Να συμπληρώσω κάτι το οποίο, κατά τη γνώμη μου, απουσιάζει και αφορά στο περί "δυνάμει" ή/και "ενεργεία" σχίσμα. Το μεν "δυνάμει", κατά την ταπεινή μου άποψη, αφορά στο θεωρητικό σκέλος μιας κυοφορούμενης κακοδοξίας. Η οποία προσπαθεί να ανατρέψει ισχύοντες Κανόνες, με άμεση συνέπεια την εγκατάσταση σχίσματος και τελικό αποτέλεσμα την ολίσθηση σε αίρεση. Το "ενεργεία" σημαίνει την έμπρακτη/τελεσίδικη (άνευ δίκης) εφαρμογή της κακοδοξίας, κατόπιν εντελώς ρηχής και επιπόλαιης ανάλυσης - σε θεωρητικό επίπεδο - της προτεινόμενης (οπωσδήποτε) βελτίωσης στα θέματα της Εκκλησίας, αλλά και της πίστης.
Το ερώτημα που τέθηκε κατά το παρελθόν και δίχασε τη στάση όσων έμειναν στα παραδεδεγμένα, ήταν κατά πόσον είχε τελεσιδικήσει το ζήτημα του Γρηγοριανού καλενδαρίου. Η μία πλευρά κατέθετε τις προϋπάρχουσες τοπικές συνοδικές αποφάσεις, οι οποίες το καταδίκασαν, η άλλη αυτό δεν το δεχόταν και ζητούσε σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου, καθόσον δεν υπήρχε σύμφωνη γνώμη σε όλα τα Πατριαρχεία. Αυτά, σε γενικές γραμμές.
Ορθά και σοφά πάντα όσα εγράφησαν. Τι γίνεται όμως όταν δεν συγκαλείται οικουμενική σύνοδος ; Γνωστοί οι λόγοι, που καθιστούν ανέφικτη τη σύγκληση. Τον κύριο λόγο έχει η διπλωματία και περιμένει - η σιωνιστικής προέλευσης και ελιγμών διπλωματία - την κατάλληλη στιγμή να ανάψει το "πράσινο" φως. Το φώς της πλάνης και όχι της αλήθειας. Ουραγοί και βάζοντας πλάτες οι κατά τόπους αυτοκέφαλες - μάλλον ακέφαλες - ορθόδοξες εκκλησίες. Κάθε μια από αυτές φροντίζει τα οικεία - πρωτίστως οικονομικά - ιδιοτελή της συμφέροντα. Το συμφέρον της Εκκλησίας "πάει περίπατο", όπως λέμε, και επιτάσσει να διακηρύσσουμε ότι όλες οι εκκλησίες είναι αδελφές, ή αναδενδράδες. Το ακόμη χειρότερο, ότι "Χριστιανοί και Εβραίοι έχουμε κοινή κληρονομιά"! Εννοήσατε στην Σταύρωση της αλήθειας και όχι στην ομολογία του Συμβόλου Πίστεως (Νικαίας-Κων/πολης). Το ενδιαφέρον μας, συνιστούν, να είναι αυτά που μας ενώνουν και όχι όσα μας χωρίζουν, η αγάπη να είναι άνευ όρων και ορίων, εύλογα δε, "τείχη αίσχους" αποκαλούνται οι συνοδευτικοί του Δόγματος ιεροί Κανόνες.
Σε λίγο θα έχουμε νέο «δόγμα», ή μάλλον διάταγμα, το «δόγμα-διάταγμα» της Νυρεμβέργης, κατά τα πρότυπα του διατάγματος των Μεδιολάνων. Η μικρή και ασήμαντη κατά τους διαστροφείς διαφορά, είναι ότι τα θύματα του «δόγματος» της Νυρεμβέργης θυσιάστηκαν για την ελευθερία - με πολλά ερωτηματικά αυτό - τα δε άλλα, εκείνα των Μεδιολάνων, θυσιάστηκαν για την αλήθεια : "Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς".
" 31 Ἔλεγεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους· Ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε, 32 καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς, Ιν. η΄ " και τα εξής.
Η αλήθεια καθιστά ελεύθερο τον άνθρωπο και όχι η ελευθερία : " 37 ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ· πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς", Ιν, ιη΄ και τα εξής.
Οι θρησκεύοντες διπλωμάτες μετά ή άνευ - το συνηθέστερο - θεού μένουν χάσκοντας στο ερώτημα "τι εστιν αλήθεια". Περιμένουν από τους φιλοσόφους της πολιτικής "θεολογίας" - δεν έχει ούτε ιερό, ούτε όσιο - να απαντήσουν. Κι αυτοί γράφουν τα γνωστά "Δοκίμια" διασύροντας και ευτελίζοντας τη θεολογία. Δοκίμια αληθείας έπαψαν να υπάρχουν.
Εμφατικά σημειώνω, τέλος, ότι όσα εγράφησαν στα ιστολόγια "Εν τούτω Νίκα" και "Κρυφό Σχολειό" δεν τα εντάσσω στα "Δοκίμια Πολιτικής Θεολογίας" συγγραφέων, επιφυλλιδογράφων, ή άλλου είδους ανακαινιστών της νέας μας, βιοηθικής τώρα, πραγματικότητας.
(*) Βλέπε http://www.entoytwnika.gr/2013/12/blog-post_8933.html
(**) Βλέπε http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2013/12/blog-post_27.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου