Σε έναιστολόγιο είχε ανοίξει η κουβέντα, ο γνωστός καυγάς, για το νέο ή το παλιό ημερολόγιο και ένας συνοδοιπόρος του πνεύματος της εποχής (σημ. στα γερμανικά zeitgeist) έγραφε : "Υπάρχουν όμως ορισμένοι, που δεν τους απασχολεί, αν με τον τρόπο αυτό φθάσουμε να εορτάζουμε το Πάσχα το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο. Αυτό όμως δεν είναι σωστό, διότι, ο ίδιος ο Θεός καθιερώνει τον μήνα Νισσάν (Μάρτιο/Απρίλιο), ως τον πρώτο μήνα του έτους (Έξ. 12. 2) και θεωρείται ως ο μήνας βλάστησης των φυτών (Μ. Βλάσταρις), ο μήνας ο λεγόμενος ανθώνας (Αναστάσιος Αντιοχείας). Επίσης ο ίδιος ο Θεός τοποθετεί τη μεγάλη εορτή του Πάσχα στην αρχή της Άνοιξης στο μήνα αυτό, η δε άλλη μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής συνδέεται με το θερισμό του σίτου και υποδηλώνει την έναρξη του θέρους (Δευτ. 16. 9-10)."
Αυτά λοιπόν έλεγε ο οδοιπόρος του παρόντος αιώνος. Και ένας άλλος, σκέφθηκε και είπε:
Έχουν περάσει δυο χιλιετίες και δεν βρίσκω ότι πλησιάσαμε, ακόμη, να γιορτάζουμε το Πάσχα στην καρδιά του χειμώνα, ούτε μαζί με "τα φύλλα τα φθινοπωρινά". Εκείνο που είναι εμφανές, είναι ότι μάλλον κοντεύουμε να δεχόμαστε, με αυτά που διαβάζουμε, το Zeitgeist (:το πνεύμα της εποχής). Όλα είναι παραμυθάκια και επινοήσεις της φαντασίας, μας λέει το zeitgeist. Μόνο κάποιοι μύστες και μυστικοί της αποκρυφιστικής θεοσοφίας είναι γνώστες των μυστηρίων της ανώτερης δύναμης. Αυτοί δεν καταπιάνονται με τα ευτελή. Έχουν τις εμπειρίες της ανώτερης δύναμης, κάτι σαν ηλεκτροσόκ δηλαδή, και αυτή τους φώτισε να μας διδάξουν τα της δυνάμεως. Όχι για κανένα ιδιαίτερο λόγο, αλλά για να κουμαντάρουν καλύτερα το κοπάδι που συλλήβδην είναι οι άνθρωποι. Από τα βάθη της Ανατολής μέχρι της ακτές της δικής μας Μεσογείου, όλες οι αρχαίες θρησκείες και φιλοσοφίες κατέληγαν στα ίδια: Θεότητα ο ήλιος, παρθενογένεση, σταύρωση του Λυτρωτή, Άνοιξη και Ανάσταση, ιερότητα αριθμών και άλλα συναφή και όμοια.
Η γνώση του Θεού που προσκόμισε ο Μωυσής στους ανθρώπους δεν ήταν άσχετη με τις τότε, της εποχής του δηλαδή, κρατούσες αντιλήψεις. Υπήρχαν και υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, που διασώζονται ακόμη στις μέρες με τις ανά τον κόσμο δοξασίες και πιστεύματα. Κατά περίεργο όμως τρόπο αυτές δεν υπερίσχυσαν. Τις κατατρόπωσε η ευ- αγγελία της ενανθρώπισης του Θεού από αυτόπτες και αυτήκοους μάρτυρες. Βέβαια, όσον αφορά στο δικό μας γεωγραφικό χώρο.
Λένε σήμερα ότι όλες οι θρησκείες οδηγούν τον άνθρωπο στο ένα, κοινό Θεό για όλους. Ακόμη, θα λέγαμε και αυτή η πίστη των δαιμόνων. Και πραγματικά, εκεί οδηγούν υπό την προϋπόθεση της μετανοίας, πράγμα το οποίο απορρίπτουν και διαβάλουν οι δαίμονες. Υποκρίνονται την πίστη στη θεία Ενανθρώπιση, μπορεί και στη μετάνοια, από την άλλη δε, μας προτείνουν να διορθώσουμε πολλά. Τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου άλλα και μερικούς προ Χριστού αστρονόμους, που εξακολουθούν να πείθουν τους αφελείς ότι αυτό που σήμερα βλέπουν σαν πανσέληνο δεν είναι. Θα είναι σε πέντε μέρες! Και για να διορθώσουμε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση τι να κάνουμε; Να επιστρέψουμε, λένε, στις ρίζες σύμφωνα με τα νέα δεδομένα της Επιστήμης.
Τα νέα δεδομένα είναι το μπιγκ μπάνγκ, ο πίθηκας που έγινε άνθρωπος, η γνώση ότι η ψυχή είναι μια ενέργεια μεταμοσχεύσιμη κτλ. Όχι όμως και το να γιορτάζουμε Πάσχα στο καταχείμωνο ή με τα πίπτοντα φθινοπωρινά φύλλα! Ε, αυτό πάει πολύ!! Θα προτιμούσα πάντως, και δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλοι, κατέληξε ο διαφορετικά σκεπτόμενος ψηφιακός γραφιάς, να κάνω Πάσχα με τα φθινοπωρινά φύλλα - θα περάσουν αρκετοί αιώνες μέχρι τότε - και όχι όπως μου προτείνουν οι συνειδητοί και οι ασυνείδητοι νέοι απόστολοι του Zeitgeist. Αυτό, άλλωστε, το φθινοπωρινό Πάσχα, θα αποτελεί και τη διάψευση των πιστευμάτων του "πνεύματος της εποχής" (zeitgeist) και του συνθήματος "οι ομοιότητες μας ενώνουν". Η θανατίλα του φθινοπώρου θα είναι για μένα το αναστάσιμο Πάσχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου