Ευχαριστώ εκείνον, ο οποίος κάνοντας χρήση του ονόματός μου, κατέθεσε το πλήρες απόσπασμα, όπου και το εδάφιο, επί του οποίο αντιστοιχεί το ύπερθεν σχόλιο. Έχει τίτλο "Με τα φτερά της πίστης" και ο δεσμός είναι ο υπάρχων. Βλέπε : ιστολόγιο ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, "Οι καιροί απαιτούν μετάνοια και ενότητα στον αγώνα εναντίον της παναιρέσεως", 13/8/2014, Σχόλια.
Τώρα, προκύπτει ένα ακόμη στοιχείο, το οποίο καλείται να λάβει υπόψη όποιος αποδίδει σε μένα !!! το εκτενές απόσπασμα από το βιβλίο του π. Ευθυμίου, και αυτό είναι :
κχ
Το ημερολόγιο εντάσσεται σε θέματα πίστεως, εφόσον αυτό συναρτάται με τον ενιαύσιο κύκλο των Εορτών της Εκκλησίας. Το γράφω περιφραστικά, διότι απεχθάνομαι λέξεις με την -λογία κατάληξη (εκκλησιολογία, σωτηριολογία κλπ.). Αποκτήσαμε πολλές εκκλησίες και όποιος έχει νουν το καταλαβαίνει.
Επομένως, λάθος δογματικό δεν είναι, εκτός αν η φαυλοποιός και εγκληματική διπλωματία, θέλοντας να λαμβάνει άφεση των διαπραττόμενων εγκλημάτων της και έχοντας πλήρη άγνοια του Δόγματος, επιθυμεί να συνεορτάζει μετά της Εκκλησίας, όταν, παράδειγμα, "τα κάτω της άνω συνομιλεί". Πράγμα εντελώς σπάνιο, αν μη ανύπαρκτο. Όταν "σήμερον τα άνω συνεορτάζει", τα κάτω αγκομαχούν να φτάσουν άλλους συνομιλητές, να μάθουν τί συνεορτάζουν τα άνω.
Και ακόμη, διότι τα "πράγματα τά ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ κόσμος διά τίς καθημερινές συναλλαγές καί ἐργασίες του" αποβλέπουν πώς ο ένας θα ξεγελάσει τον άλλο και τρόπος ζωής έγινε "με το Σταυρό δεν πάει κανείς μπροστά", ας μην απορεί ο συγγραφεύς του βιβλίου της διαχρονικής συμφωνίας των πατέρων κλπ. γιατί ο λαός του Θεού εκκοσμικεύθηκε, η Εκκλησία στέγνωσε από όντως πιστούς και η, όπως την ονομάζει, ἰδιότυπη εἰδωλολατρεία, μας κατέκτησε. Υπεύθυνοι και υπόλογοι, νομίζω, δεν είναι οι Παλιοημερολογίτες.
Ο εκκλησιασμός γίνεται, αν γίνεται, για τις Κυριακές και πέραν αυτών δίνεται η μάχη προς επιβίωση με κάθε μέσο. Τις Κυριακές δεν τις κουβαλάμε μέσα μας τις άλλες ημέρες, όπως δεν κουβαλάμε μέσα μας, αν και θα έπρεπε, έναν μοναχό. Τον αφήνουμε, όταν εγκαταλείπουμε το άγιον Όρος ή κάποιο άλλο Μοναστήρι.
Για να μη γράφω άλλα, συμπληρωματικά των ως άνω δανείζομαι, με μικρή τροποποίηση, κάτι από αυτά που αναφέρει το απόσπασμα. Ο συγγραφεύς, κινούμενος προφανώς σε εκσυγχρονιστικά πλαίσια και όχι στα παλιά και σκουριασμένα παλαιοημερολογίτικα, το χρησιμοποιεί διαφορετικά, Θα τον παρακαλούσα να μη με κατηγορήσει για αλλοίωση των γραφομένων του :
"Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο τό ἡμερολόγιο δέν τίθεται ἀπό αὐτούς, του νέου ἡμερολογίου, στό ὕψος καί στήν ἀξία τῶν σωστικῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καί γενικότερα τῆς πίστεως".
Δεν λέω βέβαια ότι "μυστήριο" της Εκκλησίας είναι το ημερολόγιο. Η αποσύνδεση όμως του ημερολογίου από τον εκκλησιαστικό χρόνο, όπως αυτός επικράτησε στο λαό του Θεού μέχρι την επιβολή της Καινοτομίας, είχε αυτό το αποτέλεσμα : Οι ἐν ἐλαχίστῳ πιστοί των παλαιών ημερών να αντιμετωπίζονται σήμερα ως οι ἐν πολλῷ άπιστοι, σχισματικοί και αιρετικοί ! Πλήρης η στρέβλωση.
«10 ὁ πιστὸς ἐν ἐλαχίστῳ καὶ ἐν πολλῷ πιστός ἐστι, καὶ ὁ ἐν ἐλαχίστῳ ἄδικος καὶ ἐν πολλῷ ἄδικός ἐστιν ...14 Ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντες, καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν. » (Λκ. ις΄).
Τώρα, προκύπτει ένα ακόμη στοιχείο, το οποίο καλείται να λάβει υπόψη όποιος αποδίδει σε μένα !!! το εκτενές απόσπασμα από το βιβλίο του π. Ευθυμίου, και αυτό είναι :
" ... διά νά δικαιολογηθῆ ἡ ἀποτείχισις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν πρέπει νά ἐντάξωμε τό ἡμερολόγιο στά θέματα τῆς πίστεως. Αὐτό ὅμως ὄχι μόνο εἶναι δογματικό λάθος, ἀλλά ὁδηγεῖ τήν Ἐκκλησία σέ μια ἰδιότυπη εἰδωλολατρεία, διότι πράγματα τά ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ κόσμος διά τίς καθημερινές συναλλαγές καί ἐργασίες του, ἐμεῖς τά ἐξυψώνομε στήν θέσι τοῦ δόγματος, τούς ἀποδίδομε σωτηριολογικό χαρακτῆρα καί τά θέτομε ὡς κριτήριο σωτηρίας, ὅπως π.χ. κάνομε διά τό μυστήριο τοῦ βαπτίσματος"
κχ
Το ημερολόγιο εντάσσεται σε θέματα πίστεως, εφόσον αυτό συναρτάται με τον ενιαύσιο κύκλο των Εορτών της Εκκλησίας. Το γράφω περιφραστικά, διότι απεχθάνομαι λέξεις με την -λογία κατάληξη (εκκλησιολογία, σωτηριολογία κλπ.). Αποκτήσαμε πολλές εκκλησίες και όποιος έχει νουν το καταλαβαίνει.
Επομένως, λάθος δογματικό δεν είναι, εκτός αν η φαυλοποιός και εγκληματική διπλωματία, θέλοντας να λαμβάνει άφεση των διαπραττόμενων εγκλημάτων της και έχοντας πλήρη άγνοια του Δόγματος, επιθυμεί να συνεορτάζει μετά της Εκκλησίας, όταν, παράδειγμα, "τα κάτω της άνω συνομιλεί". Πράγμα εντελώς σπάνιο, αν μη ανύπαρκτο. Όταν "σήμερον τα άνω συνεορτάζει", τα κάτω αγκομαχούν να φτάσουν άλλους συνομιλητές, να μάθουν τί συνεορτάζουν τα άνω.
Και ακόμη, διότι τα "πράγματα τά ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ κόσμος διά τίς καθημερινές συναλλαγές καί ἐργασίες του" αποβλέπουν πώς ο ένας θα ξεγελάσει τον άλλο και τρόπος ζωής έγινε "με το Σταυρό δεν πάει κανείς μπροστά", ας μην απορεί ο συγγραφεύς του βιβλίου της διαχρονικής συμφωνίας των πατέρων κλπ. γιατί ο λαός του Θεού εκκοσμικεύθηκε, η Εκκλησία στέγνωσε από όντως πιστούς και η, όπως την ονομάζει, ἰδιότυπη εἰδωλολατρεία, μας κατέκτησε. Υπεύθυνοι και υπόλογοι, νομίζω, δεν είναι οι Παλιοημερολογίτες.
Ο εκκλησιασμός γίνεται, αν γίνεται, για τις Κυριακές και πέραν αυτών δίνεται η μάχη προς επιβίωση με κάθε μέσο. Τις Κυριακές δεν τις κουβαλάμε μέσα μας τις άλλες ημέρες, όπως δεν κουβαλάμε μέσα μας, αν και θα έπρεπε, έναν μοναχό. Τον αφήνουμε, όταν εγκαταλείπουμε το άγιον Όρος ή κάποιο άλλο Μοναστήρι.
Για να μη γράφω άλλα, συμπληρωματικά των ως άνω δανείζομαι, με μικρή τροποποίηση, κάτι από αυτά που αναφέρει το απόσπασμα. Ο συγγραφεύς, κινούμενος προφανώς σε εκσυγχρονιστικά πλαίσια και όχι στα παλιά και σκουριασμένα παλαιοημερολογίτικα, το χρησιμοποιεί διαφορετικά, Θα τον παρακαλούσα να μη με κατηγορήσει για αλλοίωση των γραφομένων του :
"Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο τό ἡμερολόγιο δέν τίθεται ἀπό αὐτούς, του νέου ἡμερολογίου, στό ὕψος καί στήν ἀξία τῶν σωστικῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καί γενικότερα τῆς πίστεως".
Δεν λέω βέβαια ότι "μυστήριο" της Εκκλησίας είναι το ημερολόγιο. Η αποσύνδεση όμως του ημερολογίου από τον εκκλησιαστικό χρόνο, όπως αυτός επικράτησε στο λαό του Θεού μέχρι την επιβολή της Καινοτομίας, είχε αυτό το αποτέλεσμα : Οι ἐν ἐλαχίστῳ πιστοί των παλαιών ημερών να αντιμετωπίζονται σήμερα ως οι ἐν πολλῷ άπιστοι, σχισματικοί και αιρετικοί ! Πλήρης η στρέβλωση.
«10 ὁ πιστὸς ἐν ἐλαχίστῳ καὶ ἐν πολλῷ πιστός ἐστι, καὶ ὁ ἐν ἐλαχίστῳ ἄδικος καὶ ἐν πολλῷ ἄδικός ἐστιν ...14 Ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντες, καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν. » (Λκ. ις΄).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου