Υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι στην προσπάθειά τους να φτιάξουν τα χαλάσματα ψάχνουν να βρούν κάποιους διάσημους - αλλά άσημους και όχι τόσο ξεχασμένους - για να μας δείξουν πώς μπορούμε να συνέλθουμε.
Ένας εξ αυτών είναι ο Γιάννης Σκαρίμπας και αυτόν θεώρησε κατάλληλο ένας γραφιάς του διαδικτύου, όπως άλλωστε είναι και ο γράφων, να μας τον υπενθυμίσει. Για να ειρωνευθεί και ισοπεδώσει κι αυτό ακόμη, το "για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία", μας έφερε στο νου τα του Σκαρίμπα. Αν έχετε τη διάθεση και το χρόνο δείτε τα ( http://filonohpontou.wordpress.com/2011/09/10/paparies/ ).
Ο διάλογος που ακολούθησε ήταν :
Αγαπητή Φιλονόη,
Επειδή καμιά φορά γράφουμε (όλοι) πράγματα ανεπιγνώστως, θα ήθελα να σε πληροφορήσω τα εξής :
Όλοι αυτοί οι αναφερόμενοι πρόγονοι (Θερμοπύλες, Σαλαμίνες κλπ.) όπως και οι ακολουθήσαντες Μεγαλέξαντροι, Βυζάντιο και ΄21, για ένα πράγμα αγωνίστηκαν. Για τη διάσωση και διατήρηση του λόγου του ελληνικού, που κάποιος ήρθε μια φορά και μας έμαθε τι σημαίνει Λόγος.
Αγωνίστηκαν βέβαια και για τα όρια αυτού του Λόγου, μέσα στα οποία καλλιεργείτο. Διότι ξέρουμε τι θα συνέβαινε αν τα όρια αυτά έπαυαν να υπάρχουν και αρκεί το παράδειγμα των Ελλήνων δεύτερης και τρίτης γενιάς μεταναστών. Αλλά βλέπουμε και τι πάνε σήμερα να φτιάξουν οι εγχώριοι πατριώτες : κυβερνήτες ή, ακόμη, και οι φίλα προσκείμενοι σε Σκαρίμπα και άλλους. Ανεπιγνώστως οι τελευταίοι.
Το δυστύχημα ήταν ότι εκείνος που μας έμαθε τι σημαίνει Λόγος δεν έφτιαξε και μιαν άλλη γλώσσα, μιαν άλλη αλφάβητο. Αυτό ήταν το λάθος του. Πάντως φροντίσαμε και γι΄ αυτό. Ήρθαν οι Καζαντζάκηδες, οι Σκαρίμπες, ήρθε όμως και ο Γιανναράς και μας έδωσε το νέο μας αλφαβητάρι πίστεως. Έτσι, το σιρόπι έδεσε και μάθαμε τι σημαίνει Λόγος.
Αλλά, παρ΄ όλα αυτά, υπάρχουν κι εκείνοι που επιμένουν. Θέλουν το αλφαβητάρι που εκείνος δεν έφτιαξε – είπαμε ποιος ήταν – και κλωθογυρίζουν τις γραφές τους γύρω τριγύρω απ΄ τα προγονικά ηπίως λοιδωρούντες όσους ενδιαφέρονται για “ τη δική τους αλήθεια”. Κάνουν το λάθος (επί λαθών) να νομίζουν ότι “ οι ενδιαφερόμενοι για τη δική τους αλήθεια”, όπως γράφουν, ενδιαφέρονται “ για την πάρτι τους” κατά το λεγόμενον.
Ποιος τους το είπε και ποιος τους το δίδαξε, άγνωστον. Προφανώς δεν είχαν δάσκαλο εκείνον που δεν έφτιαξε το νέο αλφαβητάρι . Τι κρίμα! Αντί να μας μάθει μιαν άλλη γλώσσα να συνεννούμαστε βρήκε να μας πει :
“ ὃς ἐν ὑμῖν θέλει μείζων εἶναι ἔστω πάντων ἔσχατος”. Και σώθηκε, κατά φραστικό σχήμα, ο Λόγος μα και ο τόπος, που άνθιζε κι έδινε καρπούς.
Τι γίνεται σήμερα, άσ΄το καλύτερα στον Σκαρίμπα και στους φίλους του.
Μετά έπιασε το νήμα ένας άλλος και είπε ότι είναι δύσκολο να αντιληφθούμε το matrix μέσα στο οποίο βρισκόμαστε όλοι εκουσίως προσδοκώντας (δήθεν) "ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος", ενώ κανείς δεν είναι νεκρός και η ζωή είναι παντοτινή ούτως ή άλλως.
Η άλλη πλευρά υποστήριξε :
Ωραία, λαμπρά και ολόλαμπρα! Ήρθε το matrix από το Χόλυγουντ και όλα έγιαναν φωτεινά. Τα σκότη φωτίστηκαν τώρα που μάθαμε το παιγχνίδι της δυαδικότητας και όταν πηγαίνουμε σε κηδείες, εμείς να λέμε ότι η matrix ζωή είναι παντοτινή και αιώνια.
Μάλιστα, παντοτινή και αιώνια είναι. Ζωή ατελεύτητος θα είναι για τον σκώληκα, ζωή ατελεύτητος θα είναι και για τους άλλους, που θα πορευθούν “ εις ανάστασιν ζωής” και όχι κρίσεως. Η ζωή τύπου matrix είναι για εκείνους “ ὅπου ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται”. Οι άλλοι “ ὃ οἴδαμεν λαλοῦμεν καὶ ὃ ἑωράκαμεν μαρτυροῦμεν”.
Κατανοητόν ή ου;
Αλίμονο αν περιμέναμε το Χόλυγουντ και τα matrix να μας μάθουν τη δυαδικότητα.
Ταύτα υπό τινος νυχτωμένου, κατά την Ανδρομέδιον γραφή.
Παρενέβη κι ένας τρίτος με την απορία πάνω σ΄ αυτό που διάβασε : Ήταν το «… κάποιος ήρθε μια φορά και μας έμαθε τι σημαίνει Λόγος», και πιο κάτω «…το δυστύχημα ήταν ότι εκείνος που μας έμαθε τι σημαίνει Λόγος δεν έφτιαξε και μιαν άλλη γλώσσα, μιαν άλλη αλφάβητο…». Διερωτήθηκε μήπως αυτό που εννοούμε σαν "λόγο" δεν είναι το ίδιο με εκείνο, που ήταν ο ίδιος ο Λόγος. Έγραψε : "Είσαι σίγουρος ότι αυτό που εννοείς εσύ σαν «Λόγο», είναι το ίδιο με αυτό που Εκείνος εννοούσε σαν «Λόγο»; Εκτός πια κι αν δεν κατάλαβα τι εννοείς οπότε, άστο να περάσει…".
Η εξήγηση που δόθηκε ήταν :
Εκείνος που μας έμαθε τι σημαίνει λόγος, ήταν αυτός ο ίδιος ο Λόγος και χρησιμοποίοιησε το λόγο τον ελληνικό. Με τον ελληνικό λόγο νοηματοδοτήσε όλα τα πριν γνωστά, που διάσπαρτα τήδε κακείσε βρίσκονταν στις διάφορες φιλοσοφίες ή φιλοσοφικού τύπου θρησκείες.
Ουδείς ποτέ είχε πει το “ εγώ ειμί η αλήθεια” και ουδείς ποτέ είχε πει το “ εν αρχή ην ο Λόγος” (σημ. προέκταση του “ εν αρχή εποίησεν”) και τα εξής που παραλείπω.
Σήμερα βέβαια η αλήθεια είναι “ η αλήθεια μου, η αλήθεια σου, η αλήθεια του”, αλλά και ο λόγος είναι η άποψη : η δική μου, η δική σου, η δική του και πάει λέγοντας.
Όταν μιλείς και γράφεις για την αλήθεια – εν λόγω γίνονται ταύτα – δεν σημαίνει ότι είσαι η αλήθεια ή είσαι ο λόγος. Αυτά όμως που γράφεις (γράφουμε) και τα συντάσσεις με την Αλήθεια και το Λόγο, δεν είναι “ η αλήθεια μου, η αλήθεια σου, η αλήθεια του”. Ή είναι η αλήθεια ή δεν είναι. Ή είναι ένας λόγος αποδεκτός ή δεν είναι. Αυτό έγκειται στον καθένα να το βρεί και να δώσει τις καταφατικές ή αποφατικές απαντήσεις του.
Αναφέρθηκα και είπα ότι εκείνος που ήρθε και μας έμαθε τι σημαίνει λόγος δεν έφτιαξε μιαν άλλη γλώσσα, επειδή ήθελα να δείξω ακριβώς τη σύγχυση που υπάρχει με αυτό το χαρακτηριστικότατο “ η αλήθεια μου, η αλήθεια σου” κλπ. Αν μας είχε πει ότι αυτό είναι “ το και το” ουδείς θα άρθρωνε διαφορετική άποψη. Αλλά είμαστε ελεύθεροι και κανείς δεν μας υποχρεώνει να δίνουμε υπόσταση – και εν ομοιώματι ανθρώπου μορφή – στο Λόγο ή στη Αλήθεια.
Νομίζω, απάντησα στο ερώτημά σου, διότι μάλλον δεν κατάλαβες καλά. Τώρα ελπίζω να έγιναν σαφέστερα τα πράγματα.
Ο σχολιαστής με την απορία και το ερώτημα δεν έμεινε ικανοποιημένος. Διότι, όπως είπε, υπάρχει και ο μαθηματικος λόγος. Δηλαδή η αναλογία. Έγραψε τα εξής :
"Έχω την εντύπωση ότι αν το ψάξεις λιγάκι θα δεις ότι μάλλον για τον μαθηματικό λόγο πρόκειται και αν συγκρίνεις τις δύο φράσεις «Καθ’ εικόνα και ομοίωσιν» (Γένεσις) και «Όπως τα εν τοις άνω, όμοια τα εν τοις κάτω» (Ερμής ο Τρισμέγιστος είτε σαν υπαρκτό πρόσωπο, είτε σαν συμπύκνωση της αρχαίας σοφίας ) το αυτό θέλουν να πουν. Τα πάντα λοιπόν «δια του Λόγου εγένοντο», αναλογικά ως προς το πρότυπο και είναι όντως η έκφραση της αλήθειας".
Της μαθηματικής αληθείας συμπληρώνω εγώ, διότι το παρέλειψε ο σχολιαστής. Αλλα δεν είναι, σύμφωνα με ένα διαφορετικό "ψάξιμο", τα πράγματα όπως τα περιγράφει. Και ιδού διατί :
Απάντησα, αλλά δεν το αντιληφθήκατε. Ίσως διότι αυτό ήταν σε παρένθεση και συγκεκριμένα, ήταν το “ προέκταση του εν αρχή εποίησεν”.
Ο Θεός “ είπε και εγένετο” :
- Και είπεν ο Θεός γεννθήτω φως
- Και είπεν ο Θεός γενηθήτω στερέωμα …
- Και είπεν ο Θεός συναχθήτω …
- Και είπεν ο Θεός γενηθήτωσαν φωστήρες …
- Και είπεν ο Θεός εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά …
- Και είπεν ο Θεός εξαγαγέτω η γη ψυχήν ζώσα
- Και είπεν ο Θεός ποιήσωμεν άνθρωπον …
Αν σε αυτό το “ είπε” συμπεριλαμβάνεται και πάσα άλλη απόδοση της εννοίας της λέξεως “ λόγος” ( Λόγος) δεν το αποκλείω καθώς “ πάντα δι΄ αυτού εγένετο. και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ έν ό γέγονεν”.
Τα Μαθηματικά και οι αριθμοί δεν προηγούνται του “ είπε”, έπονται. Οι αριθμοί εμφανίζονται όταν το “ είπε” έχει συντελεσθεί, έχει ολοκληρωθεί. Δεν απηχούν άλλωστε τον δημιουργικό λόγο (και Λόγο) όστις σημαίνεται δια του ρήματος “ είπε”. Προηγείται το "είπε" και τελειώνει δια του "εγένετο" ΜΙΑ ημέρα, ΔΕΥΤΕΡΗ ημέρα, ΤΡΙΤΗ κλπ.
- Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί ημέρα μία
- Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί ημέρα δευτέρα
- Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί ημέρα τρίτη, και τα εξής
Κατέθεσα το δικό μου “ ψάξιμο” και αυτό, είναι η γνώμη μου, δεν συμφωνεί με τα μαθηματικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου