“Too many chiefs, Νot enough Indians”, ένας ιδιωματισμός και η πρακτική εφαρμογή του

Δεν έχει σημασία αν είναι αληθινές ή ψεύτικες, ο στόχος είναι η διέγερση του συναισθήματος

Δημοσίευσα τις δυο αυτές φωτογραφίες που βλέπετε σε ισάριθμα Θέματα. Ήταν το  "Οι ευχές του πατριάρχη Αλεξανδρείας προς τους πιστούς Μουσουλμάνους" και το "Ποιοι συντηρούν το φανατισμό και την πολεμική κατά της θρησκείας". Τις δείχνω πάλι γιατί έχει σημασία να καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω από παρόμοιας αισθητικής - λέγεται δημιουργική - καλλιτεχνήματα.

Στην εποχή μας ζούμε αυτό που λέμε "εικονική πραγματικότητα" ή "virtual reality". Άρχισε με τον κινηματογράφο και ολοκληρώθηκε με την τηλεόραση και το διαδίκτυο. Ο κινηματογραφικός πολιτισμός είχε κατάληξη το διαδίκτυο. Το θέμα δεν θα μας απασχολούσε αν όλα αυτά δεν βρίσκονταν υπό τον πλήρη έλεγχο και την καθοδήγηση σκοτεινών ανθρώπων, ή κέντρων, που σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν την παγκόσμια αυτοκρατορία τους.

Οι ανωτέρω φωτογραφίες δείχνουν, ή υποτίθεται ότι δείχνουν, μουσουλμάνους που έγιναν χριστιανοί και τιμωρήθηκαν. Οι φανατικοί ήταν υπεύθυνοι και φανατικοί υπάρχουν σε κάθε θρησκεία.. Βάσει του σκεπτικού αυτού, καλό είναι να θυμηθούμε έναν αμερικανικό ιδιωματισμό η προέλευση του οποίου είναι αμφισβητήσιμη. Δεν ξέρουμε δηλαδή αν είχε σχέση με πολιτικό σχεδιασμό, όταν οι έποικοι Ευρωπαίοι εξολόθρευαν σταδιακά τους γηγενείς Ινδιάνους. Ο ιδιωματισμός αυτός λέει τούτο : "Too Many Chiefs, Not Enough Indians", που σημαίνει "πολλοί αρχηγοί, λίγοι Ινδιάνοι".

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ιδιαίτερα ευφυής για να καταλάβει τι προεκτάσεις έχει αν εφαρμοσθεί στην πολιτική και ιδιαίτερα σε λαούς με βεβαρυμένο ιστορικό παρελθόν εσωτερικών διενέξεων ή συγκρούσεων. Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, για να περιοριστούμε στα κοντινά δικά μας, είναι τυπικά παραδείγματα..

Η αναγωγή, τώρα, του ιδιωματισμού αυτού σε  άρητο πολιτικό δόγμα δεν φαίνεται να απέχει πολύ κατά την παρούσα πραγματικότητα, όσον αφορά βέβαια αυτά που συμβαίνουν στον αραβικό κόσμο. Συμβαίνει όμως το δόγμα αυτό να εφαρμόζεται και στα αφορώντα τα θρησκευτικά πράγματα, όπως το βλέπουμε στη λεγομένη "οικουμενική κίνηση" με τα διαχριστιανικά και διαθρησκειακά συνέδρια. Έχει κι εδώ επιβληθεί αδήλως το δόγμα  "πολλοί αρχηγοί, λίγοι Ινδιάνοι", το οποίο συνοπτικά μας λέει : Πολλές θρησκείες, λίγοι πιστοί. Προσπάθεια γίνεται ώστε οι πιστοί να μη λιγοστέψουν. Μια νέα θρησκεία είναι έτοιμη, αλλά οι άνθρωποι δεν είναι ακόμη έτοιμοι να τη δεχτούν. Πώς θα το κάνουν είναι το πρόβλημα κι εδώ, η εικονική πραγματικότητα έρχεται να βοηθήσει. Φωτογραφίες όπως οι παραπάνω ερεθίζουν το θρησκευτικό συναίσθημα, προκαλούν οργή και αγανάκτηση, οπότε κάτι πρέπει να γίνει,  κάποιος  να επεμβεί. Αν δεν είναι ο θεός, θα είναι ο άνθρωπος, αλλά για να είναι ο άνθρωπος, πρέπει να εκτελεί θεία εντολή. Χωρίς αυτή δεν δικαιώνεται η κατά της αδικίας επέμβαση.

Το έχουν σκεφτεί κι αυτό, απαιτείται όμως να γίνει προηγουμένως κάτι χειρότερο και θα το κάνουν. Δεν θέλουν να αφήσουν τους ανθρώπους στην ησυχία τους, με αυτά που ξέρουν, με αυτά που έχουν. Πάντα τους ερέθιζαν, ώστε να τρώγονται μεταξύ τους και αυτοί να έρχονται σαν ειρηνοποιοί. Υποτίθεται για να δίνουν τη δίκαιη λύση. Παράδειγμα η Κύπρος, όπου για πεντακόσια χρόνια οι Κύπριοι ζούσαν ειρηνικά με τη μειονότητα των Τούρκων. Ύστερα άρχισαν να σκοτώνονται μεταξύ τους. Έφταιγαν οι φανατικοί - ήθελαν την Ένωση - και όχι οι εκδιωχθέντες αποικιοκράτες. Έχουμε όμως και το παράδειγμα της Παλαιστίνης. Χίλια εννιακόσια τόσα χρόνια  κατοικούσαν οι Παλαιστίνιοι Άραβες εκεί, μετά περιήλθε στα χέρια των Ισραηλινών, για να σφάζονται οι μεν με τους δε και πλήθος άλλοι μαζί τους. Οι πιστοί του Αλλάχ δεν δέχονται την κατάφωρη αδικία των πιστών του Γιαχβέ και όλα όσα γίνονται σήμερα, είναι για να προετοιμαστούμε. Πίσω από τις πλάτες των πιστών του Γιαχβέ, βρίσκεται ο πανίσχυρος θεός των χριστιανών, αιμοσταγής και άτεγκτος όπως ο Γιαχβέ και όπως ο Αλλάχ. Αυτός όμως δεν είναι ο θεός των Χριστιανών. Είναι ένας εικονικός θεός, που μας δείχνει τις εικονικές φωτογραφίες από σφαγές εικονικών θυμάτων επειδή αρνήθηκαν τον ανεικονικό Αλλάχ, χάριν του εικονικού Γιαχβέ.

Στα κινηματογραφικά έργα τύπου Γουέστερν (Η κατάκτηση της Δύσης κλπ.) βλέπαμε τους φιλήσυχους και φιλειρηνικούς εποίκους να σφαγιάζονται από τους Ινδιάνους. Μετά, το λόγο είχαν οι καραμπίνες γουιντσέστερ και τα εξάσφαιρα. Προηγουμένως, είχαν φροντίσει οι έποικοι κάτοχοι των όπλων να φτιάξουν αρχηγούς δωρίζοντας όπλα στους επικεφαλείς των φυλών Ινδιάνους. Όχι όμως και σφαίρες. Οι σφαίρες είχαν χρησιμοποιηθεί για να εξοντώσει ο ένας φύλαρχος τον άλλο. Έτσι, ο ιδιωματισμός "Too Many Chiefs, Not Enough Indians" έγινε δόγμα της πολιτικής και αυτό ακολουθεί ευλαβικά το ελληνικό πολιτικοθρησκευτικό ιερατείο.Όταν οι Ινδιάνοι τελειώσουν, τότε να δούμε τι θα κάνουν οι αρχηγοί;