Η εφημερίδα "Ελεύθερη 'Ωρα" δημοσίευσε στις 12/2/2013 συνέντευξη του γράφοντος στον δημοσιογράφο κ. Μάκη Βραχιολίδη, σχετικά με το θέμα των μεταμοσχεύσεων. Αμφότερους τους ευχαριστώ. Η συνέντευξη αυτή αναδημοσιεύτηκε σε ιστολόγια και δόθηκε η ευκαιρία να σχολιασθεί. Παράλληλα στάθηκε αφορμή, ώστε κάποιοι να αφυπνισθούν και να θυμηθούν ότι ο γράφων εξακολουθεί ακόμη να υπάρχει και να ασχολείται με αυτές τις θεοφιλείς - παραλείπω τα εισαγωγικά - ιατρικές επεμβάσεις. Από το 1995 και μετά, όταν έγινε για πρώτη φορά μια συγκροτημένη προσπάθεια με ένα μικρό βιβλίο πληροφοριακό για τις μεταμοσχεύσεις, έπαψαν πλέον να ασχολούνται. Και έκαναν καλά. Σημασία δεν έχει αυτός που γράφει, σημασία έχουν αυτά που γράφει. Είθισται όμως, όταν κάνουμε αντιγραφές, διοργανώνοντας συνέδρια ή προβαίνοντας σε δημοσιεύσεις σχετικές με το λόγο στον αντίλογο των μεταμοσχεύσεων, να αναφερόμαστε και στις πηγές, όθεν αντλούμε τα επιχειρήματά μας.
Τέλος πάντων. Ας αφήσουμε τα δεοντολογικά και ας δούμε τι σχόλια γράφτηκαν.
Η πρώτη παρατήρηση αφορούσε στον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και την εγγραφή του στη λίστα των πρώτων δωρητών σώματος, κάπου στα τέλη του 1980. Ο σχολιαστής υποστήριξε ότι είχε όλο το δικαίωμα να κάνει χρήση της προσωπικής του επιλογής-άσκησης της ελεύθερης βούλησής του. Με δυο λόγια, έλεγε ότι είχε το απόλυτο δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του.
Η απάντηση που δόθηκε ήταν η ακόλουθη:
"Κάνετε κι εσείς ένα σημαντικό, τεράστιο θα έλεγα, λάθος όπως άλλοι. Ο μακαριστός Σεραφείμ δεν ήταν ένας τυχών, με την τυχούσα άποψη. Ένα τόσο σημαντικό θέμα με παγκόσμιες διαστάσεις δεν μπορεί να ενταχθεί στην άσκηση της προσωπικής (ή ιδιωτικής) ελεύθερης βούλησης. Αυτό φανερώνει σαφώς προτεσταντική νοοτροπία, όπου κάθε προτεστάντης λόγω ελεύθερης βούλησης ασκεί αυτό το δικαίωμα και φτιάχνει την εκκλησία του. Έχουν αρκετές, θα φτιάξουν ακόμη κι άλλες.
Αλλά, έστω, ας δεχθούμε αυτό το λίαν κακόδοξο και αιρετικό, αλλά και αντιεπιστημονικό - επαναλαμβάνω, είναι θέμα παγκόσμιο - επιχείρημα της προσωπικής επιλογής και άσκησης της ελεύθερης βούλησης. Το ερώτημα που τίθεται, μεταπηδά προς εκείνο που θα προβεί στη θανάτωση του ψυχορραγούντος εγκεφαλικά "νεκρού". Επιτρέπεται να προβεί στην πρόωρη και έγκαιρη θανάτωση ενός ασθενούς; Διότι ασθενής είναι ο εγκεφαλικά "νεκρός". Ως ασθενής αντιμετωπίζεται στη Μονάδα Εντατικής και όχι σαν νεκρός. Είναι έτσι ή δεν είναι;
Τα είχε σκεφθεί αυτά ο μακαριστός; Του τα είχε πει κανείς; Από το 1987 γράφονται, κανείς όμως δεν δίνει σημασία.
Μπορεί λοιπόν καθένας να έχει την άποψή του (μη όντας βέβαια στη θέση του μακαρίτη Σεραφείμ), όχι όμως όταν η "προσωπική επιλογή" (sic) αφορά όλη την ανθρωπότητα. Και επιπλέον, όχι μόνο αυτόν που έχει τον αλτρουισμό να ασκήσει, χάριν του συνανθρώπου, την ελεύθερη βούλησή του. Μάλιστα σε προθανάτιο στάδιο! Αφορά και σε εκείνον που θα τον βάλει πάνω στο χειρουργικό τραπέζι για να τον αποτελειώσει ... χάριν του πλησίον. Πλήρης, δηλαδή, η διαστροφή της Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογίας αλήθειας, την οποία κηρύσσει η πίστις ημών των Ορθοδόξων."
Για να μην κουράζω τον αναγνώστη με μακροσκελές άρθρο σταματώ εδώ. Θα δούμε στη συνέχεια τι άλλο ακολούθησε.
Τέλος πάντων. Ας αφήσουμε τα δεοντολογικά και ας δούμε τι σχόλια γράφτηκαν.
Η πρώτη παρατήρηση αφορούσε στον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και την εγγραφή του στη λίστα των πρώτων δωρητών σώματος, κάπου στα τέλη του 1980. Ο σχολιαστής υποστήριξε ότι είχε όλο το δικαίωμα να κάνει χρήση της προσωπικής του επιλογής-άσκησης της ελεύθερης βούλησής του. Με δυο λόγια, έλεγε ότι είχε το απόλυτο δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του.
Η απάντηση που δόθηκε ήταν η ακόλουθη:
"Κάνετε κι εσείς ένα σημαντικό, τεράστιο θα έλεγα, λάθος όπως άλλοι. Ο μακαριστός Σεραφείμ δεν ήταν ένας τυχών, με την τυχούσα άποψη. Ένα τόσο σημαντικό θέμα με παγκόσμιες διαστάσεις δεν μπορεί να ενταχθεί στην άσκηση της προσωπικής (ή ιδιωτικής) ελεύθερης βούλησης. Αυτό φανερώνει σαφώς προτεσταντική νοοτροπία, όπου κάθε προτεστάντης λόγω ελεύθερης βούλησης ασκεί αυτό το δικαίωμα και φτιάχνει την εκκλησία του. Έχουν αρκετές, θα φτιάξουν ακόμη κι άλλες.
Αλλά, έστω, ας δεχθούμε αυτό το λίαν κακόδοξο και αιρετικό, αλλά και αντιεπιστημονικό - επαναλαμβάνω, είναι θέμα παγκόσμιο - επιχείρημα της προσωπικής επιλογής και άσκησης της ελεύθερης βούλησης. Το ερώτημα που τίθεται, μεταπηδά προς εκείνο που θα προβεί στη θανάτωση του ψυχορραγούντος εγκεφαλικά "νεκρού". Επιτρέπεται να προβεί στην πρόωρη και έγκαιρη θανάτωση ενός ασθενούς; Διότι ασθενής είναι ο εγκεφαλικά "νεκρός". Ως ασθενής αντιμετωπίζεται στη Μονάδα Εντατικής και όχι σαν νεκρός. Είναι έτσι ή δεν είναι;
Τα είχε σκεφθεί αυτά ο μακαριστός; Του τα είχε πει κανείς; Από το 1987 γράφονται, κανείς όμως δεν δίνει σημασία.
Μπορεί λοιπόν καθένας να έχει την άποψή του (μη όντας βέβαια στη θέση του μακαρίτη Σεραφείμ), όχι όμως όταν η "προσωπική επιλογή" (sic) αφορά όλη την ανθρωπότητα. Και επιπλέον, όχι μόνο αυτόν που έχει τον αλτρουισμό να ασκήσει, χάριν του συνανθρώπου, την ελεύθερη βούλησή του. Μάλιστα σε προθανάτιο στάδιο! Αφορά και σε εκείνον που θα τον βάλει πάνω στο χειρουργικό τραπέζι για να τον αποτελειώσει ... χάριν του πλησίον. Πλήρης, δηλαδή, η διαστροφή της Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογίας αλήθειας, την οποία κηρύσσει η πίστις ημών των Ορθοδόξων."
Για να μην κουράζω τον αναγνώστη με μακροσκελές άρθρο σταματώ εδώ. Θα δούμε στη συνέχεια τι άλλο ακολούθησε.
4 σχόλια:
Ανώνυμος έγραψε ...
Συμφωνώ ότι πρέπει να ενημερωθούν όλοι ότι "εγκεφαλικός θάνατος", δεν σημαίνει "θάνατος". Και να αποφασίσουν αναλόγως αν θα κάνουν άρνηση ή όχι.
Η προσωπικη επιλογή κάποιου κληρικού να δωρήσει όργανά του μετά θάνατον, αφορά μόνο τον ίδιο.
Η προσωπική επιλογή κάποιοιου κληρικού να δημιουργήσει σχίσμα ή αίρεση, αφορά πολλούς. Εντελώς άστοχη η χρήση αυτού του επιχειρήματος.
Η ελεύθερη βουληση του ανθρώπου είναι εκ Θεού δεδομένη, και κάτι που κι Εκείνος σέβεται και δεν παρεμβαίνει σε αυτό.
Το θέμα των μεταμοσχεύσεων επι εποχής Σεραφείμ, δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή κατάσταση. Σήμερα επιδιώκεται η εμπορεύσιμη "αποθήκευση ανταλλακτικών" με τον Υποχρεωτικό Χαρακτήρα που δίνεται στις μεταμοσχεύσεις. Τότε, μόνο όποιος ήθελε έκανε δωρεά, με προσωπική του ευθύνη.
Εσείς όταν γράφατε αυτό το άρθρο, γνωριζατε ότι ο Πειραιώς Σεραφείμ είναι καθέτως αντίθετος με την υποχρεωτική αφαίρεση οργάνων και έχει Ενημερώσει το Ποίμνιό του;
1) "Η προσωπικη επιλογή κάποιου κληρικού να δωρήσει όργανά του μετά θάνατον, αφορά μόνο τον ίδιο"
Απάντηση ΚΧ
Η δωρεά οργάνων γίνεται προθανατίως και όχι "μετά θάνατον". Η προσωπική επιλογή κάποιου κληρικού του καθ΄ ημάς Ορθόδοξου Ανατολικού Δόγματος υπαγορεύεται και εντάσσεται σε όλα όσα διακελεύει το Δόγμα και οι Κανόνες της δικής μας Πίστεως. Θέμα προσωπικής επιλογής για ζητήματα παγκοσμίου ενδιαφέροντος, στα οποία έχει εμπλακεί ανεξέταστα και κατόπιν πίεσης η Ιεραρχία, δεν μπορούν να ανάγονται στις λεγόμενες "προσωπικές επιλογές". Άλλωστε, δεν αφορά μόνο αυτόν που θα δωρήσει τα όργανά του. Συμπράττει σε αυτό ομάδα γιατρών. Και είναι απορίας άξιο, βάσει ποιας διάγνωσης εκδίδεται το πιστοποιητικό θανάτου. Τι αναφέρει σαν αιτία θανάτου; Αιτία θανάτου, ίσον, εγκεφαλικός θάνατος ή βαρεία εγκεφαλική ή άλλη βλάβη; Αιτία θανάτου "θάνατος εγκεφαλικός" είναι επιστημονικά απαράδεκτη και νοηματικά διαβλητή. Ποτέ δεν χρησιμοποιείται ο όρος "θάνατος" για τη νεφρική, την ηπατική, ή τη λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος, όταν εκπίπτουν ολοσχερώς οι λειτουργίες αυτών των συστημάτων.
2) "Η προσωπική επιλογή κάποιοιου κληρικού να δημιουργήσει σχίσμα ή αίρεση, αφορά πολλούς. Εντελώς άστοχη η χρήση αυτού του επιχειρήματος"
Απάντηση ΚΧ
Εντελώς εκτός τόπου η αναφορά σε σχίσμα και αίρεση. Κατανοητή η παρεμβολή προκριμένου να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον του αναγνώστη, συμπαρασύροντας και τον γράφοντα. Ελπίζω, υπάρχουν νοήμονες αναγνώστες.
3) "Η ελεύθερη βουληση του ανθρώπου είναι εκ Θεού δεδομένη, και κάτι που κι Εκείνος σέβεται και δεν παρεμβαίνει σε αυτό"
Απάντηση ΚΧ
Σαφέστατα. Δέον όμως να ληφθεί υπόψη, ότι εκείνος που θέλει να κάνει χρήση του δικαιώματος αυτού οφείλει να μην αναζητεί συνεργούς στη διεκπεραίωση του ίδιου ελευθέρου βουλήματος. Αν π.χ. θέλει να αυτοκτονήσει ή να μη βασανίζεται άδικα, ας βρεί άλλους τρόπους και όχι να ζητά τη βοήθεια των γιατρών χάριν, δήθεν, ασθενών συνανθρώπων. Ευθανασία κάνουμε στα ζώα και όχι στους ανθρώπους.
4) "Το θέμα των μεταμοσχεύσεων επι εποχής Σεραφείμ, δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή κατάσταση"
Απάντηση ΚΧ
Δεν το νομίζω. Όλα έχουν δρομολογηθεί από καιρό και το ένα φέρνει το άλλο. Ότι δεν ξέρουμε τι μας γίνεται είναι πλέον κοινός τόπος και τρόπος ζωής. Ας όψωνται οι προβεβλημένοι διδάσκαλοι και η κυρίαρχη think tank (δεξαμενή σκέψης).
5) "Εσείς όταν γράφατε αυτό το άρθρο, γνωριζατε ότι ο Πειραιώς Σεραφείμ είναι καθέτως αντίθετος με την υποχρεωτική αφαίρεση οργάνων και έχει Ενημερώσει το Ποίμνιό του;"
Απάντηση ΚΧ
Οπωσδήποτε, όχι. Μετά παρέλευση 25ετίας και πλέον, αφ΄ ότου άρχισαν εδώ οι μεταμοσχεύσεις και ο γράφων επιδόθηκε - άνευ αποτελέσματος - στην ενημερωτική δημοσιογραφία για το ζήτημα αυτό, με εκπλήσσει το γεγονός. Ειλικρινά με αφήνει άναυδο, δοθέντος ότι τίποτα δεν είχα ακούσει από την Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς, όταν ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αποφάσισε τη μετάβαση στις ΗΠΑ για μεταμόσχευση. Παραλείπω ότι η Μητρόπολη Πειραιώς, ακόμη και προ του νυν μητροπολίτη, με αγνόησε, παρ΄ότι σαφώς με γνώριζε.
Από αναδημοσίευση :
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/02/blog-post_8906.html
Ανώνυμος έγραψε ...
Γιατί θα έπρεπε να είχατε εσείς ακούσει κάτι απο τη Μητρόπολη Πειραιώς για κάτι που αποφάσισε ο μακαριστός Χριστόδουλος τον Οκτώβρριο του 2007 (αν θυμάμαι καλά) σχετικά με την υγεία του;
Η ανακοίνωση του Πειραίως Σεραφείμ, αφορά την υποχρεωτική εκχώρηση οργάνων που θέλουν να κάνουν απο τον Ιούνιο φέτος. Τι σχέση έχει με το Χριστόδουλο; Ακόμη κι αν κάποιοι ιεράρχες διαφωνούσαν με το εγχείρημα του Χριστόδουλου για τη μεταμόσχευση, θα ήταν σωστό να βγουν να το πουν και μάλιστα δημοσίως, τη στιγμή που ο μακαριστός είχε αποθέσει εκεί τις τελευταίες (ιατρικές ) ελπίδες του; Αυτό δεν θα ήταν αφιλάδελφο;
Τέλοσπάντων επειδή τελειωμό δεν έχει η επιχειρηματολογία, σας εύχομαι να βρείτε το δίκαιό σας, ωστε να μην αισθάνεστε ότι "ὅλοι μὲ πετᾶνε στ’ ἄχρηστα, στὰ σκουπίδια" όπως λέτε.
Να είστε καλά, ευχαριστώ για το χρόνο σας.
"Τέλοσπάντων επειδή τελειωμό δεν έχει η επιχειρηματολογία, σας εύχομαι να βρείτε το δίκαιό σας, ωστε να μην αισθάνεστε ότι "ὅλοι μὲ πετᾶνε στ’ ἄχρηστα, στὰ σκουπίδια" όπως λέτε"
ΚΧ
Αν νομίζετε ότι επιδίωξη και επιθυμία μου είναι "να βρώ το δίκιο μου", κάνετε μεγαλο λάθος. Το έχω γράψει, στο μικρό βιβλίο που μένει φυλαγμένο εδώ και 20 χρόνια, ότι αντιγραφές έκανα από αυτά που άλλοι έγραψαν. Δεν διεκδικώ το δίκιο μου, άλλους θέλω να διακαιώσω, που τους έχουν πετάξει στα σκουπίδια, αν και ισχυρίζονται ότι τους κάνουν γνωστούς. Μαζί με αυτούς πετάνε κι εμένα. Αυτά που γράφω δηλαδή. Να με πετάξουν, δεν μπορούν.
Όσο για τον μακαρίτη Χριστόδουλο, ήταν κι αυτός θύμα του προσωπικού δικαιώματος άσκησης της ελεύθερης βούλησή του, όπως σας έχουν μάθει να (μην) λέτε :
"Ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά Σου
"Ευλογητός ει, Δέσποτα, συνέτισόν με τα δικαιώματά Σου
"Ευλογητός ει Αγιε, φώτισόν με τοις δικαιώμασί Σου
Καταλάβατε τίποτα;
Δημοσίευση σχολίου