Προτεστάντες κληρικοί δηλώνουν άθεοι και οι ορθόδοξοι αναζητούν τα νέα νοήματα των λέξεων

Η είδηση  μας λέει ότι "Περισσότερα από 200 άτομα που ηγούνται σε θέσεις προτεσταντικών ομολογιών στην Αμερική, ομολογούν ότι δεν πιστεύουν στο Θεό. Η πρόσφατη δημόσια ομολογία ενός Λουθηρανού πάστορα από το Χιούστον ήρθε να φέρει στην επιφάνεια το θέμα αυτό.
Ο προβληματισμός με αυτές τις δηλώσεις των παστόρων είναι έντονος καθώς διαλύονται ενορίες. Οι πιστοί αυτών των ομολογιών όχι μόνο χάνουν την πίστη τους αλλά αποχωρούν και από τις ενορίες.
Ο μεθοδιστής πάστορας Keith Jenkins δήλωσε ότι οι πιστοί βλέπουν πλέον τους πάστορες ως «σούπερ ήρωες». Αναγνώρισε επίσης ότι υπάρχουν πολλοί πάστορες που διέρχονται κρίση στην προσωπική τους πίστη και οδηγούνται στον αθεϊσμό. Το παράξενο με αυτές τις ομολογίες είναι και η ύπαρξη μιας ιστοσελίδας www.clergyproject.com, με μέλη πάστορες και άλλους κληρικούς των ομολογιών αυτών που δεν πιστεύουν πλέον στον Θεό.
Η ομάδα αυτή δηλώνει πως έχει ήδη 450 μέλη. Μερικοί από αυτούς τους πάστορες εξακολουθούν να κηρύττουν, κρατώντας μυστική την αθεΐα τους." (*)

Στη συνέχεια, σχολιάζοντας την είδηση ο αρθρογράφος, πληροφοριοδότης και δημοσιογράφος, καταλήγει :
"Τα φαινόμενα αυτά μας δείχνουν ότι η πνευματική δίψα του ανθρώπου μέσα από την νόθευση της πίστης και της ανυπαρξίας της λειτουργικής και πνευματικής ζωής οδηγούν στην αθεΐα, ως μια άλλη πρόταση.Ο πλούτος της ορθοδοξίας στην καθημερινή βίωση τη χάριτος, ο λειτουργικός και πνευματικός θησαυρός, η διδασκαλία των αγίων απέναντι στα ερωτήματα του ανθρώπου, είναι τόσο πλούσια που είναι η διεξοδική λύση για αυτές τις ομολογίες."(*)

Φυσικά, δεν ισχύουν όσα εν κατακλείδι μας λέει σχετικά "με τον πλούτο της ορθοδοξίας" (sic). Ο πλούτος της ορθοδοξίας εκσυγχρονίστηκε, ανακαλύψαμε ότι η θρησκεία είναι νευροβιολογική αρρώστια ή το ακόμη καλύτερο, ότι πίστη σημαίνει σχέση και όχι "ελπιζομένων υπόσταση, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων".

Ο  εκσυχρονισμένος πιστός - είναι όλοι οι προτεστάντες - όταν ακούει τη λέξη πίστη (παρένθεση, έχει στο νου του ψυχαναγκαστικές ιδεολογικοποιήσεις, αγκυλωτικές βεβαιότητες και άλλες νοσηρές φαντασιακές καταστάσεις) παθαίνει αναφυλαξία. Όταν όμως ακούει τη λέξη σχέση, άμεσα την συνδέει με το θεό της κεφαλής του και των εκσυγχρονιστών διδασκάλων του. Οπότε, αρχίζει και συνάπτει σχέσεις αδιαφορώντας γι΄ αυτό που γράφει ο απ. Παύλος. Δεν τον ενδιαφέρει ο έλεγχος των ου βλεπομένων, άλλωστε, ο θεός δεν βλέπεται. Ψηλαφητός θεός με τις αισθήσεις είναι αδύνατον, μας διαβεβαιώνει ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, η σχέση όμως τον καθιστά προσιτό. Βλέπεται και βλέπονται οι σχέσεις, μάλιστα οι ερωτικές αλλά και κάποιες άλλες, περί των οποίων εγράφη στο παρελθόν επί αρχιεροσύνης του δημοφιλούς Χριστοδούλου. Διαβάστε :

Συνοδική Εγκύκλιος 2819 της 7ης Ιουλίου 2005

Προς το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ευλογημένο Πλήρωμα ... αγαπητά μας παιδιά,
(...) Ας μη λησμονούμε ότι η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας στηρίζεται σε μια μεταμόσχευση Θείου σώματος και σε μια μετάγγιση Θείου Αίματος "εις πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν".

Η σχέση έχει πλέον αποκτήσει σάρκα και οστά! Ποιος λοιπόν είναι αυτός, μετά τα ανωτέρω, που δεν θα στέρξει την αναμενόμενη (συναφειακή και μεταπατερική) Λειτουργική Αναγέννηση; Αφού τελειώσαμε με τη θρησκεία, καταλάβαμε ότι νόημα της πίστης είναι η σχέση, τότε γιατί να μένουμε αδρανείς; Αντί να αναφερόμαστε, πλέον, σε Θεία Μετάληψη, να λέμε Θεία Μεταμόσχευση, θεέ μου συγχώρα. Δεν γνωρίζουμε αν οι μεταλαμβάνοντες, μάλλον οι λαμβάνοντες την θεία μεταμόσχευση,  πρέπει προηγουμένως να νηστεύσουν. Νομίζω, είναι εντελώς περιττό καθότι απότοκο ιδεοληπτικών συναισθημάτων και ψυχαναγκασμών, δηλαδή αρχαϊκών αγκυλώσεων και άλλα παρεμφερή.

"Τι σημαίνει νόημα;", διερωτάται σύγχρονος και εκσυγχρονισμένος φιλόσοφος, που ανακατεύει τα θεολογικά με τα φιλοσοφικά, για να δώσει την απάντηση :  "Nόημα στη ζωή δίνουν οι στοχεύσεις, τα δημιουργικά κίνητρα, η αδιάκοπη αναμέτρηση με αιτία και σκοπό της ύπαρξης και της συνύπαρξης. Tελικά το «νόημα» μοιάζει συνώνυμο με την «ποιότητα» της ζωής ... H φιλοπατρία είχε «νόημα» όσο η πατρίδα ήταν απτή, ψηλαφητή πραγματικότητα ποιότητας της ζωής. Hταν βίωμα δεσμού η πατρίδα, πραγματικών «χειρωνακτικών» σχέσεων (όχι συναισθημάτων και ψυχολογημάτων) με συγκεκριμένη γη" (**) . Αυτά όμως που μας αναφέρει ο ανόητος φιλόσοφος, ήταν όλα αποτέλεσμα των ιδεοληπτικών και ψυχαναγκαστικών προγόνων του, τους οποίους φρόντισε να πετάξει στα σκουπίδια. Συνεπώς, γιατί απορούμε όταν οι προτεστάντες δηλώνουν άθεοι; Το ίδιο δεν κάνουμε κι εμείς;

(*) http://www.4news.gr/απίστευτο-κι-όμως-αληθινό-κληρικοί-δη/
(**) http://kostasxan.blogspot.gr/2013/07/h_21.html