Σε άρθρο του ιστολογίου "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους" (*) διαβάσαμε :
Αν λάβουμε υπόψη ότι η απώλεια ανθρώπινης ζωής έχει μεγαλύτερη αξία στη Δύση, η χρήση του τρόμου με αυτόν τον τρόπο καθίσταται άκρως πλεονεκτική για τους τρομοκράτες. Το Ισλάμ είναι η μοναδική θρησκεία στην οποία μπορούμε να εντοπίσουμε, πέραν της ιστορικής, και θεολογική ερμηνεία για τους αποκεφαλισμούς
κχ
Σωστά είναι αυτά, εάν όμως θέλουμε να είμαστε ιστορικά και θεολογικά συνεπείς, δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε και την καρατόμηση του Τόμας Μορ. Από την Wikipedia διαβάζουμε :
"Ένθερμος καθολικός, ο Μορ άσκησε δριμεία κριτική με τα έργα του κατά του Προτεσταντισμού και του Λούθηρου προσωπικά. Αυτά όσο ο βασιλιάς Ερρίκος Η΄ ήταν κι αυτός ένθερμος καθολικός. Όταν όμως ο Ερρίκος ήρθε σε ρήξη με τον Πάπα, που αρνήθηκε να θεωρήσει άκυρο τον γάμο του με την Αικατερίνη της Αραγωνίας και ν' αναγνωρίσει τον νέο γάμο του με την Άννα Μπολέϋν, και ανακήρυξε τον εαυτό του αρχηγό της αγγλικής Εκκλησίας, ο Μορ παραιτήθηκε αρνούμενος να δεχτεί ένα κοσμικό πρόσωπο ως κεφαλή της θρησκείας.
Η αντίθεσή του με τον φοβερό βασιλιά σήμανε το τέλος του. Την 1 Ιουλίου 1535 δικάστηκε για την παραπάνω άρνησή του και στις 6 Ιουλίου αποκεφαλίστηκε. Η κεφαλή του στήθηκε σε πάσαλο στην γέφυρα του Λονδίνου και παρέμεινε εκεί έναν ολόκληρο μήνα, μέχρι που αποκρεμάστηκε κατόπιν εξαγοράς από την θυγατέρα του."
Και αυτά ως προς τον Τόμας Μορ. Αλλά υπήρξε και ένας άλλος διάσημος, ο οποίος είχε την ίδια τύχη. Η καρατόμηση δεν έγινε για θρησκευτικούς λόγους. Οι λόγοι ήταν προοδευτικοί, δηλαδή κατά της θρησκείας - ή "ενάντια στη θρησκεία", όπως συνηθίζουν να γράφουν οι προοδευτικές πένες. Αυτός ήταν ο Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ. Από την Wikipedia και πάλι, διαβάζουμε :
"Η Γαλλική Επανάσταση έφερε το τέλος στη δράση και στη ζωή του Λαβουαζιέ. Ύστερα από καταγγελία του Μαρά, που όπως λέγεται είχε προσωπικούς λόγους να τον αντιπαθεί, κλείστηκε στη φυλακή με 27 άλλους εκμισθωτές φόρων ως συνωμότης. Η δίκη του ήταν σύντομη, και ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον καταδίκασε σε θάνατο, προσθέτοντας μια φράση που έμεινε ιστορική: "η Δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από επιστήμονες". Εκτελέστηκε (καρατομήθηκε) στη λαιμητόμο στις 8 Μαΐου του 1794."
Αυτά είναι καλό να τα θυμούνται οι νυν ευαίσθητοι στις καρατομήσεις Δυτικοί προστάτες των δημοκρατικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ατόμου. Οι ισλαμιστές έχουν μείνει κάτι αιώνες πίσω, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι Δυτικοί έπαψαν να είναι αυτό που ήταν. Απλά, βελτίωσαν τις μεθόδους, ώστε να μην γίνονται εξόφθαλμα αντιαισθητικοί και παλιομοδίτες.
Και για να κλείσουμε το θέμα, θα επαναλάβουμε αυτά που γράφει - όχι ακριβώς - ο κ. Χρήστος Ιακώβου. Τα εντός παρενθέσεως από τον γράφοντα :
Συμπερασματικώς, αυτές οι πράξεις δεν είναι προϊόντα μίας κατασκευασμένης παράδοσης. Στο πλαίσιο σκέψης και δράσης των ισλαμιστών ( ή άλλων παρεμφερών ομοϊδεατών ) έχουν ιστορική, μα πάνω απ' όλα θεολογική ερμηνεία και κάλυψη. Κατά συνέπεια, οι τρομοκράτες (πάσης φύσεως, εμφανείς ή αφανείς) δεν προβαίνουν απλώς σε μία πράξη θανάτωσης-εκδίκησης διά αποκεφαλισμού κατά των απίστων, αλλά πρωτίστως θεωρούν ότι εκτελούν μία θρησκευτική (δεν απέχει πολύ από το να είναι πολιτική, αν λάβουμε υπόψη το ολοκαύτωμα ) εντολή.
(*) http://kostasxan.blogspot.gr/2014/10/blog-post_742.html
Αν λάβουμε υπόψη ότι η απώλεια ανθρώπινης ζωής έχει μεγαλύτερη αξία στη Δύση, η χρήση του τρόμου με αυτόν τον τρόπο καθίσταται άκρως πλεονεκτική για τους τρομοκράτες. Το Ισλάμ είναι η μοναδική θρησκεία στην οποία μπορούμε να εντοπίσουμε, πέραν της ιστορικής, και θεολογική ερμηνεία για τους αποκεφαλισμούς
κχ
Σωστά είναι αυτά, εάν όμως θέλουμε να είμαστε ιστορικά και θεολογικά συνεπείς, δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε και την καρατόμηση του Τόμας Μορ. Από την Wikipedia διαβάζουμε :
"Ένθερμος καθολικός, ο Μορ άσκησε δριμεία κριτική με τα έργα του κατά του Προτεσταντισμού και του Λούθηρου προσωπικά. Αυτά όσο ο βασιλιάς Ερρίκος Η΄ ήταν κι αυτός ένθερμος καθολικός. Όταν όμως ο Ερρίκος ήρθε σε ρήξη με τον Πάπα, που αρνήθηκε να θεωρήσει άκυρο τον γάμο του με την Αικατερίνη της Αραγωνίας και ν' αναγνωρίσει τον νέο γάμο του με την Άννα Μπολέϋν, και ανακήρυξε τον εαυτό του αρχηγό της αγγλικής Εκκλησίας, ο Μορ παραιτήθηκε αρνούμενος να δεχτεί ένα κοσμικό πρόσωπο ως κεφαλή της θρησκείας.
Η αντίθεσή του με τον φοβερό βασιλιά σήμανε το τέλος του. Την 1 Ιουλίου 1535 δικάστηκε για την παραπάνω άρνησή του και στις 6 Ιουλίου αποκεφαλίστηκε. Η κεφαλή του στήθηκε σε πάσαλο στην γέφυρα του Λονδίνου και παρέμεινε εκεί έναν ολόκληρο μήνα, μέχρι που αποκρεμάστηκε κατόπιν εξαγοράς από την θυγατέρα του."
Και αυτά ως προς τον Τόμας Μορ. Αλλά υπήρξε και ένας άλλος διάσημος, ο οποίος είχε την ίδια τύχη. Η καρατόμηση δεν έγινε για θρησκευτικούς λόγους. Οι λόγοι ήταν προοδευτικοί, δηλαδή κατά της θρησκείας - ή "ενάντια στη θρησκεία", όπως συνηθίζουν να γράφουν οι προοδευτικές πένες. Αυτός ήταν ο Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ. Από την Wikipedia και πάλι, διαβάζουμε :
"Η Γαλλική Επανάσταση έφερε το τέλος στη δράση και στη ζωή του Λαβουαζιέ. Ύστερα από καταγγελία του Μαρά, που όπως λέγεται είχε προσωπικούς λόγους να τον αντιπαθεί, κλείστηκε στη φυλακή με 27 άλλους εκμισθωτές φόρων ως συνωμότης. Η δίκη του ήταν σύντομη, και ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον καταδίκασε σε θάνατο, προσθέτοντας μια φράση που έμεινε ιστορική: "η Δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από επιστήμονες". Εκτελέστηκε (καρατομήθηκε) στη λαιμητόμο στις 8 Μαΐου του 1794."
Αυτά είναι καλό να τα θυμούνται οι νυν ευαίσθητοι στις καρατομήσεις Δυτικοί προστάτες των δημοκρατικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ατόμου. Οι ισλαμιστές έχουν μείνει κάτι αιώνες πίσω, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι Δυτικοί έπαψαν να είναι αυτό που ήταν. Απλά, βελτίωσαν τις μεθόδους, ώστε να μην γίνονται εξόφθαλμα αντιαισθητικοί και παλιομοδίτες.
Και για να κλείσουμε το θέμα, θα επαναλάβουμε αυτά που γράφει - όχι ακριβώς - ο κ. Χρήστος Ιακώβου. Τα εντός παρενθέσεως από τον γράφοντα :
Συμπερασματικώς, αυτές οι πράξεις δεν είναι προϊόντα μίας κατασκευασμένης παράδοσης. Στο πλαίσιο σκέψης και δράσης των ισλαμιστών ( ή άλλων παρεμφερών ομοϊδεατών ) έχουν ιστορική, μα πάνω απ' όλα θεολογική ερμηνεία και κάλυψη. Κατά συνέπεια, οι τρομοκράτες (πάσης φύσεως, εμφανείς ή αφανείς) δεν προβαίνουν απλώς σε μία πράξη θανάτωσης-εκδίκησης διά αποκεφαλισμού κατά των απίστων, αλλά πρωτίστως θεωρούν ότι εκτελούν μία θρησκευτική (δεν απέχει πολύ από το να είναι πολιτική, αν λάβουμε υπόψη το ολοκαύτωμα ) εντολή.
(*) http://kostasxan.blogspot.gr/2014/10/blog-post_742.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου