Και λέω εγώ, από τη μια θα σκεπτόμαστε μη τυχόν μας πουν προτεστάντες, όσοι βλέπουμε ότι τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο, και από την άλλη, θα πρέπει να σκεπτόμαστε μη τυχόν και μας πουν παπικούς. Αν βρεθεί ένας και βροντοφωνάξει "φτάνει πιά", αμέσως θα ξεπεταχτούν οι σώφρονες και οι φρoνηματίζοντες : "Αυτός μας το παίζει σαν τον αλάθητο πάπα", θα μας πουν.
Για ποια όμως "αποτείχιση" να κάνουμε λόγο, όταν πλέον δεν υπάρχουν τείχη; Και οι στρατηγοί, που να βρεθούν; Όλοι έχουν αυτομολήσει ή απλά φέρουν τον τιμητικό τίτλο του στρατηγού. Επίτιμοι έγιναν. Τους δίνουν τις πρωτοκλισίες και τις πρωτοκαθεδρίες και, οι γνωστοί επικοινωνιακοί λόγοι, τους καθιστούν άχρηστους.
Κάποτε, μια φορά, υπήρξε ένας Μέγας Φώτιος. Ο οποίος μέσα σε μια εβδομάδα έγινε Πατριάρχης από απλός λαϊκός. Ήξερε όμως τι παιγχνίδι έπαιζαν οι παπικοί από χρόνια. Το filioque δεν ανακαλύφθηκε επί μεγάλου Φωτίου. Η φωτιά σιγόκαιγε από τον 6μΧ αιώνα, ίσως και παλαιότερα, στις αυλές της Δυτικής Εκκλησίας. Και όταν ξεδιάντροπα βγήκαν οι Λατίνοι να αποκηρύξουν την εκλογή του Πατριάρχη Φωτίου για να βάλουν στη θέση του πατριάρχη τον Ιγνάτιο, τον οποίο κι αυτόν είχαν αποκηρύξει οι Λατίνοι, τότε και ο Μέγας Φώτιος βγήκε και "τους τα έσυρε", κατά την κοινή έκφραση.
Το filioque και το πρωτείο, τους είπε, αρκετά τα ανεχθήκαμε. Και σιωπήσαμε. Τώρα θα τα ακούσετε. Τα άκουσαν, τα ακούν και θα τα ακούν μέχρι της συντελείας των αιώνων.
Ποιος τολμά σήμερα να τον μιμηθεί από τους νυν ανύπαρκτους στρατηγούς; Και ποιος είναι εκείνος ο λαϊκός, που θα σήκωνε στις πλάτες του όλο αυτό το (σημερινό) φορτίο. Εδώ, κάποιοι Μοναχοί που αγωνίζονται, κρίθηκαν σχισματικοί και αφορισμένοι και καταδικάζονται στον δι΄ ασιτίας θάνατο και δεν θα καταδικάσουν σε παρόμοιο οικονομικό και άλλο, θάνατο τον οποιονδήποτε λαϊκό (εννοώ πολιτικό);
Το μήνυμα της εποχής είναι ένα: Να κάνεις αυτό που κάνουν και οι άλλοι. Κλέφτες οι άλλοι, κλέφτης κι εσύ. Ψεύτες οι άλλοι, ψεύτης κι εσύ. Φονιάδες οι άλλοι, κι εσύ φονιάς! Αυτός είναι ο δρόμος και ο τρόπος που πορευόμαστε, επιτελούντες συνάμα και τον καλόν αγώνα της πιστεως. Όχι αποτείχιση, όχι διακοπή μνημοσύνου, όχι εκτός εκκλησίας. Όλα ήρεμα, εύτακτα και ευγενή, σε μια εποχή που κυριαρχεί η αλαζονία, το θράσος και η αταξία. Και τα φονικά δεν πάνε πίσω.
Τα τείχη έπαψαν να υπάρχουν. Αργά το πήραμε είδηση. Καιρός να αναρωτηθούμε μήπως έπαψε να υπάρχει και αυτό που ήταν κάποτε η Εκκλησία επί Μεγάλου Φωτίου. Αν προτιμήσουμε τη σιωπή, χαμένοι είμαστε. Κι αν πάλι φωνάξουμε το ίδιο. Καλύτερα, ας μας πάρουν το κεφάλι αφού προηγουμένως ακούσουν τη φωνή μας. Κάποιος μπορεί να μας ακούσει.
17 σχόλια:
Κυπριανέ μου
πες ποιοι οι καλόγεροι που κινδυνεύουν τον εξ ασιτείας θάνατο ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, για πέστα!
Πες ότι είναι οι ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΕΣ οι ΑΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΙ!
Και επειδή είναι ΑΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΙ, ο Οικουμενιστής Πατριάρχης κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ και η Ιερά Κοινότης στο Ονομα του Χριστού , ΒΕΒΑΙΩΣ, ΒΕΒΑΙΩΣ, ΤΟΥΣ ΕΞΟΝΤΩΝΟΥΝ ΜΕΘΟΔΙΚΑ, ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ!
ΤΟΣΟ ΒΕΒΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ,
ΟΤΙ ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
ΤΟΣΟ ΒΕΒΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ, ΟΤΙ ΘΕΟΣ Δ Ε Ν ΥΠΑΡΧΕΙ!
Ο Τελεβάντος σας προκαλεί στο ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ με κάτι ερωτήματα. Δεν θα του απαντήσετε;
Έχω ήδη στείλει την απάντηση. Δεν αναρτήθηκε ακόμη. Έκρινα, πως δεν θα έπρεπε να την παρουσιάσω εδώ. Ίσως, αργότερα την αναρτήσω κι εδώ, αλλά τροποποιημένη. Παρεμπιπτόντως, δεν αναφέρομαι στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Αναφέρομαι σε συνιστώμενη μεθοδολογία, που είναι εντελώς ανίσχυρη και ακατάλληλη. Με άσφαιρα πυρά δεν αντιμετωπίζετε ο σημερινός θεολογικός εκτραχηλισμός.
Επειδή μπορεί να υπάρχουν μερικοί αναγνώστες του ιστολογίου αυτού, μεταφέρω και εδώ, το σχόλιο που μου έκανε ο κ. Τελεβάντος, όταν σε άλλο ιστολόγιο διάβασε αυτά που έγραψα, για την ενημέρωσή τους. Υπάρχει πιο κάτω και η δική μου απάντηση.
Αυτά είναι τα δικά του :
Τρεις ερωτήσεις γιατρέ μου,
1)Είστε Ορθόδοξος ή σχισματικός; Εχετε κοινωνία με σχισματική παλαιοημερολογιτική κάστα ή με επίσκοπο που έχει κοινωνία με τις Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες.
2)Οταν αναστήματα όπως οι Πόποβιτς, Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Αυγουστίνος Καντιώτης, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, π. Παίσιος, Παραμυθίας Τίτος, Αγιον Ορος, όλοι οι επίσκοποι που υπέγραψαν την Ομολογία της πίστεως, όλοι οι ηγούμενοι του αντιοικουμενιστικού αγώνα (Ζήσης, Μεταλληνός, Τσελεγγίδης, Καψάνης, Σαράντης, Γκοτσόπουλος, κτλ) ομοφωνούν ότι αυτή είναι η παράδοση της Εκκλησίας δεν νομίζετε ότι είναι τουλάχιστον εγωιστικό και οπωσδήποτε ανεύθυνο εκ μέρους σας να προτρέπετε τους πιστούς να πράξουν τα αντίθετα;
3)Εσείς γιατρός είστε έτσι; Πώς νιώθετε ότι έχετε το ανάστημα και το κύρος να αντιτάσσεστε έναντι του φρονήματος της Εκκλησίας και να αντιλέγετε στους πιο καταρτισμένους θεολόγους και πιο αγίους ανθρώπους των ημερών μας;
Σας συνιστώ θερμά πριν συνεχίσετε να σπέρνετε σκάνδαλα και αιρέσεις να μελετήσετε επισταμένα τα βιβλία του Ιουστίνου Πόποβιτς "Ορθ΄δοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός" και Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου "Τα δύο άκρα".
Και αυτά είναι τα δικά μου :
Λοιπόν, κύριε Π. Τελεβάντο, για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
1) Προκειμένου να δικαιολογηθεί η προκατάληψη (ή προκαταλήψεις) που έχουμε εναντίον κάποιου ή κάποιων, του ζητάμε πρώτα να μας δώσει τα πιστοποιητικά του, την ταυτότητά του, και μετά, με τη συνείδηση αναπαυμένη θα πούμε: "Ερεύνησον και ίδε ότι προφήτης εκ της Γαλιλαίας ουκ εγήγερται".
Τα προσωπικά δεδομένα μου είναι αυτά που γράφω.
2) Για τα αναστήματα των σύγχρονων επιφανών μορφών Θεολογίας και Ορθοδοξίας δεν θα γράψω τίποτα. Επειδή, για το συγκεκριμένο ζήτημα της Οικουμενιστικής Παναίρεσης, καθένας εξ αυτών - και όχι όλοι μαζί όπως τους συναριθμείτε - το προσεγγίζει από διαφορετική πλευρά. Αυτή είναι άλλωστε και η πανουργία κάθε αίρεσης. Μας προκαλεί τη διασκέδαση, το διασκορπισμό, διότι μας ανοίγει πολλά μέτωπα. Αφού, δε, κάνετε λόγο για στρατηγούς και τακτική πολέμου, θα γνωρίζετε ότι υπάρχουν Τρεία Σώματα Στρατού. Σχηματικά να το εκλάβετε τούτο.
3) Και τελευταίο, σας πληροφορώ ότι πράγματι είμαι γιατρός. Και αυτό που με δίδαξε η Ιατρική είναι και το Ιπποκρατικό αξίωμα, που παραμένει αδιαφιλονίκητη επιστημονική παγκόσμια αλήθεια : "Οκόσα φάρμακα ουκ ιείται, σίδηρος ιείται". Εδώ που φτάσαμε, τα καταπότια, τα σιρόπια, τα καταπλάσματα, οι αλοιφές και ό,τι άλλο σε συσκευασία περιτυλίγματος χάρτου, δεν κάνουν τίποτα.
Χρόνισε και κακοφόρμισε η πληγή, όπως παλιά η γάγγραινα με το πρωτείο και το filioque, που σερνόταν επί αιώνες, γιατί ήταν ανοικτά και τα άλλα μέτωπα. Τα πράγματα όμως σήμερα είναι ολωσδιόλου ξεκάθαρα. Εμείς τα κουκουλώνουμε, επειδή, βλέπετε, έχουμε και άλλες υποχρεώσεις. Έχουμε ανάγκες αλλά και το κοινωνικό μας προφίλ, που δεν μας επιτρέπει να θυμίσουμε και την Ιπποκρατική αρχή, που μόλις ανέφερα: Όταν τα φάρμακα δεν κάνουν τίποτα, τότε μας χρειάζεται το μαχαίρι: "Ζων γαρ ο λόγος του Θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον".
Τέλος, ο κ. Τελεβάντος έκρινε πως δεν έπρεπε να σιωπήσει. Επανήλθε με το γνωστό δασκαλίστικο τρόπο του. Για να συστήσει στους άλλους τι πρέπει να κάνουν και σε μένα, για να μου υποδείξει τι πρέπει να μην κάνω. Έφερε πάλι τους εφιάλτες που τον καταδιώκουν. Μου συνέστησε να πάψω να χρησιμοποιώ πολλά ψευδώνυμα, επαινόντας διαρκώς τον εαυτό μου, γι΄ αυτά που γράφω. Τόση είναι η σύγχυση και η καχυποψία που κρύβει στην ψυχή του. Νομίζει ότι με ενδιαφέρει ο αυτοέπαινος και η κοινωνική ή οποιαδήποτε άλλη, προσωπική μου καταξίωση. Διόλου απίθανο να νομίζει ότι αγρεύω και πελάτες για το ιδιωτικό μου ιατρείο! Το οποίο φυσικά δεν διαθέτω - μπορεί να το πληροφορηθεί από τον Ιατρικό Σύλλογο - και άλλωστε, ποτέ δεν είχα. Η μόνη δική μου απάντηση είναι να παρατήσει για λίγο τους κοινωνικούς κύκλους που έχει στη Ν. Υόρκη. Να πάρει το αεροπλάνο και να κατεβεί στη Θεσσαλονίκη. Και από εκεί, κατευθείαν για την Καψάλα του Αγ. Όρους. Τότε θα τον εγκαταλείψουν οι εφιάλτες και η λανθάνουσα μανιοκατάθλιψη που τον ταλαιπωρεί.
Αν θέλει, ας δει αυτά που του γράφω και ως ιατρική συμβουλή, κάτι έμαθα κι εγώ από την Παθολογία, εύχομαι δε, να ετυμολογεί ορθά τον ορισμό της Παθολογίας.
Έχετε δίκαιο γιατρέ μου.
Δηλαδή όταν δεν μπορεί να αντικρούσει με επιχειρήματα κάποιον καταφεύγει στους εφιάλτες και στις λασπολογίες και συκοφαντίες του;
Και δεν ντρέπεται καθόλου;
Και ο Οδυσσέας γιατί δεν μιλά;
Γιατί κάνει την πάπια;
Δεν πρέπει να πάρει το μέρος του αδικουμένου;
Η τακτική των ίσων αποστάσεων είναι σωστή;
Είναι χριστιανική;
ΚΆΝΕΙ ΤΗΝ ΠΆΠΙΑ;
ΠΟΙΑ ΠΆΠΙΑ;
ΜΙΑ ΠΑΠΙΑ ΜΑ ΠΟΙΑ ΠΑΠΙΑ;
:-ο
- Ποιά πάπια;
- Η πάπια της παποσύνης.
Ο δόλιος παπισμός, αλλά και οι δικοί μας, οι βουτηγμένοι στη Νεοορθοδοξία του 1924 και εφεξής, όταν τα βρίσκουν δύσκολα, επικαλούνται τους σώφρονες θεοφόρους Πατέρες. Αλλά επιλεκτικά και μόνο εκεί που τους συμφέρει η κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους οικονομία. Φυσικά, όχι η θεία Οικονομία αλλά εκείνη που τους επιβάλλουν ιδιοτελή ατομικά συμφέροντα, τα οποία φροντίζουν να συγκαλύπτουν με την αγάπη και τους τρόπους καλής συμπεριφοράς.
Κυπριανέ μου
κράτα γερά την ψυχραιμία σου και το ήθος σου.
ΘΑ ΠΈΣΟΥΝ ΕΠΑΝΩ ΣΟΥ...ΛΕΓΕΩΝΕΣ!
Να είσαι πάντα καλά!
Κάποιος κυριούλης που σιχαίνεται τις γριές και του ευχήθηκα και αυτός να γεράσει και να γίνει σαν χαριτωμένη γριούλα, χιχι, σου κάνει τρελή διαφήμιση στην ιστοσελίδα!
Κύριε Χριστοδουλίδη ενημερωτικά σας στέλνω το παρακάτω σχόλιο:
Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...
Τα καταφένεις και συμφωνας πάντα με τον εαυτό σου κ. "Χριστοδουλίδη". Προπαντός όμως κατορθώνεις να γίνεις διασπαστής του αντιοικουμενιστικού αγώνα
http://aktines.blogspot.com/2010/02/blog-post_3332.html
Εγώ λυπάμαι πάρα πολύ για το ότι οι Χριστιανοί δεν μπορούμε να συννενοηθούμε μεταξύ μας σε αντίθεση με τους αιρετικούς που συνεργάζονται άψογα. Μου φαίνεται υποκριτική η στάση μας να υπογράφουμε την ομολογία της πίστεως κατά του Οικουμενισμού ενώ παράλληλα έχουμε εκκλησιαστική επικοινωνία με τους Οικουμενιστές Επισκόπους. Μεγαλύτερη ακόμη υποκρισία σε σημείο παραφροσύνης πιστεύω ότι έχουμε όταν στη Θεία Λειτουργία λέμε ότι ο κ Βαρθολομαίος ορθοτομεί τον Λόγο της Αληθείας ενώ επισημαίνουμε τη πλήρη αντίθεση των λόγων και των έργων του με αυτά των Αγίων Πατέρων. Πού είναι ο αντιοικουμενιστικός αγώνας σε αυτά; Μπορεί να υπάρχει αγώνας για την Ορθόδοξη Πίστη δίχως κόστος; Πιο πολύ μου φαίνεται ότι φωνάζουμε για τις Οικουμενιστικές κινήσεις των Επισκόπων και Πατριαρχών δίχως όμως να αντιδρούμε κατά το παράδειγμα των Αγίων Πατέρων, έτσι ώστε να εκτονωθεί η αγανάκτηση του λαού δίχως στην ουσία να αλλάξει τίποτα. Αμφιβάλω αν μας απασχολεί η Αλήθεια και το θέλημα του Θεού... περισσότερο μου φαίνεται ότι το δικό μας θέλημα φροντίζουμε και την υποταγή του λαού στους Επισκόπους ανεξαρτήτως αν είναι Καλοί Ποιμένες ή Λύκοι Βαρείς...
Ευχαριστώ πολύ τον Ανώνυμο για την παραπομπή δεσμού και το σχόλιο 13 Φεβρουαρίου 2010 8:32 π.μ.
Εντάξει, "τα είπαμε" πάλι στον οικείο ιστότοπο των ΑΚΤΙΝΩΝ.
Καλά τα είπε ο χριστιανός. Δεν τον είχα διαβάσει.
Πάντως η τακτική του διαβόλου είναι:ούτε στο σακκί ούτε στο σακκούλι.
Σημασία έχει ο καθένας να πορεύεται κατά συνείδηση...
Αγαπητέ Κυπριανέ μου σου εκφράζω την συμπαράσταση μου για την άδικη επίθεση που δέχεσαι απο τον καλό κατα τα άλλα κ.Τελεβάντο.
Όμως σε παρακαλώ άκουσε με. Δεν είναι σωστό ούτε να αποκαλείς εμας τους Νεοημερολογίτες ως Νεορθοδόξους. Αλλά ούτε και να χρεώνεις το ήθος και τα σφάλματα του κ.Τελεβάντου σε όλους τους Νεοημερολογίτες. Είναι πολύ άδικο και πολύ ψεύτικο. Αυτό δυτυχώς κάνεις όμως με το σχόλιο σου 13 Φεβρ. 2010 6:05 π.μ.
Διόρθωσε το και μην γίνεσαι εξίσου άδικος με τον Τελεβάντο.
Με εκτίμηση
Ιωνάς
Πάντως, για να πάρω το νήμα του λόγου σου Σαλογραία, η τακτική "ούτε στο σακκί, ούτε στο σακκούλι" δεν είναι άλλη από την τακτική του "να πορεύεται έκαστος κατά συνείδηση". Η συνείδηση δεν είναι η άποψη που ο καθένας έχει για τη συνείδηση. Την εν Χριστώ συνείδηση πρέπει να έχουμε όλοι ή καθώς μπορούμε να το πούμε διαφορετικά, "νουν Χριστού".
"Εν ενί στόματι και μια καρδία δοξάζειν και ανυμνείν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά σου".
Και παρατηρώ, ότι ενώ σε διαβάζουν πολλοί, λίγοι τοποθετούνται, προφανώς για να μη τους ανοίξουν φάκελο οι ασφαλίτες που παρακολουθούν όλα τα μπλογκάκια και βρούνε κάποιους μπελάδες...εμείς όμως οι γριές, φοβούμαστε ΜΟΝΟ το ΧΡιστούλη (και ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΡΑΣΟΦΟΡΟ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ τσανάκι ) διότι μόνο στο ΧΡιστούλη θα δώσουμε απολογία..σε λίγο...
Αγαπητέ Ανώνυμε Ιωνά,
Έχεις δίκιο. Ναι, έχεις. Άλλοι μας έκαναν νεορθόδοξους, εμού συμπεριλαμβανομένου, αλλά στα μύχια της καρδιάς μας, στα ενδότερα (του καταπετάσματος), παραμένουμε Ορθόδοξοι. Από εκεί βγαίνουν αυτά που γράφω.
Σημείωση. Αν θέλεις παράβλεψε το εντός παρενθέσεως.
Δημοσίευση σχολίου