Ο διάλογος αυτός με τα σχόλια στο ιστολόγιο ΟΜΟΛΟΓΙΑ
http://apotixisi.blogspot.gr/2016/01/blog-post_50.html
http://apotixisi.blogspot.gr/2016/01/kyprianos-christodoulides25-2016-250.html
κυπριανός χ.
Όλα καλά, όλα σωστά, εκτός από αυτό :
[“Σκότος” εδώ είναι “Ουσιαστικό”, το Ενυπόστατο Σκοτάδι. Είναι το Πρόσωπο, ο Εωσφόρος ως τέως “Άγγελος Φωτός”, νυν δε Πατήρ του Ψεύδους και Υπόσταση του Σκότους]
Ο εκπεσών εωσφόρος είναι ανυπόστατος, δεν έχει πρόσωπο. Στο Κεφάλαιο 18, Περί Διαβόλου και δαιμόνων, ο Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει :
“Οὐκ ἔχουσι τοίνυν ἐξουσίαν κατά τινος οὐδὲ ἰσχὺν, εἰ μὴ ἐκ Θεοῦ οἰκονομικῶς συγχωρούμενοι, ὡς ἐπὶ τοῦ Ἰώβ, καθάπερ ἐπὶ τῶν χοίρων ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ γέγραπται. Παραχωρήσεως δὲ Θεοῦ γινομένης καὶ ἰσχύουσι καὶ μεταβάλλονται καὶ μετασχηματίζονται, εἰς οἷον θέλουσι σχῆμα κατὰ φαντασίαν.”. Τώρα έχουμε τα ούφο.
Ας μην ξεχνάμε ότι όφις (φίδι) εξαπάτησε την Εύα μιλώντας με ανθρώπινη λαλιά. Πρόσωπο, δηλαδή, έμμορφη υλική υπόσταση ανθρώπου δεν έχει το κακό, η αμαρτία, διότι πάλι κατά τον Όσιο Δαμασκηνό, “οὐδὲν γὰρ ἕτερόν ἐστι τὸ κακὸν εἰ μὴ τοῦ ἀγαθοῦ στέρησις”. Το αγαθό, δηλαδή, μόνο ο άγιος Θεός, έχει υπόσταση (Πρόσωπο), αναπόφευκτα δε, η στέρηση του αγαθού συνεπάγεται και στέρηση του Προσώπου. Βεβαίως, πρόσωπο έχουμε όλοι οι άνθρωποι, αλλά με το θάνατο, το πρόσωπο που έχουμε μένει μόνο … σε φωτογραφία. Χάνεται. Πέρα δε από αυτό, μη μας διαφεύγει και η Νομική έννοια του προσώπου.
Ο Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός, σε συμφωνία με τον άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό, μας πληροφορεί ότι ο εωσφόρος “πρωτοστάτης τῆς περιγείου τάξεως καὶ τῆς γῆς τὴν φυλακὴν ἐγχειρισθεὶς παρὰ Θεοῦ”, και προσθέτω, είναι δικό μου αυτό, φθόνησε τον άνθρωπο και στράφηκε κατά του Θεού, επειδή στερήθηκε την υλική υπόσταση.
Έκτοτε, με τις γνωστές μεθόδους του, υποδυόμενος ακόμη και άγγελο του φωτός, χρησιμοποιεί τον άνθρωπο (ενσωματώνεται με αυτόν) κατά του Θεού. Τώρα μάλιστα διαβάλλει την αγάπη, το έλεος του αγίου Θεού, με τα ισλαμικά στίφη προσφύγων προερχόμενα από χώρες που καταστρέφουν τα δικά του όργανα. Βεβαίως, διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν οι αγαπολόγοι του Φαναρίου και του Βατικανού δεν είχαν προσχωρήσει στο Σιωνισμό. Είναι ο Οικουμενισμός.
Απάντηση αρθρογράφου : Ειλικρινά μου κάνει εντύπωση η τολμηρή, προκλητική και λίαν επικίνδυνη σιγουριά με την οποία εκφράζεσαι, κρίνεις και επικρίνεις, ως κάποια αυθεντία επί του θέματος. Δεν σε εριωνεύομαι. Σέβομαι το πρόσωπό σου και την ειδικότητά σου. Θα σε ρωτήσω όμως κάτι – κι έχει σημασία αυτό, για μένα τουλάχιστον, για αυτό και το ρωτώ: Είσαι θεολόγος;
κχ : ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΥΣΣΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΝ
(Ἐξηγησις ἀκριβὴς εἰς τὸν Ἐκκλησιαστὴν τοῦ Σολομῶντος, PG 44, 637C)
"οὕτω γάρ φησιν ὁ ψαλμῳδὸς ὅτι διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν ἐταπεινώθησαν· τοῦτο ἦλθεν ὁ ἐκκλησιαστὴς ἐπισκέψασθαι, τί γέγονεν ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ὃ μὴ πρότερον ἦν, πῶς εἰσῆλθεν ἡ ματαιότης, πῶς ἐπεκράτησε τὸ ἀνύπαρκτον, τίς ἡ δυναστεία τοῦ μὴ ὑπάρχοντος. τὸ γὰρ κακὸν ἀνυπόστατον, ὅτι ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τὴν ὑπόστασιν ἔχει, τὸ δὲ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος ὂν οὐδὲ ἔστι πάντως κατὰ τὴν ἰδίαν φύσιν, ἀλλ' ὅμως τῶν τῇ ματαιότητι ὁμοιωθέντων ἐπικρατεῖ ἡ ματαιότης."
κχ
Πού είδατε αγαπητέ κύριε την τολμηρή, προκλητική και λίαν επικίνδυνη σιγουριά με την οποία εκφράζομαι ; Και πώς μια γνώμη, κάθε άλλο από κριτική ή επικριτική, την εκλαμβάνεται κρίση και επίκριση, από κάποια (του γράφοντος) αυθεντία επί του άρθρου σας ; Τη γνώμη μου έγραψα απλά, αν θέλετε την άποψη, χωρίς να θέτω σε αμφισβήτηση τις επιστημονικές θεολογικές γνώσεις σας. Αν αυτό δεν επιτρέπεται, επειδή τυγχάνει να έχω ένα διαφορετικό γνωστικό επιστημονικό αντικείμενο από το δικό σας, τούτο δεν ευσταθεί. Άλλωστε, το σημειώνετε κι εσείς : "Αυτό βεβαιώς, δεν σημαίνει πως όσοι δεν είναι θεολόγοι δεν δικαιούνται να εκφέρουν γνώμη". Τη γνώμη μου κι εγώ έγραψα χωρίς να θέλω να συγκριθώ μαζί σας επί επιστημονικού επιπέδου και επιπλέον, μου καταλογίζετε "υπεροπτικό ύφος διορθώσεως". Από πού βγάλατε το συμπέρασμα της υπεροψίας του γράφοντος ;
Αν έκανα λάθος, ότι "24 φθόνῳ δέ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον" (Σφ.Σλ. κεφ Β'), θα έπρεπε να με διορθώσετε.
Κατά πόσο συγχέω το πρόσωπο με την υπόσταση και χωρίς να το γνωρίζω, πίπτω στήν αἵρεση τοῦ Σαβελλιανισμοῦ, αυτό είναι κάτι που οφείλεται να μας το εξηγήσετε. Το πρόσωπο είναι το χαρακτηριστικό μορφολογικό γνώρισμα ( : το σχήμα στην εν συνόλω μορφή) του γένους των ανθρώπων. Αν κάνω πάλι λάθος, σας παρακαλώ να με διορθώσετε.
Από θεολογικής πλευράς τώρα, αξίζει να ανατρέξετε στον Συναξαριστή της Κυριακής της Μελλούσης Κρίσεως Εκεί θα διαβάσετε κάτι ενδιαφέρον. Γράφει ότι όλοι οι άνθρωποι θα παρουσιαστούμε "εν μια τη μορφή" επί του φοβερού βήματος. Αν θέλετε, την ανάλυση επ΄ αυτού, μπορείτε εσείς να μας την κάνετε. Το ότι, όπως γράφω, ο διάβολος δεν έχει πρόσωπο (το κακόν ανυπόστατο), δεν σημαίνει ότι απορρίπτω την ύπαρξή του. Την δέχομαι, αλλά δεν την πιστεύω. Δεν νομίζω, η πίστη να μας καλεί να πιστεύουμε και στο Θεό και στο διάβολο. Και πάλι, αν κάνω λάθος με διορθώνετε.
Στην εικονογραφία της καθ΄ ημάς Εκκλησίας δεν συνηθίζεται η απόδοση του διαβόλου με πρόσωπο. Πάντως, σε μερικές περιπτώσεις υπάρχουν κάτι κατάμαυρα ανθρωπάκια με κέρατα, που φανερώνουν ανθρώπινη μορφή και σχήμα, αλλά με ουρίτσα.
Γράφω : "Το αγαθό, δηλαδή, μόνο ο άγιος Θεός, έχει υπόσταση (Πρόσωπο), αναπόφευκτα δε, η στέρηση του αγαθού συνεπάγεται και στέρηση του Προσώπου" και δεν έχω ουδεμία πρόθεση να αδικήσω μεταφραστικά τον Όσιο Ιωάννη Δαμασκηνό, όπως μου καταλογίσατε. Θυμόμουν, όταν το έγραψα, το ρηθέν υπό του Κυρίου : "16 Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; 17 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεὸς. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν, τήρησον τὰς ἐντολάς" (Μτ. ιθ΄) και το "18 Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 19 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός" (Λκ. ιη΄)
Αυτά αγαπητέ κύριε και παραλείπω τα υπόλοιπα. Συμφωνώ στο "ως μη ώφειλε της διαφωνίας μας" και επαναλαμβάνω, γράφω πάντα τη γνώμη μου ή την άποψή μου, αυτή που διαμόρφωσα θητεύοντας στους κόλπους τη Εκκλησίας. Δεν ζητώ από κανένα να συμφωνήσει με αυτά που γράφω και δέχομαι τις οποιεσδήποτε παρατηρήσεις, διορθώσεις ή ακόμη και τον (καλής πρόθεσης) έλεγχο.
( ... )
Μόνον, και αυτό κατά χάρι, δια της μετανοίας, της ταπεινώσεως και της αγάπης ή ελέους, φυσικά και άλλων πολλών αρετών αποκτομένων με αδιάλειπτη προσευχή, αξιώνεται ο άνθρωπος να γίνει πρόσωπο. Είναι οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Και ακόμη τότε, πρέπει πάντα να φανερώνει, έργω και λόγω, "ότι αχρείος δούλος ειμί". Όχι όμως διαφημίζοντας την αμαρτία, τον ἐσπιλωμένον ναὸν τοῦ σώματος, όπως συμβαίνει με τις παρελάσεις υπερηφανείας, το σύμφωνο συμβίωσης των ΛΟΑΤ (λεσβίες, ομόφυλοι, αμφισεξουαλικοί, τρανσεξουαλικοί) και πολλά άλλα.
Δάκρυα μετανοίας μας χρειάζονται και θερμά πρέπει να παρακαλούμε την Χάρι του αγίου Θεού να μας τα δώσει. Αυτά ανοίγουν της μετανοίας την πύλη, κατά το Δοξαστικό : "Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ὀρθρίζει γὰρ τὸ πνεῦμά μου, πρὸς ναὸν τὸν ἅγιόν σου, ναὸν φέρον τοῦ σώματος, ὅλον ἐσπιλωμένον, ἀλλ’ ὡς οἰκτίρμων κάθαρον, εὐσπλάγχνῳ σου ἐλέει."
Και το Θεοτοκίον : "Τῆς σωτηρίας εὔθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αἰσχραῖς γὰρ κατεῤῥύπωσα, τὴν ψυχὴν ἁμαρτίαις, ὡς ῥᾳθύμως τὸν βίον μου, ὅλον ἐκδαπανήσας, ταῖς σαῖς πρεσβείαις ῥῦσαί με, πάσης ἀκαθαρσίας."
Συμφωνώ με το "μπορούμε να βρούμε αρκετές αντιπαραθέσεις στους Πατέρες και αντιθετικότητα τοποθετήσεως σε κάποια θέματα, αλλά σημασία έχει τί λέγει το «consensus patrum»".
Τη γνώμη μου θα γράψω, όπως πάντα. Αν το παραλείπω σε κάποια σχόλια, δεν σημαίνει ότι αποφαίνομαι ως αυθεντία. Το «consensus patrum» σημαίνει μεν συμφωνία πατέρων, αλλά η συμφωνία αυτή ερείδεται, έχει βάση, την Αγία Γραφή. Εκεί, νομίζω, βρίσκεται η "συμφωνία πατέρων". Δεν γνωρίζω αν έχουν γίνει επ΄ αυτού μελέτες (εννοώ πανεπιστημιακές) των θεολόγων.
Και τελευταίο : "Η παρακάτω φράση σου είναι φοβερά αντιφατική και προβληματική, και συγχώρεσέ με για τον άδολο έλεγχο που σου κάνω με αγάπη Χριστού. Γράφεις : "Δεν σημαίνει ότι απορρίπτω την ύπαρξή του διαβόλου. Την δέχομαι, αλλά δεν την πιστεύω. Δεν νομίζω, η πίστη να μας καλεί να πιστεύουμε και στo Θεό και στο διάβολο. Και πάλι, αν κάνω λάθος με διορθώνετε" και συμπληρώνεις : "Συγγνώμη... ή την δέχεσαι, ή όχι. Ή την πιστεύεις ή όχι. Εάν την "δέχεσαι", τότε υποχρεούσαι να την πιστεύεις διότι την διδάσκει την ύπαρξη του διαβόλου ως πρόσωπο, ο Ίδιος ο Χριστός".
Και πάλι η γνώμη μου, το δέχομαι δεν είναι ίδιο με το πιστεύω, δεν σε υποχρεώνει το πρώτο να πιστεύεις αυτό ή αυτά που δέχεσαι ή συμφωνείς. Μπορεί να τα εφαρμόζεις, όχι όμως επειδή τα πιστεύεις. Δεν έχει την ίδια βαρύτητα το δέχομαι με το πιστεύω. Πιστεύω σημαίνει πίστη και πίστη σημαίνει "ελπιζομένων υπόσταση" και τα εξής, στην Προς Εβραίους Επιστολή του απ. Παύλου. Πολλοί δέχονται το Σύμβολο Πίστεως - στα δικά μας αναφέρομαι - πόσοι όμως κάνουν πράξη ζωής, αν όχι όλα τα άρθρα, έστω και μέρος από αυτά ;
Θα μου πεις, βάζω δύσκολα πράγματα στον εαυτό μου, ίσως και σε μερικούς αναγνώστες, αλλά πώς να το κάνουμε; Η πίστη είναι πίστη. Πάντως μη δώσεις σημασία σε αυτά, για να μη ξεφύγουμε από το θέμα : Την υπόσταση ή το ανυπόστατο του κακού. Μπορεί να θέλει να ακουστεί κάποιος άλλος και δεν θέλω να δώσω αφορμή αποπροσανατολισμού της συζήτησης.
http://apotixisi.blogspot.gr/2016/01/blog-post_50.html
http://apotixisi.blogspot.gr/2016/01/kyprianos-christodoulides25-2016-250.html
κυπριανός χ.
Όλα καλά, όλα σωστά, εκτός από αυτό :
[“Σκότος” εδώ είναι “Ουσιαστικό”, το Ενυπόστατο Σκοτάδι. Είναι το Πρόσωπο, ο Εωσφόρος ως τέως “Άγγελος Φωτός”, νυν δε Πατήρ του Ψεύδους και Υπόσταση του Σκότους]
Ο εκπεσών εωσφόρος είναι ανυπόστατος, δεν έχει πρόσωπο. Στο Κεφάλαιο 18, Περί Διαβόλου και δαιμόνων, ο Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει :
“Οὐκ ἔχουσι τοίνυν ἐξουσίαν κατά τινος οὐδὲ ἰσχὺν, εἰ μὴ ἐκ Θεοῦ οἰκονομικῶς συγχωρούμενοι, ὡς ἐπὶ τοῦ Ἰώβ, καθάπερ ἐπὶ τῶν χοίρων ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ γέγραπται. Παραχωρήσεως δὲ Θεοῦ γινομένης καὶ ἰσχύουσι καὶ μεταβάλλονται καὶ μετασχηματίζονται, εἰς οἷον θέλουσι σχῆμα κατὰ φαντασίαν.”. Τώρα έχουμε τα ούφο.
Ας μην ξεχνάμε ότι όφις (φίδι) εξαπάτησε την Εύα μιλώντας με ανθρώπινη λαλιά. Πρόσωπο, δηλαδή, έμμορφη υλική υπόσταση ανθρώπου δεν έχει το κακό, η αμαρτία, διότι πάλι κατά τον Όσιο Δαμασκηνό, “οὐδὲν γὰρ ἕτερόν ἐστι τὸ κακὸν εἰ μὴ τοῦ ἀγαθοῦ στέρησις”. Το αγαθό, δηλαδή, μόνο ο άγιος Θεός, έχει υπόσταση (Πρόσωπο), αναπόφευκτα δε, η στέρηση του αγαθού συνεπάγεται και στέρηση του Προσώπου. Βεβαίως, πρόσωπο έχουμε όλοι οι άνθρωποι, αλλά με το θάνατο, το πρόσωπο που έχουμε μένει μόνο … σε φωτογραφία. Χάνεται. Πέρα δε από αυτό, μη μας διαφεύγει και η Νομική έννοια του προσώπου.
Ο Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός, σε συμφωνία με τον άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό, μας πληροφορεί ότι ο εωσφόρος “πρωτοστάτης τῆς περιγείου τάξεως καὶ τῆς γῆς τὴν φυλακὴν ἐγχειρισθεὶς παρὰ Θεοῦ”, και προσθέτω, είναι δικό μου αυτό, φθόνησε τον άνθρωπο και στράφηκε κατά του Θεού, επειδή στερήθηκε την υλική υπόσταση.
Έκτοτε, με τις γνωστές μεθόδους του, υποδυόμενος ακόμη και άγγελο του φωτός, χρησιμοποιεί τον άνθρωπο (ενσωματώνεται με αυτόν) κατά του Θεού. Τώρα μάλιστα διαβάλλει την αγάπη, το έλεος του αγίου Θεού, με τα ισλαμικά στίφη προσφύγων προερχόμενα από χώρες που καταστρέφουν τα δικά του όργανα. Βεβαίως, διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν οι αγαπολόγοι του Φαναρίου και του Βατικανού δεν είχαν προσχωρήσει στο Σιωνισμό. Είναι ο Οικουμενισμός.
Απάντηση αρθρογράφου : Ειλικρινά μου κάνει εντύπωση η τολμηρή, προκλητική και λίαν επικίνδυνη σιγουριά με την οποία εκφράζεσαι, κρίνεις και επικρίνεις, ως κάποια αυθεντία επί του θέματος. Δεν σε εριωνεύομαι. Σέβομαι το πρόσωπό σου και την ειδικότητά σου. Θα σε ρωτήσω όμως κάτι – κι έχει σημασία αυτό, για μένα τουλάχιστον, για αυτό και το ρωτώ: Είσαι θεολόγος;
κχ : ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΥΣΣΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΝ
(Ἐξηγησις ἀκριβὴς εἰς τὸν Ἐκκλησιαστὴν τοῦ Σολομῶντος, PG 44, 637C)
"οὕτω γάρ φησιν ὁ ψαλμῳδὸς ὅτι διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν ἐταπεινώθησαν· τοῦτο ἦλθεν ὁ ἐκκλησιαστὴς ἐπισκέψασθαι, τί γέγονεν ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ὃ μὴ πρότερον ἦν, πῶς εἰσῆλθεν ἡ ματαιότης, πῶς ἐπεκράτησε τὸ ἀνύπαρκτον, τίς ἡ δυναστεία τοῦ μὴ ὑπάρχοντος. τὸ γὰρ κακὸν ἀνυπόστατον, ὅτι ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τὴν ὑπόστασιν ἔχει, τὸ δὲ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος ὂν οὐδὲ ἔστι πάντως κατὰ τὴν ἰδίαν φύσιν, ἀλλ' ὅμως τῶν τῇ ματαιότητι ὁμοιωθέντων ἐπικρατεῖ ἡ ματαιότης."
κχ
Πού είδατε αγαπητέ κύριε την τολμηρή, προκλητική και λίαν επικίνδυνη σιγουριά με την οποία εκφράζομαι ; Και πώς μια γνώμη, κάθε άλλο από κριτική ή επικριτική, την εκλαμβάνεται κρίση και επίκριση, από κάποια (του γράφοντος) αυθεντία επί του άρθρου σας ; Τη γνώμη μου έγραψα απλά, αν θέλετε την άποψη, χωρίς να θέτω σε αμφισβήτηση τις επιστημονικές θεολογικές γνώσεις σας. Αν αυτό δεν επιτρέπεται, επειδή τυγχάνει να έχω ένα διαφορετικό γνωστικό επιστημονικό αντικείμενο από το δικό σας, τούτο δεν ευσταθεί. Άλλωστε, το σημειώνετε κι εσείς : "Αυτό βεβαιώς, δεν σημαίνει πως όσοι δεν είναι θεολόγοι δεν δικαιούνται να εκφέρουν γνώμη". Τη γνώμη μου κι εγώ έγραψα χωρίς να θέλω να συγκριθώ μαζί σας επί επιστημονικού επιπέδου και επιπλέον, μου καταλογίζετε "υπεροπτικό ύφος διορθώσεως". Από πού βγάλατε το συμπέρασμα της υπεροψίας του γράφοντος ;
Αν έκανα λάθος, ότι "24 φθόνῳ δέ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον" (Σφ.Σλ. κεφ Β'), θα έπρεπε να με διορθώσετε.
Κατά πόσο συγχέω το πρόσωπο με την υπόσταση και χωρίς να το γνωρίζω, πίπτω στήν αἵρεση τοῦ Σαβελλιανισμοῦ, αυτό είναι κάτι που οφείλεται να μας το εξηγήσετε. Το πρόσωπο είναι το χαρακτηριστικό μορφολογικό γνώρισμα ( : το σχήμα στην εν συνόλω μορφή) του γένους των ανθρώπων. Αν κάνω πάλι λάθος, σας παρακαλώ να με διορθώσετε.
Από θεολογικής πλευράς τώρα, αξίζει να ανατρέξετε στον Συναξαριστή της Κυριακής της Μελλούσης Κρίσεως Εκεί θα διαβάσετε κάτι ενδιαφέρον. Γράφει ότι όλοι οι άνθρωποι θα παρουσιαστούμε "εν μια τη μορφή" επί του φοβερού βήματος. Αν θέλετε, την ανάλυση επ΄ αυτού, μπορείτε εσείς να μας την κάνετε. Το ότι, όπως γράφω, ο διάβολος δεν έχει πρόσωπο (το κακόν ανυπόστατο), δεν σημαίνει ότι απορρίπτω την ύπαρξή του. Την δέχομαι, αλλά δεν την πιστεύω. Δεν νομίζω, η πίστη να μας καλεί να πιστεύουμε και στο Θεό και στο διάβολο. Και πάλι, αν κάνω λάθος με διορθώνετε.
Στην εικονογραφία της καθ΄ ημάς Εκκλησίας δεν συνηθίζεται η απόδοση του διαβόλου με πρόσωπο. Πάντως, σε μερικές περιπτώσεις υπάρχουν κάτι κατάμαυρα ανθρωπάκια με κέρατα, που φανερώνουν ανθρώπινη μορφή και σχήμα, αλλά με ουρίτσα.
Γράφω : "Το αγαθό, δηλαδή, μόνο ο άγιος Θεός, έχει υπόσταση (Πρόσωπο), αναπόφευκτα δε, η στέρηση του αγαθού συνεπάγεται και στέρηση του Προσώπου" και δεν έχω ουδεμία πρόθεση να αδικήσω μεταφραστικά τον Όσιο Ιωάννη Δαμασκηνό, όπως μου καταλογίσατε. Θυμόμουν, όταν το έγραψα, το ρηθέν υπό του Κυρίου : "16 Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; 17 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεὸς. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν, τήρησον τὰς ἐντολάς" (Μτ. ιθ΄) και το "18 Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 19 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός" (Λκ. ιη΄)
Αυτά αγαπητέ κύριε και παραλείπω τα υπόλοιπα. Συμφωνώ στο "ως μη ώφειλε της διαφωνίας μας" και επαναλαμβάνω, γράφω πάντα τη γνώμη μου ή την άποψή μου, αυτή που διαμόρφωσα θητεύοντας στους κόλπους τη Εκκλησίας. Δεν ζητώ από κανένα να συμφωνήσει με αυτά που γράφω και δέχομαι τις οποιεσδήποτε παρατηρήσεις, διορθώσεις ή ακόμη και τον (καλής πρόθεσης) έλεγχο.
( ... )
Μόνον, και αυτό κατά χάρι, δια της μετανοίας, της ταπεινώσεως και της αγάπης ή ελέους, φυσικά και άλλων πολλών αρετών αποκτομένων με αδιάλειπτη προσευχή, αξιώνεται ο άνθρωπος να γίνει πρόσωπο. Είναι οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Και ακόμη τότε, πρέπει πάντα να φανερώνει, έργω και λόγω, "ότι αχρείος δούλος ειμί". Όχι όμως διαφημίζοντας την αμαρτία, τον ἐσπιλωμένον ναὸν τοῦ σώματος, όπως συμβαίνει με τις παρελάσεις υπερηφανείας, το σύμφωνο συμβίωσης των ΛΟΑΤ (λεσβίες, ομόφυλοι, αμφισεξουαλικοί, τρανσεξουαλικοί) και πολλά άλλα.
Δάκρυα μετανοίας μας χρειάζονται και θερμά πρέπει να παρακαλούμε την Χάρι του αγίου Θεού να μας τα δώσει. Αυτά ανοίγουν της μετανοίας την πύλη, κατά το Δοξαστικό : "Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ὀρθρίζει γὰρ τὸ πνεῦμά μου, πρὸς ναὸν τὸν ἅγιόν σου, ναὸν φέρον τοῦ σώματος, ὅλον ἐσπιλωμένον, ἀλλ’ ὡς οἰκτίρμων κάθαρον, εὐσπλάγχνῳ σου ἐλέει."
Και το Θεοτοκίον : "Τῆς σωτηρίας εὔθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αἰσχραῖς γὰρ κατεῤῥύπωσα, τὴν ψυχὴν ἁμαρτίαις, ὡς ῥᾳθύμως τὸν βίον μου, ὅλον ἐκδαπανήσας, ταῖς σαῖς πρεσβείαις ῥῦσαί με, πάσης ἀκαθαρσίας."
Συμφωνώ με το "μπορούμε να βρούμε αρκετές αντιπαραθέσεις στους Πατέρες και αντιθετικότητα τοποθετήσεως σε κάποια θέματα, αλλά σημασία έχει τί λέγει το «consensus patrum»".
Τη γνώμη μου θα γράψω, όπως πάντα. Αν το παραλείπω σε κάποια σχόλια, δεν σημαίνει ότι αποφαίνομαι ως αυθεντία. Το «consensus patrum» σημαίνει μεν συμφωνία πατέρων, αλλά η συμφωνία αυτή ερείδεται, έχει βάση, την Αγία Γραφή. Εκεί, νομίζω, βρίσκεται η "συμφωνία πατέρων". Δεν γνωρίζω αν έχουν γίνει επ΄ αυτού μελέτες (εννοώ πανεπιστημιακές) των θεολόγων.
Και τελευταίο : "Η παρακάτω φράση σου είναι φοβερά αντιφατική και προβληματική, και συγχώρεσέ με για τον άδολο έλεγχο που σου κάνω με αγάπη Χριστού. Γράφεις : "Δεν σημαίνει ότι απορρίπτω την ύπαρξή του διαβόλου. Την δέχομαι, αλλά δεν την πιστεύω. Δεν νομίζω, η πίστη να μας καλεί να πιστεύουμε και στo Θεό και στο διάβολο. Και πάλι, αν κάνω λάθος με διορθώνετε" και συμπληρώνεις : "Συγγνώμη... ή την δέχεσαι, ή όχι. Ή την πιστεύεις ή όχι. Εάν την "δέχεσαι", τότε υποχρεούσαι να την πιστεύεις διότι την διδάσκει την ύπαρξη του διαβόλου ως πρόσωπο, ο Ίδιος ο Χριστός".
Και πάλι η γνώμη μου, το δέχομαι δεν είναι ίδιο με το πιστεύω, δεν σε υποχρεώνει το πρώτο να πιστεύεις αυτό ή αυτά που δέχεσαι ή συμφωνείς. Μπορεί να τα εφαρμόζεις, όχι όμως επειδή τα πιστεύεις. Δεν έχει την ίδια βαρύτητα το δέχομαι με το πιστεύω. Πιστεύω σημαίνει πίστη και πίστη σημαίνει "ελπιζομένων υπόσταση" και τα εξής, στην Προς Εβραίους Επιστολή του απ. Παύλου. Πολλοί δέχονται το Σύμβολο Πίστεως - στα δικά μας αναφέρομαι - πόσοι όμως κάνουν πράξη ζωής, αν όχι όλα τα άρθρα, έστω και μέρος από αυτά ;
Θα μου πεις, βάζω δύσκολα πράγματα στον εαυτό μου, ίσως και σε μερικούς αναγνώστες, αλλά πώς να το κάνουμε; Η πίστη είναι πίστη. Πάντως μη δώσεις σημασία σε αυτά, για να μη ξεφύγουμε από το θέμα : Την υπόσταση ή το ανυπόστατο του κακού. Μπορεί να θέλει να ακουστεί κάποιος άλλος και δεν θέλω να δώσω αφορμή αποπροσανατολισμού της συζήτησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου