Περί αρχών και αναρχίας

Η κρατική εξουσία παράγει σκάνδαλα και η λαϊκή αντιεξουσία μπογιατίζει επαναστατικά τους τοίχους

Πριν από λίγες μέρες είχαμε τη δίκη ενός μέλους του Επαναστατικού Αγώνα. Και διαβάσαμε το ιδεολογικό μανιφέστο της απολογίας του, που με λίγα λόγια έλεγε ότι "η κρατική βία γεννά την αντιβία". (*)

Από την αντιβία λοιπόν, εκ της κρατικής βίας, έχουμε τους αντιεξουσιαστές και τους αναρχικούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή, τον Επαναστατικό Αγώνα κατά της κρατικής ασυδοσίας και, οπωσδήποτε, υπέρ του λαού. Κατ΄ αυτούς η κρατική βία διεγείρει τη λαϊκή αντιβία την οποία  εκπροσωπούν.

Ο κατηγορούμενος συντάκτης και απολογητής, όπως και οι ομοϊδεάτες του, δεν μπαίνει στον κόπο να ερωτηθεί, ποιος γεννά την εξουσία η οποία αναγεννά την αντιεξουσία, ούτε ποιος "παράγει" την αρχή που αναπαράγει την αναρχία. Μου φαίνεται ότι τόσο η κρατική βία, όσο και η παρακρατική, κοινό γεννήτορα έχουν. Τούτο όμως δεν το προτιμούν οι αναρχικοί, αρκούμενοι να κατηχούνται από τους καθοδηγητές, που τους μαθαίνουν ότι η παρακρατική βία φτιάχνεται από τις μυστικές (κρατικές δηλαδή) υπηρεσίες. Οι ίδιοι αποφεύγουν να ονομάζονται παρακρατικοί.

Αν ο ήδη κατηγορούμενος αντιεξουσιαστής αναρχικός είχε θέσει το ερώτημα στο εαυτό του και είχε βρει την απάντηση, μάλλον, τότε, δεν θα καθόταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ή του suspect αν του αρέσει, αφού το ιδεολόγημα που μας εξέθεσε, ήταν στη γενικότητά του από μετάφραση στα ελληνικά και μάλιστα κάκιστη.

(*) Βλ.  http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/01/blog-post_7492.html