Ο βλαξ

Ήταν ένας βλάκας, που νόμιζε ότι απευθύνεται σε ηλίθιους, και ειρωνευόμενος έλεγε :  

Θα πρέπει να μάθετε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη , δεν είναι χριστιανοί και λίγοι είναι ορθόδοξοι. Υποθέτω ότι όλοι εμείς είμαστε οι κακοί και θα πάμε στην κόλαση! Αλλά για σκεφθείτε εσείς οι λίγοι, που θα πάτε στον παράδεισο, ότι ίσως το παιδί σας ή οι γονείς σας, θα πάνε στην κόλαση! Τι είδους θεός είναι αυτός που βασανίζει τους ανθρώπους, ή μάλλον τις ψυχές των φτωχών άμυαλων ανθρώπων?

Του απάντησε λοιπόν ένας από τους  "ηλίθιους" λέγοντ:ας : "Επιχειρήματα παιδαριώδη που συχνά ακούγωνται στα Λύκεια και στα Γυμνάσια. Όποιος θέλει πηγαίνει με τους πολλούς, όποιος θέλει πηγαίνει με τους λίγους. Όποιος θέλει πηγαίνει με το θεό για τους πολλούς και όποιος θέλει πηγαίνει με το Θεό για τους λίγους. Όχι όμως αυτός που θέλει να είναι με τους πολλούς, να βγαίνει και να μας λεει πως θα κρίνει ο Θεός "των ολίγων" τους πολλούς. Εμείς οι λίγοι δεν μπαίνουμε στην κρίση του Θεού και δεν Τον υποκαθιστούμε. Εκείνος ξέρει και έχει "ράμματα για τη γούνα" του καθενός. Αυτοί που προτιμούν το θεό των πολλών - μπορεί να είναι τα παιδιά μας και οι γονείς μας - να πάνε να τον ρωτήσουν ή καλύτερα να τον αντικαταστήσουν, ως εκπρόσωποι, και να λένε αυτά που τους βολεύουν και ό,τι βγαίνει μέσα από το άδειο τους κεφάλι.

Απόρησε ο βλάξ και είπε:  "Δεν βγάζω νόημα, αλλα υποθέτω ότι εσύ ξέρεις τι θέλεις να πεις. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η εκδικητικότητα του θεού σας, που θα βασανίζει τους ανθρώπους σαδιστικά στην κόλαση! Μα τι διάολο μικρόψυχος θεός είναι ετούτος?

Και ο έτερος, που νομίζω δεν ήταν και τόσο ηλίθιος, του απάντησε πάλι : " Είπαμε, εμείς είμαστε με το μικρόψυχο Θεό κι εσύ πήγαινε με τον μεγαλόψυχο, αφού αυτός σου αρέσει - μα τι, διάολο".

Ο πραγματικός βλάκας δεν απάντησε πλέον. Μάλλον, θά έτρεξε να συμβουλευθεί τους δασκάλους του. Αυτούς που του έμαθαν ότι όλα είναι σχετικά, ότι δεν υπάρχει Κόλαση και Παράδεισος, ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο καλό και στο κακό, ότι όλα είναι αγάπη και ότι αν περιμένει λίγο ακόμη, όλα θα ξεκαθαρίσουν.  Θα ανακηρύξουμε "άγιο" ένα παρεξηγημένο (!!!) πρόσωπο της Καινής Διαθήκης. Τον Ιούδα, που πρόδωσε το Χριστό, και αυτός θα είναι ο "άγιος" του οικουμενισμού. Θα γίνει αυτός η σωτηρία μας και θα τον γιορτάζουμε το Πάσχα.