Η επανάσταση των πιθήκων

Περί  διαρκούς επανάστασης

Οδός Τζαβέλλα, Εξάρχεια, πριν αρχίσει η διαρκής επανάσταση

 Εγράφη,

"Παραδοχή πρώτη: Η επανάσταση  πρέπει να είναι διαρκής. Δύο υψηλότατες στάσεις ζωής είναι ιδιαίτερα βαριές, η καλογερική και η επανάσταση. Παραδοχή δεύτερη: επανάσταση ερήμην του λαού δεν νοείται"

Σταματώ στην πρώτη παραδοχή, επειδή αυτή επάγεται και τη δεύτερη, αφού - προϋπόθεση - γίνει παράδειγμα και υπόδειγμα επανάστασης διαρκούς από τους άλλους, το λαό.

Οι "δύο υψηλότατες στάσεις ζωής" (καλογερική και επανάσταση) γίνονται η εξής μία :  Είναι η καλογερική, διότι καλογερική σημαίνει επανάσταση. Ήγουν, επανάσταση κατά της επαναστατημένης σάρκας. Που είναι άπληστη, αχόρταγη, ακόρεστη, αδηφάγος και ανθρωποφάγος. Με δυο λόγια, άγεται και φέρεται από την πλεονεξία του πιθηκόμορφου ανθρώπου.

Οι εξουσιαστές είναι τυπικά δείγματα "σάρκας πλεονεκτικής και επαναστατημένης". Είναι, ή έχουν, την επαναστατημένη σάρκα όλων μας. Μα δεν το βλέπουμε, δεν το βλέπουν, δεν το καταλαβαίνουμε, δεν το καταλαβαίνουν.

Βλέπουμε τους αντεπαναστάτες, που κι αυτοί είναι σαρξ εκ της σαρκός της εξουσίας (της Χαλυβουργικής, των βορείων και λοιπών προαστίων). Δηλαδή, της επαναστατημένης σάρκας. Τραγικό, συνάμα και αφελές, είναι πως τους θεωρούμε - οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως -  αντιεξουσιαστές και αναρχικούς!

Η καλογερική, είναι η αντεπανάσταση κατά της επαναστατημένης σάρκας. Τούτη είναι η διαρκής επανάσταση. Όλες οι άλλες είναι, κατά το κοινώς λεγόμενο, "μούφες".

Ο πίθηκας που σήκωσε κεφάλι, μας εκδικείται. Εκείνος δεν έγινε άνθρωπος, κάνει εμάς πιθήκια.  Αυτό ζούμε τώρα, την επανάσταση των πιθήκων.