Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο πνευματικής πώρωσης, ώστε να θεωρούμε κάθε αιρετικό και κάθε αλλόθρησκο "σημείον αντιλεγόμενον". Όλοι τους οι αιρετικοί, πιθανόν και οι αλλόθρησκοι τύπου Δαλάι Λάμα κλπ, οχυρώνονται πίσω από το "ούτος κείται εις πτώσιν και εις ανάστασιν πολλών" και μας αραδιάζουν τα πνευματικά τους και τα χριστιανικά τους. Λες και ο αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο μέγας Βασίλειος, ο μέγας Αθανάσιος και τόσοι άλλοι άγιοι της Εκκλησίας μας ήθελαν κι αυτοί να γίνουν "σημεία αντιλεγόμενα". Οι αιρετικοί και λιγότερο οι αλλόθρησκοι, βρίσκουν αυτή τη δικαιολογία και προσπαθούν να υποκαταστήσουν το λυτρωτικό έργο του Σωτήρος Χριστού. Τούτο θεωρεί και ο πάπας, ότι είναι έργο δικό του, σαν αντιπρόσωπος του Θεού - και παντός νομιζομένου θεού - και εκπρόσωπος πάσης Εκκλησίας ή νομιζόμενης (ελλειμματικής) εκκλησίας. Τίθεται κι αυτός "εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών" παρασύροντας όλους στις πλάνες του.
Οι δικοί μας σιωπούν και γίνονται "τα πάντα τοις πάσι" κατά μίμησιν της παπικής υπεροψίας (και ασχετοσύνης). Σημεία των καιρών, τι άλλο να πούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου