Ένα γράμμα στο μπουκάλι

Ναυαγός κι εγώ βρήκα στο μπουκάλι αυτό το γράμμα, σας το παρουσιάζω. Πόσοι άρα γε είμαστε;


Καλησπέρα σας ,
 Τα ευχάριστα νέα που σας έχω είναι, ότι μπορείτε να χαρείτε επιτέλους.... Απολύθηκα !!!!
1400 "κοπρόσκυλα" του δημοσίου, από αύριο λιγότερα στην καμπούρα σας!!
1400 "κοπρόσκυλα" από 2 υπηρεσίες που καταργήθηκαν με την υπογραφή του χθεσινού μνημονίου!
Ξάφνου , σε μια νύχτα , η Τρόϊκα, το μνημόνιο, και το Ελληνικό Κοινοβούλιο, χτύπησαν την καρδιά της κοινωνικής πολιτικής!
Δύο υπηρεσίες, ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας, οι μοναδικές υπηρεσίες όπου επιτελούσαν κοινωνικό έργο , καταργήθηκαν σε μία νύχτα!
Το περίεργο είναι ότι δεν είχαν καμία σχέση ή εξάρτηση, από τον κρατικό προϋπολογισμό, ούτε ήταν προβληματικοί οργανισμοί, αντιθέτως ήταν υπηρεσίες πρώτης γραμμής.
Οι πόροι τους ήταν από τις εισφορές των εργαζομένων, και αυτονόητο είναι, ότι ανήκει στα περιουσιακά στοιχεία του ΄Ελληνα Εργαζόμενου και όχι στο Κράτος!
Δύο υπηρεσίες όπου αντικείμενό τους ήταν οι εργαζόμενοι , τα χαμηλά εισοδήματα, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες , ΑΜΕΑ, οι ανάπηροι, οι άγαμες μητέρες, τα νέα ζευγάρια, και οι εργαζόμενες μητέρες!
Στον αέρα μένουν το πρόγραμμα επιδότησης ενοικίου που τρέχει, τα χιλιάδες δάνεια εκταμιευμένα και μη θα μετατεθούν στις τράπεζες, τα παραχωρητήρια των εργατικών κατοικιών που είναι σε εκκρεμότητα σε παλιούς οικισμούς, οικισμοί που βρίσκονται σε εξέλιξη, άλλοι που δεν έχει ξεκινήσει καν η διαδικασία της κλήρωσης , άλλοι που έχουν δημοπρατηθεί, 20 συνολικά οικισμοί,σε πανελλαδικό επίπεδο.
Κλείνουν 25 παιδικοί σταθμοί πανελλαδικά που λειτουργούσαν με πλήρη σίτιση και εντελώς δωρεάν, τ και σταματάει το πρόγραμμα του κοινωνικού τουρισμού. Ο ήλιος και η θάλασσα πλέον θα είναι αποκλειστικό προνόμιο των εχόντων και κατεχόντων και των τουριστών και φίλων και συνεταίρων μας....
Επίσης σημαντικό είναι και το χτύπημα στου συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο υποστηριζόταν από την Εργατική Εστία.
Καταργείται η κοινωνική στέγη, καταργείτε το όνειρο του ΄Ελληνα, να έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του!!!
Και το κακό φυσικά δεν σταματάει εδώ, ο στόχος τους ήταν το χρήμα των δύο αυτών υπηρεσιών.
Ζεστό-ζωντανό χρήμα (το οποίο φυσικά είναι του ΄Ελληνα Εργαζόμενου) από τους δύο Οργανισμούς 500 εκατομμύρια ευρώ και ακίνητη περιουσία πολλών δις εκατομμυρίων από οικόπεδα φιλέτα, καταστήματα, κτίρια και διάφορα άλλα περιουσιακά στοιχεία!
΄Ολα αυτά τα διαλύουν σε μια νύχτα, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς να ξέρουμε την τύχη τους και χωρίς διαφάνεια!
Το΄χω ξαναπεί εδώ μέσα, καμάρωνα για τη δουλειά μου. Καμάρωνα και ήμουν ερωτευμένη με την υπηρεσία μου!
Χαιρόμουν όταν οι δικαιούχοι, αγόραζαν σπίτι και την επόμενη μέρα ερχόταν να μας κεράσουν , χαιρόμουν όταν οι γιαγιάδες μετά την επιταγή της επιδότησης ενοικίου, έφτιαχναν πίτες και μας έφερναν να μας κεράσουν! ΄Ενιωθα συγκίνηση , όταν άγνωστοι δικαιούχοι, στην γιορτή μου, ξετρύπωναν από τον τηλεφωνικό κατάλογο τ΄όνομά μου και μου έπαιρναν να μου ευχηθούν.
΄Ενοιωθα ευλογημένη που υπηρετούσα σ΄αυτήν την υπηρεσία. ΄Εδινα κι έπαιρνα, απ΄ αυτήν την δουλειά , και νομίζω πως λίγοι άνθρωποι έχουν την τύχη να το βιώσουν αυτό.
Δε μου χαρίστηκε , πάλεψα για να την κερδίσω, μπήκα μέσω γραπτού διαγωνισμού με τον Νόμο Πεπονή, οι αποδοχές μας ήταν οι κατώτερες που "κυκλοφορούσαν" στο δημόσιο, αλλά ούτε αυτό με "ανάγκασε" να κάνω μετάταξη ή να την απαρνηθώ!
Τα τελευταία 8 χρόνια της ζωής μου, παλεύω μόνη μου, με 2 κόρες, με πολλές και μεγάλες δυσκολίες, όμως δεν φοβήθηκα.
Η αλήθεια είναι ότι εντελώς αναπάντεχα και ξαφνικά , έχασα την γη κάτω από πόδια μου ..... σε μια στιγμή.
Μου κλέψαν την δύναμή μου !!!!
΄Ομως ακόμη ορίζω τα χέρια μου και το μυαλό μου.
Το κουράγιο μου και την ελπίδα μου ακόμη μου ανήκουν...
Είμαι αποφασισμένη να μην παραδοθώ!!!
  
Υ.Γ. Επειδή ήξερα ότι η απόλυσή μου θα σας έδινε μεγάλη χαρά , είπα να σας την χαρίσω....Απολαύστε την!!!
Ιωαννίδου Βούλα ΟΕΚ Θεσσαλονίκης
 
δικό μου σχόλιο: παλιά πολλοί από "εμάς" - ειδικά οι "φτασμένοι", οι "αυτοδημιουργητοι", οι "πετυχημένοι" - δεν δίναμε και πολύ σημασία στον πάτο - τον κοινωνικό πάτο ντε - γιατί ήταν μικρό υποτίθεται αριθμητικά κομμάτι. Για πολλούς από εμας ήταν στο όριο του γραφικού, της αποστροφής ή για τους πιο ευαίσθητους του οικτου και της λύπησης. Φυσικά ο καταναλωτικός αυτισμός και οι διασκεδαστικές δρατηριότητες δεν μας επετρεπαν να φιλοσοφήσουμε και να αναλύσουμε το φαινόμενο του κοινωνικού πάτου.  Δεν μας αφορούσε. Τελειά και παύλα. Ανεξάρτητα αν κάποιες φορές στα προσωπα του κοινωνικού αποκλεισμού αναγνωρίζαμε και κάποιο γνωστό πρόσωπο..."βρε τον Θανάση...πως κατάντησε βρε παιδί μου...". Σήμερα όμως που οι πολιτικές κοινωνικών προγραφών σπρώχνουν με συνοπτικές διαδικασίες στο κοινωνικό περιθώριο και στην κοινωνική ευθανασία χιλιάδες και εκατόμμυρια ανέργων, συνταξιούχων, αναπήρων, νέων  και απόκληρων μιας "κοινωνίας αρίστων", σήμερα που ο κοινωνικός καιάδας γεμίζει με χιλιάδες κάθε μέρα...σήμερα λοιπόν σε αυτόν τον κοινωνικό πάτο "μαζευόμαστε" πολλοί. Σήμερα λοιπόν στην "απέξω" βρίσκονται πολλοί. Οχι ρακένδυτοι, ασχημοι και βρωμιάρηδες ναρκομανείς και ψιλοτρελαμένοι άστεγοι. Καλοντυμένα, καθαρά και όμορφα πρόσωπα, με χαρτιά με βαρυσήμαντες βούλες, ικανότητες και εμπειρίες,  μαζευονται καθημερινά στον πάτο. Και φυσικά η "πίτα" στον πάτο είναι μικρή και αδυνατεί να χορτάσει όλον αυτόν τον κόσμο...και για να χορτάσεις την πεινα σου στον πάτο θα πρεπει να τρως τις σαρκες σου ή τις σαρκες του διπλανού σου...μεχρι να φανεί το κοκκαλο και να το γλύφεις για να ξεγελάς την πεινα σου......φυσικά υπάρχει και ο δύσκολος δρόμος...της αντεπίθεσης...για να δούμε θα νικήσουμε τον φόβο που μας παγώνει...θα νικήσουμε την συνήθεια...