Πολιτική που αγνοεί, καπηλεύεται ή παραχαράσσει τους θεσμούς είναι για τα σκουπίδια.
Διαβάζοντας και ... βλεπακούγοντας περί τα πολιτικώς δρώμενα των ημερών, οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα ότι "κάτι νέο πάει να γεννηθεί". Ένα εξ αυτών είναι και το "Κίνημα Ανεξαρτήτων Πολιτών" του μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, στον οποίο κάποιοι, όχι άδικα, διαβλέπουν "πρωτογονισμό" - παρεμφερής είναι και η άλλη λέξη "φονταμενταλισμός" - και προβαίνουν σε εύστοχες ανάλυσεις περί του "πρωτογονισμού" του Μίκη. Διαπιστώνει ακόμη κανείς με βάση τις αναλύσεις τι νέο επιχειρεί να μας φέρει ο φιλόδοξος πολιτικός σχηματισμός με τα πρόσωπα -"σπίθες" που τον απαρτίζουν.
Σαν πρώτο συμπέρασμα, ο πρωτογονισμός του κυοφορούμενου νέου πολιτικού σχήματος, είναι ότι οι ιδρυτές του θέλουν να θεσμοποίησουν την πολιτική, να αναγορεύσουν σε θεσμό την πολιτική. Αλλά όλοι ξέρουμε και είναι ιστορικά διαπιστωμένο, ότι η πολιτική όχι μόνο δεν ευνόησε ποτέ τους θεσμούς - υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις - αλλά αντιθέτως, τους υπονόμευσε και πολλές φορές τους κατάργησε. Καταργήθηκε βέβαια και η ίδια αλλά όπως ο φοίνικας, ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες της. Άρα, να προσπαθείς να θεσμοποιήσεις την πολιτική είναι μάταιο και το μόνο που αποσκοπούν όσοι ευαγγελίζονται την "πολιτική του Μεσσία", είναι να αρδεύουν την ψήφο της Αποχής προς ιδίαν "καρποφορία".
Η πολιτική μπορεί να αναχθεί σε θεσμό, υπό τις παρούσες όμως συνθήκες αυτό είναι άλλη μια προσπάθεια καταδολίευσης και εξαπάτησης των ψηφοφόρων.
Το δεύτερο συμπέρασμα, τα πρόσωπα τα οποία κατά καιρούς έχουν ακουστεί ότι στεγάζονται και θα αποτελέσουν αυτό το νέο πολιτικό σχήμα που πάει να φτιάξει ο Μίκης, έχουν δώσει εξετάσεις ως προς τους θεσμούς. Όλοι τους συνέδραμαν στην εξόντωση, στη διαφθορά, στην αλλοτρίωση θεσμού και θεσμών. Σε τίνος το πρόσωπο αναδείχθηκε έστω κάτι, από αυτό που λέγεται θεσμός; Μήπως το δίκαιο ή μήπως η δημοκρατία έγιναν εμφανή σε κάποιο από αυτά τα πρόσωπα και δεν το πήραμε είδηση;
Η δημοκρατία τους, η δημοκρατικότητα την οποία εκφέρουν και εκφράζουν, ήταν απλά οι καλες δημόσιες σχέσεις που φρόντισαν να έχουν μετά από την αντιδικτατορική νίκη του Πολυτεχνείου. Είδαμε τα αποτελέσματα της δημοκρατίας τους.
Ας μας αφήσουν λοιπόν ήσυχους. Η θεσμοποίηση της πολιτικής την οποία πάνε να φτιάξουν τα νέα (!) πρόσωπα ισοδυναμεί με θεσμοποίηση του ψεύδους και δη του νεοταξικού. Δηλαδή του κεφαλαίου και των αδίστακτων τοκογλύφων τραπεζιτών. Όργανό τους είναι και η ομάδα του Μίκη, αυτή η νέα πολιτική απάτη της αξιοκρατίας των δήθεν εντίμων διεθνιστών.
5 σχόλια:
Ο όρος «θεσμοποίηση της πολιτικής» είναι ακατάλληλος και ατυχής διότι οι ίδιοι οι θεσμοί είναι "πολιτική".
Δεν σημαίνει τίποτα, για τον απλό λόγο ότι η πολιτική είναι μια ανθρώπινη κοινωνική δραστηριότητα η οποία αποτελεί την κινητήρια κοινωνική (ταξική) δύναμη «κατασκευής» θεσμών, θωράκισης των υπαρχόντων, υποκατάστασή τους από άλλους - αυτό που επιχειρεί σήμερα η Νέα Τάξη - ή κατεδάφισής τους από τα επαναστατικά κινήματα.
Διάβασα κι εγώ αυτό το άρθρο και θα είχα να παρατηρήσω ότι εξαρτάται από πού έκαστος προσεγγίζει αυτό που λέγεται "θεσμός", κατ΄ επέκταση, και ότι απορρέει ή αυτό συνεπάγεται.
Υπάρχουν θεσμοί πρωτεύοντες και θεσμοί δευτερεύοντες. Αν είναι πρωτεύων ο θεσμός της πολιτικής, οφείλει να αναδεικνύεται από τα πρόσωπα- φορείς, αυτό που είναι και λέγεται θεσμός. Συνακόλουθα και οι δευτερεύοντες θεσμοί, αφού εκδήλως υπάρχει το πρωτεύον, θα επιβεβαιώνουν και θα επαληθεύουν αυτό το οποίο καλούνται να καταστήσουν εμφανές τόσο στην πράξη, όσο και στη θεωρία.
Αυτό μπόρεσα να καταλάβω. Δεν αποκλείεται να κάνω λάθος.
Το θεσμικό πλαίσιο είναι «κώδικες» εξουσίας μιας κοινωνικής πραγματικότητας…
Συνεπώς το κοινωνικό περιεχόμενο των θεσμών είναι αυτό που καθορίζει, επιλέγει και κατευθύνει τα πρόσωπα…
Τα πρόσωπα είναι αιχμάλωτα του θεσμικού πλαισίου και της εξουσιαστικής του ιεραρχίας. Δεν καθορίζουν τα πρόσωπα το περιεχόμενο των θεσμών, απλώς υπηρετούν την εξουσία των θεσμών ή αποβάλλονται αν κουνήσουν την «ουρά» τους. Το σύνηθες: διαβρώνονται από την εξουσία των θεσμών…
Έχεις την εντύπωση ότι αν ήμασταν εμείς στις κορυφές των καθεστωτικών θεσμών (κυβέρνηση) θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε μια φιλολαϊκή και δίκαιη πολιτική; Χώρια ότι για να φτάσεις σε θεσμικές κορυφές πρέπει να έχεις «προσαρμοστεί» κατάλληλα…
Ο ανώνυμος 24/08/2011, 2.29 έγραψε ότι :
"Το θεσμικό πλαίσιο είναι «κώδικες» εξουσίας μιας κοινωνικής πραγματικότητας… "
Θα έλεγα με τη σειρά μου ότι :
Κάθε λαός, κάθε κοινωνική πραγματικότης, έχει τους δικούς του κώδικες ή κώδικα (: θεσμικό πλαίσιο) εξουσίας. Ο δικός μας - για άλλους είναι και για άλλους δεν είναι - λέει "ουκ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι". Κατά μια άποψη, εκεί μέσα πέφτει το αληθεύειν και ο αγώνας για την αλήθεια, δηλαδή η καταγγελία της υποκρισίας και του ψεύδους.
Υποθέτω, αυτό εννοεί ο αρθρογράφος.
Πολλοί είναι σήμερα εκείνοι που ζητούν την ανατροπή της υπάρχουσας άθλιας και σηπτικής πολιτικής κατάστασης. Δεν διαφωνεί κανείς, μόνο που για να γίνει αυτό, θα πρέπει η πολιτική πρόταση των ανατροπέων να έχει ξεκαθαρίσει ένα πράγμα στο λαό που θα τους ακολουθήσει Το ερώτημα λοιπόν είναι :
Οι θεσμοί (σημ. εφόσον η πολιτική είναι θεσμός) φτιάχνουν τους ανθρώπους, αυτούς που θα ανατρέψουν το αιμοσταγές και αδηφάγο κεφάλαιο, ή οι ανατροπείς άνθρωποι φτιάχνουν τους θεσμούς;
Η απάντηση στο ερώτημα, νομίζω, έχει δοθεί. Διαφορετική είναι όμως η αποδοχή της : Κατά τινας οι θεσμοί φτιάχνουν τον άνθρωπο, όταν ο άνθρωπος είναι (ή γίνεται) θεσμός. Πώς; είναι μεγάλη κουβέντα και θα μακρηγορούσα.
Δεν γνωρίζω, αν χρειάζεται να αναλύσουμε το τι ακριβώς σημαίνει θεσμός. Συνήθως κάτι εμπλοκές όπως αυτή κρίνονται σαν "ρητορικά ερωτήματα" κατάλληλα για συζητήσεις "ακαδημαϊκού τύπου".
Δημοσίευση σχολίου