Σε αναζήτηση δρόμου

Αφού διαβάσετε το άρθρο "Το τελετουργικό των διερευνητικών εντολών" στο σύνδεσμο που ακολουθεί (http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6461) και έχετε το ενδιαφέρον και το χρόνο για κάτι περισσότερο, ρίξτε μια ματιά στο σχόλιο που ακολουθεί. Σημειώνω, το σχόλιο δεν εγκρίθηκε προς δημοσίευση.

 Δρόμοι υπάρχουν πολλοί, μας μένει όμως να μάθουμε την οδό και τον αριθμό

Σχόλιο

"Αλλού κινήσαμε εμείς/κι αλλού η ζωή μας πάει" 

 "Η κατάρρευση χωρίς τη ΔΥΝΑΜΙΚΗ ενός ρωμαλέου και οργανωμένου λαϊκού κινήματος οδηγεί στην ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ αναδιάταξη και ανασύνθεση του καθεστώτος. Αυτός είναι ιστορικός νόμος." 

Αυτά γράφει οξυδερκής πολιτικός αρθρογράφος σε ιστολόγιο και ας μας επιτρέψει αυτή την παρέμβαση, η οποία ίσως είναι πολιτικά ανώριμη, άκομψη ή έστω αφελής. 

Τη "δυναμική ενός ρωμαλέου και οργανωμένου λαϊκού κινήματος" τη ζήσαμε καθ΄ όλη τη διάρκεια της πασοκικής κυριαρχίας με τη μικρή έστω παρένθεση της μητσοτακικής και καραμανλικής παρέμβασης. Οι δρόμοι γέμιζαν από απεργούς, η Ελλάδα κοβόταν στα δύο, τα λιμάνια κρατούσαν δέσμιους επιβάτες και εμπορεύματα, για να θυμηθούμε κάποιες πτυχές της αναφερομένης "ανύπαρκτης δυναμικής του ρωμαλέου κινήματος". Η δυναμική αυτή ήταν πάντοτε παρούσα και είχε εκτός άλλων στόχων, τη δημιουργία έντονων κοινωνικών παρενεργειών, όπως παραδείγματος χάριν οι οδηγοί βυτιοφόρων και φορτηγών να έρχονται σε διαπληκτισμούς με τους αγρότες και άλλοτε, οι αγρότες να τα βάζουν με τους φορτηγατζήδες, που άφηναν τα προϊόντα τους να σαπίζουν λόγω της απεργίας.  Και όλα αυτά σε μια πρωτεύουσα των 5 εκ. κατοίκων, όπου 2-3 φορές το χρόνο, κάθε χρόνο, την έπνιγαν τα σκουπίδια, η βρόμα και η δυσωδία.

Αλλά πέραν αυτών, είχαμε και έχουμε τη ρυπαρογραφία των τοίχων με αφίσες και συνθήματα κινηματικής και επαναστατικής έμπνευσης. Αν όλα αυτά δεν είχαν στόχο την όξυνση της κοινωνικής αγανάκτησης, με επιδιωκόμενο αποτέλεσμα τη δυναμική της οργάνωσης για λαϊκό κίνημα στους δρόμους, δεν μπορώ να βρώ σε τι άλλο αποσκοπούσαν. 

Δυστυχώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, κάποιοι αλλού σημαδεύουν και άλλο πετυχαίνουν (: "αλλού κινήσαμε εμείς, κι αλλού η ζωή μας πάει", όπως λέει το τραγούδι). Η Χρυσή Αυγή είναι παρούσα. Αν λοιπόν όλη αυτή η δυναμική, με επιχειρήματα και πρακτικές, οδήγησε στο εκλογικό αποτέλεσμα του 7%, τίθεται το ερώτημα γιατί οι πρακτικές και τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς - προοδευτικες κλπ. δυνάμεις - μένουν καθηλωμένα εδώ και χρόνια στο 8%; Απορώ και διερωτώμαι : Μήπως όλοι αυτοί που αναζητούν τη λύση των δρόμων (παρένθεση, επειδή "ο μόνος δρόμος για να αναχαιτιστούν οι χειρότερες λύσεις των «νταβάδων» είναι η ΑΜΕΣΗ και ταχεία ανάπτυξη και οργάνωση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ στο δρόμο"), όπως γράφει το άρθρο, λειαίνουν το έδαφος για να περπατήσουν άλλοι;