Ο μητροπολίτης, η καύση των νεκρών και η φυσιολογική φθορά του θανάτου

Η φωτογραφία και η αφορμή από το ιστολόγιο ksipnistere

Νεότερη επεξεργασία 15/02/2013

Ήταν Κυριακή του Πάσχα, 2011, όταν η "Καθημερινή" δημοσίευσε συνέντευξη του μητροπολίτη Μεσογαίας σχετικά με το θέμα της αποτέφρωσης των νεκρών. Δεν θυμάμαι αν η "ατζέντα¨περιλάμβανε και άλλα. Από το διάλογο μεταξύ δημοσιογράφου (Δ) και μητροπολίτη (Μ) σημείωσα τα κατωτέρω :

- Δ : Αφού τα σώματα λιώνουν, πλην του Χριστού, γιατί δεν δέχεται η Εκκλησία την καύση των νεκρών;
- Μ : Διότι η καύση δεν αφήνει τη φυσιολογική φθορά. Δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι βίαιο, σεβόμενοι την ταφή του Χριστού, και προβάλλοντας στον κάθε άνθρωπο, το γεγονός της ταφής του Χριστού και της Αναστάσεως.

Δεν θέλησα να ενοχλήσω την εφημερίδα με ένα ακόμη γράμμα. Στο παρελθόν λίγα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Τα περισσότερα χάνονταν. Παρακάτω ο δημοσιογράφος δεν τόλμησε να προχωρήσει. Για παράδειγμα, να του θέσει καυτά - περί καύσεως ο λόγος - ερωτήματα όπως :

Αφού δεν θέλετε την καύση, επειδή δεν αφήνει τη φυσιολογική φθορά και δεν θέλετε κάτι το βίαιο, τότε πώς εξηγείται να θέλετε τον βίαιο θάνατο των εγκεφαλικά νεκρών, πειθόμενος ότι με τον "θάνατο" αυτό ο ασθενής είναι νεκρός; Ποιος ο λόγος να σταματούμε τη φυσιολογική διαδικασία προς την φθορά του θανάτου και να προτιμάμε τη συνειδητή - και όσο τελούμε εν επιγνώσει - αποδοχή της δωρεάς των οργάνων; Τα οποία σημειωτέον  λαμβάνονται πριν ξεψυχήσει ο άνθρωπος, όπως είχε δηλώσει ενώπιον της Επιτροπής Βιοηθικής ο καθηγητής της Νευρολογίας κ. Μπαλογιάννης. 
Στην ερώτηση που του υπέβαλλε ο γράφων, αν η αφαίρεση των οργάνων γίνεται από έμψυχο ή άψυχο άνθρωπο (ασθενή) απάντησε ότι ο εγκεφαλικά νεκρός είναι "έμψυχος αλλά ανέκφραστος". Τον άκουσαν όλοι οι συμμετέχοντες. 
Αν μη τι άλλο, η καύση δεν είναι τόσο βίαιη, αφού πρόκειται περί πτώματος, όσο βίαιος - παρά τη νάρκωση - είναι ο θάνατος επί της χειρουργικής κλίνης.

Οπωσδήποτε, όμως, γράφουμε τώρα εμείς, βιαιότερη είναι η παραπλάνηση και η διαφθορά των πιστών, όταν καλούνται να αποδεχθούν, πριν αποβιώσουν εγκεφαλικά, τη δωρεά των οργάνων τους κατόπιν εγκεφαλικού "θανάτου". Διότι γίνεται με λόγια πλάνης, με λόγια που δεν καίνε. Γίνεται με λόγια κίβδηλης αγάπης : "Σεβόμαστε τη φυσιολογική φορά προς τη φθορά της αποσύνθεσης, όχι όμως και τη φυσιολογική φορά προς τη φθορά του θανάτου". Η αγάπη που νικά το θάνατο, κατά τον μητροπολίτη, είναι να δίνεις προ του θανάτου τα ζωτικά σου όργανα, για να προβληθεί, έτσι, η πλέον διεστραμμένη θεολογική άποψη της Αναστάσεως. Και πέραν αυτού, συνεχίζουμε, έχουμε την εξαγόρευση ενός εγκλήματος καθοσιώσεως, μάλιστα  με τη σφραγίδα της Εκκλησίας του Ορθοδόξου Χριστιανικού Δόγματος της καθ΄ ημάς Ανατολής!

Με τέτοιους ποιμένες των λογικών προβάτων τι χρείαν έχουμε των αιρετικών; Είμαστε όλοι βουτηγμένοι μέσα στην αίρεση αιώνες τώρα και άρα, δεν υπάρχουν πλέον αιρέσεις. Φευ, αργήσαμε να το πάρουμε είδηση. Καλώς, λοιπόν, ο πολυχρονεμένος οικουμενικός Βαρθολομαίος απεφάνθη : "οι πατέρες ημών πλανήθηκαν υπό του αρχεκάκου όφεως".

Φρίκη, φρίκη και μόνον φρίκη.

Ο μητροπολίτης κρίνει προσφορότερο να λιώνεις στο χώμα τεμαχισμένος με σκόρπια τα όργανα. Ο βίαιος θάνατος επί της χειρουργικής τραπέζης δεν τον απασχολεί, διότι το λέει η επιστήμη : Βλάβη στο εγκεφαλικό στέλεχος σημαίνει θάνατος, ο ασθενής είναι έμψυχος αλλά ανέκφραστος, οπότε καλύτερα να μιμούμαστε την ταφή του Κυρίου, κατόπιν αφαίρεσης των οργάνων ενός έμψυχου αλλά ανέκφραστου,  παρά να γινόμαστε στάχτη. Εύγε!

Τοιουτοτρόπως, λέμε κι εμείς, μένουμε ήσυχοι και ο δημοσιογράφος "καταπίνει τη γλώσσα του", κατά τη συνήθη έκφραση.