Η είδηση :
Η μικρή είναι μηνών και πρέπει να υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος. Είναι κόρη συναδέλφου που υπηρετεί (...) και έχει ανάγκη την βοήθεια μας.Οι γονείς της μικρής ζουν στην αγωνία για την ζωή του μικρού τους άγγελου, γεμάτοι κουράγιο και θέληση να πολεμήσουν για να δούνε το παιδί τους να μεγαλώνει. Είναι ανθρώπινο χρέος μας να προσφέρουμε με όποιο τρόπο μπορούμε, για να χαμογελάσει και πάλι μια νέα ζωή ... Το κόστος μόνο για την μεταμόσχευση ανέρχεται στις 400.000 €
Και το σχόλιο :
"Το κόστος μόνο για την μεταμόσχευση ανέρχεται στις 400.000 ευρώ" αλλά είναι λίγα. Προβλέπεται να ξεπεράσει το δηψήφιο αριθμό των εκατομμυρίων σε ευρώ. Και αυτοί οι φιλάνθρωποι, που σώζουν, ή μάλλον προσπαθούν να σώσουν, ζωές με αυτά τα υπέρογκα ποσά, καλά θα έκαναν να τα διαθέσουν σε κάποιες αφρικανικές και δεν ξέρω πού αλλού, χώρες, όπου κατά εκατοντάδες και χιλιάδες τα μικρά παιδιά πεθαίνουν από ασιτία ή ασήμαντες και ιάσιμες λοιμώξεις.
Μπορούν να στήσουν μικρές νοσοκομειακές μονάδες με όλα αυτά τα χρήματα, που χρειάζονται για έναν άνθρωπο, εκεί όπου υπάρχει πραγματική ανάγκη. Να δώσουν δουλειές σε επιστήμονες και αν τους περισσεύουν, τότε να αποφασίσουν για θεραπείες αυτού του είδους.
Αλλά τι να τους πεις; Όταν οι γιατροί είναι δέσμιοι των φαρμακευτικών εταιρειών και των επενδυτικών προγραμμάτων υγείας, τι μπορεί να περιμένει κανείς; Η Ιατρική σήμερα γίνεται για τις φαρμακοβιομηχανίες και για τις επενδύσεις στον τομέα της υγείας. Δεν ασκείται για τον άνθρωπο και τέρμα τα ψέματα με τη φαλκιδευμένη φιλανθρωπία.
Υστερόγραφο
Η "λίστα αναμονής" στην οποία θα μπεί αυτή η δυστυχής νεαρή ύπαρξη, θα είναι μια ατελής (εφταμηνίτικη) κύηση, την οποία θα αναλάβει κάποια επί χρήμασι "μητέρα", για να διαπιστωθεί αίφνης, μετά από 6 ή εφτά μήνες, ότι το κύημα πάσχει από κάποιο βαρύ νόσημα, οπότε θα ενδείκνυται η θεραπευτική άμβλωση. Το ήπαρ από αυτό το κύημα, θα χρησιμοποιηθεί για τη σωτηρία του άλλου.
Λοιπόν, είπαμε, τέρμα τα ψέματα και η κίβδηλη (για να μη γράψω εγκληματική) φιλανθρωπία των αδηφάγων νεοανθρωπιστών.
6 σχόλια:
λέτε πικρές αλήθειες και μπράβο σας
φιλος σας
Ευχαριστώ τον ανώνυμο σχολιαστή, αναγνώστη και "φίλος σας", όπως υπογράφει.
Εύχομαι όλα να πάνε καλά για την μικρή Ηλιάνα. Ευτυχώς που η πραγματική αγάπη και η φιλανθρωπία δεν κοιτά το κόστος… Κακόβουλοι σχολιαστές δήθεν ιδεαλιστές που ψάχνουν να απαλύνουν τον πόνο μόνο σε αφρικανικές π.χ. χώρες κρύβουν ρατσιστικές πεποιθήσεις. Κάνω λάθος κύριε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη; Έχετε αντικρύσει τα ματάκια ενός βρέφους που κυριολεκτικά πονάει λόγω της πάθησης και που χρήζει άμεση αντιμετώπιση γιατί κινδυνεύει η ζωή του; Να το αφήσουμε; Ποιος σας είπε ότι για να σωθεί χρειάζεται να χαθεί μια άλλη ζωή; ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΙΔΕΑ ποια είναι η διαδικασία. Αν έχετε παιδιά εύχομαι να είναι πάντα καλά. Όμως καλό θα ήταν η έπαρση να λείπει από τη ζωή μας γιατί όλοι μπορούμε από χίλιους δύο άλλους λόγους σε μια στιγμή να τα χάσουμε όλα, χρήματα, υγεία, οικογένεια. Θα ήταν ιδανικός ο κόσμος αν δεν πεινούσαν μαύροι, άσπροι, κίτρινοι. Μακάρι όλοι να δίναμε τον οβολό μας και κάτι θα γινότανε το πιστεύω ειλικρινά, αλλά δεν εμπνέομαι από την άρια φυλή (καλύτερα να σωθούν υγιείς και να χαθούν άνθρωποι με κάποια προβλήματα υγείας;;;;;)… Όλοι έχουν δικαίωμα να ζήσουν και μάλιστα όταν αυτό περιορίζεται ΜΟΝΟ στο οικονομικό μέρος και όχι στο ηθικό όπως το θέσατε και κάνατε λόγο περί φανταστικών κυήσεων και αμβλώσεων. Όλα αυτά που αναφέρετε είναι αναληθή και παραπλανητικά θέλοντας να δημιουργήσετε ηθικούς προβληματισμούς. Σας μιλάω ως μάνα που πριν από έξι χρόνια πάλεψε ο γιος μου όπως παλεύει σήμερα η μικρή Ηλιάνα και τα κατάφερε χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών και των καλόβουλων ανθρώπων που στάθηκαν στο πλευρό μας και όχι εις βάρος άλλων ανθρώπινων ζωών. Δεν γνωρίζω ποια είναι τα κίνητρα σας, αυτό που καταλαβαίνω είναι μόνο ότι πρόκειται για εγκληματική πρόθεση σε βάρος ανθρώπων που δεν γνωρίζετε και εν τέλη δεν ζητούν τίποτα από εσάς που κρύβεστε πίσω από ψευτοϊδεολογίες και εμπνέεστε από παρωχημένες Χιτλερικές ιδέες…
Με εκτίμηση
Καραμπάτσα Γεωργία
Ευχαριστώ την κα. Καραμπάτσα Γεωργία,
Θα την παρακαλούσα, εφόσον εκείνη ΕΧΕΙ ΙΔΕΑ των μεταμοσχευτικών διαδικασιών επί νεογνών να μας τις αναφέρει.
Έπειτα, δεν καταλαβαίνω γιατί μου επιτίθεται με ήκιστα κολακευτικούς χαρακτηρισμούς, ότι δηλ. κρύβομαι πίσω ψευτοϊδεολογίες (ποιές, μπορεί να τις αναφέρει;) και εμπνέομαι από παρωχημένες χιτλερικές ιδέες;
Πώς διέγνωσε χιτλερικές ιδέες στα γραφόμενά μου και τελικά, ποιος είναι αυτός που απηχεί χιτλερισμό; Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω.
Είναι εκείνος που υποστηρίζει εξ επαγγέλματος και αντικειμενικών επιστημονικών γνώσεων τους ασθενείς με ανεπάρκεια του κεντρικού νευρικού συστήματος (σημ. αυτούς που ονομάζονται εγκεφαλικά νεκροί) ή εκείνος που, δια λόγους ποικίλους εν οις και οι οικονομικοί, κρίνει ασύμφορο να τους θεραπεύσει και ταχύτατα τους οδηγεί προς αφαίρεση των οργάνων τους;
Α, ναι, διότι ξεχυλίζει η αγάπη προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο και δεν αντέχουμε να αντικρύζουμε "τα ματάκια ενός βρέφους που κυριολεκτικά πονάει λόγω της πάθησης".
Αλλά, πείτε μου, ποιος πονά περισσότερο και ποιος αγαπά βαθύτερα; Αυτός που αντικρύζει έναν ετοιμοθάνατο, έναν που βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου και του συμπαραστέκεται ή εκείνος που τον θεωρεί νεκρό και σπεύδει να του αφαιρέσει τα όργανα;
Ποιος από τους αναφερόμενους εμπνέεται από τον παρωχημένο ναζισμό και τέλος πάντων, ποιος κρύβει ρατσιστικές ιδέες;
Ναί, έχω αντικρύσει πολλών τα μάτια πριν κλείσουν οριστικά. Έκανα ό,τι μπορούσα και ποτέ δεν διανοήθηκα να βρεθεί ένας άλλος στη θέση του "λίγο πριν απ΄το θάνατο" για να του πάρω τα όργανα και να γιατρέψω αυτόν που με κύτταζε και τον έβλεπα. Διότι έβλεπα αυτόν που ψυχορραγούσε και ειλικρινά σας λέγω, με κύτταζε κι αυτός. Εκείνος δεν μπορούσε να μιλήσει, μπορούσε όμως εκείνος που βρισκόταν δίπλα του.
Αγαπητή κυρία, υπάρχει πάντα κάποιος ο οποίος βρίσκεται πλησίον μας. Όλοι δεν τον βλέπουν δυστυχώς.
Αν εσείς αυτό το ονομάζεται "παρωχημένες χιτλερικές ιδέες", τότε είναι δύσκολο να συνεννοηθούμε. Πόσο μάλλον να βρούμε την άκρη αν είναι όντως κακόβουλοι σχολιαστές και δήθεν, οι ιδεαλιστές που ψάχνουν να απαλύνουν τον πόνο μόνο σε αφρικανικές και άλλες χώρες.
Έστω κι αν διαφωνούμε, σας ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο.
Στο λίγο χρόνο που είχα μετά το τελευταίο σας σχόλιο οδηγήθηκα μέσα από περιηγήσεις στο διαδίκτυο στην αναπάντεχη για μένα διαπίστωση ότι γνωρίζετε από θέση τι πραγματικά σημαίνει μεταμόσχευση και σας ζητώ ΣΥΓΝΩΜΗ. Τα τελευταία χρόνια θέλετε η τύχη, η ατυχία ή η πρόσβαση στη δοκιμασία μέσα από την προσωπική εμπειρία που βιώνω με οδήγησε στη λυτρωτική σκέψη της προσφοράς μέσα από τη μεταμόσχευση ως έσχατη λύση στο πρόβλημα που ταλανίζει μια μικρή ψυχή.
Ουδέποτε πέρασε από το μυαλό μου ότι η ζωή θα αρχίσει όταν αυτεπάγγελτα τελειώσει μια άλλη… Είναι τρελό και ταυτόχρονα ακατανόητο για μας τους υγιείς αν θεωρούμαστε όλοι εν δυνάμει μελλοθάνατοι (ως πιθανοί εν αγνοία μας δότες). Παλιότερα ίσως σκεφτόμουν τη βιομηχανοποίηση της υπόθεσης. Σήμερα δεν βρίσκω πολλούς λόγους για να γενικεύσω καταστάσεις παρά να συμφωνήσω ότι θα υπάρχουν μεμονωμένα περιστατικά εκμετάλλευσης. Ωστόσο αναρωτιέμαι αν θα ήταν ανήθικο να κάνουν όνειρα κάποιοι άνθρωποι μέσα από κάποιους που σταμάτησαν να ονειρεύονται. Ελπίζω σε λίγα χρόνια η επιστήμη να βρει έναν άλλο όχι τόσο ανορθόδοξο τρόπο να δώσει λύση. Ίσως ακούγεται ουτοπικό μπορεί, αλλά δεν μένει κάτι άλλο να σκεφτώ… Ελπίζω ο Θεός να μας λυπηθεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σήμερα έχασα μια στάλα ελπίδας.
Ευχαριστώ,
Καραμπάτσα Γεωργία
Ευχαριστώ την κα. Καραμπάτσα Γεωργία, που έκανε και πάλι τον κόπο να επισκεφθεί την ιστοσελίδα αφήνοντας το σχόλιό της.
Αγαπητή κυρία,
Γράφετε, "ωστόσο αναρωτιέμαι αν θα ήταν ανήθικο να κάνουν όνειρα κάποιοι άνθρωποι μέσα από κάποιους που σταμάτησαν να ονειρεύονται". Προηγουμένως καταθέσατε την προσωπική σας εμπειρία που βιώνετε τα τελευταία χρόνια μέσα από μια δοκιμασία την οποία σας επιφύλαξε η ζωή.
Ασφαλώς, δεν θα γνωρίζετε και τις δοκιμασίες του γράφοντος, ο οποίος βίωσε και βιώνει παρόμοιες με εσάς δοκιμασίες από νεαράς ηλικίας.
Σας τα γράφω αυτά, αφού θελήσατε να δώσετε μια διαφορετική, και όχι γενική και ουδέτερη, χροιά στο σχόλιό σας. Αναγκαστικά με υποχρεώνετε να σας παρακολουθήσω.
Παρέλειψα και άφησα ασχολίαστη την αρχική σας αποστροφή, ότι καλό θα ήταν η έπαρση να λείπει από τη ζωή μας γιατί όλοι μπορούμε από χίλιους δύο άλλους λόγους σε μια στιγμή να τα χάσουμε όλα. Και εξειδικεύοντας τώρα, αφού με παρασύρετε, σας λέγω ότι, οπωσδήποτε, δεν γνωρίζετε αν ο γράφων ανήκει στην κατηγορία εκείνων οι οποίοι από τη μια στιγμή στην άλλη τα έχασαν όλα. Έχασε και την έπαρση, την οποία όμως ποτέ δεν είχε.
Ήταν πολύ μικρός όταν τα έχασε όλα ... .
Του είχε μείνει μόνο η ελπίδα. Τα όνειρα τα είχε αποκλείσει, έπαψε απ΄ αρχής να ονειρεύεται, η δοκιμασία της ζωής, που ήταν ταυτόχρονα και εμπειρία θανάτου, δεν του το επέτρεψε.
Και τι του έμεινε; Ήταν μόνο η ελπίδα. Αργότερα και καθώς πέρασαν τα χρόνια, έμαθε, του έγινε βίωμα, να δίνει υπόσταση σε αυτό που ήλπιζε.
Τότε, άρχισε να ακούει και να βλέπει, αυτά που δεν ακούγονταν και δεν βλέπονταν.
Ας ελπίσουμε λοιπόν μαζί "σε λίγα χρόνια η επιστήμη να βρει έναν άλλο όχι τόσο ανορθόδοξο τρόπο να δώσει λύση".
Σας ευχαριστώ κι εγώ
Δημοσίευση σχολίου