Συνειδητή και εκούσια δωρεά οργάνων

Ο άνθρωπος γεννιέται παλαιός και πεθαίνει νέος

 Η εξ ορθοδόξων αιρετικών ποιμένων πλήρης διαστροφή της Πίστεως και φαλκίδευση της Αλήθειας

Όπως όλοι γνωρίζουμε η αγαστή συνεργασία μεταξύ των επικεφαλής του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) και του Υπουργείου Προστασίας Υγείας έληξε, όταν ο νομοθέτης συνταγματολόγος κ. Λοβέρδος αποφάσισε να εισαγάγει το νόμο της εικαζόμενης συναίνεσης : Όλοι δεχόμαστε τη δωρεά οργάνων εκτός αν υπάρχει αρνητική Υπεύθυνη Δήλωση. Οι διαφωνήσαντες και απελθόντες από τον ΕΟΜ είχαν αντίθετη γνώμη. Ποια ήταν η γνώμη τους; Ότι με την κατάλληλη (πνευματική) κατήχηση και καθοδήγηση, την οποία θα αναλάμβαναν κάποιοι φορείς όπως η εκκλησία, θα αποφασίζαμε να γίνουμε συνειδητά δωρητές οργάνων και όχι "δωρητές κατά εικασία". Πρέπει έμπρακτα να αποδεικνύουμε το σεβασμό και την αγάπη προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο, δεχόμενοι τη θυσία χάριν του πλησίον, πριν συμβεί η μοιραία διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου. Ποιος ο λόγος να συνεχίσουμε να ζούμε, μετά από βαρύτατη κάκωση του εγκεφάλου ή άλλη αιτία, σε άθλια κατάσταση και να μη δεχθούμε να γίνουμε δωρητές οργάνων, προκειμένου άλλοι άνθρωποι να ζήσουν με αξιοπρέπεια; (* βλέπε παρακάτω)

Φαίνεται όμως ότι τα πράγματα δεν πήγαν καλά με την αρχή που είχαν υιοθετήσει οι πρώην επικεφαλής του ΕΟΜ. Από το 1987 μέχρι το 2011, όπου και ο κ. Λοβέρδος εισήγαγε το νόμο της εικαζόμενης συναίνεσης, αντί να παρουσιάζεται αύξηση του αριθμού των συνειδητών δωρητών, υπήρχε μείωση. Οι μεταμοσχεύσεις βρίσκονταν σε  χαμηλούς δείκτες και οι δωρεές οργάνων, μολονότι η χώρα μας κατείχε σε παγκόσμια κλίμακα τα δευτερεία σε τροχαία ατυχήματα, σπάνιζαν. Έτσι λοιπόν ο νομοθέτης Λοβέρδος εισηγήθηκε την "εικασία" και οι του ΕΟΜ αποχώρησαν. Άλλης "κοπής", σαν το συνταγματολόγο και νομοθέτη Λοβέρδο, πήραν τη θέση τους.

Και πάλι όμως κάτι δεν πάει καλά.. Πληθαίνουν οι αντιδράσεις, πρώην συνειδητοί δωρητές επιστρέφουν τις κάρτες και υπογράφουν αρνητικές υπεύθυνες δηλώσεις. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια λοιπόν η κρατική τηλεόραση ΝΕΤ, στις 23/02/2013 αφιέρωσε Ειδική Εκπομπή, με θέμα τις μεταμοσχεύσεις. Παρών ο μητροπολίτης Μεσογαίας, αρμόδιος της πνευματικής κατήχησις και καθοδήγησης, όπως και μια νεαρά δεχθείσα το όργανο της καρδιάς. Να σημειώσουμε, ποτέ κρατικό κανάλι ή άλλο της ιδιωτικής τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου, δεν θέλησε να μάθει τι επιτέλους λένε όσοι καταθέτουν το δικό τους λόγο, στον αντίλογο των μεταμοσχεύσεων. Αφήνουν να πλανάται η άποψη ότι "αυτοί δεν ξέρουν", ότι παραπληροφορούν λόγω σκοτεινών κινήτρων, ακόμη δε ότι είναι και "αφιλάδελφοι". Δεν βλέπουν ότι μπορούν να σωθούν άλλοι άρρωστοι και γνοιάζονται για εκείνους που ψυχορραγούν. Αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουν, γιατί να μη θέλουν να δώσουν τα όργανά τους;

Δεν σκοπεύω να αναφερθώ στην εκπομπή, αλλά στη θέση εκείνη που υποστηρίζει ότι, στην κατάσταση του εγκεφαλικού θανάτου, το θαύμα της "ανάστασης" δεν είναι γι΄ αυτόν που φεύγει, αλλά γι΄ αυτόν που θα ζήσει παίρνοντας το μόσχευμα. Οφείλουμε, λένε, να δείχνουμε σεβασμό προς τον συνάνθρωπο που πάσχει. (Παρένθεση, αυτός που αργοπεθαίνει δεν τον χρειάζεται προφανώς). Ήταν άλλωστε και η θέση του μητροπολίτη Μεσογαίας, ο οποίος δεν θέλησε να κοροϊδέψει το θεό και να ζητήσει να γίνει ένα θαύμα, όταν τον προσκάλεσε η μεταμοσχευτική ομάδα να δώσει τη λύση σε ένα πρόβλημα. Οι γονείς μιας εικοσάχρονης με εγκεφαλική αιμορραγία δεν ήξεραν αν έπρεπε να δεχτούν τη δωρεά οργάνων. Τελικά τη δέχτηκαν κατόπιν ευχής και προσευχής, τα όργανα λήφθηκαν αλλά δεν καρποφόρησαν. Έδρασε αρνητικά η καθυστέρηση και οι δωρητές γονείς είχαν τύψεις συνειδήσεως. Αν δεν καθυστερούσε η λήψη, άνθρωποι θα ζούσαν

 Αυτή ήταν μια ατυχής περίπτωση, ο πνευματικός μητροπολίτης θα ανακούφισε οπωσδήποτε την. ανήσυχη συνείδηση των δωρητών γονέων, σε άλλες όμως περιπτώσεις συμβαίνουν συγκλονιστικά πράγματα. Το θαύμα γίνεται και το είδαμε στο πρόσωπο της νεαρής, που επέζησε κατόπιν του οργάνου της καρδιάς! Την ανάσταση την απολαμβάνει εκείνος που παίρνει το όργανο. Όσο γι΄ αυτόν που το δίνει, άγνωστο τι συμβαίνει. Αυτός βιώνει, αν είναι συνειδητά δωρητής, μια άλλου είδους ανάσταση. Ανάσταση όχι κατά εικασία, την οποία δεν επιθυμεί ο μητροπολίτης και πολεμεί την εικαζόμενη συναίνεση, αλλά ανάσταση του "εδώ και τώρα" παρέχοντας, ο δωρητής, τα αναστάσιμα, σε παρένθεση, όργανα. Ωστόσο, το Δόγμα που πρεβεύει ο πνευματικός καθοδηγητής και μητροπολίτης Μεσογαίας, λέει ότι πιστεύει σε θεό πατέρα, ποιητή των ορατών και των αοράτων. Τα αόρατα όμως είναι για τον κατηχητή μητροπολίτη μας εικασία και προφανώς, εικασία είναι το άγιον Πνεύμα! Όχι όμως όταν είμαστε συνειδητοί δωρητές και δεχόμαστε τον οριστικό θάνατο επί της χειρουργικής κλίνης.

Ο σεβασμός και η αγάπη προς τον  πλησίον φτάνει μέχρι την πόρτα της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας και πριν τη διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου. Με τη συνειδητή και εκούσια δωρεά και την πνευματική κατήχηση της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, αυτός που αργοσβήνει παύει να είναι άνθρωπος. Δεν υπήρξε ποτέ ο πλησίον.

(*) Σχόλιο στο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΒΗΜΑ ΙΑΤΡΩΝ  http://iatriko-forum.blogspot.gr/2011/03/blog-post_31.html  διά τά κατωτέρω :

[«Oι μεταμοσχεύσεις αποτελούν μοναδικό επίτευγμα της σύγχρονης ιατρικής τεχνολογίας. Χάρις σε αυτές, σήμερα περισσότεροι από ένα εκατομμύριο συνάνθρωποί μας, άλλως καταδικασμένοι σε θάνατο, ζουν μια μακράς διάρκειας και υψηλής ποιότητας ζωή, που μάλιστα τη δανείζονται από άλλους.
Οργανα που δεν μπορούν να συντηρήσουν στη ζωή κάποιους, μπορούν να δώσουν ζωή σε τρίτους. Αρκεί να βρεθεί ο δωρητής.
Η επιτυχία τους πλέον στηρίζεται όχι τόσο στη χειρουργική τεχνική όσο στην ύπαρξη μοσχευμάτων. Δυστυχώς το έλλειμμα αυτών των τελευταίων είναι συχνά πιεστικό και το τίμημά του καθοριστικό για το αν κάποιοι θα συνεχίσουν να ζουν ή όχι.
Ως τώρα οι μεταμοσχεύσεις στηρίχτηκαν στην ιδέα της δωρεάς οργάνων.
Αυτή παρουσιάστηκε ως πράξη ύψιστης εθελοντικής προσφοράς και συναλληλίας. Και πράγματι έτσι είναι. Επειδή όμως είτε η συναλληλία μας είναι περιορισμένη είτε άλλες αδυναμίες του συστήματος και της ζωής μας είναι αυξημένες, η χώρα μας είναι πολύ φτωχή σε δωρητές και συνεπώς σε δότες.
Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι, προφανώς μη σχετικοί με τις λεπτομέρειες των μεταμοσχεύσεων, σκέφτηκαν να επινοήσουν μια συναίνεση που εικάζεται, μεταμορφώνοντας την αγάπη σε χρησιμοθηρία και τον δωρητή σε δεξαμενή οργάνων.

Εξ ορισμού, συναίνεση είναι κάτι που εκφράζεται και όχι κάτι που εικάζεται, μάλιστα από τρίτους. Πώς να το κάνουμε; Είναι άλλο πράγμα το «δίνω κάτι δικό μου» και άλλο το «μου παίρνουν αυτό που μου ανήκει».
Είναι άλλο πράγμα οι μεταμοσχεύσεις να στηρίζονται σε αισθήματα δωρεάς και σεβασμού και άλλο σε μικρονοϊκά νομοθετικά τεχνάσματα αρπακτικής λογικής. Αυτά, μαζί με τα τελευταία ψήγματα ανθρωπιάς και ιδεολογίας, θα αποτελειώσουν και τις μεταμοσχεύσεις στον τόπο μας.
Οπου δοκιμάστηκε η εικαζόμενη συναίνεση δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα των μοσχευμάτων.
Αντίθετα, η αύξηση της καχυποψίας του κόσμου και η δυσφήμηση των μεταμοσχεύσεων προκάλεσαν πολύ μεγαλύτερη ζημιά απ΄ όση ωφέλεια φαντάστηκαν οι επινοητές της.
Αν οι γιατροί τολμήσουν να εικάσουν τη συναίνεση του νεκρού, τότε θα διαπιστώσουν την έντονη αντίδραση των συγγενών. Καμία εικαζόμενη συναίνεση δεν μπορεί να καταργήσει την υπεύθυνη συγγενική συγκατάθεση.
Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων, που εδώ και περισσότερο από δέκα χρόνια υπεύθυνα διαχειρίζεται το όλο θέμα, κατ΄ επανάληψη και με εναλλασσόμενους εκπροσώπους του μεταμοσχευτικού κόσμου, του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, των εντατικολόγων, του Συνδέσμου Νοσηλευτών Ελλάδας, των συλλόγων μεταμοσχευθέντων, αλλά και το σύνολο των άμεσα εμπλεκομένων στις μεταμοσχεύσεις, εκφράζει την κάθετη αντίθεσή του στις κατά καιρούς προσπάθειες νομοθέτησης της «εικαζόμενης συναίνεσης».
Η «εικαζόμενη συναίνεση» δεν έχει ηθική βάση, δεν έχει λογικό έρεισμα, δεν έχει πρακτικό αποτέλεσμα. Εχει όμως τη δυνατότητα να οδηγήσει τις μεταμοσχεύσεις σε βέβαιη κοινωνική απαξίωση και σε παντελή αποτυχία.
Είναι λογικό να διερωτάται κανείς τι θα συμβεί με τα κηρύγματα και τις εκστρατείες περί της δωρεάς οργάνων ως «ύψιστης πράξης αλληλεγγύης». Ο Εθνικός Οργανισμός θα συνεχίσει να πορεύεται αυτοδιαψευδόμενος;
Η Εκκλησία θα επιμένει να συμμετέχει αυτοαναιρούμενη; Ο κόσμος θα αποφασίσει να εμπιστεύεται εμπαιζόμενος;
Συναίνεση που εικάζεται δεν είναι συναίνεση.»]

Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος Χατζηνικολάου