Σχετικά με την Ορθόδοξη Ενωτική Κίνηση και το υπό ίδρυση Σωματείο

"Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και πολίτες αυτής της χώρας, απευθυνόμαστε σε όλους όσους έχουν αγαθή διάθεση και πιστεύουν πως ήρθε επιτέλους η ώρα για να ενωθούν όλοι οι Ορθόδοξοι στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο... Απέναντι σε όλα αυτά, υπάρχουν πάρα πολλοί πιστοί, Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ακολουθούντες το Παλαιό και Νέο Εορτολόγιο, που θλίβονται με αυτή την κατάσταση και επιθυμούν να την αλλάξουν! (...) Ζητούν καταρχήν διάλογο μεταξύ των δύο πλευρών και - γιατί όχι στο άμεσο μέλλον -ΕΝΩΣΗ!" 

Τα ανωτέρω γράφει η Διοικούσα Επιτροπή του υπό ίδρυση Σωματείου Ορθόδοξης Ενωτικής Κίνησης, που ζητά υπογραφές  για την έναρξη διαλόγου με σκοπό την ένωση του διχασμένου λαού του Θεού. Επί τούτων σημειώνουμε τα κατωτέρω :

Η διατύπωση αυτή πάσχει, επειδή δεν οριοθετεί και δεν προσδιορίζει το πώς διχάστηκαν οι Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί. Ειδικότερα, δεν διαφωτίζει τους Ορθόδοξους πιστούς Χριστιανούς σχετικά με την απόφαση της εορτολογικής καινοτομίας. Δηλαδή,  δεν προσδιορίζει την σημασία αυτής της εκτροπής και τις επακόλουθες συνέπειες. Αυτό το αφήνει στους διαλόγους και στις αγαθές διαθέσεις - πάντα υπάρχουν - των συνομιλητών. Καθόλου απίθανο να τεθεί όρος του διαλόγου η "μηδενική βάση" κατ΄ απομίμηση των διαλόγων της διπλωματίας. Άλλωστε, αυτή ήταν υπεύθυνη για τον εορτολογικό διχασμό του λαού του Θεού. Η διπλωματία το μόνο που γνωρίζει είναι να φτιάχνει φατρίες.

Η εκτροπή, καλύτερα καινοτομία, του 1924 θεσμοθέτησε την αθέτηση της Ιερής Παράδοσης, οποιαδήποτε δε αθέτηση αυτής συνεπάγεται καίριες αλλοιώσεις (νεωτερισμούς) και της Αγίας Γραφής ( βλέπε μεταπατέρες, συναφειακούς, σχεσιολόγους, ψυχοθεολόγους κλπ.). Τούτο διότι Γραφή και Παράδοση, κατά τους πατέρες της Εκκλησίας, είναι ισόκυροι. 

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τις συνέπειες. Δειγματοληπτικά,  ο πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός το πρώτο που θα σκεφθεί, μάλλον σκέφθηκε, είναι : Τι δεκατρείς μέρες μπροστά τι δεκατρείς μέρες πίσω; Έχει καμιά σημασία; Πάσχα δεν γιορτάζω; Την θεία Γέννηση δεν τιμώ; Αλλά υπάρχει και το αμέσως επόμενο βήμα : Τι σημασία έχει αν το άγιο Πνεύμα εκπορεύεται εκ του Πατρός ή εκ του Πατρός και εκ του Υιού; Στον ίδιο Θεό δεν πιστεύω, αναστημένο Χριστό δεν ομολογώ; Τι με ζαλίζουν με αυτά τα θεολογικά, τα φιλοσοφικά και τα λοιπά αστρονομικά;

Παραμένω σ΄ αυτά τα δυο παραδείγματα, αν και θα μπορούσα να γράψω αρκετά άλλα, ελπίζω δε να καταλαβαίνουν οι της Ενωτικής Κίνησης ότι ανοίξαμε (το 1924) τον δρόμο ενός θεολογικού μινιμαλισμού. Κάτι το οποίο επιδιώκει ο οικουμενισμός. Είναι, επομένως, απαραίτητο να αποσαφηνισθούν οι συνέπειες της καινοτομίας, πέραν του αντικειμενικά υπάρχοντος οικουμενισμού.

Αν δεν γίνει αυτό,  η οποιαδήποτε ένωση θα είναι εντελώς επιφανειακή,  επιπόλαιη, ίσως και ανέφικτη, ιδιαίτερα μάλιστα αν εξακολουθήσουμε να βλέπουμε θετικά τον ημερολογιακό εκσυγχρονισμό. Δηλαδή τον νέο θεσμό, το επαναλαμβάνω, ο οποίος θέσπισε την απόρριψη της Ιερής Παράδοσης, κατ΄ επέκταση δε, και την αναθεώρηση της Αγίας Γραφής.