Η προφητεία του Καϊάφα και ο κ. Σωτηρόπουλος

 " Ὁ Ἀρχιερεὺς Kαϊάφας ἀντίχριστος ἦταν. Ἀπέρριψε, καταδίκασε καὶ σταύρωσε τὸ Xριστό. Kαὶ ὅμως, ἐπειδὴ ἦταν Ἀρχιερεύς, φωτίσθηκε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ εἶπε προφητεία (Ἰωάν. ια΄ 49-51) "

ΚΧ
Τα ανωτέρω είναι του κ. Σωτηρόπουλου (*), εμείς, δε, γράφουμε τα ακόλουθα.

Η προφητεία του Καϊάφα δεν περατούται στον στίχο Ιν. ια΄ 51. Αφορά και στον στίχο ια΄ 52 :  καὶ οὐχ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους μόνον, ἀλλ' ἵνα καὶ τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν.
Ο στίχος αυτός παραπέμπει στο Ιν. ι΄ 16, όπου διαβάζουμε : 16 καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

Αυτό οραματίζονται οι οικουμενιστές-σιωνιστές και το ερώτημα που τίθεται στον αντιοικουμενιστή κ. Σωτηρόπουλο είναι το εξής :

Έχει τη γνώμη ότι οι εκκλησιαζόμενοι και μετέχοντες στα ιερά Μυστήρια, τελούμενα από ιερείς αφανώς μεν αντιοικουμενιστές, εμφανώς δε οικουμενιστές - ως μη αντιδρώντες έμπρακτα κατά της λοιμικής του οικουμενισμού -, έχουν βεβαία την σωτηρία; Αρκούν μόνο τα εδώ κι εκεί ακουόμενα, ή αναγιγνωσκόμενα, κηρύγματα (εκτός άμβωνα) κατά του οικουμενισμού; Ή μήπως περιμένει τη σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου για την καταδίκη του κυρίαρχου πλέον οικουμενισμού;
Και ακόμη, μπορεί να μας απαντήσει τι γίνεται με όλες τις ψυχές που χάνονται από φυσικά αίτια, αν και μετέχουν στα ιερά Μυστήρια και στον εκκλησιασμό; Εννοείται, από ιερείς οι οποίοι αφανώς είναι αντιοικουμενιστές, έμπρακτα όμως τυγχάνουν μνημονευτές των αιρετικών (οικουμενιστών). Αυτές οι ψυχές πώς θα κριθούν - σε πρώτο στάδιο εννοείται - μέχρις ότου συγκληθεί η οικουμενική σύνοδος; Αφανώς ή εμφανώς;

" 32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 33 ὅστις δ' ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς " ( Μτ. ι΄ ). Οι ομολογητές "έμπροσθεν των ανθρώπων" οφείλουν και έμπροσθεν του ιερού Θυσιαστηρίου να είναι ομολογητές, διαφορετικά, όταν μνημονεύουν αιρετικούς, γίνονται αρνητές.

Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο σχετικά με την προφητεία του Καϊάφα. Και ο Βαλαάμ ήταν προφήτης, αντί όμως να καταραστεί τον Ισραήλ, τον ευλόγησε, δίνοντας στη συνέχεια τη δική του ερμηνεία για το πώς θα μπορούσε ο μωαβίτης Βαλάκ να τους αφανίσει. Πολύ φοβάμαι μη τυχόν, εν αγνοία του, κάνει και ο κ. Σωτηρόπουλος το ίδιο λάθος.
Βεβαίως, ο φωτισμός του αγίου Πνεύματος πάντα υπήρχε και θα υπάρχει, ακόμη και όταν οι ψευδοπροφήτες καλώς προφητεύουν. Διότι ανέκαθεν ισχύει το των προγόνων σοφό γνωμικό : Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Όσο κυρίαρχο και αν είναι το ψεύδος, το υποδυόμενο την αλήθεια, η αλήθεια του Παρακλήτου (το πνεύμα της αληθείας) καταυγάζει τα σκότη της διανοίας, ότι

51 Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν· 52 καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς ( Λκ. α΄ )

(*) Βλέπε  http://thriskeftika.blogspot.gr/2013/12/blog-post_1399.html