Όταν η διαφώτιση γίνεται συσκότιση

Παρακαλώ τον αναγνώστη να ανατρέξει στην ιστοσελίδα που σημειώνω με αστερίσκο(*). Θα ανακαλύψει ενδιαφέροντα πράγματα. Λόγου χάριν,πώς ξεκινήσαμε από τον οικουμενισμό και πώς καταλήξαμε στην πανθρησκεία,πως ξεκινήσαμε από την οικουμενικότητα και καταντήσαμε στην παγκοσμιότητα,πώς απ΄ το φως μας βγήκε το σκοτάδι. Βέβαια, δεν ήταν απαραίτητο να είναι"μάντεις" όσοι προφήτεψαν ότι αυτό θα γινόταν. Εκείνοι που από νωρίς είχαν επισημάνει τους κινδύνους, και οι άλλοι δεν τους άκουγαν,τους προειδοποιούσαν ότι άλλο η "καθ΄ ημάς Οικουμένη" και άλλο η κατά τους ετερόδοξους οικουμένη.Άλλλο η καθ΄ ημάς Ανατολή και έτερο η κατά τους αλλόθρησκους "ανατολή". Δεν έδοσαν σημασία και εξακολουθούν να μη δίνουν. Επιμένουν να βαυκαλίζονται ότι κάτι θα πετύχουν και γράφουν ασταμάτητα.Θεωρούν ότι το μοναδικό χρέος που έχουν είναι να ενημερώνουν τους πιστούς, έστω κι αν οι τελευταίοι δεν υποψιάζονται τίποτα από αυτό που οι ίδιοι πρέπει να κάνουν και έχουν χρέος να κάνουν.Τα λόγια πρέπει να γίνουν πράξη από τους πιστούς.

Οι πιστοί ούτε σε απεργίες κατεβαίνουν,ούτε δικαιώματα διεκδικούν στους δρόμους,ούτε και λάβαρα σηκώνουν,όπως έκανε εκείνος ο πλάνος ιεράρχης τους.Αυτά δεν τους είναι προσφιλή. Και τότε; Τότε, απλούστατα,σηκώνονται και φεύγουν από τις εκκλησίες που μνημονεύουν επίσκοπους αιρετικούς.Αλλά φεύγουν και από αυτούς που τους λένε λόγια όμορφα και ορθόδοξα.Που τους δείχνουν σε ποιο χάλι καταντήσαμε και την Κυριακή ακούν τους ίδιους να εύχονται υπερ αυτών που κατηγορούν ότι μας οδηγούν στην πανθρησκεία και στην παγκοσμιότητα! Αυτά δεν τα λένε και δεν τα γράφουν οι οξυγράφοι κάλαμοι.Προτιμούν τις επισημάνσεις,που άλλες είναι σωστές και άλλες λάθος.Σταχυολογώ ένα από αυτά από το άρθρο που σας παρέπεμψα:

" Η Ορθοδοξία πορεύεται πάντα διαλεκτικά στην ιστορία. Αυτό σημαίνει, αντιθετικά και συνθετικά. Σύνθεση εδώ θα ήταν μόνο η μεταλλαγή της δαιμονικότητας της παγκοσμιοποίησης σε εν Χριστώ οικου­μενικότητα."

Αυτά γράφει ο π.Γεωρ.Μεταλληνός (π.ΓΜ) εκτός,βέβαια, από τις υπόλοιπες εύστοχες διαπιστώσεις.Τι θέλει να πει όμως με αυτό; Είναι σωστή η 'μεταλλαγή' της δαιμονικής παγκοσμιοποίησης σε εν Χριστώ οικουμενικότητα με βάση τη διαλεκτική αρχή:θέση,αντίθεση,σύνθεση; Αν είναι σωστή, τότε ποιά η σύνθεση ανάμεσα σε "ομοούσιο" και "ομοιούσιο"; Ποιά η σύνθεση ανάμεσα στο "εν δύο φύσεσι" και στο "εκ δύο φύσεων"; Ποιά η σύνθεση ανάμεσα στο "Θεοτόκος" και στο "Χριστοτόκος";Ποιά η σύνθεση ανάμεσα στους "εικονολάτρες" και τους "εικονοκλάστες" και ποιά η σύνθεση ανάμεσα στο "εκ του πατρός" και στο "εκ του πατρός και εκ του υιού";Ποιά λοιπόν και η σύνθεση ανάμεσα στη "μια" Εκκλησία και στις "πολλές" εκκλησίες; Ο κορμός του δέντρου; Μα ,δεν είναι ένα το δέντρο (Εκκλησία) και "ρίζα" (θεμέλιο) του δέντρου ο Χριστός; Ένας είναι ο Χριστός,μία η Εκκλησία,ένα και το δέντρο. Μήπως από τον κορμό αυτού του δέντρου βλαστάνει κλαδί μανταρινιάς, άλλο νεραντζιάς ή μήπως φύεται και ... η πικραγγουριά;

Αλλά πέρα από αυτά,πόσο θα συνεχίζεται ακόμη η πολεμική του οικουμενισμού με σερπαντίνες;Πολλά γράψαμε αλλά μένουμε στα λόγια.Ίσως,διότι περιμένουν μερικοί να γίνουμε σαν εκείνο τον συγγραφέα στο υπόμνημα 16 του π.ΓΜ. Που αν και είχε γράψει πρίν από χρόνια ότι "ο παπικός σχολαστικισμός είναι η μήτρα, που διεμόρφωσε την μεταγενέστερη Ευρώπη", σήμερα αποτελεί τον πολιορκητικό κριό με τον οποίο μας γκρεμίζει ο πολύπλαγκτος οικουμενισμός. Και δεν είναι ο μόνος. Τέλος, και λίγο πέρα απ΄ το πιό πέρα,θα συνιστούσα στον π.ΓΜ να μην επικαλείται τόσο συχνά τον όπισθεν του υπομνήματος 16 συγγραφέα. Οι εύστοχες επισημάνσεις του π.ΓΜ, που κατά καιρους διαβάζουμε,ανατρέπονται όταν από περιέργεια διαβάζουμε και άλλα, εκτός υπομνήματος και εκτός θέματος.

(*) http://orthodoxi-pisti.blogspot.com/2009/07/blog-post_27.html