Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΩΡΗΤΗΣ ΣΩΜΑΤΟΣ

Γιατί απορείς αγαπητέ μου "Κλασσικέ" και μαζί σου, γιατί διερωτάται ο μαχητικός Θύμιος Παπανικολάου ("Ρεσάλτο");

Η Ελλάδα βρίσκεται στο χειρουργικό τραπέζι διασωληνωμένη και η επέμβαση της αφαίρεσης των οργάνων της (δωρεά σώματος) περιμένει το "οκέϋ" από τους ειδικούς. Όλα είναι έτοιμα. Το ιερατείο, εκκλησιαστικό και πολιτικό, συμφωνεί πλήρως. Άκουσες ποτέ να γίνεται λόγος για τα επαίσχυντα εγκλήματα αυτού του είδους από τα καθεστωτικά μέσα -ένθεν κακείθεν - της παραπληροφόρησης; Όσο άκουσες να κουβεντιάζεται ο αποκρουστικός όρκος του προέδρου της Δημοκρατίας, άλλο τόσο θα άκουσες να συζητείται το έγκλημα που φέρει τον εύσχημο τίτλο : "Δωρεά Ζωής" (μεταμοσχεύσεις).

Ο Μακαρίτης ο Χριστόδουλος μας έδωσε το παράδειγμα. Το ίδιο, με λόγια μασημένα, μας δίνουν και μερικοί ησυχαστές, σε εισαγωγικά, νεονηπτικοί ιεράρχες. Όσο για τους πολιτικούς και την άλλη ακαδημαϊκή ελίτ, αυτοι εκδαπανούν το πνεύμα τους για τη Δημοκρατία και πώς αυτή θα ξεπεράσει τις προκλήσεις στις ενδεχόμενες (σ.σ. δεν είναι καθόλου "ενδεχόμενες") νέες μορφές διακβέρνησης. Γιατί λοιπόν απορείς;

Η Ελλάδα δωρίζει τα όργανά της, για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας(!), πατριωτισμού(!!) και για να μη χάσει την εθνική της ανεξαρτησία και κυριαρχία (!!!).

Παρένθεση : Τι άλλο να κάνω; Βάζω θαυμαστικά γιατί δεν μπορώ να σχολιάσω όλες αυτές τις σαχλαμάρες δοθέντος ότι : " ... τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη".

Άκουσε, τώρα, κάτι. Γιατί μας έχουν βάλει στο μάτι και γιατί ο πολύς Κίσσινγκερ ωμά ομολόγησε ότι "καιρός να τελειώνουμε με τους Έλληνες".

Με είχε προσκαλέσει σε τηλεοπτική συζήτηση ένας πολύ γνωστός πανεπιστημιακός δάσκαλος για να παρουσιάσουμε το αμφιλεγόμενο θέμα των μεταμοσχεύσεων. Ήταν μαζί και ένας επιφανής Νευροχειρουργός, όπως και μια συγγραφέας-δημοσιογράφος. Πάνε τώρα είκοσι χρόνια, περιθωριακό το κανάλι. Προκαταρτικά, συναντηθήκαμε στο σπίτι του κ. καθηγητή για να οριοθετήσουμε περίπου την κουβέντα που θα κάναμε. Σε κάποια στιγμή λοιπόν είπα ότι, από επιστημονικής πλευράς, πρέπει να αποσαφηνίσουμε τα πράγματα με βάση τη διακρίβωση της αλήθειας. Οπότε, ο αξιότιμος κ. καθηγητής, μου απάντησε ότι θα ήταν καλύτερα να αποφύγουμε τη χρήση του όρου "αλήθεια". Θα ήταν ενδεδειγμένο να το προσεγγίσουμε ηθικά με βάση τα ιατρικά και κοινωνιολογικά δεδομένα της επιστήμης. Την αλήθεια, είπε, ας την αφήσουμε για τους τηλεθεατές.

Γιατί το έγραψα αυτό; Διότι όλα όσα γίνονται - εύστοχα τα απαριθμεί ο κ. Θύμιος Παπανικολάου - έχουν στόχο να καταστήσουν άχρηστο και ανίσχυρο το λόγο. Λόγος για την αλήθεια δεν πρέπει να γίνεται. Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε όλοι, είναι να αντικαθιστούμε τις δοκιμασμένες λέξεις, με το γνώριμο εννοιολογικό τους περιεχόμενο, από άλλες στις οποίες θα δίνουμε εμείς (τα ΜΜΕ) το νόημα που θέλουμε. Έτσι, χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας, θα δίνουμε τον επιβεβλημένο όρκο στη Δημοκρατία και η διευρυμένη Ευρώπη θα φροντίζει να ετοιμάζει πολέμους, να δυστυχούν οι άνθρωποι και η ανασφάλεια να μας συντροφεύει σε όλη μας τη ζωή.

Αφού δεν τεντώσαμε το σχοινί με τους αναιδέστατους γείτονες, καταγγέλλοντας αυτούς (παγκοσμιοποίηση made in West) που τους σπρώχνουν να γίνονται προκλητικοί και διεκδικητικοί, καιρός να αρχίσουμε να βγάζουμε πάλι τα μάτια μας. Η συνταγή δοκιμάστηκε με επιτυχία στο παρελθόν. Τι μεσολάβησε ώστε, τώρα, να αποτύχει;