ΚΥΚΚΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ, Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

(Μονή Κύκκου, προαύλιος χώρος εσωτερικά)

Ο επίσκοπος Κύκκου Νικηφόρος έδωσε συνέντευξη και μεταξύ άλλων είπε :

Κύκκου Νικηφόρος : Εάν όμως τεθεί, (σ.σ. θέμα αποβολής από την Ιερά Σύνοδο Κύπρου όσων επισκόπων δεν παραστούν στις εκδηλώσεις για τον πάπα),εγώ θα διαφωνήσω. Είμαι εναντίον κάθε πνευματικής τρομοκρατίας.

Δηλαδή, εάν εγώ απαγγείλω το Σύμβολο της Πίστεως λέγοντας "... και εις το Πνεύμα το Άγιον, το εκ του Πατρός εκπορευόμενο", είμαι πνευματικός τρομοκράτης! Η απαγγελία του Συμβόλου της Νικαίας είναι τρομοκρατική πράξη, διότι και το Σύμβολο και το Άγιον Πνεύμα εμφορούνται από, και εμφυσούν στον πιστό, το πνεύμα του φανατισμού, το ακραίον πνεύμα δηλαδή.

Εντάξει. Αυτός όμως του "μεσαίου" πνεύματος τι θέλει και τι προτιμά; Να απαγγέλει "το εκ του πατρός και εκ του υιού εκπορευόμενο πνεύμα"; Ή μήπως να τα καταργήσουμε και τα δυο (κάτι ήξεραν οι προτεστάντες);
Διότι όταν ο πάπας διχάζει το άγιον Πνεύμα, διχάζει εν τω άμα και τον άνθρωπο : Άλλοι θα προτιμήσουν το εκ του πατρός, έτεροι το εκ του υιού, μερικοί θα πάρουν από αυτό τουτο το πνεύμα (το εκ του πνεύματος εκπορευόμενο πνεύμα !) και τέλος άλλοι, θα τα πετάξουν τούτα όλα (άθεοι και προτεστάντες κλπ.).

Ποιός λοιπόν είναι ο δημιουργός του φανατισμού και της πνευματικής τρομοκρατίας; Εμείς που επιμένουμε να ομολογούμε "το εκ του Πατρός εκπορευόμενο" ή ο πάπας και ο ψευτο-ορθόδοξος Νικηφόρος (είναι και επίσκοπος ο ευλογημένος) με την ... χαμηλοκαρδίαν;

Μας πετά κατάμουτρα το : «Σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, στη βάση κάθε φανατισμού υπάρχει η αμαρτία του εγωισμού που ισοδυναμεί με την ακαθαρσία της πορνείας, αφού σύμφωνα με το λόγο του Θεού "ακάθαρτος ενώπιον Κυρίου πας υψηλοκάρδιος"». Δηλαδή, όλοι εμείς είμαστε ακάθαρτοι! Ας κάνει όμως τον κόπο να ανατρέξει στις διεθνείς ειδήσεις του περασμένου μήνα και θα δει ποιός ή ποιοί, φέρουν πάνω τους αδιάψευστα το "ισοδύναμον της πορνείας". Αυτοί είναι οι φανατικοί, οι εμπαθείς, οι μολυσμένοι και όχι εμείς.

Θα έπρεπε να ντρέπετε ο Κύκκου Νικηφόρος (είναι και επίσκοπος ο ευλογημένος, δις) αλλά δυστυχώς, το συναίσθημα της ντροπής χάθηκε. Στη θέση του έμεινε το αίσθημα και η αίσθηση της αναίδειας.