευή" όχι με την συνήθη αντίληψη που έχουμε όταν τη χρησιμοποιούμε. Τον μεν άνθρωπο ο Θεός τον "έπλασε και ενεφύσησε",τα δε ζώα απλά τα "έπλασε". Η ερωτική ανταπόκριση δηλώνει αυτοσχέδια ερμηνεία του "ενεφύσησε",προκειμένου ο συγγραφέας να καταλήξει εκεί που θέλει να μας πάει. Ποιο είναι αυτό ; Διάβασε τι γράφει: Είναι "η αρχή της προσωπικής αυτοσυνειδησίας και ταυτότητας και ελευθερίας και αυτοδιαχείρισης (σ.σ. ταυτολογία και λέξεις επί λέξεων, για να προκαλείται σύγχυση) και αυτή η αρχή - όπως μας λέει παρακάτω - δεν αλλοιώνει την αλήθεια της βιβλικής και εκκλησιαστικής αλήθειας ". Η οποία,βιβλική και εκκλησιαστική αλήθεια,πάντα κατά τον ίδιο και την "αρχή" που εισηγείται, δεν έχει σημασία "αν συνδυάζεται με τη βιολογική εμφάνιση του ανθρώπου ή αν παρεμβάλλεται σε κάποιο κρίκο της αλυσιδωτής εξέλιξης των ειδών".
Αν όμως η αρχή (αυτοσυνειδησίας κλπ) συνδυάζεται με τη βιολογική εμφάνιση του ανθρώπου, ποιος λόγος υπάρχει για αυτό το " ή αν παρεμβάλλεται"; Τι σχέση μπορεί να έχει το συνδυάζω με το παρεμβάλλω, όταν ο άνθρωπος ευθύς εξ αρχής πλάθεται και εμφυσείται και εγένετο εις ψυχήν ζώσαν; Δεν αποτελούν αυτά συνδυασμό ;
Καλός γνώστης του θρησκευτικού και βιολογικού μάρκετινγκ ο συγγραφέας, έχει φροντίσει προηγουμένως να μας προϊδεάσει με αυτή την τόσο θελκτική "ερωτική κλήση". Ποιος θα καθίσει να ασχοληθεί με το συνδυάζεται και δεν θα προτιμήσει το παρεμβάλλεται,μάλιστα, όταν το τελευταίο του δίνει τη δυνατότητα να συνδυάζει τη Θρησκεία και να την παρεμβάλλει στην Επιστήμη ή, αντιστρόφως, να συνδυάζει την Επιστήμη παρεμβάλλοντας τη Θρησκεία ! Υπέροχο το blender !!
Βέβαια, είναι εντελώς περιττό να γράψω πόσο ανόητη είναι η παρεμβολή της αρχής (της αυτοσυνειδησίας κλπ) ως προς την βιβλική και εκκλησιαστική αλήθεια. Ο Θεός - αλλά και πολλοί αναγνώστες - δεν είναι τόσο ανόητος όπως ο συγγραφέας. Αν ο πίθηκος είχε προδιαγεγραμμένη την μετάβαση από κτήνος σε άνθρωπο, λόγω εξέλιξης, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να παρεμβληθεί ο θεός. Ούτε καν και σ΄ αυτό το "είπε και εγένετο", το οποίο κατά τον νεόκοπο συγγραφέα είναι η ανταπόκριση στην "ερωτική κλήση". Με άλλες λέξεις, το τελικό συμπέρασμα ότι όλα είναι συμβεβηκότα : εκ τύχης και εξ ουδενός, προκύπτει αυθόρμητα Ας απολαύσουμε λοιπόν τις μικρές χαρές και ας τις κάνουμε μεγάλες εφευρίσκοντας ένα θεό για τα μέτρα μας. Ή ας τον ξεχάσουμε εντελώς, ακούγοντας τα υπέροχα κύμβαλα και τις κόρνες, από τη θεσπέσια διεύθυνση του μαέστρου Μπάρενμποϊμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου