Προς τη σχολιάστρια ad. Makrina για το παράδειγμα καινοτομίας και υπακοής του αγ. Συμεών του Στυλίτη (*).
ΚΧ :
Εντελώς άστοχο και τραβηγμένο πέρα ως πέρα από "τα μαλλιά", το παράδειγμα που μας προσκομίζει η σχολιάστρια ad. Makrina. Για να μας δείξει πως πρέπει να ενεργούμε εκκλησιαστικά.
Αυτό που έκανε ο αγιος Συμεών ήταν ένας τρόπος άσκησης και όχι κοινής εκκλησιαστικής λατρευτικής εκδήλωσης, την οποία οι πιστοί οφείλουν να σέβονται και να ακολουθούν.
Παράδοξη άσκηση μπορεί να ήταν, αλλά ήταν άνευ εκκλησιαστικού - ή εκκλησιολογικού - περιεχομένου. Η νηστεία είναι εκείνη που ζητά η Εκκλησία από τους πιστούς, αν πρόκειται να συνδέσουμε την άσκηση με την εκκλησιαστική μας βιοτή. Ο άγιος Συμεών ο Στυλίτης δεν ήταν εισηγητής της Εκκλησίας ενός διαφορετικού τρόπου χριστιανικής ζωής ή άσκησης. Δεν αποσκοπούσε να δώσει το δικό του παράδειγμα, ώστε να τον μιμηθεί το πλήρωμα της Εκκλησίας και συνεπώς, δεν μπορεί κανείς να πει ότι είχαμε "εισβολή" καινών δαιμονίων - καλύτερα καινοτομίας. Δεν άλλαζε τη ζωή της Εκκλησίας.
Με αυτά τα έωλα επιχειρήματα, όπως είναι της ad. Makrina, δεν μπορεί να ενισχυθεί η εντελώς κακόδοξη πολιτική απόφαση της εκκλησιαστικής ιεραρχίας για την αλλαγή της εορτολογικής τάξης. Η οποία ανέτρεψε πλήρως την Παράδοση, έφτιαξε φατρίες μεταξύ των πιστών, επέβαλε την κακή υπακοή, με αποτέλεσμα τη σημερινή "ορθοδοξία κατά την αμφισβαίναν".
Και τολμούν ύστερα, οι ακόλουθοι του εκκλησιαστικού φατριασμού με την καινοτομία του 1924, να καταγγέλλουν τον Παλαιό των ημερών και τους πιστούς εις Αυτόν.
(*) Η σχολιάστρια ανέφερε ότι ο αγ. Συμεών ο Στυλίτης σκανδάλισε τους πιστούς οι οποίοι ζήτησαν να πληροφορηθούν αν αυτό που έκανε ήταν κατά Θεόν ή κατά τη δικήν φιλοδοξία και εγωισμό. Φώναξαν τον επίσκοπο και ο επίσκοπος του ζήτησε να κατεβεί κάτω. Κατέβηκε ο άγιος και μετά ο επίσκοπος του είπε : Ανέβα πάλι.
Με το παράδειγμα αυτό, η σχολιάστρια ήθελε να μας δείξει ότι οφείλουμε να κάνουμε υπακοή στην εκκλησία.
Και κάτι διευκρινιστικό
Αμφίσβαινα είναι ένα είδος φιδιού, που κινείται άλλοτε μπρός και άλλοτε πίσω. Την δανείστικα από τον άγιο Αθανάσιο τον εκ της νήσου Πάρου
20 σχόλια:
Υπάρχει τέτοιο όνομα φιδιού; Αμφίσβαινα!
Εντυπωσιακό!
Υπάρχει
Και ένα σχόλιο, απάντηση σε παρατήρηση της ad. Makrina (από το ιστολόγιο ΤΡΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ http://trelogiannis.blogspot.com/2011/08/blog-post_3305.html)
ad. Makrina
κ.Κυπριανέ, πείσε με ότι ανηκεις στην μια αγια καθολική και αποστολική εκκλησία και θα αφησω τα εωλα επιχειρήματα.
Οταν πρωτοεμφανήστηκαν υμνοι στην εκκλησία έφριξαν κάποιοι πατερες.Οι ψαλμωδίες δεν θεωρούνταν σωστη προσευχή για τους τελειους. Ομως τελικά η εκκλησία μας αποδέκτηκε τα μουσικά μέλη και μάλιστα επιβλήθηκαν σε όλη την εκκλησία.
Αν θέλεις τόσο πολύ ορθοδοξια χωρίς καινοτομίες πήγαινε στην Μήλο στις κατακόμβες και εκει προσπάθησε να ξαναζήσεις την πρωτοχριστιανικη πίστη και λατρεία.
ΚΧ :
Να πείσω εσένα αδελφή (ad.) Μακρίνα ή οποιονδήποτε άλλο, είναι πέρα από τις δυνάμεις μου αλλά και τους στόχους μου. Κανένα δεν θέλω και δεν επιχειρώ, να πείσω.΄Ολοι μας, εσείς, εγώ και πάντες ή ακούμε τη φωνή της αληθείας ή δεν την ακούμε - κατά το "πας ο ων εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής" - και σ΄ αυτή τη φωνή καλούμαστε να πεισθούμε ή να μην πεισθούμε.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που λένε ότι ακούουν, αλλά είναι σαν τους βαρήκοους, που ακούν μια λέξη, ας πούμε "αίρεση" κι αυτοί νομίζουν ότι άκουσαν "αρέσει". Παράδειγμα :
- Αυτό είναι αίρεση, λέει ένας
- Ναι, ναι, λέει και ο βαρήκοος, αυτό μου αρέσει!
Το να μου φέρνεται το παράδειγμα των πρώτων εκκλησιαστικών χρόνων, όταν ακόμη, καλά καλά, η Εκκλησία δεν είχε οριοθετήσει τα σύνορά της, και να μου λέτε να πάω στις κατακόμβες της Μήλου, αν επιθυμώ "τόσο πολύ ορθοδοξία", είναι εντελώς άστοχο. Φανερώνει όμως ότι εσείς, προς αποφυγή υποστροφής σε αρχέγονες καταστάσεις, αφού σας έκαναν σημειωτέον να απαρνηθείτε το όρο "θρησκεία", είσαστε έτοιμη να δεχτείτε κάθε τι το νέο. Το οποίο θα φροντίσουν κάποιοι επιτήδειοι να σας το παρουσιάσουν, αν δεν το δεχθείτε, σαν ... τις κατακόμβες της Μήλου.
Τα μουσικά μέλη έγιναν αποδεκτά στην Εκκλησία. Οποία όμως οπισθοδρόμηση εξακολουθεί να υφίσταται! Να ακούμε τους βραχνούς ψάλτες, ενώ θα μπορούσαμε να είχαμε το εκκλησιαστικό όργανο. Το οποίο ακόμη, δυστυχώς, δεν έχουμε.
Μετά όμως από τη "Νταλάρειο συμφωνία" στον αγ. Παντελεήμονα νομίζετε ότι θα συνεχίσουμε με τις ανιαρές φάλτσες φωνές των ιεροψαλτών; Μάλλον όχι και όποιος δεν συμφωνεί, ας πάει στις κατακόμβες της Μήλου.
Εκεί θα συναντηθούμε.
Υπήρξε όμως και συνέχεια :
ad.Makrina
1)κ.Κυπριανε, o χριστιανισμός είναι θρησκεία ή εκκλησία; Εκκλησία λέει η Γραφή και οι πατέρες. Εσείς επειδη είστε εκτος εκκλησίας προτιμάτε το θρησκεία.
2)Αυτα, γιατι "μετά πρωτης και δευτέρας νουθεσίας παραιτου"...
ΚΧ :
1)Δηλαδή, ad (αδελφή) Makrina, ο Χριστιανισμός πρέπει να είναι ή το ένα ή το άλλο; Δεν μπορεί να είναι και τα δύο; Πού το βρήκατε αυτό; Ποιός πατέρας και ποια Γραφή το λέει; Ο Χριστός ουδαμού είπε ότι ήλθε για να καταργήσει το Νόμο, ο οποίος Νόμος, ήταν για τους Εβραίους η θρησκεία τους. Ή μήπως δεν ήταν;
Αν ο Κύριος ήρθε να τα καταργήσει όλα, τότε θα έπρεπε να καταργήσει και αυτόν ακόμη τον ίδιο το λόγο και να μας δώσει έναν άλλο, ίσως των ούφο, κάτι το οποίο όμως δεν έκανε. Έδωσε διαφορετική νοηματοδότηση στα ήδη γνωστά, αλλά σαφώς διαστρεβλωμένα, από το ιερατείο των Εβραίων αλλά και από το ιερατείο των ειδωλωλατρών (σημ. αυτοί ήταν κατά βάσιν οι πολιτικοί στους οποίους ανέκαθεν προσκολώντο οι κόλακες-θεματοφύλακες υποτίθεται, των Εβραίων)). Οι γνωστοί λόγοι "εθνικού συμφέροντος" ...
Επομένως, άλλο το δίνω διαφορετική νοηματοδότηση στα ήδη γνωστά και υπάρχοντα και έτερο, ότι καταργώ τα πάντα και βάζω άλλα στη θέση τους. Με τις βλακείες κάποιων σοφών μας ή άλλων, μαζί με τα απόνερα της σκάφης πετάμε και τα εντός ευρισκόμενα! Τόσο σοφοί είναι.
Τίποτα δεν σας λέει ότι εκεί όπου στο παρελθόν ήταν ειδωλωλατρικοί ναοί τοποθετήθηκαν εκκλησιές; Αυτό όπου έψαχναν οι ειδωλολάτρες βρήκε τον αληθινό και πραγματικό του προορισμό. Το νόημά του δηλαδή.
Έτσι τα είδωλα και ο διεστραμμένος θεσμός των ειδώλων έπαυσαν και καταργήθηκαν. Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι καταργήθηκε και ο βασικός θεσμός, ο έμφυτος για τον άνθρωπο σεβασμός προς το θείο και ο οποίος περιεκτικά ονομάζεται θρησκεία. Βεβαίως αυτά δεν ισχύουν για όλους, διότι, είπαμε, υπάρχουν και οι "πλούσιοι" στην ακοή.
2) Και ας πάμε τώρα στον αριθμό δύο, όπου μας θυμίσατε το του απ. Παύλου. Αν αυτά που έχω γράψει, και στα οποία μέχρι τώρα σε τίποτα δεν απαντήσατε - πέρα από το ότι μου ζητάτε να σας πείσω πως ανήκω στην μία, αγιά κλπ. εκκλησία, τώρα απερίφραστα γράφετε ότι "προτιμώ τη θρησκεία επειδή βρίσκομαι εκτός εκκλησίας" - βρήκατε κάτι αιρετικό δεν έχετε παρά να μας το γράψετε. Όχι όμως με το αφελέστατο (πάλι) επιχείρημα : Οι εκτός εκκλησίας προτιμούν τον όρο θρησκεία, ενώ οι ανακαινισθέντες - εκ των βλακών - τον όρο εκκλησία, όπου και αυτονόητα είναι οι εντός και σεσωσμένοι.
Σωστά, μαζί με τον σεσωσμένο πάπα και τους προτεστάντες, σωθήκαμε κι εμείς με το νέο μας ημερολόγιο και τη νέα μας εκκλησία.
Ενημέρωσε με ότι συνεχίζεις την συζήτηση στο σπίτι σου να ρθω κι γω να τα πούμε. Γιατί είχαμε πιάσει το σαλόνι του τρελογιάννη και θορυβούσαμε κι αυτός σιωπηλός παρακολουθούσε κι είχα αρχίσει να αισθάνομαι ασχημα.
Στην καθημερινη ομολία μας συχνά λέμε για τον ήλιο, ότι κατέβηκε, ανέβηκε έσβησε κ.τ.λ. όταν μιλάνε όμως επιστημονικά δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το λεξιλόγιο γιατί είναι λάθος, η γη περιστρέφεται γυρω από τον ήλιο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον όρο θρησκεία. Τον χρησιμοποιούμε πολλές φορές και τον ταυτίζουμε με την πίστη μας. όμως τι σημαίνει θρησκεία; Την αναζήτηση του Θεού από τον άνθρωπο. Εμάς μας αναζήτησε ο Ίδιος ο Θεός. Τι άλλο σημαίνει θρησκεία; Η αναζήτηση ενος υπερβατικού όντως ώστε να μου εκληρώνει τις επιθυμίες μου. Οι επιθυμίες μπορεί να είναι υλικές μπορεί και πνευματικές. Π.χ. Επιθυμία για δικαιωσύνη, αδικούμαι σ΄αυτην την ζωή, όμως ο Θεός θα με δικαιώσει στην άλλη, σκέφτεται ο θρησκευόμενος άνθρωπος. Η Ορδοδοξία θέλει να μας θεραπεύσει από αυτην την αντίληψη, να μας οδηγήσει στην Αγαπη του Θεού.
Αιρέση τι σημαίνει; αποκόπτω τον ευατό μου από την εκκλησία, αυτό μπορεί να γίνεται για δογματικούς λόους ή εκκλησίολογικούς. Το να αναγεις το ημερολόγιο σε δογματικό θέμα είναι λάθος. Νομίζω αυτό γίνεται επειδή εισηγητής της αλλάγης ήταν κάποιος πάπας. Τι να κάνουμε και τους νόμους της κληρονομηκότητας τους ανακάλυψε ένας καπουτσίνος μοναχός, αλλά τους δεχόμαστε.
Ας μην κάνουμε τα ασημαντα σημαντικά, γιατί το βασικό είναι να είμαστε μέσα στην εκκλησία.
Μακρίνα
Πρώτο μέρος
Ευχαριστώ την Μακρίνα για την εδώ επίσκεψη και το σχόλιό της.
Μπορούμε με την άνεσή μας να συζητήσουμε εδώ, εφόσον το επιθυμεί. Επιλέγω αποσπάσματα του σχολίου και απαντώ.
Μη με κατηγορήσεις ότι απαντώ αποσπασματικά, διότι όλα είναι σύμφωνα με τη γενικότερη τοποθέτηση που κάνεις.
1) "Το ίδιο συμβαίνει και με τον όρο θρησκεία. Τον χρησιμοποιούμε πολλές φορές και τον ταυτίζουμε με την πίστη μας. Όμως τι σημαίνει θρησκεία;"
Παραλείπω τα συμφραζόμενα και λέγω.
Θρησκεία μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, τω επ΄ εμοί όμως σημαίνει την εγγενή και έφυτη διάθεση του ανθρώπου προς αναζήτηση του θείου, αφ΄ ότου χάσαμε το "αρχαίον κάλλος". Ζητούμενο είναι η επιστροφή μας από εκεί που προήλθαμε. Διότι καταλαβαίνουμε, αν δεν έχει διαστραφεί πλήρως ο εσωτερικός μας κόσμος, ότι εκ Θεού υπάρχουμε. Πρωτίστως αυτή η αναζήτηση συμβαίνει στον εσωτερικό μας κόσμο.
Όταν γράφω "εσωτερικός κόσμος", εννοώ το συναίσθημα. Και δεν το κάνω αυθαίρετα. Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα της αγάπης, εξ αγάπης έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και άρα, εφόσον υπεισέρχεται η αγάπη, μιλούμε για συναίσθημα. Κύρια πηγή του συναισθήματος είναι η θρησκεία.
Εφ΄ όσον λοιπόν η αγάπη είναι και ταυτίζεται με το συναίσθημα, όταν λέμε θρησκεία εννοούμε τον συναισθηματικό εσωτερικό μας κόσμο. Ο οποίος φυσικά εξωτερικεύεται. Η εξωτερίκευση αυτή, αφού μιλούμε για το θείο και τον Θεό, είναι η Εκκλησία. Όμως, όλοι αυτοί που βάλθηκαν να καταργήσουν τον όρο "θρησκεία" και να τον αντικαταστήσουν με το "εκκλησία", ουσιαστικά ερημώνουν εσωτερικά τον άνθρωπο από το εγγενές και έμφυτο συναίσθημα, δηλαδή την θρησκεία, και τον προάγουν, έτσι καθώς είναι γυμνός, στην εκκλησία κομίζοντας την αγάπη.
Περιττό να επισημάνω και το εξής σοβαρό που παραλείπουν οι της αγάπης (σημ. κυρίως ελευθερίας) εραστές. Λησμονούν ότι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο κατά κύριο λόγο δηλούται δια της ταπεινώσεως. Ο Θεός εταπείνωσε εαυτόν μορφήν δούλου λαβών. Με αυτό τον τρόπο εκδηλώθηκε η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Συνεπώς, μόνο δια της ταπεινώσεως μπορεί ο άνθρωπος να οδηγηθεί στην αγάπη. Αν δεν ταπεινωθεί υποκρίνεται - με την αγαπολογία, με το ένας θεός για όλους - και υποδύεται το σχήμα της αγάπης.
Δεύτερο μέρος
Ο γυμνός από συναίσθημα άνθρωπος, αφού τον συμβούλευσαν να απαλλαγεί από τη θρησκεία, άρα από το συναίσθημα, αντιλαμβάνεται τα παρέμβλητα "αγάπη", "εκκλησία", "φιλανθρωπία", ανιδιοτέλεια" και πολλά άλλα. Γι΄ αυτό και τα απορρίπτει. Στο βάθος του μυαλού του υπάρχει το ασυνείδητο, εκεί που βρίσκεται καταχωνιασμένο το αρχαϊκό και πρωτογενές συναίσθημα. Το οποίο, αντί να του το διαλευκάνουν οι επαΐοντες περί τα θεολογικά, τα ψυχολογικά και τα λοιπά, προτίμησαν να το αγνοήσουν, να το πετάξουν ή να το αντικαταστήσουν.
Βεβαίως αυτό το έκαναν διότι όπως όλα, αφού η αίρεση μας κυβερνά και μας διαποτίζει εδώ και χίλια χρόνια (: 1054 μΧ. επισημοποιήθηκε το Σχίσμα) όλα έχουν διαφθαρεί. Διεφθάρη και το συναίσθημα καθώς μαζί με τα απόνερα πέταξαν και το "καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου".
Οι ακάθαρτοι πώς να καθαρίσουν πρώτα την καρδίαν, για να γίνει έπειτα ο εγκαινισμός "εν τοις εγκάτοις" με πνεύμα ευθές;
Αυτή η εκκλησία και αυτή η αγάπη : αγαπολογία για την ακρίβεια, που αναπτύσεται και διδάσκεται, είναι κίβδηλη. Είναι πλαστή, ψεύτικη και εξυπηρετεί μόνο ιδιοτελείς σκοπούς. Διότι στερείται του εγγενούς και εκ Θεού θρησκευτικού συναισθήματος - έγραψα ότι ο άνθρωπος είναι δημιούργημα της αγάπης - στο κενό του οποίου βάζουν, για να ακριβολογώ "μπαζώνουν", την απατηλή αγάπη τους και την αιρετική εκκλησία τους.
Στο Σύμβολο της Νικαίας ομολογούμε ότι πιστεύουμε "εις ένα θεόν πατέρα ... ποιητήν ορατών τε πάντων και αοράτων". Αγαπητή Μακρίνα, το ορατόν του Θεού είναι η Εκκλησία, αλλά το αόρατον αυτού είναι η Θρησκεία. Είναι αυτό που όλοι έχουμε μέσα μας, αλλά βρίσκεται στο ασυνείδητο. Είναι η έμφυτη ροπή μας προς τον Δημιουργό και Πατέρα μας, προς την αγάπη, δηλαδή το θρησκευτικό συναίσθημα που έχουμε.
Αυτά για την ώρα.
Ας συνεχίσουμε λοιπόν, ζητώντας από την σχολιάστρια Μακρίνα ή από κάποιον άλλο αναγνώστη, αν υπάρχει, συγγνώμη. Διότι χρησιμοποίσα τον πλεονασμό "θρησκευτικό συναίσθημα". Δεν χρειάζεται οπωσδήποτε ο χαρακτηρισμός του συναισθήματος δια του όρου "θρησκευτικό". Το συναίσθημα αφορά στη θρησκεία. Σήμερα όμως για να επιδεινώσουν την υπάρχουσα σύγχυση, κάνουν λόγο για ποικίλης φύσεως "συναισθήματα". Αυτά όμως αποτελούν εκφάνσεις ενός και μόνο πράγματος : του συναισθήματος, υπό το οποίο υπάρχει λανθανόντως ή εμφανώς η θρησκεία, και αυτήν έχουν βάλει στο στόχαστρό τους οι ανοηταίνοντες κακόδοξοι. Μιλούν και γράφουν για εκκλησία, από την οποία θέλουν να απουσιάζει εντελώς η θρησκεία, το συναίσθημα!
Προς άρσιν παρεξηγήσεως θα ήθελα να σημειώσω ποιος είναι ο ρόλος της Εκκλησίας και του εκκλησιαστικού - όχι οιουδήποτε - βίου. Ο ρόλος αυτός είναι η κάθαρση του συναισθήματος, η καθαρότητα του νου και της καρδίας. Αυτό μας οδηγεί στην επίγνωση της θρησκείας. Χωρίς εκκλησία και εκκλησιαστική βιοτή είναι κάτι ανέφικτο. Τούτο όμως ουδόλως συνεπάγεται την εκμηδένιση της θρησκείας. Το αντίθετο θα έλεγα. Σημαίνει διαύγαση και κατανόηση του αρχαϊκού, αγνώστου, αφανούς, αρχέγονου πρωτοτύπου, το οποίο η Ψυχιατρική ονομάζει ασυνείδητο και το οποίο εμφαίνει την εξ αγάπης δημιουργία του ανθρώπου.
Πόσα πράγματα δεν βρίσκονται κρυμμένα εκεί, στα βάθη του ασυνειδήτου, τα οποία δεν γνωρίζουμε, αλλά είναι εκείνα τα οποία μας οδηγούν πολύ συχνά σε λίαν δυσάρεστες καταστάσεις; Για να το φέρουμε, δε, στο θέμα μας, ψευδόμενοι αγαπάμε, ψευδόμενοι αγωνιζόμαστε τον υπέρ Ορθοδοξίας αγώνα, ψευδόμενοι κηρύσσουμε την εκκλησιαστικότητα κατά της "νευροβιολογικής ασθένειας της θρησκείας" (sic) και πλείστα όσα άλλα.
2) Τέλος, γράφει η σχολιάστρια Μακρίνα :
"Αιρέση τι σημαίνει; αποκόπτω τον ευατό μου από την εκκλησία, αυτό μπορεί να γίνεται για δογματικούς λόγους ή εκκλησίολογικούς. Το να αναγεις το ημερολόγιο σε δογματικό θέμα είναι λάθος"
Απ. Οι λόγοι μπορεί να είναι δογματικοί ή εκκλησιαστικοί (σημ. όχι εκκλησιολογικοί) και η καινοτομία του 1924, όπως αυτή επιβλήθηκε, είχε σκοπό την καταδολίευση και τον αποσκορακισμό του δόγματος. Υπήρχαν λόγοι πολιτικοί οι οποίοι την επέβαλαν. Αρκεί μόνο να σκεφθεί κανείς ότι ο χρισθείς το 1948 ως πατριάρχης Αθηναγόρας, το 1919 εγένετο "αρχιγραμματέας της Αρχιεπισκοπής" υπό του αρχιεπισκόπου της καινοτομίας Μελετίου Μεταξάκη. Δεν ήταν συμπτωματική ούτε η εκλογή του στην αρχιγραμματεία του Μεταξάκη, ούτε η μεταγενέστερη εκλογή του στον πατριαρχικό θρόνο του Φαναρίου. Υπήρχε και υπάρχει πρόγραμμα. Το βλέπουμε άλλωστε σήμερα ξεκάθαρα. Φυσικά, πόσοι άλλοι κρύβονται και τι ρόλο καλούνται να παίξουν, το μαθαίνουμε σιγά σιγά. Μπορεί και καθόλου.
Αίρεση δεν είναι η αποκοπή, όταν η Εκκλησία έχει χάσει το ρόλο της. Ρόλος της Εκκλησίας είναι η ομολογία, η μαρτυρία αληθείας, και όποιος αυτό τον ρόλο τον φαλκιδεύει ή τον διαβάλλει, βλασφημεί κατά του Αγίου Πνεύματος.
Η συστηματική αποσιώπηση των γεγονότων πριν και μετά το 1924, σημαίνει συνεργία στα καταχθόνια έργα σχετικοποίησης μέχρις εξαφανισμού της αληθείας. Δηλαδή της Ορθοδοξίας.
Κ.Κυπριανέ, καταπιάνεστε με πολλά. δυστυχώς όύτε το χρόνο έχω ούτε τις γνώσεις, ουτε και την ευστροφία να διατυπώσω θέσεις για όλα αυτα που θέτετε.
Από το κατηχητικό έχω μάθει ότι η αγάπη δεν είναι συναίσθημα. Η Αγάπη με Α κεφαλαίο είναι ο Χριστός και η αγαπή με α μικρό είναι αρετη, όπως η πίστη, η ταπείνωση κ.τ.λ.Επομένως δεν μπορω να συμφωνησω περι συναισθηματικής αγάπης, αυτη δεν είναι εν Χριστω αγάπη.
Αυτό που ονομάζετε κι εσεις θρησκεία , αν καταλαβα καλά είναι η κίνηση του ανθρωπου προς το θειο. "Ζητούμενο είναι η επιστροφή μας από εκεί που προήλθαμε. Διότι καταλαβαίνουμε, αν δεν έχει διαστραφεί πλήρως ο εσωτερικός μας κόσμος, ότι εκ Θεού υπάρχουμε. Πρωτίστως αυτή η αναζήτηση συμβαίνει στον εσωτερικό μας κόσμο". Αυτη η αναζήτηση συμφωνω είναι εμφυτη στον άνθρωπο και το αποτέλεσμα της ειναι οι γνωστές θρησκείες όλου του κόσμου. Στον Χριστιανισμό όμως ήρθε Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.Αν δεν ερχόνταν ο Χριστός κανένας άνθρωπος όσο έξυπνος και να είναι, όσο ενάρετος , δεν θα μπορούσε από μόνος του να ανακαλύψει τον Τριαδικό Θεό. Κατάλαβες τωρα τι σημαίνει ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία;
Μακρίνα ή αμφισβαινα όπως προτιμάτε
Προς την σχολιάστρια Μακρίνα,
"... καταπιάνεστε με πολλά. Δυστυχώς ούτε το χρόνο έχω ούτε τις γνώσεις " κλπ. Εσείς αρκείστε στις έτοιμες απαντήσεις για ένα σοβαρότατο θέμα. Τα πήρατε έτοιμα διότι "δεν έχετε τις γνώσεις και το χρόνο". Θα ήταν προτιμότερο να λέγατε ότι δεν ξέρετε ποιο είναι το σωστό ή το λάθος. Για τον ίδιο λόγο αρκείστε να λέτε ότι "ο Θεός αναζήτησε τον άνθρωπο". Αλλά είναι το ακριβώς αντίθετο. Ο άνθρωπος αναζητούσε τον Θεό, διότι είχε και έχει - αμυδρά έστω - συναίσθηση αυτού που είχε και έχασε. Τον αναζητούσε όμως με δολιότητα, εκεί όπου υπήρχαν οι προϋποθέσεις, διότι αυτό τον δίδασκαν οι ιεροδιδάσκαλοι. Αλλού όμως η αναζήτηση γινόταν ανυπόκριτα, με αληθινή επιθυμία και όχι με ιδιοτελή σκοπό.
Δυστυχώς, χάσαμε την αγαθή μας προαίρεση και μαζί, χάσαμε και τις προϋποθέσεις. Όπως τις έχασαν και εκείνοι που αρχικά τις είχαν.
Όσο γι΄ αυτά που σας δίδαξε το κατηχητικό : "... έχω μάθει ότι η αγάπη δεν είναι συναίσθημα. Η Αγάπη με Α κεφαλαίο είναι ο Χριστός και η αγαπή με α μικρό είναι αρετη, όπως η πίστη, η ταπείνωση κ.τ.λ.",
ο κατηχητής ηρκέσθη στο ευκολονόητο, στην πεπατημένη της αγάπης. Ναι, ο Θεός είναι αγάπη, αλλά η αγάπη αυτή προσλαμβάνεται από τον άνθρωπο ως ταπείνωση. Αυτό το απερινόητο θαύμα, να απαρνηθεί ο ίδιος ο Θεός το μεγαλείο του και να γίνει άνθρωπος "ο αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον", μόνο δια της ταπεινώσεως μπορεί ο άνθρωπος να το πλησιάσει. Από εκεί θα ξεκινήσει και όχι από την αγάπη.
3) Γράφει ακόμη η Μακρίνα : "Στην καθημερινή ομιλία μας συχνά λέμε για τον ήλιο, ότι κατέβηκε, ανέβηκε έσβησε κ.τ.λ. όταν μιλάνε όμως επιστημονικά δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το λεξιλόγιο γιατί είναι λάθος"
ΚΧ :
Κι εγώ τι έκανα; Επιστημονικά δεν της μίλησα; Δεν ήταν όλα αυτά τα σχετικά με το συναίσθημα επιστημονικά; Από μια άποψη, νομίζω, ήταν. Όχι εξ ολοκλήρου βέβαια. Αλλά τα δικά μου τα επιστημονικά φαίνεται ότι κάπου σκοντάφτουν και η σχολιάστρια Μακρίνα, μη έχοντας τι άλλο να πει, απέρχεται με ένα "δεν έχω τις γνώσεις και το χρόνο".
Θέλω να ελπίζω ότι κατάλαβε τώρα τι σημαίνει "ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία", για να χρησιμοποιήσω τα δικά της λόγια, και σε τι παγίδα την έχουν ρίξει οι "νομικοί" της Ορθοδοξίας. Οι οποίοι παραδόξως μέμφονται το δικανικό πνεύμα του παπισμού. Τον δικό τους "νομικισμό", να τα φορτώνουν όλα στην αγάπη, δεν τον βλέπουν. Πήραν το μάθημα από τον πάπα αλλά το βελτίωσαν με την προτεσταντική σχέση και αυτό το ονομάζουν ορθοδοξία! Λαμπρά.
Καλέ μου δυστυχώς δεν είσαι καθόλου αντικειμενικός. Αντιδρας με ότι πω, είπα έγω ότι ο άνθρωπος πρέπει να ξεκινήσει απο την αγάπη κι όχι από την ταπείνωση; Πιάνεις καθε λόγο μου και τον διαστρέφεις.
Λες ότι τα παίρνω έτοιμα κι έχεις δίκαιο. Γιατί για κάθε πράγμα απευθύνομαι στον ειδικο. Και ειδικοί περί Θεού είναι οι άγιοι που έχουν θεοπτία. Αφού λοιπον θεοπτία δεν εχω εμπιστεύομαι τους αγίους. Και κανένας απο τους συγχρονους αγίους δεν έφυγε απο την εκκλησία. Κανένας δεν θεωρησε την διαφορά 13 ημερων δογματικό θέμα. Κανένας δεν ονόμασε αιρετικούς όλους τους πατριάρχες και δεσποτάδεςκαι φυσικά κανένας δεν ίδρυσε δική του εκκλησία. Κανένας. Εξάλλου κάθε "πρόβλημα" μετά από μια περίοδο ζυμώσεων ξεκαθερίζει. Εχουν περάσει σχεδον 100 χρόνια απο την αλλαγη του ημερολογίου. Ηένωση Ορθοδόξων και Παπικων δεν έχει γίνει. Η εκκλησία συνεχίζει την πορεία της. όσοι πίστεψαν ότι είναι ορθοδοξότεροι , οι λεγόμενοι παλαιοημερολογήτες, τελικά διασπάστηκαν σε χίλια κομμάτια, αποδεικνύοντας ότι Θεία Χάρης δεν υπάρχει εκει. Επομένως εφόσον είστε και ηλικιωμένος καλά θα κάνετε να φύγετε γήγορα από την πλάνη και να ενωθείτε με την εκκλησία του Χριστού.
Και κάτι άλλο σε κάποια από τις αναρτήσεις σου γράφετε
"Δεν έχω τίποτα να προσθέσω, παρά, μόνο, αν ήξερε το πανάγιον Πνεύμα πόσο καλούς προστάτες και φύλακες έχει, τότε δεν θα βρισκόμαστε οπωσδήποτε στη δεινή, από κάθε άποψη, θέση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα".
Μαλλον θα σας ξέφυγε , γιατι η φράση αυτη είναι βλάστημη, Τον Άγιον Πνεύμα είναι Θεός, παντογνώστης, πανταχου παρων και τα πάντα πληρων.
Μακρίνα
Υ.Σ. δεν θα συνεχίσω την συζήτηση. Γιατί οι πλανεμένοι προσευχη θελουν κι όχι κουβένετες.
Μ : είπα έγω ότι ο άνθρωπος πρέπει να ξεκινήσει απο την αγάπη κι όχι από την ταπείνωση;
ΚΧ : Αυτό εδώ τι λέει "Από το κατηχητικό έχω μάθει ότι η αγάπη δεν είναι συναίσθημα. Η Αγάπη με Α κεφαλαίο είναι ο Χριστός και η αγαπή με α μικρό είναι αρετη, όπως η πίστη, η ταπείνωση"; Δεν σου ζητά να ξεκινήσεις από το Α Κεφαλαίο, που είναι ο Χριστός, που είναι η αγάπη; Γιατί δεν σου είπαν ότι το Α Κεφαλαίο είναι η ταπείνωση, παρά σου έριξαν το σύνθημα της αγάπης, η οποία, φρίξον, "δεν είναι συναίσθημα"!
Πρωτάκουστο, πρωτοφανές και αντιεπιστημονικότατο, αφού θέλεις και τα επιστημονικά.
Μ : "... για κάθε πράγμα απευθύνομαι στον ειδικο. Και ειδικοί περί Θεού είναι οι άγιοι που έχουν θεοπτία"
ΚΧ : Αν είχαν θεοπτία θα σου έλεγαν ότι είναι λάθος να κάνεις Πάσχα με το Παλαιό και όλα τ΄ άλλα με το Νέο. Μάλιστα δε, για να μη γέρνει η παλάντζα σου λένε κάνε με το Παλαιό, αλλά κάνε και με το Νέο, αν θέλεις, όλες τις άλλες γιορτές. Μπορείς να κάνεις Χριστούγεννα με το Νέο αλλά αν θέλεις πήγαινε και στα Ιεροσόλυμα να κάνεις Χριστούγεννα και με το Παλαιό (τους άνδρες τους στέλνουν στο αγιονόρος). Οπότε, μέσα στο χρόνο θα γιορτάσεις δυο φορές τη Θεία Γέννηση. Και δεν λένε κουβέντα για το μέγα αυτό ατόπημα. Δεκαπενταύγουστο με το Νέο, αλλά Δεκαπενταύγουστο και με το Παλαιό, στις ... Θερμοπύλες του αγίου Όρους. Δυό φορές το χρόνο η Μετάστασις της υπεραγίας Θεοτόκου! Όσο για τη νηστεία των αγίων Αποστόλων, ασ΄το καλύτερα.
Μ : "Δεν έχω τίποτα να προσθέσω, παρά, μόνο, αν ήξερε το πανάγιον Πνεύμα πόσο καλούς προστάτες και φύλακες έχει, τότε δεν θα βρισκόμαστε οπωσδήποτε στη δεινή, από κάθε άποψη, θέση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα".
Μαλλον θα σας ξέφυγε , γιατι η φράση αυτη είναι βλάστημη, Τον Άγιον Πνεύμα είναι Θεός, παντογνώστης, πανταχου παρων και τα πάντα πληρων"
ΚΧ : Σας ξέφυγαν όλα τα υπόλοιπα εκεί που έγραψα αυτό που μου υπενθυμίσατε. Αυτό δεν ήταν "ουρανοκατέβατο". Τέλος, κάνε καμιά προσευχή και για μένα τον πλανεμένο. Πού ξέρεις; Μπορεί να με δεις στον ύπνο σου και το ενύπνιο να σου βγεί σε καλό. Γίνεται καμιά φορά κι αυτό.
Υγίαινε.
Η "αγάπη" ήταν η προσηλυτιστική θρησκευτική προπαγάνδα του παπισμού
Η "σχέση" ήταν η προσηλυτιστική θρησκευτική προπαγάνδα του προτεσταντισμού
Και η "αγαπητική σχέση" ήταν η φαλτσαρισμένη, υποτίθεται ορθόδοξη, δική μας απάντηση.
Η ορθοδοξία της αγαπητικής σχέσης!
Αυτή βγάζει τους "θεόπτες"
Αυτή βγάζει τους "ορώντες"
Αυτή βγάζει τους άδοξους δοξασμούς των ιαθέντων από τη νευροβιολογική ασθένεια της θρησκείας και η νεοειδωλολατρεία κατέκτησε τον νουν των συγχρόνων Ελλήνων. Τουλάχιστον στην Ευρώπη τα πέταξαν όλα και δηλώνουν άθεοι. Εμείς όμως έχουμε "τα πάτρια". Το προγονικό σέβας των Ολυμπίων και του Δωδεκαθέου. Μπράβο και πάλι μπράβο μας.
Ο Μητροπολίτης Σμύρνης κρατούσε είκοσι μήνες στη φυλακή τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη επειδή δεν τον μνημόνευε διότι ήταν εικονομάχος και του πετούσε ψωμί και νερό από μία μικρή πόρτα ενώ απαγόρευε με αυστηρά επιτίμια τις επισκέψεις στον Όσιο. Κάποιες φορές μάλιστα διέταξε και τη μαστίγωση του Αγίου, ο οποίος είχε καθαιρεθεί και αναθεματιστεί από Σύνοδο. Ο Μητροπολίτης Σμύρνης ήταν κανονικά χειροτονημένος, είχε νομική κάλυψη, και εκκλησιαστική επικοινωνία με τα άλλα Πατριαρχεία, τον μνημόνευαν οι επίσκοποι και οι ιερείς της ενορίας του, κοινωνούσε σε κάθε Λειτουργία κλπ.
Το ερώτημα ποιος από τους δύο ήταν εντός Εκκλησίας και ποιος εκτός; Ο Μητροπολίτης ή ο Όσιος Θεόδωρος ο Ομολογητής και Θαυματουργός;
Ευχαριστώ τον Ανώνυμο σχολιαστή για τις καλές πληροφορίες που μας έδωσε.
Βαδίζουν επί σχεδίου οι "εντός εκκλησίας". Ξέρουν από Ψυχολογία, γνωρίζουν ότι όλοι έχουμε μέσα μας το συναίσθημα (την θρησκεία) και να στεγνώσουμε δεν μπορούμε. Προτάσσουν λοιπόν αυτό το "εκτός εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία" και αναμενόμενο είναι, αφού αυτοί είναι "η εκκλησία" - και "αυτή", όπως την κατάντησαν - να τους ακολουθούν οι (σκοπίμως ακατήχητοι και απληροφόρητοι) πιστοί. Και φτάσαμε, εδώ που φτάσαμε, με την αγαπητική σχέση και όλες τις περί έρωτος και προσώπου ηλιθιότητες.
Δεν θέλω να πω ότι όσα κηρύγματα και άλλα διδάγματα λέγονται, γράφονται ή ακούγωνται, είναι λάθος. Συμβαίνει όμως αυτό που γίνεται με τον παπισμό : Απαγγέλλει και ομολογεί το Σύμβολο της Νικαίας ως έχει με μια μικρή μόνο προσθήκη, το γνωστό φιλιόκβε, και όλα ανατρέπονται. Το ψεύδος καλύπτεται με το ένδυμα της αληθείας και μόνο όποιος έχει "νουν Χριστού" μπορεί να καταλάβει τι ζημιά υφίσταται. Όλα αποβαίνουν εις μάτην και οι ψυχές χάνονται. Καρδίαν καθαράν δεν αποκτούμε και ευθές πνεύμα δεν εγακινίζει τα έγκατα του ανθρώπου. Ο αγιασμός απωλείται και ας γράφει ο π. Ρωμανίδης, αυτά όλα που γράφει. Σωστά είναι, αλλά με το φιλιόκβε μαζί, το οποίο στη δική του περίπτωση είναι "η νευροβιολογική ασθένεια της θρησκείας". Απογυμνώνει τελείως τον άνθρωπο από το συναίσθημα (θρησκεία) και υποτίθεται, καταθέτει πατερικό και ορθόδοξο λόγο! Ο πατερικός λόγος πέραν και υπεράνω όλων είναι αγιογραφικός και ο δικός του δεν είναι. Διότι ο Κύριος είπε : Ουκ ήλθον καταλύσαι τον νόμο και ο νόμος, πέραν από τις "διατάξεις" που ορίζει, τη θρησκεία δηλώνει και εμφαίνει.
Δεν βαριέσαι όμως. Εμείς τα γράφουμε, εμείς τα διαβάζουμε. Μας έχουν αποκλείσει, αλλά "όψονται εις ον εξεκέντησαν".
"Η ένωση Ορθοδόξων και Παπικων δεν έχει γίνει."
Εσείς ακόμη εκεί έχετε μείνει; Ένωση όλων των θρησκειών επιτελείται με πρώτη φάση των μονοθεϊστικών θρησκειών.
Η μνημόνευση του αιρετικού Πάπα από τον οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο στη θεία Λειτουργία ως Ορθοδόξου Αρχιερέως τι άλλο είναι εκτός από ένωση;
Η αναγνώριση μυστηρίων στους αιρετικούς κατεδαφίζει την Ορθοδοξία!
http://es.scribd.com/doc/49332645/%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A4%CE%9F-%CE%91%CE%9B%CE%95%CE%93%CE%9A%CE%A1%CE%95
O OIKOYM. ΠΑΤΡΙΑΡΧ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΚΗΡΥΤΤΕΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=10267
O ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 630 ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=22197
ΦΙΛΟΣ ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΩΤΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ,
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟN ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=7132
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=8693
ΑΣΕΒΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΕΣ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟ ∆ΑΜΑΣΚΗΝΟ
«ΑΓΙΟ» ΚΑΙ «ΣΠΟΥ∆ΑΙΟ» ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ!
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=8512
H «ΑΝΩΘΕΝ ΑΝΤΙΜΙΣΘΙΑ» ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΣΛΑΜ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗ ΤΟΥ,
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=9134
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
ΕΠΑΥΣΕ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΜΑΖΑΝΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΟΘΕΝ
ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΡΑΜΑΖAΝΙ!!!!!!
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=50
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ AΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΡΑΝΤΟΒΙΤΣ
ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΑΧ !
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=50
7/9/2007 ΓΡΟΙΛΑΝΔΙΑ. Διαθρησκειακή συμπροσευχή πάνω σε πλοίο. Άραγε, σε ποιόν «θεό» απευθύνονται μπροστά από τη μυστηριώδη κρυστάλλινη σφαίρα; Δεξιά διακρίνεται το ράσο ενός βουδιστή “ιερέα”.
http://aktines.blogspot.com/2009/09/blog-post_18.html
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ «ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ» ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΣΤΟΝ «ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ» ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ κ. R. WILLIAMS
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?s=%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82&paged=2
Οι "Ορθόδοξοι Αρμένιοι" του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου
http://thriskeftika.blogspot.com/2011/01/blog-post_8279.html
Πλανήθηκαν από τον διάβολο(!) οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, υποστηρίζει ο κ. Βαρθολομαίος
https://sites.google.com/site/orthodoxy1054/planethekan-apo-ton-diabolo-oi-agioi-tes-ekklesias-mas-yposterizei-o-k-bartholomaios
Τι ποιο βλάσφημο από αυτό;
Ευχαριστώ των (τους) Ανώνυμο σχολιαστή για τους ενημερωτικούς συνδέσμους που μας παρείχε.
Το μόνο που ταιριάζει να συμπληρώσω είναι "η σιωπή των αμνών", αφού αυτό τους συνιστούν οι (εαυτούς βόσκοντες) ποιμένες ή αντ΄ αυτής, να ενδιαφέρονται για την σχέση (τους) με το πρόσωπο τον έρωτα και ... τον προσωπικό θεό! Όλα τα άλλα είναι για τους "ταλιμπάν".
Δημοσίευση σχολίου