Κοινό Πάσχα για ορθόδοξους και ρωμαιοκαθολικούς στους Αγίους Τόπους
 |
| Η φωτογραφία από την ιστοσελίδα iefimerida.gr |
Στον παρακάτω δεσμό (*) διαβάζουμε ...
"Την απόφαση να εορταστεί από κοινού το Πάσχα του 2013 στους Αγίους Τόπους πήρε το Λατινικό Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ. Η απόφαση του νέου Θεματοφύλακα της Ιεράς Γης Πιερμπατίστα Πιζαμπάλα βασίστηκε στην επιθυμία του για κοινούς εορτασμούς στις μεικτές οικογένειες (ορθόδοξων-ρωμαιοκαθολικών) που είναι πολλές στην περιοχή.
« Ο Οικουμενισμός στους Αγίους Τόπους δεν είναι ένα θεολογικό πρόβλημα, είναι ένα ποιμενικό πρόβλημα. Επειδή όλες οι οικογένειες είναι μεικτές οικογένειες. Ένα μέρος είναι Ορθόδοξο και το άλλο Καθολικό. Έτσι έχουμε δύο διαφορετικά ημερολόγια: Το Γρηγοριανό ημερολόγιο και το Ιουλιανό ημερολόγιο για τις οικογένειες » ανέφερε και συμπλήρωσε: «Για χριστιανικές οικογένειες, είναι ένα πρόβλημα. Θέλουν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα μαζί από κοινού. Έτσι, η Καθολική Εκκλησία αποφάσισε να υιοθετήσει μόνο για το Πάσχα, όχι για τα Χριστούγεννα, το Ιουλιανό ημερολόγιο, ώστε να καταστεί δυνατή και να επιτρέψει χριστιανικές οικογένειες μας να γιορτάζεται το Πάσχα μαζί».
Έτσι, με τα νέα δεδομένα, το επόμενο Πάσχα για τους ρωμαιοκαθολικούς θα εορταστεί στις 5 Μαΐου, ενώ μια ακόμα πρόθεση του Πατριαρχείου είναι από τα επόμενα χρόνια η Καθολική Εκκλησία στους Αγίους Τόπους να εγκρίνει το Ιουλιανό ημερολόγιο, οριστικά".
Και σχολιάζουμε :
Ώστε έχουμε τώρα και ποιμενικά προβλήματα! Η γλώσσα λανθάνουσα την αλήθειαν λέγει. Οι ποιμένες έχουν το πρόβλημα και το μεταδίδουν στο ποίμνιο. Οι ποιμένες βόσκουσι εαυτούς "ποιμενιζόμενοι" σε διασκέψεις, διαλόγους, διαθρησκειακές και λοιπές διαβουλεύσεις (σημ. πάντα η πρόθεση "δια" προηγείται) και το ποίμνιο δεν ξέρει πού βρίσκεται και κατά πού τραβά. Κάθε πρόβατο φτιάχνει και τη στάνη του.
Τώρα ετοιμάζονται οι ποιμένες με τα ποιμενικά προβλήματα να εορτάσουν, λέει, με το Ιουλιανό (sic) ημερολόγιο το Πάσχα του 2013 στις αρχές Μαΐου. Φυσικά, κατά παρέκκλιση της αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Εμείς οι Ορθόδοξοι γίναμε πλέον υπερβατικοί, υπερβήκαμε τις Συνόδους και φτιάξαμε τη δική μας σύνοδο της νέας ελληνικής ορθοδοξίας ή νεοορθοδοξίας. Μεταμοντέρνα και μετανεωτερικά πράγματα Δεκατρείς μέρες πίσω, δεκατρείς μπροστά και Πάσχα με το Ιουλιανό το Μάΐο.
Τα υπόλοιπα είναι για τα σκουπίδια, διότι το γράμμα σκοτώνει, το πνεύμα ζωοποιεί, όπως πιθανόν να μας έλεγαν οι συναφειακοί μεταπατέρες προκειμένου να αποφύγουν εκείνο το "οι πατέρες υπήρξαν θύματα του αρχεκάκου όφεως". Υπάρχει βέβαια και το "συμβοσκηθήσεται λύκος μετ᾿ ἀρνός, καὶ πάρδαλις συναναπαύσεται ἐρίφω", αυτό όμως είναι μόνο για να το γράφουμε ή καμιά φορά να το υποδυόμαστε παίζοντας το θεατρικό μονόπρακτο "Εγώ και η σχέση με το θεό". Θέατρο του παραλόγου θα το αποκαλούσε κανείς, αλλά αυτό είναι μια άποψη.
(*) Πηγή: Κοινό Πάσχα για ορθόδοξους και ρωμαιοκαθολικούς στους Αγίους Τόπους iefimerida.gr
Έτσι, με τα νέα δεδομένα, το επόμενο Πάσχα για τους ρωμαιοκαθολικούς θα εορταστεί στις 5 Μαΐου, ενώ μια ακόμα πρόθεση του Πατριαρχείου είναι από τα επόμενα χρόνια η Καθολική Εκκλησία στους Αγίους Τόπους να εγκρίνει το Ιουλιανό ημερολόγιο, οριστικά".
Και σχολιάζουμε :
Ώστε έχουμε τώρα και ποιμενικά προβλήματα! Η γλώσσα λανθάνουσα την αλήθειαν λέγει. Οι ποιμένες έχουν το πρόβλημα και το μεταδίδουν στο ποίμνιο. Οι ποιμένες βόσκουσι εαυτούς "ποιμενιζόμενοι" σε διασκέψεις, διαλόγους, διαθρησκειακές και λοιπές διαβουλεύσεις (σημ. πάντα η πρόθεση "δια" προηγείται) και το ποίμνιο δεν ξέρει πού βρίσκεται και κατά πού τραβά. Κάθε πρόβατο φτιάχνει και τη στάνη του.
Τώρα ετοιμάζονται οι ποιμένες με τα ποιμενικά προβλήματα να εορτάσουν, λέει, με το Ιουλιανό (sic) ημερολόγιο το Πάσχα του 2013 στις αρχές Μαΐου. Φυσικά, κατά παρέκκλιση της αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Εμείς οι Ορθόδοξοι γίναμε πλέον υπερβατικοί, υπερβήκαμε τις Συνόδους και φτιάξαμε τη δική μας σύνοδο της νέας ελληνικής ορθοδοξίας ή νεοορθοδοξίας. Μεταμοντέρνα και μετανεωτερικά πράγματα Δεκατρείς μέρες πίσω, δεκατρείς μπροστά και Πάσχα με το Ιουλιανό το Μάΐο.
Τα υπόλοιπα είναι για τα σκουπίδια, διότι το γράμμα σκοτώνει, το πνεύμα ζωοποιεί, όπως πιθανόν να μας έλεγαν οι συναφειακοί μεταπατέρες προκειμένου να αποφύγουν εκείνο το "οι πατέρες υπήρξαν θύματα του αρχεκάκου όφεως". Υπάρχει βέβαια και το "συμβοσκηθήσεται λύκος μετ᾿ ἀρνός, καὶ πάρδαλις συναναπαύσεται ἐρίφω", αυτό όμως είναι μόνο για να το γράφουμε ή καμιά φορά να το υποδυόμαστε παίζοντας το θεατρικό μονόπρακτο "Εγώ και η σχέση με το θεό". Θέατρο του παραλόγου θα το αποκαλούσε κανείς, αλλά αυτό είναι μια άποψη.
(*) Πηγή: Κοινό Πάσχα για ορθόδοξους και ρωμαιοκαθολικούς στους Αγίους Τόπους iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου