«Η ιστορία είναι μια φοβερή μηχανή
στην υπηρεσία των ιδεωδών μας.
Εργάζεται με βάρβαρη βραδύτητα και αναίσθητη
ωμότητα, αλλά κάνει τη δουλειά της!
Πιστεύουμε σʼ αυτήν. Μόνο που σε κείνες τις στιγμές
που ο αχόρταγος μηχανισμός της ρουφάει
το ολόζεστο αίμα της καρδιάς μας, μάς έρχεται
να φωνάξουμε: ʽʼ Αυτό που κάνεις, τέλειωσέ το πιο γρήγορα!ʼʼ».
Τρότσκι
Ο ρυθμός της ιστορίας, δηλαδή η διαλεκτική της κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης, δεν εξαρτάται από τις υποκειμενικές μας ιδέες και τα ηθικά μας κριτήρια, όσο ορθά και αν είναι.
Ο πολύ καλός αγωνιστής και φίλος «Κλασσικοπερίπτωση» στο μικρό κείμενό του, «χούντα είναι θα …περάσει», με πολύ εύστοχο και οξυδερκή τρόπο επισημαίνει τις επικίνδυνες «παγίδες» των «εθναρχών» και «αρίστων».
Γράφει συγκεκριμένα:
«Τι θα γίνει όμως τώρα που ήδη έχουν πάρει οι "μηχανές" μπρός; Ποιός θα κάτσει στο "τιμόνι";
Γιατί αν είναι να πάμε σαν τους στραβούς σε μια εξέγερση και την επομένη να γλεντάμε σαν τους Αιγύπτιους που απέκτησαν μια "προσωρινή" χούντα, με Αμερικανική επιδότηση και "εγγύηση" , τότε καλύτερα να κάτσουμε σπιτάκι μας να βλέπουμε τον Πρετεντέρη να μας εξηγεί πώς θα μπορούμε να παίξουμε στην άρπα ευρωπαϊκές καντρίλιες με κομμένα τα τέσσερα δάκτυλα».
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=26511#26511
Η οξύτητα της σκέψης διακρίνει την «εκδίκηση της ιστορίας» να έρχεται αμείλικτη και αγωνιά σε τέτοιο βαθμό που χάνει τη διαλεκτική των ιστορικών ρυθμών.
Χωρίς τα λαϊκά κινήματα και τις εξεγέρσεις δεν μπορεί ΠΟΤΕ οι λαοί να συνειδητοποιήσουν το ιστορικό δράμα, την κοινωνική και εθνική τραγωδία τους. Η γνώση και η συνειδητοποίηση των λαών, η αναστύλωση και ανασύσταση των ηθικών αξιών του συλλογικού ανθρώπου, δεν έρχονται δια της επιφοιτήσεως. Δεν είναι δώρα που κάποιος έξω από την κοινωνία τα προσφέρει. Είναι κατακτήσεις της συλλογικής ανθρώπινης πρακτικής.
Η γνώση, η συνείδηση και οι χαμένες αγωνιστικές ηθικές αξίες πρέπει να ΚΑΤΑΚΤΗΘΟΥΝ.
Αυτές οι ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ περνάνε μέσα από τη συλλογική αγωνιστική πρακτική. Οι λαοί κατακτούν τη γνώση, τις ηθικές αξίες και τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των πραγμάτων μέσα από την αγωνιστική τους δράση. ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ τις ιδέες και τις αξίες και ταυτόχρονα τις δημιουργούν. Με την αδράνεια γκρεμίζονται στα τάρταρα της αμάθειας, του νοσηρού ατομικισμού και της αποκτήνωσης…
Αυτός είναι ο νόμος της ιστορίας…
Ελάχιστοι συνειδητοποιούν μέσα από τις ιδέες αλλά και αυτοί η «ελάχιστοι» έχουν διδαχτεί από τις εμπειρίες. Το να μεταμορφώσεις μια θεώρηση του κόσμου από τη σάρκα έως τα κόκαλα, να υποτάξεις σε αυτή όλες τις λειτουργίες της συνείδησής σου και να συγχωνεύσεις μαζί της έναν κόσμο προσωπικών σου αισθημάτων –αυτό δεν είναι εύκολο. Είναι προνόμιο πολύ λίγων.
ΣΥΝΕΠΩΣ, στην κατάσταση της ΟΛΙΚΗΣ κατάπτωσης που βρισκόμαστε σήμερα και της τερατώδους ιδεολογικής και πολιτικής σύγχυσης, αναπόφευκτα οι κοινωνίες και οι λαοί θα πληρώσουν τα γραμμάτια αυτής της πτώσης μαζί με τα διαμαρτυρικά.
Είναι ουτοπικό να πιστεύουμε ότι θα ξεγελάσουμε την ιστορία και θα της βάλουμε τρικλοποδιές. Δηλαδή ότι οι λαοί θα συνειδητοποιήσουν με μιας την κατάσταση, τους κινδύνους που τους απειλούν και τις πολιτικές παγίδες της Νέας Τάξης.
Το ίδιο επίσης ουτοπικό είναι να πιστεύουμε ότι με κραυγές και συνθήματα και με αφορισμούς μπορεί να συμμετέχουμε στα πράγματα και να τα επηρεάσουμε…
Αν έχουμε τέτοιες αυταπάτες, πιστεύουμε δηλαδή σε θαύματα, τότε θα οδηγηθούμε γρήγορα στην απογοήτευση και τη μοιρολατρία.
Η μόνη σταθερή και γρανιτένια βάση που εγγυάται την κατάκτηση της γνώσης, της συνείδησης και της Ηθικής είναι η αέναη ΚΙΝΗΣΗ των λαϊκών μαζών, δηλαδή τα κινήματα και οι ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ. Μέσα από αυτή τη διαλεκτική των ιστορικών ρυθμών της λαϊκής κίνησης θα συνειδητοποιηθεί πολιτικά ο λαός, θα θωρακιστεί, θα γκρεμίσει τις κατασκευασμένες καθεστωτικές αυταπάτες, θα απορρίψει τους «εθνάρχες» και τους «σωτήρες», τα ποικίλα καθεστωτικά είδωλα ΚΑΙ θα πάρει τις τύχες στα δικά του χέρια.
Δυστυχώς θα περάσουμε πολλά ακόμα στάδια εξαπάτησης, «σωτήρων» και «ειδώλων».
Αυτές οι σημερινές εξεγέρσεις και οι λαϊκές εκρήξεις δεν θα μας οδηγήσουν στον ήλιο. Σε «εθνάρχες», «Μεσσίες» και «αρίστους» θα μας οδηγήσουν σε ένα πρώτο στάδιο. Σε οικουμενικά «συναινετικά» ή εθνικά σχήματα, πιθανότατα, να μας οδηγήσουν…
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. ΜΟΝΟ μέσα από αυτές τις ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ και λαϊκές εκρήξεις θα ψηθεί ξανά το προζύμι της λαϊκής γνώσης και συνειδητοποίησης και θα γεννηθούν τα νέα κύτταρα της επαναστατικής σκέψης και οργάνωσης, τα κινήματα αυτό-οργάνωσης του λαού…
Η κατάληψη του Συντάγματος αποτελεί, από αυτή την άποψη, μεγάλη κατάκτηση γιατί δρομολογεί μία νέα αγωνιστική φάση η οποία απεγκλωβίζει τους αγώνες από τις κομματικές φιέστες και περιχαρακώσεις και τους κλιμακώνει σε ανώτερες μορφές δράσης, συνακόλουθα σκέψης και συνείδησης.
Δεν έχει σημασία ότι το καθεστώς θα χρησιμοποιήσει και αυτή την κατάληψη για την κατασκευή ή προβολή των ειδωλολατρικών εφεδρειών του.
Σημασία έχει ότι αυτή η κατάληψη του Συντάγματος ανοίγει έναν άλλο αγωνιστικό δρόμο ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ και ΔΡΑΣΗΣ ο οποίος εκφράζει, σαν συνισταμένη πολιτική τάση, τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΟΡΓΗ της κοινωνίας.
ΟΤΑΝ ανοίγουν τέτοιοι δρόμοι και οι αγώνες κλιμακώνονται τόσο και πιο γρήγορα γκρεμίζονται οι αυταπάτες, τα είδωλα, τα σχέδια και οι μηχανορραφίες του καθεστώτος, τόσο πιο γρήγορα αποκαλύπτονται οι κάλπικοι παράδες…
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί η αμείλικτη πολεμική κριτική εναντίον των κάλπικων παράδων, των «ειδώλων» και των «αρίστων» που προωθούνται και θα διαφημιστούν στη βάση της πολιτικής εμπορίας αυτών των αγωνιστικών κινητοποιήσεων και εξεγέρσεων…
Αυτός εξάλλου είναι και ο ρόλος της «πολιτικής πρωτοπορίας»: Να στηρίζει κάθε αγωνιστική και επαναστατική κίνηση των λαϊκών μαζών και ταυτόχρονα να κτυπάει αλύπητα τους πολιτικούς εμπόρους και τις ειδωλολατρικές κατασκευές των κινημάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου