http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_5835.html
- Σχολιαστής : Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΑΛΑΙΣΘΗΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΟΡΑ.
ΚΧ :
Ασφαλώς και δεν είναι. Προϋπόθεση όμως Αισθητική και καλαισθησία να προέρχονται από κεκαθαρμένο συν-αίσθημα και όχι από ακάθαρτο, όπως είναι των αιρετικών ή άλλων φορέων αρχαϊκών και πρωτόγονων αισθητικών ή καλαισθητικών, ας πούμε, παραγώγων.
- Σχολιαστής : ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ Ο Π. ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ Ή ΦΟΡΕΑΣ ΠΡΩΤΟΓΟΝΩΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΙΝΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΑΘΑΡΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΛΟΓΩΝ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΚΑΙ ,ΑΣ ΠΟΥΜΕ, ΑΡΧΑΪΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΩΝ ΡΩΣ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΟΥ Π. ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
ΚΧ :
Προς απόδειξη σε παραπέμπω στο βιβλίο "Περί ύλης και Τέχνης", εκδόσεις ΑΘΗΝΑ, σειρά "σύνορο". Εκεί μέσα θα βρεις αυτό που γράφω, την περίτεχνη διαστροφή της Θρησκείας, αλλά και της Εκκλησίας, από τους αισθητικούς. Το να κάτσω να γράψω βιβλίο, φανερώνοντας ένα προς ένα τα αλλότρια των πρακτόρων του αγγλικανισμού ή του παπισμού, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Ούτε και νόημα. Γι΄ αυτό συνόψισα γράφοντας : Αν ποτέ καταλάβεις ότι ο Λόγος ποιεί την εικόνα-άνθρωπος, ή Εικόνα, και όχι το αντίστροφο, τότε θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση περί Ορθοδοξίας.
Παρένθεση. Η εικόνα-άνθρωπος δεν ποιεί (ειδικότερα) λόγο σαν αυτό του π. Καλλίστου ή άλλων αισθητικών. Μόνο κατά Χάριν συμβαίνει τούτο - δεν αφορά στη σχολή νεοορθοδόξων - και πιστοποίηση αυτού είναι τα πρόσωπα των αγίων της Εκκλησίας, τα οποία λόγω και εν αγίω Πνεύματι δοξάστηκαν.
Η οποία Ορθοδοξία, πέρα από την ορθή και αληθή δόξα του αγίου Τριαδικού Θεού, δηλώνει ορθή και αληθή γνώμη. Η λέξη δόξα, σημαίνει γνώμη, σημαίνει και κρίση, γενικότερα δε, πίστη, ύμνο, ευλάβεια, λαμπρότητα, εγκώμιο. Οι αισθητικοί οράματα και οπτασίες έχουν στο μυαλό τους, όταν αναφέρονται - λένε ή γράφουν - στη λέξη αυτή.
- Σχολιαστής : Η ''ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ'' ΤΟΥ 1966-67 ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ, ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΚΟΙΝΟ ΚΥΡΙΩΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΑΚΑΤΕΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΥΧΙΟ ΠΟΘΟ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΕΙ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ''ΑΥΣΤΗΡΟΣ'' ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΣ ΘΑ ΔΙΑΤΕΙΝΟΤΑΝ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΡΩΘΟΥΝ ΕΝΑ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ! ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΠΤΑΣΙΕΣ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΘΕΩΡΕΙΣ ΟΡΑΜΑ Ή ΟΠΤΑΣΙΑ ΤΗΝ ΑΦΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ... ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ!
(Ο Π. ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΤΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΧΡΗΣΙΜΕΥΕΙ ΣΑΝ ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΟΠΕΡ ΟΡΘΟΔΟΞΟ).
KX :
Η εικόνα χρησιμεύει σαν φορέας του αγίου Πνεύματος, δικά σου τα λόγια και εντάξει, μη ξεχνάς όμως ότι για να είναι τούτο ορθόδοξο οφείλει να διαφοροποιείται, δοθέντος ότι έχουμε και την αιρετική εκδοχή του φιλιόκβε. Τίνος αγ. Πνεύματος είναι φορέας η εικόνα; Είναι φορέας του εκ του Πατρός εκπορευομένου αγίου Πνεύματος ή είναι φορέας του εκπορευομένου εκ του Πατρός και εκ του Υιού;
Δεν γνωρίζω αν αυτή τη διάκριση την κάνει ο π. Κάλλιστος ή εκ των πραγμάτων αποκλείεται αφού δηλώνει ότι ασπάστηκε την ορθοδοξία. Παρένθεση, κι εδώ προκύπτει θέμα, αφού τα κάναμε μούσκεμα.
Κατά την Ορθόδοξη εκδοχή, η εικόνα του εκ του Πατρός εκπορευόμενου αγ. Πνεύματος αποφαίνεται ανθρώπινα λεγοντας : "Εἰκών εἰμι, τῆς ἀῤῥήτου δόξης σου, εἰ καὶ στίγματα φέρω πταισμάτων·" και τα εξής. Στην άλλη όμως περίπτωση την αιρετική τα πράγματα αλλάζουν. Η εικόνα-φορέας του αγ. Πνεύματος, πάντοτε ανθρώπινα, καλείται λεκτικά να εικονίσει και εικονικά να αρθρώσει λόγο, οπότε έχουμε πρόβλημα. Τι εκ των δύο συμβαίνει; Ο λόγος ποιεί την εικόνα ή η εικόνα το λόγο, για να καταλήξει σε αυτό το οποίο εισηγείται ο Βιτγκενστάιν : Σκεπτόμαστε με εικόνες, άρα, η εικόνα - διάβαζε η Αισθητική - ποιεί λόγο. Ο καλλιτέχνης φαντάζεται, φτιάχνει κάτι, ύστερα πλάθει λόγο. Έτσι, ή κάπως έτσι, εντελώς αδρά, σχηματικά και περιληπτικά, φτάνουμε στο σήμερα και την εικονική, λεγόμενη, πραγματικότητα (virtual reality). Δηλαδή το κυρίαρχο ψεύδος, που αχρηστεύει πλήρως την αλήθεια. Άλλωστε, γι΄ αυτό έχουν όλα καταληφθεί από ανθρώπους, που σκέφτονται με εικόνες και όχι με το λόγο. "Εν αρχή ην ο Λόγος", λέμε εμείς, εν αρχή ην η εικόνα λένε οι αιρετικοί συνεπικουρούμενοι και από το νεωτερικό, ή προοδευτικό, ιουδαϊκό ιερατείο.
Υστερόγραφο
Γνωρίζω, αυτά που αναφέρω "σηκώνουν" περισσότερη ανάλυση. Την αποφεύγω, καθώς «εκ γαρ πολυλογίας ουκ εκφεύξει αμαρτίας». Ως προς δε το "με τη λογική που προτείνεις πρέπει να αποδώσουμε τον τίτλο του αισθητικού και στον συγγραφέα της Αποκάλυψης", σου απαντώ ότι έγραψα :
Ασφαλώς και δεν είναι ξένη προς την Ορθοδοξία η Αισθητική και η καλαισθησία. Προϋπόθεση όμως αυτά να προέρχονται από κεκαθαρμένο συν-αίσθημα και όχι από ακάθαρτο, όπως είναι των αιρετικών ή άλλων φορέων αρχαϊκών και πρωτόγονων αισθητικών ή καλαισθητικών, ας πούμε, παραγώγων.
- Σχολιαστής : ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΧΩΡΙΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΣΑΦΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΟΥ ΑΙΤΗΘΗΚΑ. ΑΘΩΟΣ Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ!
ΚΧ
Έγραψα - βλέπε κατωτέρω - απευθυνόμενος στον σχολιαστή "α" : " Εν μέρη έχετε δίκιο και δέχομαι ότι η Μεταμόρφωση του σώματος, αν και δεν την επικαλεστήκατε εσείς, δεν είναι ενδεικτική συγκροτημένης πλάνης του γράφοντος (π. Καλλίστου Γουέαρ) ... Με αυτά υπόψη, θα σας έλεγα ότι το συγκεκριμένο ζήτημα, αν μας το παρουσίαζε ένας αρειανιστής, ένας μονοφυσίτης, ένας μονοθελήτης, ένας παπικός, ένας προτεστάντης και ένας ορθόδοξος, οι μεταξύ τους διαφορές θα ήταν μηδαμινές έως ανύπαρκτες . Μπορεί να κάνω λάθος, τη γνώμη μου γράφω, και αν ένας γνωρίζει κάτι καλύτερο, ας το καταθέσει και ας με διορθώσει . Θέλω με αυτό να πω, ότι θέματα όπως της Μεταμορφώσεως αποτελούν "πολυτέλεια", όταν υπάρχουν άλλα σοβαρότερα και φλέγοντα ζητήματα . Μην ξεχνάτε, όταν αυτά πρωτοδημοσιεύονταν, είχαν ήδη γίνει τα μεγάλα βήματα του Αθηναγόρα και πολλοί σαν τον γράφοντα, αντί τότε να ασχολούνται με την οικουμενιστική λαίλαπα, διάβαζαν τον π. Κάλλιστο, τον Μπερντιάγεφ, τον Σμέμαν και άλλους τέτοιους . Ο αποπροσανατολισμός όσων είχαν θρησκευτικά ενδιαφέροντα ήταν πλήρης . Πώς λοιπόν μπορώ να δεχθώ τα ορθόδοξα θεολογήματα του π. Καλλίστου και να μην θυμηθώ την Μάρθα, η οποία "περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν" ; Οι καιροί άλλα απαιτούν και άλλα μας ζητούν αγαπητέ συνομιλητή."
Τέλος, υπάρχει ακόμη και τούτο : " Ο σιωπών δοκεί συναινείν - qui tacet consentire videtur -, οι λίθοι εκέκραξαν, ο π. Κάλλιστος βλέπει με συμπάθεια - δεν παίρνει θέση - τον πρόγονο πίθηκο, η μεταμόρφωση έρχεται. "
- Σχολιαστής (α) : τυγχάνει και έχω διαβάσει 2 βιβλία του π.Κάλλιστου κατόπιν μάλιστα προτροπής του πνευματικού μου, τον ορθόδοξο δρόμο και την ορθόδοξη εκκλησία, δεν παρατήρησα (εκτός και αν κάνω λάθος) ποτέ την εικόνα ενός οικουμενιστή ιεράρχη. ... Είναι (σ.σ. ο π. Κάλλιστος) από αυτούς τους πατέρες της εκκλησίας που έχουν μεγάλη επιθυμία για την αυτή καθαυτή θεολογική επιστήμη και την διαρκή ανακάλυψη του Θεού και της αλήθειας Του.
ΚΧ
Θεολογική επιστήμη μπορεί να εννοηθεί, όχι σύμφωνα με την καθιερωμένη περί επιστήμης αντίληψη και έννοια. Εκτός αν αποφασίσουμε να δούμε την ετυμολογία της λέξης επιστήμη. Είναι σύνθετη, από την πρόθεση επί και το ρήμα ίστημι, δηλαδή ίστημι (στέκομαι) επί. Τι μας δείχνει και τι μας λέει η πρόθεση; Μας λέει και μας δείχνει ότι ίστημι (στέκομαι) κάπου. Πού, όμως; Πού αλλού, από το "επί του ξύλου" και τον επ΄ αυτού "κρεμάμενο"; Είναι λάθος αυτό, ή είναι σωστό; Αν είναι σωστό, τότε μπορούμε να πούμε ότι "επιστήμη χωριζομένη θεολογίας κακουργία εστι". Η σύγχρονη επιστήμη έχει κόψει τους δεσμούς της με την θεολογία, αν όχι εμφανώς, πάντως προσπαθώντας να συμβιβάσει εντελώς ασυμβίβαστα πράγματα. Τι να τα κάνω όλα αυτά που γράφει ο π. Κάλλιστος και πλήθος όμοιοι και ομόφρονες, όταν δεν μας λένε απολύτως τίποτα για το "ζευγάρωμα" της εξελικτικής θεωρίας με την Βιβλική διήγηση της δημιουργίας του ανθρώπου; Είναι ποτέ δυνατόν αυτά τα δυο πράγματα να συμπίπτουν με την παρεμβολή ή τον συνδυασμό του θεού σε κάποια φάση της εξελικτικής προόδου των εμβίων όντων και δη και των θηλαστικών; Αν τον ενδιέφερε η αλήθεια, η όντως θεολογία, από εκεί έπρεπε να ξεκινήσει. Ουδείς όμως εκ των επιστημονικά ασχολουμένων με τη θεολογία δεν τολμά να καταφερθεί είτε κατά αυτής της έωλης διδασκαλίας, είτε κατά της διδασκαλίας του big bang. Γνωστό είναι άλλωστε ότι η παπική εκκλησία δέχτηκε τελικά τη θεωρία του Δαρβίνου. Οι αγγλικανοί (προτεστάντες) αιώνες τώρα προηγούνται. Αυτοί επεξεργάστηκαν και εφάρμοσαν τελειότερα τον παπισμό και άλλαξαν κυριολεκτικά τα φώτα και στους δικούς μας. Λοιπόν, για να μην πολυλογώ, η διαφορά ομοιουσίου και ομοουσίου, η διαφορά χριστοτόκος και θεοτόκος, η διαφορά εκ δυο φύσεων και εν δυο φύσεσι, το φιλιόκβε και άλλα, ξεκαθάρισαν τα πράγματα, ώστε να γνωρίζουμε τι το Ορθόδοξο και τι το αιρετικό. Οι σημερινοί όμως "πατέρες" γνωρίζοντας τις κακοτοπιές ακολουθούν άλλες μεθόδους. Αφήνουν στην άκρη τα δαρβινικά και τα εκρηκτικά ( big bang ) , μας αραδιάζουν κατεβατά από τους Πατέρες και μένουμε με την εντύπωση του "αυτός καλά τα λέει, ορθόδοξος είναι". Το χαλί έχει σκεπάσει τα σκουπίδια της πλάνης που μέσα τους κρύβουν.
- Σχολιαστής (α) : ... απλά θεωρώ πως με μια ταμπέλα κολλημένη ελαφρά τη καρδία δεν μπορούμε να αφορίζουμε κανέναν, πόσο μάλλον έναν τόσο αξιόλογο ιεράρχη.
ΚΧ
Αγαπητέ μου, Αυτά που γράφω δεν είναι "ελαφρά τη καρδία". Τα μελετούσα χρόνια, μαζί με την Ιατρική εισχωρούσαν και άλλα θέματα, αλλά ποτέ και κανείς δεν δεχόταν να τα δημοσιεύσει. Βλέπεις οι φύλακες της πλάνης αγρυπνούν και δεν επιτρέπουν σε κανένα να τους χαλάσει το δρόμο, που άλλοι τους έδωσαν εντολή να χαράξουν.
- Σχολιαστής (α) : εξ όσων ξέρω ο π.Κάλλιστος δεν έχει καταφερθεί κατά της εξελικτικής διδασκαλίας αλλά ούτε είναι υπέρ. Και θεωρώ πως είναι συνετή η στάση ενός ανθρώπου να μην ακολουθεί το εγώ εκεί που δεν έχει αρμοδιότητα ... Πάντοτε (σ.σ. είναι) διακριτικός και μετρημένος
KX
Σοβαρά; Δεν έχει αρμοδιότητα; Μα, αν δεν έχει αυτός - είναι και μητροπολίτης με πλήθος ακαδημαϊκών τίτλων - τότε ποιος έχει; Ή μήπως είναι συνετή η στάση του "να μην ακολουθεί το εγώ" ; Δηλαδή, όποιος ακολουθεί την Βιβλική "στάση", διήγηση θέλω να πω, σημαίνει ότι ακολουθεί το εγώ του; Όποιος ακολουθεί τον Νυμφίο της Εκκλησίας και την Ανάσταση του Κυρίου, δεχόμενος να γίνει τροφή στα λιοντάρια (Μάρτυρες), σημαίνει ότι ακολουθεί το εγώ ; Σε λίγο θα μας πουν ότι επιστημονικά δεν στέκει η ανάσταση, αν κάποιος έχει πεθάνει (παρένθεση, αυτό γίνεται μόνο με τις μεταμοσχεύσεις) οπότε καλό είναι να μην ερχόμαστε σε αντίθεση με την επιστήμη. Θα γίνουμε ιδεοληπτικοί, ψυχαναγκαστικοί και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Τι θα μας πει τότε ο π. Κάλλιστος; Θα προτιμήσει να μείνει διακριτικός και μετρημένος σε ένα θέμα που δεν έχει αρμοδιότητα;
- Σχολιαστής (α) : ... ας μην παίζουμε με τις λέξεις. Εννοώ πως κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται πως έχει όλη την αλήθεια από μόνος του και να παίρνει αποφάσεις για όλους ... ας μην παίζουμε με τις λέξεις ... Στο κάτω κάτω δεν είναι σοβαρό αυτό που κάνατε, να θεωρήτε αιρετικό έναν ιεράρχη και μετά να τον κατηγορείτε επειδή δεν μιλάει.
KX
Κάνετε μεγάλο λάθος, αν νομίζετε ότι παίζω με τις λέξεις. Έμαθα να τις σέβομαι και όχι να παίζω με αυτές. Και πώς βγάζετε το συμπέρασμα ότι "κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται πως έχει όλη την αλήθεια από μόνος του"; Είπα κάτι τέτοιο, άφησα να εννοηθεί, ή μήπως "φωτογράφησα" παρά την θέλησή του τον π. Κάλλιστο; Αν όμως το έλεγε , δεν θα ήταν "από μόνος του". Δεν θα έμενε μόνος. Θα έβρισκε σύμφωνο κλήρο και λαό. Εκτός βέβαια από εκείνους οι οποίοι προσκυνούν το χρήμα, τη δόξα, και μισθώνουν όχλο για να δείχνουν ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά. Εκφραστής της αλήθειας είναι η Εκκλησία, κλήρος και λαός. Όταν όμως παθαίνει "εγκεφαλικό" ο κλήρος, λόγω αφασικής συνδρομής της ιεραρχίας, τότε "οι λίθοι κεκράξονται". Λιθάρια έκαναν το λαό του Θεού, "ασ΄τους να λένε, σκέφτονται, ντουβάρια είναι", αλλά δεν φοβούνται μήπως οι πέτρες τους πλακώσουν, τους καταχώσουν, όπως την έπαθαν οι Εβραίοι από τους Ρωμαίους. Ο σιωπών δοκεί συναινείν - qui tacet consentire videtur -, οι λίθοι εκέκραξαν, ο π. Κάλλιστος βλέπει με συμπάθεια - δεν παίρνει θέση - τον πρόγονο πίθηκο, η μεταμόρφωση έρχεται
- Σχολιαστής (α) : Οφείλω πάντως να πω με όλη τη καλή διάθεση πως ενώ στα πρώτα σχόλιά σας ήσασταν σαφής και συγκεκριμένος ενάντια στον ιεράρχη στα τελευταία γενικολογείτε και δεν τεκμηριώνετε το πως αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι αποδομητής της πίστεως και αιρετικός. Τουλάχιστον με αυτά που έχω καταλάβει εγώ για αυτόν.
KX
Οφείλω κι εγώ να καταθέσω την όλη δική μου καλή διάθεση απέναντί σας, αλλά και απέναντι του π. Καλλίστου. Ενδεχομένως, στα τελευταία μου σχόλια να γενικεύω, να μην τεκμηριώνω δηλαδή αυτά που γράφω. Εν μέρη έχετε δίκιο και δέχομαι ότι "Η Μεταμορφωση του σώματος", αν και δεν την επικαλεστήκατε εσείς, δεν είναι ενδεικτική συγκροτημένης πλάνης του γράφοντος (π. Καλλίστου Γουέαρ). Ωστόσο, το θέμα με το οποίο ασχολήθηκε, θα έλεγα, είναι οριακό : άπτεται της θεολογίας, αλλά και της φιλοσοφίας, και δεν προτίθεμαι να κάνω "διατριβή εν σχολίω" επί του θέματος. Είναι πάντως το συγκεκριμένο ζήτημα, η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, κάτι που αφορά γενικότερα στο Μυστήριο της θείας Ενανθρωπήσεως - ειδικότερα της υποστατικής ενώσεως των δυο φύσεων -, η βαθύτερη ανάλυση του οποίου, με σκοπό τη δική μας ομοίωση, να υποκύπτει αναπόφευκτα στην υποκειμενική γενίκευση περισσότερο και λιγότερο στην αντικειμενική (επιστημονική) αποσαφήνιση ή ειδίκευση. Το ζήτημα της θέωσης, κατά Χάριν, του ανθρώπου είναι αδύνατο, ανέφικτο και ακατανόητο να το κατατάξουμε σε στάδια του τύπου κάθαρση, φωτισμός, δόξα. Το παράδειγμα του συσταυρωθέντος ληστή δεν συνηγορεί υπέρ αυτής της επιστημονικής μεθόδευσης.
Με αυτά υπόψη, θα σας έλεγα ότι το συγκεκριμένο ζήτημα, αν μας το παρουσίαζε ένας αρειανιστής, ένας μονοφυσίτης, ένας μονοθελήτης, ένας παπικός, ένας προτεστάντης και ένας ορθόδοξος, οι μεταξύ τους διαφορές θα ήταν μηδαμινές έως ανύπαρκτες. Μπορεί να κάνω λάθος, τη γνώμη μου γράφω, και αν κάποιος γνωρίζει κάτι καλύτερο, ας το καταθέσει και ας με διορθώσει . Θέλω με αυτό να πω, ότι θέματα όπως της Μεταμορφώσεως αποτελούν "πολυτέλεια", όταν υπάρχουν άλλα σοβαρότερα και φλέγοντα ζητήματα . Μην ξεχνάτε, όταν αυτά πρωτοδημοσιεύονταν είχαν ήδη γίνει τα μεγάλα βήματα του Αθηναγόρα και πολλοί σαν τον γράφοντα, αντί τότε να αχολούνται με την οικουμενιστική λαίλαπα, διάβαζαν τον π. Κάλλιστο, τον Μπερντιάεφ, τον Σμέμαν και άλλους τέτοιους . Ο αποπροσανατολισμός όσων είχαν θρησκευτικά ενδιαφέροντα ήταν πλήρης. Πώς λοιπόν μπορώ να δεχθώ τα ορθόδοξα θεολογήματα του π. Καλλίστου και να μην θυμηθώ την Μάρθα, η οποία "περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν" ; Οι καιροί άλλα απαιτούν και άλλα μας ζητούν αγαπητέ συνομιλητή.
- Σχολιαστής (α) : κατάλαβα την άποψή σας αλλά επειδή όλα αυτά θεολογικώς είναι του 10 και εγώ βρίσκομαι στο 2, και επίσης επειδή δεν γνωρίζω πολλά γεγονότα από όσα λέτε, δεν θα συνεχίσω γιατί δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω. Εύχομαι να είστε καλά και να συνεχίσετε να μάχεστε για την ορθοδοξία με αγάπη Χριστού!
ΚΧ
Κι εγώ σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας στη συζήτηση . -
Και ο επίλογος http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8514.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου