Προσπαθώ να γράφω τα λόγια εκείνα, που έφτιαχναν κάποτε τις άγιες Εικόνες
Ένας αναγνώστης του ιστολογίου που επιμελούμαι με παρακάλεσε, που και που, να δείχνω και καμιά ιερή εικόνα, αφού γράφω μεταξύ άλλων για θέματα θρησκευτικά. Βρίσκω λοιπόν την αφορμή να δείξω αυτή τη φωτογραφία και να γράψω μαζί ένα συνοδευτικό σχόλιο.
Για μένα όλα αυτά που γράφονται ή δείχνονται στο διαδίκτυο, και είναι πάρα πολλά, είναι ακριβώς όπως τα μπάζα. Το έχω ξαναγράψει. Όπου εκεί μέσα, στα μπάζα, μπορεί κάτι χρήσιμο να βρίσκεται. Και ακριβώς η φωτογραφία αυτό δείχνει : Ένα συμπαθή ρακοσυλλέκτη να ψάχνει το σκουπιδοτενεκέ, για να βρεί κάτι χρήσιμο, κάτι που αξίζει.
Μπορεί και η ζωή μας, η φθαρτή αυτή ζωή μας, να είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που δείχνει η φωτογραφία. Η άλλη όψη της ζωής, ίσως, είναι ανάλογη με ό,τι εννοεί. Όπου κάποιος, ας πούμε, ρακοσυλλέκτης να ψάχνει να βρεί στο σκουπιδοτενεκέ κάτι χρήσιμο και άξιο να αναπαλαιωθεί -χωρίς πλέον να υφίσταται την ίδια διαδικασία της φθοράς- απο αυτό που κάποτε ήταν άνθρωπος.
Είναι κι αυτό μιά άποψη, τίποτα περισσότερο.
16 σχόλια:
ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΡΕ ΦΙΛΕ;
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ;
ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ;;
Φαίνεται, ναι. Κάποιοι έχουν χάσει την έννοια του ιερού. Αυτά που εγώ γράφω δεν είναι ιερά. Και ο χώρος άλλωστε δεν προσφέρετε. Άλλοι μπορούν αυτό να το πουν και όχι εγώ.
Γιατί δεν προσφέρεται ο χώρος για ιερές εικόνες;
Τί έχετε πρόστυχο blog και δεν προσφέρεται; Άκου εκεί δεν προσφέρεται. Προσφέρεται και παραπροσφερεται.
(-αι όχι -ε)
Εντάξει. Αυτή είναι η γνώμη σας και αυτή η δική μου. Τέλος καλό όλα καλά.
Είναι δύσκολο να το αιτιολογήσετε; Αν ναι σημαίνει κατι δεν πάει καλά. Ψάξτε το.
Εγώ θα το ψάξω, αλλά κάνε μου τη χάρη και ψάξε το κι εσύ.
Τί να ψάξω εγώ; Εγώ το αιτιολόγησα. Εσύ; Τί χυδαίο και κακό βρίσκεις στο blog σου;
Αγαπητέ Ανώνυμε,
Υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο ιερό και στο βέβηλο. Αν εσύ την έχεις βρεί και την έχεις οριοθετήσει, τότε καλώς. Κι εγώ μπορεί να την έχω βρεί. Αλλά δεν την οριοθετώ στο διαδίκτυο, ούτε και σε αυτά που γράφω. Απλά την επισημαίνω.
Αγαπητέ Χριστοδουλίδη
το ιερό πρέπει να μπαίνει συνεχώς στη ζωή μας για να την αγιάζει. Όχι να το φοβόμαστε ούτε να το ντρεπόμαστε. Φθάνει βασικά να τηρούμε τους κανόνες της σεμνότητας.
Αν σε ελέγχει η συνείδηση σου τότε καλό είναι στραφείς προς ερευνά της. Πραγματι εγώ εντοπίζω κάποιες φορές στο λόγο σου ανεπίτρεπτα και ανηθικα υπονοούμενα, πού και πού. Αυτά κοίταξε διόρθωσέ τα.
Και αφού τα διορθώσεις μην φοβάσαι στο blog σου να βάλεις ιερές εικονες. Θα το αγιάσεις και αυτό και εμάς και δεν θα μαγαρίσεις ούτε θα βεβηλώσεις τις ιερές εικόνες.
Ας αφήσουμε τότε τη σιωπή να μας δώσει εκείνη τη δική της απάντηση.
Ναι εγώ την έχω βρει την διαχωριστική γραμμή.
Όμως αν δεν την οριοθετείς τότε πώς την επισημαίνεις;
Η επισήμανση σημαίνει και οριοθέτηση και το αντίστροφο.
Παρακολουθώντας τη συζήτησή σας θυμήθηκα ένα κείμενο του Πρωτοπρεσβύτερου Βασίλειου Βασιλείου "Η ασθένεια της αποϊεροποίησης". http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=880
"Η φύση ως δημιούργημα του Θεού είναι ιερή. Να στεκόμαστε με σεβασμό απέναντί της. Ο άνθρωπος, ως πλάσμα του Θεού, είναι άγιος. Να στεκόμαστε ιεροπρεπώς απέναντί του."
Άραγε τα συλλογιζόμαστε αυτά; Ίσως αυτή η θεώρηση των πραγμάτων να είναι το χρήσιμο που ψάχνει να βρει ο ρακοσυλλέκτης...
Αυτό είχα στο μυαλό όταν πήρα τούτη τη φωτογραφία. Όλα τα έχουμε για πέταμα χωρίς να σκεφτόμαστε και το δικό μας "πέταγμα".
Πώς φαίνεται ότι σάς λείπει κάτι...ευχάριστο, για να έρθετε στα συγκαλά σας...
Μου συνέστησαν το νοσηλευτήριο "Ο καλός Οικουμενισμός". Όσοι καταθλιπτικοί πάνε εκεί βγαίνουν θεραπευμένοι και εύχαρεις, με την μανία των ευχάριστων ευχαριστιών. Προτίμησα να μην πάω. Η ευχάριστος μανία, μου είπαν, στο τέλος γίνεται δυσάρεστη, πολύ δυσάρεστη, όσο και ο καλός οικουμενισμός.
Ωραία η απαντηση σας στον χυδαίο ανώνυμο 7:11πμ.
Δημοσίευση σχολίου