Το νέο διακύβευμα των εκλογών και το απρόβλεπτο κόμμα της Χρυσής Αυγής

Η κοινωνία του θεάματος είναι φασισμός, γράφει το σύνθημα. Η κοινωνία του θεάματος των συνθημάτων δεν είναι, για το συνθηματολόγο "γραφίστα"

   
   Το τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει και το νέο διακύβευμα των εκλογών δεν είναι δύσκολο να το προσδιορίσει κανείς. Από τη μία έχουμε τον ψευδοαριστερίζοντα ΣΥΡΙΖΑ και την επιχειρούμενη ανάπαπλαση του τερατώδους πασοκισμού με το νεαρό Τσίπρα στο ρόλο του "απρόβλεπτου" (σημ. επαρκώς προβλέψιμου από αυτούς που τον προωθούν) Ανδρέα, όπως άριστα ξέρουν να φτιάχνουν οι αλλότριοι image makers για τα ελληνικά δεδομένα.
   Έπειτα έχουμε τον κ. Σαμαρά της παραπαίουσας (σημ. πάντα είχε αυτό το ρόλο) Νουδού, η οποία αντλεί την "α-δεξιότητά" της (σημ. πάντα ήταν έτσι) από ό,τι ξεπέφτει εκ της προοδευτικής, και αριστερής(!), συνθηματολογίας. Όταν το "ζιβάγκο" βρέθηκε αντιμέτωπο με τη γραβάτα, νικητής αναδείχθηκε ο χυδαίος αυριανισμός και οι ήρωες, σε εισαγωγικά, του Πολυτεχνείου άρχισαν να χτίζουν νέα τζάκια ή εξοχικά. Οι γραβατωμένοι έμειναν με τους πνευματικούς πατέρες, χωρίς φυσικά να λησμονήσουν ότι καλό ήταν για τα μέτρα τους να φτιάξουν και κάποια off shore εταιρία για κάθε ενδεχόμενο. Πάντα υπάρχουν οι πνευματικές ανάγκες.
   Παρακάτω έχουμε το ΚΚΕ, αυτό το απαραίτητο εργαλείο για τη λειτουργία του Συστήματος, του εκλογικού για να συνεννούμαστε. Εδώ τα πράγματα δεν χρειάζονται πολλή σκέψη. Ο ρόλος του ήταν και είναι να υπηρετεί τον διχασμό του εκλογικού σώματος υπενθυμίζοντας μονίμως τους αγώνες του για τους εργαζόμενους. Αγώνες που κάποτε έγιναν στα βουνά με τις πλάτες της Μόσχας - μολονότι η τελευταία είχε συμφωνήσει στη μοιρασιά που είχε γίνει τότε στη Γιάλτα - ύστερα ήρθαν οι δρόμοι με τα Ιουλιανά, ακολούθησε το Πολυτεχνείο και ξαναπέσαμε πάλι στους δρόμους και στις μαζικές κινητοποιήσεις για τα εργατικά δικαιώματα κλπ., κλπ. Μας έπνιγε συν τοις άλλοις και η βρόμα των σκουπιδιών.


Οι ψηφοφόροι λοιπόν έχουν αυτές τις τρείς επιλογές. Ωστόσο υπάρχουν και οι εκλεκτικοί. Αυτοί μπορούν να διαλέξουν κάποιον από εκείνους που θα συνωστίζονται στην (δημοκρατική) ουρά των υπολοίπων. Το Σύστημα διαθέτει πλήθος εκλεκτών προς ικανοποίηση κάθε ιδιόρυθμου, επιλεκτικού ή ακόμη και "βιτσιόζου" ψηφοφόρου.


   Τέλος, έχουμε και ένα εκτός συναγωνισμού κόμμα. Είναι αυτό της Χρυσής Αυγής, που αποτέλεσε και το ξάφνιασμα στην τελευταία εκλογική, και αναποτελεσματική, αναμέτρηση. Αυτό ήταν το ουσιαστικά απρόβλεπτο. Διότι, όπως φάνηκε, ξύπνησε τα εξασθενημένα αντανακλαστικά της κατευθυνομένης δημοσιογραφίας και παρέστη ανάγκη να μας δοθούν πάλι μαθήματα για το Πολυτεχνείο, για τη Χούντα, την Κύπρο, για τους φούρνους του Άουσβιτς, τον Χίτλερ και τους Ναζί. Τα "τούβλα" της δημοσιογραφίας, όπως τα έφτιαξε ο ανελέητος πασοκισμός, μας παρέπεμψαν στον εθνικισμό και ζήτησαν να μάθουν τι εστί πατριωτισμός. Πήραν λοιπόν την απάντηση ότι πατριωτισμός σημαίνει αγάπη προς την πατρίδα και όμοια εθνικισμός σημαίνει αγάπη προς το έθνος. Και ο Χριστιανισμός, συμπληρώνουμε εμείς, όμοια σημαίνει την αγάπη για τη Θρησκεία, για την Εκκλησία, για τον άγιο Τριαδικό Θεό.
  
   Τούτο όμως δεν τους έφτανε. Πήγαν τις ερωτήσεις κάπως βαθύτερα και ρώτησαν να μάθουν ποια η γνώμη των μελών, ή ακόμη και αυτών των οπαδών τους, για τους μικτούς γάμους. Όταν ένας αγαπά την πατρίδα του και το έθνος του, τι είδους αγάπη μπορεί να έχει προς τους άλλους; Εύλογο το ερώτημα.
   Σήμερα, λοιπόν, όπου εδώ και πενήντα τόσα χρόνια διδασκόμαστε ότι η αγάπη είναι δίχως όρια, τα γνωστά "τούβλα" της δημοσιογραφίας ήταν αναμενόμενο να κινηθούν σ΄ αυτές τις συντεταγμένες - συνιστώσες κατά ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές οι "συνιστώσες" και το κόμμα των "συνιστωσών" (σημ. ίδια είναι και τα άλλα) διεκδικεί τη ψήφο μας και δεν αποκλείεται να κατακτήσει τον επιδιωκόμενο στόχο.       
   Ωστόσο, το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι ασπάζονται το σύνθημα της αγαπητικότητας και της διαφορετικότητας, προελεύσεως πατριαρχικής και παγκοσμιοποιητικής μη ξεχνάμε, ας έχουν υπόψη το κοινώς λεγόμενο, ότι το μόνο πράγμα που δεν έχει όρια είναι η βλακεία. Όλα τα πράγματα στον κόσμο έχουν όρια πλην της βλακείας και τούτο είναι το διακύβευμα των εκλογών. Ή θα επιβραβεύσουμε τη βλακεία ή θα δώσουμε ένα τέλος σ΄ αυτή την παραζάλη, όπου κυριαρχεί η ψευτιά, η υποκρισία, και η λεγόμενη "λαμογιά". Προσπάθησαν να μας αποβλακώσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν, είναι δε χαρακτηρηστικό, αυτή η απέχθεια και αποστροφή, που ομαδικά εκδηλώνουν προς το πραγματικά απρόβλεπτο κόμμα της Χρυσής Αυγής, προέρχεται εκ του ότι αποκαλύπτει πόσο ηλίθιοι είναι όλοι τους.


   Σε υστερόγραφο, ο ερωτηθείς εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής απάντησε ότι δεν μπορεί να γνωρίζει τι κάθε οπαδός ή μέλος του κόμματος φρονεί περί μικτών γάμων. Απαγορευτική διάταξη δεν έχει εκδοθεί, έκαστος μπορεί να κάνει ό,τι βούλεται, και ο δημοσιογράφος ενώ πήγαινε για μαλλί, γύρισε κουρεμένος, όπως λέμε.