 |
| Τόμας Μουρ και Ιωάννης Βέκκος |
Σε ιστοσελίδα (*) αναρτήθηκε σε περίληψη η ιστορία του Τόμας Μουρ, που έζησε στην Αγγλία το 1478 μέχρι το 1535, όπου και αποκεφαλίστηκε. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να μάθει περισσότερα αν αναζητήσει το οικείο λήμμα (Τόμας Μουρ) σε εγκυκλοπαίδεια.
Πολλά συμπεράσματα μπορεί κανείς να βγάλει από όσα σχετικά αναφέρονται. Κυρίως, όμως, ένα είναι το συμπέρασμα και απευθύνεται προς όλους εκείνους, που κατηγορούν εμάς τους Χριστιανούς ότι εδώ στην Ανατολή ακολουθούσαμε πρακτικές, τις οποίες μόνο η Δύση έθεσε σε εφαρμογή. Δηλαδή, αποκεφαλισμούς, κυνήγι μαγισσών και θανάτους επί της πυράς.
Υπάρχουν και σε μας Ιεράρχες και Μοναχοί που αντιτάχθηκαν στην αυθαιρεσία των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και ο Θεόδωρος Στουδίτης είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Κανείς από αυτούς δεν αποκεφαλίστηκε ή κάηκε. Η τιμωρία που υπέστησαν ήταν η εξορία, η αποκοπή χειρός, και η γλωσσοτομία. Ποινή θανάτου σε κανένα από αυτούς δεν επεβλήθη. Σημειώνουμε δε, η τιμωρία ήταν από αλλότριους (αιρετικούς) της Χριστιανικής Αλήθειας. Παραλείπω τον αιρετικό πατριάρχη του Βυζαντίου Ιωάννη τον Βέκκο, που εφήρμοσε την παπική τακτική εξολόθρευσης των ανθισταμένων. Αφορίστηκε, αναθεματίστηκε, αλλά δεν καταδικάστηκε σε θάνατο από τους Ορθόδοξους.
Στη Δύση, όταν πλέον η αίρεση κυριάρχησε με το φιλιόκβε, οι ποινές που επιβάλλονταν ήταν ο θάνατος. Και ναι, μεν, ορθά ο Τόμας Μουρ δεν δέχθηκε να δώσει όρκο στον εγκληματία Ερρίκο τον όγδοο, δεν έπαυε όμως να τελεί υπό την αίρεση του φιλιόκβε και όσα παρεμφερή εγκλήματα είχε αυτή διαπράξει σε βάρος των οπαδών του Λουθήρου. Να σημειωθεί δε, ότι και ο ίδιος ο Τόμας Μουρ είχε κατηγορηθεί από τους Λουθηρανούς ότι ενέχεται σε βασανισμούς και θανάτους μερικών από αυτούς. Στο δικό μας χώρο πρακτικές εξόντωσης των αντιπάλων δια θανάτου ποτέ δεν ακολουθούνται. Αυτές θυμίζουν άλλους, όταν κάποτε ένα ιερατείο, μη έχοντας επιχειρήματα να αντιτάξει, πήρε την απόφαση να εκδώσει την απόφαση του "σταυρωθήτω", για να σταματήσει ο δριμύτατος έλεγχος σε βάρος του. Έκτοτε, δια ζώσης και λόγου γραπτού, είναι η μέθοδος που εμείς ακολουθούμε. Άλλοι βρίσκουν τρόπους ή τρόπο, να μας κάνουν να σταματήσουμε. Μας αγνοούν, ή μας βάζουν "δάκνοντες αλλήλους" να αναλωθούμε. Ας θυμόμαστε λοιπόν το ρηθέν "αίμα μαρτυρίου δεν σώζει τον αιρετικό"
(*) http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/02/1478-1535.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου