Εισαγωγή στην επιστήμη των ιατρικών νεολογισμών

"Είναι γνωστό ότι οι επικεφαλής προϊστάμενοι των πολιτικοθρησκευτικών Ιερατείων αλλά και των Πανεπιστημίων, σπάνια ανοίγουν διάλογο με τους απλούς κοινούς θνητούς. Τους ανοίγουν παράθυρα διαδικτυακών διαλόγων"

Μου παρεσχέθη η πληροφορία να αναζητήσω ένα άρθρο γραμμένο - δεν γνωρίζω πότε - από τον Δ/ντή καθηγητή της Α΄ Νευλολογικής Κλινικής του Αριστοτέλειου Παν/μίου Θεσ/νίκης, Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Συγγρφέας του άρθρου, με τίτλο "Ο εγκεφαλικός θάνατος : θάνατος ή ζωή", ο κύριος Σταύρος Ι. Μπαλογιάννης (εφεξής κ.ΣΙΜ) (*)
Στο επιστημονικο-φιλοσοφικό αυτό άρθρο ο συγγραφέας διαπραγματεύεται τα αφορώντα στον νεοεισαχθέντα και νεοανακαλυφθέντα εγκεφαλικό "θάνατο" και η πρόθεση του γράφοντος, δηλαδή η δική μου, δεν είναι να αντιπαραθέσει επιστημονικά επιχειρήματα, που θα αναιρούσαν, αν όχι όλα, πάντως πλείστα εξ όσων καταθέτει ο κ.ΣΙΜ.

Το βασικότερο, κατά την ιδικήν μας γνώμη, είναι ότι ο κ.ΣΙΜ απαριθμεί τις διαγνωστικές μεθόδους διακρίβωσης του εγκεφαλικού θανάτου επί βαρέως πασχόντων ατόμων. Οι οποίοι δεν αντιμετωπίζονται ως ασθενείς. Αντιμετωπίζονται σαν νεκροί ή υποψήφιοι να χαρακτηρισθούν νεκροί.

Μέχρι σήμερα ο κλάδος της in vivo Ιατροδικαστικής Νευρολογίας δεν υπήρχε. Ο κ.ΣΙΜ είναι ο εισηγητής της νέας ειδικότητας στον τομέα της Ιατρικής επιστήμης.

Στην κατεύθυνση αυτή οδηγείται ο αναγνώστης είτε είναι γιατρός ή άτομο με ευρύτερα ενδιαφέροντα. Ο τίτλος και μόνο του άρθρου (:"Ο εγκεφαλικός θάνατος, θάνατος ή ζωή") με το διαζευτικόν "ή" και τα ακολουθούντα διαγνωστικά ευρήματα, προδικάζουν το τελικό συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξει ο αναγνώστης.

Όχι όμως αν έχει ιατρικές γνώσεις οι οποίες απορρίπτουν τους καθ΄ έξιν σύγχρονους επιστημονικούς νεολογισμούς. Διότι ο κ.ΣΙΜ αγνοεί ηθελημένα ότι η Ιατρική εξετάζει, διερευνά και κατατάσσει τα νοσήματα κατά συστήματα. Σκοπό έχει τη διάγνωση και την ενδεχόμενη θεραπεία νόσων και νοσημάτων.

Παραδείγματος χάριν, έχουμε τα νοσήματα του καρδιοαγγειακού, αναπνευστικού, πεπτικού, ουροποιητικού, γαστρεντερικού και νευρικού συστήματος. Παραλείπω άλλα. Ουδέποτε νόσημα ενός συστήματος, λόγου χάριν του ουροποιητικού, δεν προσδιορίζεται ή ονομάζεται σαν "ουροποιητικός ή νεφρικός θάνατος". Ούτε ποτέ θα τολμούσε κανείς να αναφερθεί ή να γράψει για "ηπατικό θάνατο", "αναπνευστικό θάνατο" και τα όμοια, αν πρόκειται για τα άλλα συστήματα.

Παρ΄ όλα αυτά, οι διακονούντες την ειδικότητα της Νευρολογίας απετόλμησαν την είσφρυση στην Ιατρική των δικών τους επιστημονικών νεολογισμών.

Έτσι, ενώ αναφερόμαστε σε καρδιακή, αναπνευστική, νεφρική ή άλλη ανεπάρκεια, εντελώς αυθαίρετα μετονομάζουν την εκτεταμένη και έκδηλη εγκεφαλική έκπτωση (: ανεπάρκεια του κεντρικού νευρικού συστήματος) σε "εγκεφαλικό θάνατο". Η νόσος ενός συστήματος, ανεξάρτητα αν είναι ιάσιμος ή μη, χαρακτηρίζεται "θάνατος", για να έχουμε αυτό που ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαμε : Τη "νόσο" θάνατος! Μιλούν ανερυθρίαστα και συγγράφουν εργασίες και μελέτες για τον "εγκεφαλικό θάνατο" προσκομίζοντας τις έμεσες επιβεβαιωτικές αποδείξεις του εργαστηρίου προς πιστοποίηση του θανάτου και όχι μιάς νόσου. Και εδώ όμως απουσιάζει το σημαντικότερο :

Η επισφράγιση των εργαστηριακών ευρημάτων γίνεται με την ιστολογική εξέταση και αυτή απουσιάζει από την φαρέτρα των διαγνωστικών κριτηρίων του "εγκεφαλικού θανάτου", τα οποία κομίζει ο κ.ΣΙΜ. Δεν αναφέρομαι στα ευρήματα επί των πειραματοζώων.

Δεν απαξιώνω όσα αποδεικτικά καταθέτει. Η ιατρική βιβλιογραφία όμως απαριθμεί αρκετά άλλα τα οποία δεν συνηγορούν με τα επιστημονικά δεδομένα του καθηγητή της Α΄ Νευρολογικής Κλινικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου.
Πιθανολογώ, το μέλλον θα μας αποκαλύψει ακόμη περισσότερα.

Θα ήθελα, τέλος, να κάνω και μια σύντομη παρατήρηση σε αυτό που γράφει :
"Η ζωή και συνεπώς η λειτουργικότης ενός ή περισσοτέρων ασθενών θα εξαρτηθή από την έγκαιρον λήψιν και μεταμόσχευσιν των ζωτικών οργάνων του εγκεφαλικώς νεκρού ατόμου",

για να του υποβάλλω το ερώτημα, αφού όλα εξαρτώνται από την έγκαιρον λήψιν των ζωτικών οργάνων, πόσος χρόνος διατίθεται στον ασθενή με καταφανή και έκδηλη την εγκεφαλική - μετατραυματική ή άλλη - ανεπάρκεια για να επιβεβαιωθεί η "νόσος θάνατος"; Διότι τα εργαστηριακά ευρήματα που απαριθμεί :

1. Αναζήτηση των αιτίων
2. Κλινική εκτίμηση της καταστάσεως
3. Κλινικαί δοκιμασίαι διαπιστώσεως του "θανάτου" (σ.σ. προφανώς όχι νόσου)
4. Ηλεκτροφυσιολογικαί μέθοδοι
5. Ραδιοφαρμακευτικός έλεγχος αιματώσεως εγκεφάλου
6. Ακτινολογικός έλεγχος και,
7. Υπερηχοεγκεφαλογραφικός έλεγχος

απαιτούν κάποιο χρόνο και ο χρόνος αυτός αφορά σε βαρύτατα πάσχοντα ασθενή. Ο οποίος υπό διαφορετικές συνθήκες (μη υπάρχοντος του "επείγοντος") θα αντιμετωπιζόταν ενδεχομένως ηπιότερα, ως προς τη διάγνωση της νόσου. Παραδείγματος χάριν, αν πιθανολογούσαμε κάκωση στο δεύτερο ή στο τρίτο αυχενικό νευροτόμιο, ποιος θα ήταν εκείνος ο γιατρός που θα τολμούσε να κάνει τη δοκιμασία διακλυσμού "της κεφαλής ευρισκομένης υπό γωνίαν 30° εν σχέσει προς το οριζόντιον επίπεδον", όπως γράφει;;;

Ακόμη και η παραμικρότερη "κλίση υπό γωνίαν" του αυχένος, θα επέφερε μοιραία αποτελέσματα στον πάσχοντα.
(*) http://www.a-neuroclinic.gr/41/%CE%BF-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%AE-%CE%B6%CF%89%CE%AE