Δημοσιεύθηκε σε ιστολόγιο άρθρο του π. Γεωργίου Μεταλληνού με τίτλο "Η Ορθοδοξία ως Θεραπεία". Μπορείτε να το διαβάσετε στο δεσμό που ακολουθεί : http://www.entoytwnika.gr/2013/10/blog-post_20.html
ΚΧ : Μεγάλο το άρθρο, μεγάλο και το σχόλιο. Σταχυολογώ ...
Σκοπός της παρουσίας της Εκκλησίας, ως εν Χριστώ κοινωνίας στον κόσμο, είναι η θεραπεία του ανθρώπου, με την αποκατάσταση της καρδιακής κοινωνίας του με τον Θεό, της νοεράς δηλαδή λειτουργίας. Κατά τον καθηγητή π. Ι. Ρωμανίδη «η πατερική παράδοσις δεν είναι ούτε κοινωνική φιλοσοφία, ούτε ηθικόν σύστημα, ούτε θρησκευτικός δογματισμός, αλλ’ είναι θεραπευτική αγωγή. Εις το σημείο αυτό ομοιάζει πολύ με την Ιατρική και κυρίως με την Ψυχιατρική.» (π. Ι. Ρωμανίδης)... και σχολιάζω :
Έχω έλθη και άλλη φορά σε αντίθεση με τον π. Γ. Μεταλληνό σχετικά με τον π. Ρωμανίδη. Πιστός μαθητής αυτού ο π. Γεώργιος, και άλλοι (... ), μιλούν διαρκώς για την "θρησκειοποίηση" και την "ιδεολγικοποίηση" της εκκλησίας, ή γενικότερα του χριστιανισμού, αρυόμενοι τον καταγγελτικό τους λόγο από τον π. Ρωμανίδη και το "Η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια και η Ορθοδοξία η θεραπεία της". Απόσπασμα που μόλις πιο πάνω διαβάσαμε..
Θα δείξω πάλι ότι, όπως η θρησκεία δεν άπτεται της Νευροβιολογίας, αλλά της Ψυχοπαθολογίας, κατά τον ίδιο τρόπο και η "πατερική παράδοσις" (σ.σ. ορθότερα η Παράδοση των πατέρων) ομοιάζει μεν της Ιατρικής, όχι όμως "κυρίως με την Ψυχιατρική". Ομοιάζει με την Παθολογία και είναι χαρακτηριστικό, αυτό που ομολογεί αφ΄ εαυτού ο π. Μεταλληνός. Ιδού η απόδειξη :
"Ο γράφων είναι σε θέση να κατανοήσει τη σύμπτωση ιατρικής και εκκλησιαστικής ποιμαντικής επιστήμης στο σημείο αυτό, διότι ως διαβητικός και ως χριστιανός γνωρίζει, ότι και στις δύο περιπτώσεις οφείλει να ακολουθήσει πιστά τα οριζόμενα εκατέρωθεν για την επίτευξη του διπλού στόχου".
Ο σακχαρώδης διαβήτης αφορά στην Παθολογία και όχι στην Ψυχιατρική. Παρένθεση, σε προχωρημένη κατάσταση είναι ενδεχόμενο, η παρένθεση κλείνει. Η σύμπτωση Ιατρικής και εκκλησιαστικής Ποιμαντικής δεν είναι στο ότι ο ασθενής διαβητικός, ή ο εκκλησιαστικά άλλως πάσχων, οφείλουν να ακολουθήσουν τα ενδεικνυόμενα θεραπευτικά μέτρα από τους ειδικούς και αρμόδιους. Άλλη είναι η σύμπτωση Ιατρικής και Ποιμαντικής. Αμφότεροι οι κλάδοι αυτοί της Επιστήμης ασχολούνται με τον πάσχοντα λόγο, τα πάθη του λόγου - όθεν η Παθολογία - και εν δυνάμει κατά Χάριν λόγο άγιο. Λόγω είπε ο άγιος Θεός "ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν", αλλά και δια λόγου πλανήθηκαν οι Πρωτόπλαστοι.
Τα σημερινά αυξανόμενα πάθη του σώματος και της ψυχής είναι αποτέλεσμα ενός βαρέως πάσχοντος λόγου, καθώς τούτος εκπέμπεται αποκλειστικά από χείλη και χείρας διαστροφέων. Δεν κυριαρχεί μόνο το ψεύδος και παρακαλώ μη νομιστεί ότι έμμεσα υποδεικνύω τον π. Μεταλληνό. Χειρότερο είναι η πλήρης εννοιολογική κατάργηση του λόγου : τόσο του γραπτού, όσο και του προφορικού. Συνοδός της εννοιολογικής κατάργησης είναι και η εσκεμμένη αποσιώπηση εντελώς κακόδοξων προτάσεων. Ενδεικτικό είναι, εξ όσων γνωρίζω, ότι ουδείς - μηδέ εξαιρουμένου του π. Μεταλληνού - άρθρωσε ποτέ λόγο κατά της βλάσφημης, εξίσωσης - κατ΄ αναλογία - των μεταμοσχεύσεων με την Θεία Μετάληψη. Θυμίζω την Εγκύκλιο 2819 της ΔΙΣ του 2005 όπου διαβάσαμε : "Ας μη λησμονούμε ότι η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας στηρίζεται σε μια μεταμόσχευση Θείου σώματος και σε μια μετάγγιση Θείου Αίματος εις πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν".
Πέραν αυτών και για να μην μακρυγορώ, έχω τη γνώμη ότι καλό θα ήταν οι μαθητές του π. Ι. Ρωμανίδη να αναθεωρήσουν τις διδαχές του διδασκάλου τους για το "η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια" με τα θεολογικώς απαράδεκτα συνακόλουθα. Λέω για τις θρησκειοποιήσεις, ιδεολογικοποιήσεις κλπ. Ορθότερο, κατά τη γνώμη μου, είναι να λέμε ή να γράφουμε για πολιτικοποίηση της θρησκείας, της εκκλησίας, της πίστης, ή γενικότερα της χριστιανοσύνης. Τούτο δεν είναι, άλλωστε, το κοινώς λεγόμενο "εκκοσμίκευση";
Τόσο η έμμεση, όσο και η άμεση, υπόδειξη να καταργήσουμε τη θρησκεία, για να αναδείξουμε την εκκλησία, πάσχει. Πάσχει κατά τον λόγο, τον οποίο αρθρώνει η θεολογία αυτού του είδους, και τούτο επιδεινώνει την κατάσταση των πασχόντων.
Υστερόγραφο
Να συμπληρώσω κάτι ακόμη, αν και πολλά, σε άλλα σημεία του άρθρου, δίνουν αφορμή για προσθήκη σχολίων. Γράφει ο π. Μεταλληνός στις Σημειώσεις-επεξηγήσεις :
"3. Κατά τον π. Ι. Ρωμανίδη, στον οποίο κυρίως οφείλουμε την επιστροφή στη «φιλοκαλική» (θεραπαυτικοακουστική) θεώρηση της Πίστης μας, σε ακαδημαϊκό μάλιστα επίπεδο, «θρησκεία» είναι κάθε «ταύτιση» Ακτίστου και κτιστού, όπως συμβαίνει στην ειδωλολατρεία."
Ώστε, λοιπόν, κάθε ταύτιση του ακτίστου και του κτιστού είναι θρησκεία, όπως συμβαίνει στην ειδωλολατρεία. Και ρωτάμε : Η ταύτιση Θείας Μετάληψης και μεταμοσχεύσεων τι είναι; Δεν είναι ταύτιση ακτίστου με το κτιστό; Δεν είναι ειδωλολατρεία νέου τύπου αυτό; Δεν είναι μέγιστη βλασφημία, όταν η Εκκλησία δια της ΔΙΣ ( σημ. κάθε Εγκύκλιος της ΔΙΣ επικυρώνει όλες τις προηγούμενες ) επιμένει όχι μόνο να σιωπά, αλλά με ειδικούς επισκόπους της εμφανισθείσας Βιοηθικής ( σημ. προσπάθεια συμβιβασμού επιστήμης και θεολογίας ) να πείθει το λαό του Θεού για την ανάσταση που μας φέρνουν οι αντικαταστάσεις οργάνων από εγκεφαλικά νεκρούς εθελοντές-συνειδητούς δότες ; Αυτοί όμως οι επίσκοποι της Βιοηθικής είναι πιστοί μαθητές του π. Ρωμανίδη, οι οποίοι αντί να θεραπεύουν εκκλησιαστικά, ή θρησκευτικά, τους πιστούς, τους κάνουν χειρότερα. Η εκκλησία - υποκατάστατο της θρησκείας, μετατρέπεται εκ νέου σε ( πολιτικού τύπου ) θρησκεία για να βγάζει, φευ, θρησκειοποιημένους, δηλαδή ειδωλολάτρες, πιστούς. Η εκκωφαντική ιεροσυνοδική Εγκύκλιος 2819 του 2005 για την εκούσια και συνειδητή δωρεά οργάνων το αποδεικνύει.
Βέβαια, θα πει κανείς, αυτή η ανάσταση είναι "ανάσταση" με εισαγωγικά. Αν όμως βάλουμε σε εισαγωγικά την Ανάσταση του Κυρίου, τότε, μάλλον, όλη την "φιλοκαλική επιστροφή" θα πρέπει να την βάλουμε σε εισαγωγικά, ακόμη δε και την "πατερική παράδοση (...) σε ακαδημαϊκό μάλιστα επίπεδο". Εγώ, πάντως, τα έβαλα. Αν θέλει, μπορεί να τα αφαιρέσει ο π. Μεταλληνός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου