Ο Θεός δεν κυττάζει ανθρώπινους χρόνους. Κυττάζει την ανθρώπινη προαίρεση

Σχολιαστής Α : Ο Θεός δεν κυττάζει ανθρώπινους χρόνους. Κυττάζει ανθρώπινη προαίρεση.

Σχολιαστής Β : "... Μου άρεσε αυτό που μου έγραψες « Ο Θεός δεν κυττάζει ανθρώπινους χρόνους. Κυττάζει ανθρώπινη προαίρεση».

Σχολιαστής Χ :
Με κάτι παραπλνητικά και εύηχα όπως αυτό το "ο θεός δεν κυττάζει ανθρώπινους χρόνους, αλλά την ανθρώπινη προαίρεση" ο παπικός αγαπισμός, η προτεσταντική σχεσιολογία και η ορθόδοξη αγαπητική σχέση, έθεσαν τις βάσεις του οικουμενισμού. Υπήρξαν και άλλα παρεμφερή, όπως:

"Ἡ ὀρθολογιστικὴ-νομικιστικὴ καὶ ἰδεοληπτικὴ προσέγγιση τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος μὲ ἀδιάκριτη ἐμμονὴ καὶ ἐμπάθεια ὑποβιβάζει τὸ ἀεὶ τελούμενο ἱερὸ Μυστήριο σὲ τετελεσμένο ἱστορικὸ γεγονός, καὶ τὸ ἀεὶ λειτουργικὸ παρὸν τῆς Θείας Λατρείας σὲ ἐπετειακὴ-ἀναμνηστικὴ ρουτίνα/ἀγγαρεία τελεσμένου γεγονότος. Τὸ Μυστήριο τῆς Πίστεώς μας καὶ τῆς Λατρείας μας δὲν χωρεῖ σὲ ἡμερολόγια, γιατὶ ἀφορᾶ μὲν στὸν ἄνθρωπο ἀλλὰ ὑπερβαίνει τὰ ἀνθρώπινα"
(Φιλορθόδοξη Ένωση Κοσμάς Φλαμιάτος)

Με αυτά και πολλά άλλα όμοια, κάναμε την υπέρβαση του χρόνου, πηδήξαμε καθυστερημένα τις ημέρες που είχαμε χάσει και γίναμε ένα με τις αδελφές εκκλησίες. Διότι ο θεός δεν κυττάζει τους χρόνους αλλά την προαίρεση, η εκκλησία δεν ακολουθεί ορθολογιστικές/νομικιστικές και ιδεοληπτικές προσεγγίσεις, και ο πιστός καλείται πλέον να κάνει την υπέρβαση : Να ξεπεράσει τα όρια του χρόνου, όπως ακριβώς πράττει η εκκλησία (σημ. της Φιλορθόδοξης ένωσης) με το "αεί τελούμενο ιερό Μυστήριο" και το "αεί λειτουργικό παρόν της θείας λατρείας".

Οπότε, λοιπόν, αφού τα πάντα τετέλεσται, ποιος ο λόγος πότε θα εορτάζουμε το Πάσχα, πότε τα Χριστούγεννα, πότε τα Φώτα, την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, την Μεταμόρφωση του Σωτήρος και πλείστα όσα άλλα; Η προαίρεσή μας έχει γίνει υπερβατική, όπως υπερβατικοί είμαστε όσοι πιστεύουμε στις ανωτέρω ανόητες και κακόδοξες διδαχές του τύπου "ο θεός δεν κυττάζει τους χρόνους, αλλά την προαίρεση".

΄Ομως, γράφουμε εμείς, η προαίρεσή μας δεν υπάρχει αχρόνως, εν χρόνω υπάρχει, και όσο ζούμε υφίσταται.

Αν δεν κύτταζε τους χρόνους ο άγιος Θεός δεν θα εγεννάτο "εν ημέραις Ηρώδου του Βασιλέως", όταν "εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην".

Αν δεν κύτταζε τις ημέρες θα αδιαφορούσε διά τας ημέρας "οκτώ του περιτεμείν το παιδίον". Ακόμη, ποιος ο λόγος ο προσδεχόμενος παράκλησιν Ισραήλ "ώ όνομα Συμεών" να περιμένει "μη ιδείν θάνατον πρίν ή ίδη τον Χριστόν Κυρίου";

Ο Θεός ασφαλώς και κυττάζει τους ανθρώπινους χρόνους. Διότι εν χρόνω καλεί τον άνθρωπο να μαθητεύσει και να πιστέψει το Ευαγγέλιο της Σωτηρίας. Τούτο βεβαίως δεν συνεπάγεται την υπεραπλούστευση "ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται", ούτε σημαίνει ότι αίφνης "δι΄ αρπαγής" κάναμε την υπέρβαση του χρόνου. Και εντελώς της φαντασίας αποκύημα είναι "το Μυστήριο της Πίστεώς μας και της Λατρείας μας αφορά μεν στον άνθρωπο αλλά υπερβαίνει τα ανθρώπινα". Κάθε άλλο. Εδώ, στη γη βρισκόμαστε, μολονότι δε "πολλά γαρ πταίοντες άπαντες", καλούμαστε να δώσουμε την καλήν ομολογία κατά τα πρότυπα των αγίων - και όχι καθ΄ υπέρβασιν - Ορθοδόξων πατέρων μας.

Φυσικά, δεν μας διαφεύγει ότι οι κατά των αιρετικών διαμάχες του παρελθόντος προέκυψαν χωρίς να υφίσταται διαφωνία ως προς το θέμα των εορτασίμων ημερών. Εμείς αυτό δεν το παραβλέπουμε, όπως δεν παραβλέπουμε ότι με την υπάρχουσα τότε συμφωνία, υψώθηκαν τα εκκλησιαστικά αναστήματα που κονιορτοποίησαν τους αιρεσιάρχες. Σήμερα, όπου κυριαρχεί το απατηλό επιχείρημα "ο θεός δεν κυττάζει τους ανθρώπινους χρόνους αλλά την προαίρεση" - είναι προέκταση του "δεν έχει σημασία αν το άγιον πνεύμα εκπορεύεται από τον πατέρα και τον υιό" - αντάξια αναστήματα αγίων δεν αναδεικνύει η εκκλησία. Λόγοι εθνικού συμφέροντος δεν της το επιτρέπουν.